Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου
από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»
***
Ο Χριστο-φόρος
Σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, εορτάζαμε τη μνήμη του αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου.
Ήταν μεγαλόσωμος και πανέμορφος, αλλά άνηκε σε φυλή ανθρωποφάγων.
Οι Ρωμαίοι τον συνέλαβαν αιχμάλωτο, και τον εχρησιμοποιούσαν σαν δούλο ικανό και επιδέξιο για όλες τις βαρείες δουλειές.
Ήταν παρά την αγριότητα της καταγωγής του ευαίσθητος και καλοπροαίρετος. Και με οδύνη ψυχής έβλεπε τις εις βάρος των χριστιανών αδικίες των Ρωμαίων και μάλιστα τα φριχτά βασανιστήρια στα όποια τους καθυπέβαλαν. Εθαύμαζεν αντίθετα την υπομονή στις θλίψει των διωγμών όπου έδειχναν οι χριστιανοί, την καρτερία, το θάρρος και την αυτοθυσία και επίστεψε στην μοναδική αξία και υπεροχή της αγία του Χριστού θρησκείας, και βαπτίστηκε χριστιανός.
Ήταν πανευτυχής γιατί είχεν αποκτήσει πλέον τα χαρίσματα το αγίου Πνεύματος με την βάπτισι και αισθανόταν τώρα ελεύθερος κατά πάντα παρά το ότι ήταν δούλος.
Κάποτε όμως πού βρέθηκε μάρτυς της καταδυναστεύσεως ενός χριστιανού από ειδωλολάτρες ωμούς και στυγνούς εκαυτηρίασε του Ρωμαίους για την απανθρωπιά τους και τους ήλεγξε για την απονιά τους να βασανίζουν έναν αθώο και κατά πάντα χρηστό Ρωμαίο πολίτη χριστιανό και βέβαια εκείνοι τον καταδίωξαν για να τον συλλάβου άλλ' ο άγιος εύσωμος και ρωμαλέος καθώς ήταν εξαφανίστηκε και έφυγε σε τόπο μακρυνό.
Η ομορφιά του και το κάλλος του ήταν τόσον έντονα ώστε πολλές γυναίκες έμπαιναν σε πειρασμό ατενίζοντας το πρόσωπο του. Και άγιος πού δεν ήθελε να γίνεται αιτία σκανδάλου, ούτε για μια ψυχή, παρακάλεσε το Θεό να του αλλάξη τη μορφή κα! να τον κάμη άγριο στο πρόσωπο και αποκρουστικό. Και ο Κύριος εκτιμώντας το ήθος το γιγαντόσωμου και φλογερού λάτρη του απέστειλε τον Άγγελο του άγγιξε το πρόσωπο του και αμέσως ώ του θαύματος! το πρόσωπο το έγινε τόσο δύσμορφο και αποκρουστικό πού έμοιαζε με τη μορφή το σκύλου. Γι΄ αυτό και σε πολλές εικόνες παρουσιάζεται ο άγιος με κεφάλι κυνός και αποκαλείται κυνόμορφος. Μια τέτοια παράστασι σε τοιχογροφία βρίσκεται στο Νάρθηκα του Καθολικού της ιερής μας Μονής στο Λειμώνα. Και για να γίνη ακόμα πιο ευάρεστος στο Θεό, εκεί στον τόπο το μακρυνό όπου είχε καταφύγει ανάλαβε την υποχρέωσι να μεταφέρει στούς ώμους του, τους περαστικούς μέσα από το ορμητικό και βαθύ ρεύμα ενός πόταμου.
Μέσα στους πολλούς περαστικούς πού για πολλά χρόνια επάνω στους ώμους του μετέφερε, έθεσε στον ώμο του και ένα μικρό αγοράκι πού ήθελε να πέραση τον ποταμό. Έφθασε στη μέση της κοίτης του ορμητικού πόταμου και αισθάνθηκε στους ώμους του βάρος ασήκωτο. Με μύριους κόπους το μετέφερεν αντίπερα και μόλις το άφησε κάτω το παιδί έγινεν άφαντο. Το θαύμα ήταν αυταπόδεικτο. Το αγοράκι ήταν ο Χριστός και γι΄ αυτό πήρε και το όνομα ο άγιος Χριστοφόρος ενώ πρώτα λεγόταν Ρέπροδος, και είναι και ο προστάτης όλων των μέσων των μεταφορικών.
Ο Δέκιος όμως ο Αυτοκράτορας γύρω στα 250 μετά Χριστόν απέστειλε διακόσους στρατιώτες για να ψάξουν τις πόλεις και τα χωριά και την ύπαιθρον ακόμη και να τον συλλάβουν αφού δα είχε προσβάλει το Ρωμαϊκό κράτος με την υπεράσπισι των διωκομένων χριστιανών.
Οι διακόσιοι στρατιώτες ήμερες και νύχτες εγύριζαν πολλές για να τον ανακαλύψουν και τον συλλάβουν. Οι τροφές τους είχαν τελειώσει, τα πόδια τους τούς είχαν πια εγκαταλείψει, όταν συνάντησαν τον άγιο τη στιγμή πού έτρωγε ένα ξερό κομμάτι ψωμί.
Και όπως τα μάτια τους από την πείνα είχαν θολώσει δεν εζήτησαν τίποτα άλλο από τον άγιο παρά αν ημπορέση να πολλαπλασιάση το κομμάτι εκείνο το ψωμί και να τους το προσφέρη για να τους ανακουφίση την πείνα και να τους ανάπαυση τα ταλαιπωρημένα τους σώματα. Μια ελπίδα γλυκεία αμέσως εξεχύθηκε στο πρόσωπο του αγίου Χριστοφόρου. Γονάτισε λοιπόν και προσευχήθηκε θερμά στο Θεό και ενώ προσευχόταν ακόμη το θαύμα είχε συντελεσθή, οι διακόσιοι στρατιώτες έβλεπαν τον άρτο να μεγαλώνη και να πολαπλασιάζεται. Και πριν ακόμη φάγουν από τον άρτο το φυσικό εζήτησαν να γευθούν τον άρτο τον πνευματικό, εδιδάχθησαν από τον άγιο Χριστόφορο την πίστι στο Χριστό και ήλθαν στην Αντιόχεια όπου ο άγιος της Επίσκοπος Βαβύλας τους εκατήχησε πληρέστερα και τους επρόσφερε το βάπτισμα το χριστιανικό. Φαντάζεσθε τη μανία του Δέκιου! να χάση από την πίστι των ειδώλων διακόσους στρατιώτες του Ρωμαϊκού στρατού. Εφυλάκισε λοιπόν τον άγιο τους δε στρατιώτες αποκεφάλισε και ωδήγησε μια ώρα αρχίτερα στο Χριστό από τον όποιον έλαβε και το στέφανο του μαρτυρίου. Άλλο δε διαβολικό τρόπο εμηχανεύτηκεν ο Δέκιος. Έστειλε στη φυλακή δυο αμαρτωλές γυναίκες την Ακυλίνα και την Καλλίνικη για να τον παρασύρουν με τα θέλγητρα τους στην ακολασία και μ' αυτό τον τρόπο να τον απομακρύνουν από το Χριστό. Αλλά το αντίθετο συνέβη. Αντί να τον παρασύρουν εκείνες, δέχτηκαν την κατήχησί του και ενώ εμπήκαν στη φυλακή άθλιες και μολυσμένες βγήκαν καθαρές και εξιλεωμένες. Αλλά και αυτές δέχτηκαν το μαρτύριο πριν από τον κατηχητή τους άγιο Χριστοφόρο.
Τον άγιο λοιπόν τον υπέβαλεν ο Δέκιος σε φριχτά βασανιστήρια. Τον εκάρφωσεν επάνω σε χάλκινο μαρτυρικόν όργανο και τον έβαλε επάνω σε πελώρια φωτιά. Αλλά ο άγιος σαν να βρισκόταν σε τόπο αναψυχής εδίδασκε και κατηχούσε απαθής και ατάραχος τον περίεργο και φιλοθεάμονα λαό, με αποτέλεσμα πολλοί να πιστέψουν στο Χριστό. Άμποτε αδελφοί να γίνωμε και εμείς Χριστοφόροι.
