Στην συνέντευξη που μεταδόθηκε σε Ρουμανικό μέσο ο γέροντας Εφραίμ εξήγησε ότι όποιος ακολουθεί τον Χριστό θα ακολουθεί και τους Πειρασμούς. Εξαιρετικό ενδιαφέρον στην συνέντευξη επίσης είχε η αναφορά του σεβαστού Γέροντα στην ανθρώπινη οδύνη που αυτή έρχεται μετά τους πειρασμούς.

Διαβάστε και ακούστε παρακάτω αυτούσια την συνέντευξή του προς ωφέλεια όλων μας:

Θα ήθελα να συζητήσουμε για την σημασία των πειρασμών και των δοκιμασιών στην ζωή μας.

Να ξεκινήσουμε λοιπόν από κάποια εδάφια από την επιστολή του Αποστόλου Ιακώβου που λέει να θεωρήσετε μεγάλη χαρά όταν πέφτετε σε πολλούς πειρασμούς διότι η δοκιμασία της πίστεως σάς φέρνει την υπομονή και η υπομονή θα έχει την θέση της την απόλυτη. Θα είστε τέλειοι και ολοκληρωμένοι δεν θα σας λείπει τίποτε.

Μακάριος ο ανήρ που υπομένει τον πειρασμόν διότι θα γίνει δόκιμος στους αγώνες και θα πάρει το βραβείο της ζωής

-Ποια είναι η σημασία των πειρασμών και των δοκιμασιών στην πνευματική ζωή ;

Οι πειρασμοί είναι αναπόφευκτοι καθώς ο Κύριος, τον οποίον λατρεύομεν μας υπέδειξε την οδό την αληθινή την οποία πρέπει να βαδίσουμε. Ο ίδιος εκ του ιδίου θελήματός του προτίμησε τον Σταυρό, τον θάνατο για εμάς τους αμαρτωλούς.

Γι’ αυτό και ο ακολουθών τον Ιησού τον Εσταυρωμένο θα ακολουθήσει οπωσδήποτε και τους πειρασμούς. Οι πειρασμοί έρχονται διότι τους επιτρέπει ο Θεός. Και πολλές φορές επιτρέπει ο Θεός για τις αμαρτίες μας κι επιπλέον επιτρέπει ο Θεός για τους απαθείς να έχουν πειρασμούς για να καταστούν πρότυπο εις το πλήρωμα της εκκλησίας. Γι’ αυτό και ο κάθε άνθρωπος που ακολουθεί τον Θεό θα πάθει τον πειρασμό του. Αλλά οι πειρασμοί είναι αυτοί, που επιφέρουν· αν τους υπομένουμε, την Χάρη του Θεού. Γι’ αυτό και στο γεροντικό οι ηγιασμένοι Γέροντες λέγουν αυτό το ωραίο: Άρον τους πειρασμούς και ουδείς ο σωζόμενος.

Οι πειρασμοί είναι επωφελείς διότι ο καθένας από εμάς παρόλο που ακολουθούμε τον Θεόν και προσπαθούμε να τον αγαπούμε εν τούτοις όμως σαν άνθρωποι κάνουμε διάφορες απροσεξίες, λάθη, δηλαδή τις αμαρτίες μας. Που οι μεν οι αμαρτίες μας δια της ιεράς εξομολογήσεως συγχωρούνται, όμως εφόσον εμείς ακολουθούμε τον Χριστό και θέλουμε με ακρίβεια να τον αναπαύσουμε, εκτός από την συγχώρεση των αμαρτιών μας οφείλουμε και την ανάλογη οδύνη την οποία πρέπει να βιώσουμε σε αυτήν την ηδονή που απολαύσαμε, δια της απροσεξίας μας και της μη τηρήσεως των εντολών του. Οπωσδήποτε οφείλουμε να βιώσουμε όπως είπα αυτήν την οδύνη. Η οδύνη αυτή έρχεται δια των πειρασμών που επιτρέπει αυτός ο ίδιος ο Κύριος. Σας λέγω ένα παράδειγμα ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος του οποίου και το όνομα φέρω αναξίως, τον συνέλαβαν μια φορά στην ζωή του και τον φυλάκισαν ότι έκανε πορνεία με μία γυναίκα.

Ο ίδιος προσευχόταν στον Θεό κι έλεγε:

- Κύριέ μου εσύ ξέρεις ότι εγώ δεν έφταιξα σε αυτό που με κατηγορούν, όμως αυτοί με φυλάκισαν όχι γιατί οι κατήγοροί μου είναι δυνατοί αλλά γιατί εσύ το επέτρεψες.

- Σε παρακαλώ πες μου γιατί επέτρεψες να φυλακιστώ;

Μετά από επίμονη προσευχή του λέει ο φύλακάς του άγγελος:

- Θυμάσαι που ήσουν μικρό παιδί κι έπαιζες με τα άλλα παιδιά κι απολύσατε μια αγελάδα που ήταν η μόνη περιουσία μιας φτωχής οικογενείας και την έφαγε ο λύκος;

Αυτήν την ώρα είσαι στην φυλακή διότι κάνεις τον κανόνα αυτής της παιδικής σου αμαρτίας.

Άρα λοιπόν οι πειρασμοί έχουν τον λόγο τους, έχουν την θέση τους και πάντα είναι επωφελείς για εμάς διότι μας εξαγνίζουν.

- Πως γίνεται να μην ταραζόμαστε όταν έρχονται αυτοί οι πειρασμοί;

Πρέπει να προσπαθούμε με τον αγώνα τον πνευματικό, να έχουμε μόνιμα την ειρήνη του Χριστού μέσα μας, διότι η ειρήνη του Χριστού έχει τέτοια δύναμη, μπορεί ο άνθρωπος να είναι εξωτερικά σε ταραχές σε πολέμους σε δυσκολίες σε περιπέτειες και όμως μέσα του να κρατά και να βιώνει την βαθεία και αναφαίρετον όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος ειρήνη του Χριστού.

-Τι μας βοηθάει σε αυτόν τον αγώνα να υπομένουμε και τον πειρασμό και την δοκιμασία και την αρρώστια;

Η αγάπη του Θεού. Να αγαπήσουμε τον Θεό και να ενστερνιστούμε την ζωή του.

- Πως μπορούμε να βοηθήσουμε άλλους που περνούν τέτοιες καταστάσεις και δεν έχουν τα ανάλογα εφόδια;

- Πρωτίστως με το παράδειγμά μας, με την προσευχή μας και αν όντως βιώνουμε την Χάρη και με τον χαριτωμένο λόγο μας.

- Ο Χριστός λέει ότι θα έχετε θλίψη στον κόσμο αλλά θαρσείτε εγώ ειμί νενίκηκα τον κόσμο και ο Απόστολος Παύλος μας παροτρύνει να χαιρόμαστε πάντοτε.

- Είναι μυστήριο αυτό. Ο άνθρωπος που θλίβεται δια τον Χριστόν, πίσω από την θλίψη υπάρχει χαρά γι αυτό και ο Χριστός μας είπε αυτός που πενθεί για μένα έχει χαρά, παρηγοριά δηλαδή. Μακάρι οι πενθούντες ότι αυτοί παρακληθήσονται. Μέσα στην πνευματική ζωή, ζούμε ένα μυστήριο το οποίο είναι ανεξήγητο. Κλαίμε για τις αμαρτίες μας και χαιρόμεθα. Αυτό λογικά δεν εξηγείται. Ταπεινωνόμεθα, μιμούμενοι το Χριστό και αισθανόμαστε ότι είμαστε ακέραιοι και καλύτεροι από όλους. Είναι ένα μυστήριο.

- Υπάρχει θλίψη αγαθή και κακή;

- Υπάρχει θλίψη αγαθή δια τον Θεόν υπάρχει θλίψη κοσμική η οποία οδηγεί σε δυστυχία.

- Λένε οι Πατέρες ότι στην αρχή έρχονται οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες και μετά η Θεία Χάρις.

- Εξαρτάται μπορεί να έρθει πρώτα η Χάρις και μετά οι πειρασμοί. Όπως ήρθαν στους αγίους Αποστόλους. Ήρθε η Χάρις πρώτα και μετά οι πειρασμοί. Όμως σε πολλούς αγίους έρχονται οι πειρασμοί πρώτα και μετά η Χάρις. Και μάλιστα στην μοναστική ζωή μας έλεγε ο μακαριστός γέροντάς μας ο Ιωσήφ (Βατοπαιδινός) όπως του έλεγε ο γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής:

- «Είδατε την Χάρη να ενεργεί στην καρδιά σας κατά τρόπον έντονο; Έπεται πειρασμός. Γι’ αυτό πρέπει πάντοτε ο πνευματικά αγωνιζόμενος να έχει πάντοτε πνευματικό καθοδηγητή δηλαδή έναν γέροντα ο οποίος καταλαβαίνει από αυτά και να τον καθοδηγεί.

- Πως μπορεί ένας αληθινός Χριστιανός να προετοιμαστεί για τον Θάνατο;

- Τηρώντας τας εντολάς. Δεν έχει ειδική προετοιμασία. Εκείνος ο οποίος τηρεί τις εντολές και αγαπά τον Χριστό, η τήρηση των εντολών έλκει την Χάρη στην καρδιά. Όταν η Χάρις έρθει στην καρδιά μας δίνει την εμπειρία της αιωνίου ζωής και όταν η ψυχή γεύεται την Χάρη της αιωνίου ζωής τότε ποθεί τον Θεόν ποθεί  την αιωνιότητα. Αυτό εγώ το βίωσα με τον γέροντά μας τον Ιωσήφ. Πήγαινα στον γέροντα να τον δω στο κάθισμά του και τον ρωτούσα πως είστε γέροντα;

- Και μου απαντούσε περιμένω το τρένο παιδί μου και δεν έρχεται. Δηλαδή έβλεπα έναν άνθρωπο που εποθούσε να πεθάνει, όχι από απελπισία όχι από απόγνωση αλλά εποθούσε τον θάνατο από θείο πόθο. Ομολογώ ότι πρώτη φορά έζησα έναν άνθρωπο τόσο κοντά ένα Γέροντα ενώ και άλλους Γέροντες επλησίασα και μιλούσα, με τον Όσιο Παΐσιο, με τον Όσιο Πορφύριο, με τον παπά Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, πολλές φορές με άλλους Γέροντες αλλά πρώτη φορά εβίωσα από πρώτο χέρι έναν άνθρωπο, έναν γέροντα να ποθεί τον θάνατο από θείον πόθο.

-Πως να καθοδηγούμε αυτούς που φοβούνται τον θάνατο;

Να ζουν τη ζωή της εκκλησίας. Όταν ζουν την ζωή της εκκλησίας θα γευτούν την χάρη του Θεού που είναι τα στίγματα της αιωνιότητος. Διότι η αιώνιος ζωή είναι από εδώ γι’ αυτό και λέει στην αρχιερατική προσευχή ο Κύριός μας: «Αύτη εστίν η αιώνιος ζωή ει να γινώσκουσι σε τον αληθινό Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν»

Πως γνωρίζουμε τον Θεό; Δεν τον γνωρίζουμε ασφαλώς όπως οι άγιοι πατέρες ετόνισαν με έναν διανοητικό τρόπο. Τον γνωρίζουμε εν Πνεύματι Αγίω, όπως έλεγε ο όσιος Σιλουανός και όσον καθαρίζεται η καρδίαν μας, τόσο γνωρίζουμε τον Θεό και τόσο μετέχουμε της αιωνιότητας και τότε ποθεί την αιωνιότητα η καρδία που γνωρίζει τον Χριστό.

-Τι είναι η μακαριότητα και μπορεί ο άνθρωπος να αισθάνεται μακάριος από αυτήν την ζωή;

Η κοινωνία με τον Θεό μας χαρίζει αυτήν την μακαριότητα. Ο καθένας κατά την κατάστασή του κατά την δύναμή του μετείχε της αιωνιότητος. Η ζωή της εκκλησίας είναι μια ευκαιρία να μετέχουμε της αιωνιότητας.

Πηγή: http://www.briefingnews.gr/orthodoxia/poia-einai-i-simasia-ton-peirasmon-sti-zoi-mas