απόσπασμα από το Πρωτοχρονιάτικο Μήνυμα του 2007

Ο κόσμος μας σήμερα αποστρέφεται δύο ευαγγελικές έννοιες, την αμαρτία και τη μετάνοια. Αντιπαρέρχεται τη δεύτερη γιατί δεν θέλει να ξέρει την πρώτη. Όμως κανείς δεν σώζεται από την αμαρτία χωρίς τη μετάνοια. Και αν η αιτία της κακοδαιμονίας μας είναι η αμαρτία, τότε η λύση του δράματος είναι η μετάνοια. Και δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό. Ποτέ δεν είναι αργά. Έχουμε ήδη φθάσει στο τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα. Δεν απομένουν περιθώρια αναμονών. Το κακό καλπάζει και απειλεί ως μολυσματική νόσος όλο τον κοινωνικό μας ιστό. Μοιάζει με μεταστατικό καρκίνο απλωμένο παντού. Κι όλα αυτά ενώ μπροστά μας ξανοίγονται νέοι ελπιδοφόροι ορίζοντες για ποιοτική αναβάθμιση της ζωής μας και για ρόλους και πρωτοβουλίες στην περιοχή μας ευεργετικές για εμάς και τα παιδιά μας, για τους γείτονές μας, για την ανθρωπότητα. Θα είναι κρίμα να χάσουμε το τραίνο εξ αιτίας των θανάσιμων λαθών μας. Δεν θα μας το συγχωρήσουν ποτέ τα παιδιά μας.

Ο νέος χρόνος από εμάς εξαρτάται να είναι γεμάτος από ευλογίες και χαρές. Αυτό θα συμβή αν, με τη δύναμη του Θεού, υποτάξουμε τα πάθη μας στη νηφάλια θεώρηση των ηθικών προστακτικών. Αν αποβάλουμε από κάθε ενέργειά μας το πρόταγμα της ατομικής ικανοποίησης. Αν δώσουμε τη δέουσα πνευματική αγωγή στα παιδιά μας με βάση τις υπερούσιες ελληνοχριστιανικές μας παραδόσεις. Αν παραστήσουμε τους εαυτούς μας παραδείγματα προς μίμησιν. Και τέλος αν μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας. Χωρίς αυτή την τελευταία διαδικασία κάθαρσης όλα είναι χαμένα. Λοιπόν «Ώρα ήδη ημάς εξ ύπνου εγερθήναι» (Ρωμ. 13,11). Είθε ο καθένας μας με μία τέτοια αυτοκριτική επίκληση να υποδεχθή το νέο έτος.

πηγή: Ι.Ν. ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΠΑΤΡΩΝ