Ένας από τους σύγχρονους γεροντάδες, από τους αγίους του καιρού μας - πιστεύ­ουμε ότι είναι θέμα χρόνου η επίσημη διακήρυξη της αγιότητας του από την Εκκλησία - είναι ο Γέροντας Παΐσιος.

 Ποιος όμως ήταν, θα μας το πει ο ίδιος σ' ένα αυτοβιογραφικό του σημείωμα: "Εγώ, ο αμαρτωλός Παΐσιος, Μοναχός Φιλοθείτης Αγιορείτης, ο κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης, εγεννήθην εις την πατρίδαν του Μεγ. Βα­σιλείου Καισάρειαν της Καππαδοκίας τον Ιούλιον του 1924. Με φέρανε στην αγαπημένη μας Μητέρα Ελλάδαν 40 ημερών "προσφυγόπουλο". Εμεγάλωσα στην νυν ηρωϊκήν Πατρίδα μου Κόνιτσα (όπου τελείωσε λόγω φτώχειας μόνο το Δημοτικό κι έγινε μετά μα­ραγκός στο επάγγελμα). Υπηρέτησα τον επίγειον Βασιλέαν και μετά κατετάγην εθελοντής στο Αγγελικό Τάγμα των Μο­ναχών εις τον επουράνιον Βασιλέα Χριστόν. Από μι­κρός (βαπτιζόμενος από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, τον εκ Φαράσων, ο οποίος του έδωσε το όνομα του για να αφήσει "καλόγερο στο πόδι του", όπως είπε) ποθούσα την μοναχικήν ζωήν "μάλλον Αγγελικήν" καθώς την ονομάζει ο Μέγας Βασί­λειος και αφού απέδωσα «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι» επήγα εις το Άγιον Όρος, ίνα αποδώσω και "τα του Θεού τω Θεώ".

 Το 1958 γίνεται δόκιμος μοναχός στην Ι. Μονή Εσφιγμένου, όπου το 1954 παίρνει ρασοευχή και το όνομα Αβέρκιος. 

 Επιστρέφει το 1956 στην Κόνιτσα λόγω προβλημάτων υγείας. 

 Γυρίζει πάλι στο Άγιον Όρος όπου στην Ι. Μονή Φιλόθεου πια, στις 3-3-1957 κείρεται μικρόσχημος μοναχός και παίρνει το όνομα Παΐσιος.

 Το 1958 τον καλούν οι Κονιτσιώτες και έτσι ξαναπηγαίνει στην Κόνιτσα, στην Ι. Μονή Στομίου.

 Από εκεί το 1962 ανα­χωρεί για την έρημο του Σινά, όπου γυρνούσε ξυπόλητος και γι' αυτό ονόμαζε τον εαυτό του "αλητάκι του Θεού". Προβλήματα υγείας όμως τον αναγκάζουν να επιστρέψει το 1964 στο Περιβόλι της Παναγίας.

 Στο Άγιον Όρος έμεινε σε διαφορά κελιά με τελευταίο και πιο ονομαστό το Κουτλουμουσιανό κελί "Παναγούδα" το επονομαζόμενο από τους προσκυνητές, .λόγω της παραμονής του γέροντα εκεί, "21ο Αθωνικό Μοναστήρι". Σ' αυτό δεχόταν καθη­μερινά εκατοντάδες ανθρώπους στο περίφη­μο πια "υπαίθριο Αρχονταρίκι" του κελιού, το οποίο ήταν για όλους ανοιχτό.

 Στο Άγιον Όρος επιδίδεται και στη συγγραφή ψυχωφελών βιβλίων που γνώρι­σαν αλλεπάλληλες εκδόσεις.

 Γράφει τα βιβλία: Ό Γέρων Χατζηγεώργης ο Αθωνίτης", "Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης", "Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα" και πολλές επιστολές που δημοσιεύθηκαν σ' ένα τόμο με τίτλο "Επιστολές".

 Τα προβλήματα υγείας όμως συνεχίζο­νται και πολλαπλασιάζονται.

 Το Φεβρουάριο του 1994 υποβάλλεται σε εγχείρηση στη Θεσσαλονίκη. Ο καρκίνος όμως, είναι σε πολλά σημεία του σώματος του.

 Στις 12 Ιουλίου 1994 ο Γέροντας εκοιμήθη εν Κυρίω κι ετάφη δίπλα στο Ναό του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκη  στο Ησυχαστηρίου του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στη Σουρωτή της Θεσσαλονίκης, όπου οι μοναχές υπήρξαν πνευματικοπαίδια του.

 Είθε η ευχή του να συνοδεύει όλους μας.

 Σταχυολογήματα από τις διδαχές του:

v Να βρείτε έμπειρο πνευματικό για να σας δώ­σει κατεύθυνση. Μετά να κάνετε υπακοή και να βάλετε ένα πρόγραμμα. Να μελετάτε, αλλά να μην ερμηνεύετε μόνοι σας αυτά που διαβάζετε. Να ρωτάτε τον πνευματικό σας.

v Η μεγαλύτερη χαρά προέρχεται από τη θυσία. Όσοι ζουν την κοσμική

                ζωή, αποταμιεύουν άγχος. Όταν ο άνθρωπος ζει πνευματικά, χαίρεται.

v Οι κοσμικοί άνθρωποι ισοπέδωσαν τη ζωή κι έχουν ισοπεδωθεί.

v Η αμαρτία έχει γίνει μόδα.

v Όσο γίνεται ο καθένας μας να γίνεται καλύτερος  για ν' απλωθεί το  

                 καλό.

v Όταν κανείς φοβάται το θάνατο, τον κυνηγάει ο θάνατος.

v Δεν πρέπει ν' αγωνιούμε για το κακό.

v Αν δεν κατορθώνουμε να μεταστρέψουμε τους άλλους στο καλό, να  

                 μη χαλάμε τις καρδιές μας.

v Ό,τι δε γίνεται ανθρωπίνως να το αναθέτουμε στο Θεό. Είναι

                 εγωιστικό να επιμένουμε.

v Στις κρίσεις σας πάντα να βάζετε ένα ερω­τηματικό. Δεν ξέρουμε τι

                 μπορεί να συμβαίνει.

v Όταν σας αδικούνε, αυτό να το δέχεσθε σαν μια μεγάλη ευλογία.

v Όταν διορθώσω εγώ τον εαυτό μου, διορθώ­νεται ένα κομμάτι της             Εκκλησίας.

v Όταν κάτι δεν πάει καλά στα παιδιά, πάντα κάτι φταίει. Μήπως φταίει το παράδειγμα μας; Μήπως φταίνε τίποτε κακά θεάματα, τίποτα άσχημες πράξεις, άσχημα λόγια μέσα στο σπίτι; Πάντως την ευσέβεια στα παιδιά τη  δίνουμε με το γάλα και όχι με την ξηρά τροφή. Ποτέ με πίεση και προσταγή. Και προπαντός με το παράδειγμα μας.

v Ν' αγιάζετε τη ζωή σας. Όταν η νοικοκυρά λέει την ευχή κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, όλα αγιάζονται και το φαγητό της αλλά και αυτοί που τρώνε το φαγητό της αγιάζονται.

                                                                         Παναγιώτη Τσαγκάρη

                                                                                        θεολόγου