Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου
από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»
***
Αγνείας φρουρός
Σήμερα, αδελφοί μου αγαπητοί, πανηγυρίζαμε και ευφραινόμαστε με τη λαμπροφόρο του Κυρίου Ανάστασι.
Μαζί μας πανηγυρίζουν και οι χοροί των αγγέλων και όλων των εν ουρανοίς αγίων της πίστεως ανδρών και γυναικών.
Ιδιαίτερα μάλιστα πανηγυρίζει αλλά και με τη μνήμη της μας ευφραίνει μια ηρωίδα της πίστεως, ένα θησαύρισμα της αγνείας, η αγία μάρτυς Θωμαΐδα.
Είναι πολύ συγκλωνιστικός ο βίος της. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια, από γονείς ευσεβείς και εύπορους, πού την ανάθρεψαν και την επαίδευσαν με κάθε επιμέλεια. Νεαρή την επάντρεψαν. Ήταν πάντοτε σώφρων και τίμια γυναίκα, πιστή στον άντρα της και δεξιά δουλεύτρα. Μαζί τους έμενε και ο πεθερός της.
Συνέβη όμως κάτι χειρότερο από ό,τι συνέβη με τον πάγκαλλον Ιωσήφ στη χώρα της Αιγύπτου και τη γυναίκα του Πετεφρή.
Όταν κάποτε έλειπεν ο σύζυγος της για εξωτερικές οικογενειακές υποθέσεις, «ο των ψυχών ολεθρευτής διάβολος αισχρούς λογισμούς ενέβαλε τω γέροντι κατά της νύμφης αυτού και εβουλεύσατο συμμιγήναι τη κόρη πάντα τρόπον μηχανώμενος εις εκπλήρωσιν του οικείου σκοπού». Ο ψυχόλεθρος διάβολος έσπειρε στο νου του γέροντα αισχρούς λογισμούς για τη νύφη του και αποφάσισε να αμαρτήση μαζί της, Φροντίζοντας με κάθε τρόπο και τέχνασμα να ικανοποίηση τον αμαρτωλό του πόθο και σκοπό.
Ω φοβερή ώρα! ω δύσκολη στιγμή ! Τί να έκανε το αδύνατο πλάσμα, πώς να αντιδρούσε η πιστή σύζυγος και νύφη αγνή;
Μπροστά της έβλεπε το δαιμονισμένο της πεθερό και δίπλα της αισθανόταν παρόντα τον φύλακα της άγγελο! Έντονα ένοιωθε παρόντα το θεό, πώς λοιπόν ήταν δυνατό να πράξη το «ρήμα» τούτο το πονηρό;
Όχι! είπε με απέχθεια και αποτροπιασμό στο μιαρό πεθερό.
Πολλά παρακάλια απηύθυνε και λόγια ιερά και συγκλονιστικά, αλλά τίποτα δεν κατώρθωσε να έμπνευση στην ψυχή του έξαλλου και επαναστατημένου γέροντα. Και εκείνος ο «ειδεχθής» και κακοποιός, μη μπορώντας να ικανοποίηση τις υπογάστριες ορέξεις, επήρε το σπαθί του γιού του και με ένα χτύπημα δαιμονικό εχώρισε τη νύφη του στα δυο, αυτός δε έβγαλε τα μάτια του και τυφλός εβολόδερνε μέσα στο σπίτι του το νεκρικό.
Νεκρή κατά γης βρήκαν την αγία και αγνή μάρτυρα Θωμαΐδα ο σύζυγος, οι γνωστοί και συγγενείς και από τον τυφλωμένο πεθερό ερώτησαν και έμαθαν την αιτία και το σκοπό του τρομαχτικού θεάματος.
Ο «κακκεργάτης» γέροντας γεμάτος από ντροπή και συντριβή ομολόγησε «καταλεπτόν» όλη την υπόθεσι και εζήτησεν επίμονα να παραδοθή στον άρχοντα και να καταδικαστή κατά το νόμο ανίλεα.
Τούτο και έγινεν. Ο γέροντας παραστάθηκε στο κριτήριο και η απόφασις βγήκε σύμφωνη με το Ευαγγέλιο: «μάχαιραν έδωκες μάχαιραν θα λαβής». Το κεφάλι του έπεσε κάτω από της δικαιοσύνης το φάσγανο.
Η υπόθεσις της ηρωίδας της πίστεως και της φρουρού της αγνότητος Θωμαΐδος, έγινε ξακουστή και έφθανε η φήμη της και σ' αυτή την έρημο.
Ο αββά Δανιήλ ο ηγούμενος της μεγάλης «Σκήτεως», τόσον εθαύμασε της οσίας και αγνής Θωμαΐδος το μαρτύριον, ώστε έστειλε και έλαβε της αγίας το πάντιμο λείψανο, το όποιο και απέθεσε στο ιερό κοιμητήριο.
Και απ' εκεί η αγία αποδείχτηκε της πορνείας αμυντήριο.
Ένας της Σκήτης μοναχός προσβάλθηκεν από της πορνείας το δαιμόνιο. Απειλητικό ήταν της σάρκας του το πυρ το άσβηστο. Μόνος του δεν ημπορούσε να αντισταθή σ' αυτόν το φοβερό εσωτερικό και σαρκικό πόλεμο. Γι' αυτό θυμήθηκε της αγίας το υπέρ της αγνείας μαρτύριο και με πίστη και ελπίδα αλείφτηκε με το ιερό έλαιο που πήρε από το καντήλι της αγίας το ακοίμητο.
Και ώ του θαύματος! «έλαβε καθ' ύπνους ευλογίαν από της κόρης, επιφανείσης αυτώ, έξυπνος δε γεγονώς, απηλλάγη του πάθους» σημειώνει ο ιερός βιογράφος στο ιερό Συναξάρι.
Αυτό το θαύμα ήταν η αφορμή και έκτοτε όλοι οι μοναχοί άλλα και πολλοί ευλαβείς κοσμικοί όσες φορές πειράζονται από το δαίμονα της σάρκας στη μεσιτεία και την παρρησία της αγίας Θωμαΐδος τρέχουν και με την προστασία της ασφαλίζονται σαν σε φρούριο.
Αδελφοί μου αγαπητοί, υπέροχο και υψηλό είναι το παράδειγμα της αγίας μάρτυρος Θωμαΐδος.
Γι' αυτό σας παρακαλώ όσες φορές κι' εσείς παλεύετε με το κακό και βλέπετε πώς κινδυνεύετε να καταποθήτε από το μισό καλό εχθρό, τη σταθερότητα της αγίας Θωμαΐδος να θυμάστε και στην προστασία της να καταφεύγετε.
Πόσες και πόσες φορές πολλοί και πολλές από όλους μας δεν βρίσκονται σε τέτοιες δύσκολες στιγμές! και αντιμετωπίζουν αδυσώπητο της αγνείας τον εχθρό!
Και δυστυχώς πόσοι και πόσες πέφτουν θύματα των χαμηλών όρμων και μιαίνουν την κοίτη και μολύνουν του γάμου το δεσμό τον ιερό!
Στις ήμερες μας κατάντησε σχεδόν κανόνας η ανηθικότητα και η μοιχεία, και πολλοί άντρες και γυναίκες βεβηλώνουν την ιερή τους συζυγία και προδίνουν την υπόσχεσι πίστεως πού έδωσαν κατά το μυστήριο του γάμου.
«Στώμεν καλώς αδελφοί». Πάντοτε να σεβώμαστε το σώμα μας και τα σώματα των άλλων αδελφών, που είναι κατά τον απόστολο Παύλο «ναός του εν ημίν αγίου Πνεύματος» και ποτέ να μη συνθηκολογούμε με τον πόρνο και μοιχό. «Σεαυτόν αγνόν τήρει» διδάσκει πάλιν ο Απόστολος των εθνών.
