Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

***

«Εναντίον Βασιλέων»

Σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί,- εορτάζομε τη μνήμη του οσίου και θεοφόρου πατρός ημών Ισαακίου Ηγουμένου της Μονής των Δαλμάτων της Κωνσταντινουπόλεως.

Από τη μικρή του ηλικία είχεν αφιερωθή στο μοναχικό βίο και αγωνιζόταν στα ασκητήρια της ανατολής τον αγώνα της αρετής με την αγρυπνία την προσευχή και τη νηστεία. Τότε εταλάνιζε την εκκλησία η μεγάλη αίρεσι του Αρείου, γιατί είχε κατορθώσει να εισχώρηση και σ' αυτά ακόμη τα ανάκτορα και να προσεταιρισθή αρκετούς κατά σειράν αυτοκράτορες.

Ο αυτοκράτορας μάλιστα Ουάλλης το 364 είχε με διάταγμα του κλείσει όλους τους ορθοδόξους Ναούς και είχεν αφήσει ανοιχτούς μόνον όσους κατείχαν οι αιρετικοί Αρειανοί. Συνέπεσεν όμως με την προδοτικήν αύτη του πράξι να συνασπισθούν τα βάρβαρα έθνη παρά τον Δούναβι ποταμό με επικεφαλής τους Γότθους με την απόφασι και τη διάθεσι να κατέβουν εναντίον της Κωνσταντινουπόλεως και να την κυριέψουν.

Κρίσιμη η περίστασι για την Πόλι. Μεγάλη η ετοιμασία του Στρατού και του Αυτοκράτορα για εκστρατεία εναντίον των βαρβαρικών φύλων. Και τότε έκαμε την παρουσία του ο όσιος Ισαάκιος. Εγκατέλειψε κατ' αποκάλυψι θεία τα ασκητήρια της Ανατολής και «εξήλθεν εις συνάντησαν του αρειανού αυτοκράτορα Ουάλεντος».

Παρουσιαστήκεν ο ίδιος μπροστά του και τον εξελιπάρησε να αποδώση τους Ναούς στους ορθοδόξους βέβαιος ότι μόνο τότε θα επιστρέψη νικητής. Ο αυτοκράτορας βέβαια εκοίταξε τον «καλόγερο» και εγέλασε. Δεν είχε πείρα λάβει της αγιότητος του ανδρός. Και την άλλην ημέραν παρουσιαστήκεν ο άγιος και επανέλαβε τα αυτά αλλά ο αυτοκράτορας με οίκτο και περιφρόνησιν εκοίταξε το «καλογερικό φάντασμα» και αποποιήθηκε τη σύσττασι.

Και ο όσιος   Ισαάκιος για τρίτη φορά την επόμενην ήμερα τον αυτοκράτορα απάντησε και του είπε τα ακόλουθα λόγια όπως ο ιστορικός Θεοδώρητος μας τα διέσωσε! «Απόδος ταις ποίμναις τους αρίστους νομέας, και λήψη, την νίκην απονητί, ει δε τούτων μηδέν δεδρακώς, παρατάξαιο, μαθήση τη πείρα όπως σκληρόν το προς κέντρα λακτίζειν, ούτε γαρ επανήξεις, και προσαπολέσεις την στρατιάν οργισθείς δε ο βασιλεύς,  και επανήξω, έφη, και κατακτενώ σε και της ψεύδους προαγορεύσεως εισπράξομαι δίκας. Ο δε ήκιστα, δείσας την απειλήν, έφη βοών, κτείνον, ει φοραθείη των λόγων το ψευδός». Ο αυτοκράτορας  καθώς ακούσατε αντί να συλλογισθή των λόγων του οσίου τη βαρύτητα και να συμμορφωθή με τα θέλημα του Θεού περιγέλασε την οσιακή προφητεία και απείλησε τον όσιον Ισαάκιο ότι αφού θα γυρίση νικητής θα τον τιμωρήση παραδειγματικά για το θράσος του και τις ψευδοπροφητείες του ευθύς δε αμέσως διέταξε τους στρατιώτες του να τον ρίξουν μέσα σε ένα ξηροπήγαδο γεμάτο από μυτερά ξερά αγκάθια.

Ο άγιος πέφτοντας εκεί μέσα ενόμισεν ότι έπεφτε σε μαλακό στρώμα, δύο δε άγγελοι λευκοφορεμένοι τον έπιασαν στα χέρια και αστραπιαία τον μετέφεραν μπροστά στον αυτοκράτορα, ο όποιος όμως και πάλιν ασυγκίνητος έμεινεν από το θαύμα ενώ το πλήθος του στρατού ήδη είχε ευνοϊκά διατεθή προς τον όσιο και θαυματουργόν άνδρα.

Εξεστράτευσε λοιπόν ο Ούάλης χωρίς να επανόρθωση το μεγάλο του κατά των ορθοδόξων σφάλμα και αδίκημα. Εξεστράτευσε με πρωτοφανή αυτοπεποίθησι και υπεροψία. Είχε τελείως λησμονήσει το Δαβιτικό λόγιο «ούτοι εν άρμασι και ούτοι εν ίπποις ημείς δε εν ονόματι Κυρίου Θεού ημών μεγαλυνθησόμεθα» και ήλθε χωρίς την άνωθεν αρρωγή και τη θεία συμμαχία να αντιπολεμήση τους πολυάριθμους βαρβάρους Γότθους.

Άλλ' όμως όπως πάντοτε έτσι και τότε κατίσχυσε του Θεού το βούλημα και του οσίου θεράποντα του Ισαακίου εξεπληρώθη η προφητεία. Με την πρώτη σύγκρουση παρουσιάστηκαν τα στρατεύματα του απροστάτευτα και ανίσχυρα να αντισταθούν στα βαρβαρικά φυλά. Και υστέρα από πολλές απώλειες αναγκάστηκεν ο Ουάλης μαζί με τον ιπποκόμο του να διαφυγή και να αποκρυβή σε ένα αχυρώνα. Άλλα οι βάρβαροι τον καταδίωξαν και έβαλαν φωτιά στον αχυρώνα όπου και τον αυτοκράτορα και τον ιπποκόμο του κατέκαψαν μαζί με τα άχυρα και εκπληρώθηκε έτσι του οσίου Ισαακίου η προφητεία.

Επέστρεψαν τα διασωθέντα στρατεύματα και πολλοί στρατιώτες έσπευσαν να πειράξουν και να δοκιμάσουν τον όσιον άνδρα. Του είπαν λοιπόν ότι ο Ουάλης ενίκησε και τώρα έρχεται να τον βασανίση.  Άλλ' ο άγιος απάντησε, «επτά ημέραι τώρα επέρασαν, αφ' ου εγώ ωσφράνθηκα την βρώμα των κοκκάλων του βασιλέως» τα όποια κατεκάησαν από την φωτιάν».

Και ως ήταν φυσικό οι στρατιώτες εθαύμασαν και έπεσαν και επροσκύνησαν τον άγιον άνδρα συνάμα δε τον παρεκάλεσαν να έλθη και να μονάση στην Κωνσταντινούπολι για να βρίσκεται κοντά τους και να τους αγιάζη. Ο άγιος επροσευχήθηκε μιαν ολόκληρη βδομάδα στο Θεό να του αποκάλυψη αν είναι θέλημα του να εγκατασταθή στη βασιλεύουσα, και αφού έλαβε «χρηματισμόν» ότι θέλημα του Θεού είναι να έγκατασταθή στην Πόλι ήλθεν εκεί και οι πλούσιοι και οι μεγιστάνες του έκτισαν μεγαλόπρεπο Μοναστήρι όπου τον εγκατέστησαν και πλήθη άπειρα κόσμου εκεί έτρεχαν για να απολαύσουν τις θαυματουργίες του για να γευθούν το ολόδροσο και αναπαυτικό νερό της διδασκαλίας του.

Πολλοί δε νέοι μοναχοί τον ακολούθησαν στην άσκησί του και εξ αυτών τον πιο ενάρετο και ασκητικό, το Δαλμάτο διάλεξε διάδοχο και αντικαταστάτη του, ο δε όσιος πλήρης ήμερων εκοιμήθηκε οσιακά και έλαβε το στέφανο του αγίου και οσίου παρά του στεφοδότου Κυρίου του. Αυτός ήταν αγαπητοί μου αδελφοί ο όσιος Ισαάκιος, μαχητικός, ασκητικός, θαυματουργός. Ας έχωμε την ευχή του για να ακολουθούμε τα βήματά του. Αμήν.