Τώρα που έγιναν τα φετινά Χριστούγεννα παρελθόν, αναλογίζομαι, προβληματίζομαι και προσευχητικά σημειώνω ό,τι σκέφτομαι...

«Κύριε, γεννήθηκες πριν 2012 χρόνια. Γεννήθηκες. Δίδαξες. Έκανες θαύματα. Προδόθηκες. Σταυρώθηκες. Αναστήθηκες. Και τι μ’ αυτό; Τι κατάφερες; Πες μου, αλήθεια; Κοιτώντας τον κόσμο Σου, τι σκέφτεσαι; Είσαι ευχαριστημένος μετά από τη μεγάλη Σου κένωση και τη σταυρική Σου θυσία;

Σ’ ακούσαμε. Υπακούσαμε; Προσπάθησες ν’ αλλάξεις τον κόσμο, τον άνθρωπο, τη ψυχή μας. Τα κατάφερες; Κοιτάζοντας το σήμερα, τι θεωρείς; Ποια γνώμη έχεις;

Είπες ν’ αγαπιόμαστε. Κι εμείς κοιτάζουμε να βγάλουμε ο ένας το μάτι του άλλου! Είπες να ελπίζουμε. Κι εμείς μπροστά στο αβέβαιο αύριο, απελπιζόμαστε κι αυτοκτονούμε! Είπες να είμαστε αυθεντικοί, αληθινοί. Κι εμείς κυκλοφορούμε με το προσωπείο της υποκρισίας! Ανάβουμε κεριά, κι …ανάβουμε από θυμό και φθόνο εναντίον των αδελφών μας. Κάνουμε μετάνοιες, και …γονατίζουμε εγωιστικά τον άλλον για το ατομικό μας συμφέρον.Εξομολογούμαστε, κι έχουμε τη ψευδαίσθηση πως ΄΄τα είπαμε και μας συγχώρησε ο Θεός, ξενοιάσαμε΄΄! Κι όμως τα είπαμε, για να τα πούμε. Κι Εσύ, νομίζω, ούτε καν μας άκουσες. Δε μας συγχώρησες. Πώς να μας συγχωρήσεις, αφού μετά την εξομολόγησή μας, τα ίδια επαναλαμβάνουμε; Κοινωνάμε και κοινωνήσαμε… Έτσι για ΄΄το καλό του χρόνου΄΄, ΄΄γιατί έτσι το βρήκαμε΄΄...

Θα μου πεις, όχι όλοι. Θα Σου απαντήσω: Οι περισσότεροι κι ανάμεσά τους κι εγώ. Εγώ που εξομολογώ, που κοινωνώ, που κηρύττω. Που κλήθηκα στο σήμερα να Σε αντικαθιστώ!!

Κύριε, θεωρώ – ίσως να κάνω λάθος – πως αν η κοινωνία μας έφτασε όπου έφτασε, έφταιξε γιατί παραποιήσαμεό,τι Εσύ δίδαξες. Έφταιξε όχι ο Χριστιανισμός, αλλά ο …χριστιανισμός που εμείς δημιουργήσαμε. Ειλικρινά, πολύ διαφορετικό από αυτόν που μας έδωσες. Κόψαμε και ράψαμε στα μέτρα και στα θέλω μας, όλα όσα μας είπες. Απέτυχε ο Ερχομός Σου, εξ αιτίας μας!

Κύριε, αλήθεια, θέλω να μ’ απαντήσεις: Το μετάνιωσες που πριν 2012 χρόνια γεννήθηκες κι επισκέφθηκες τη γη μας»;

Δεν περιμένω απάντηση από το Χριστό. Όχι γιατί δεν μπορεί να μου μιλήσει ή γιατί δεν το αξίζω, αλλά γιατί ξέρω πως ο Χριστός ήλθε για να μας δώσει ό,τι μας έδωσε. Για να χαράξει το δρόμο και να μας αφήσει ελεύθερους να τον διαβούμε, αν το θελήσουμε. Μας έδωσε τη δυνατότητα και τα μέσα να σωθούμε. Μας είπε να Τον μοιάσουμε…

Ο καινούργιος χρόνος είναι μια ακόμη ευκαιρία, να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας, να κατανοήσουμε τα λάθη μας, να πορευθούμε κατά Χριστόν, ως αυθεντικοί Χριστιανοί, «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημεραι πονηραί εισί».

Με αυτές τις σκέψεις, καλή, δημιουργική και ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!

πρωτοπρ. π. Αθανασίου Γιουσμά, Θεολόγου και εφημερίου Ι. Ν. Αγίου Θεράποντα Μυτιλήνης