Τότε, μπορεί  κάποιος  αντιρρησίας  να του πει, δε σου έδωσα να φας για να σε  εξασκήσω στην εγκράτεια.  Το έκανα για το καλό σου, για να μη  «λέγουσιν· ιδού άνθρωπος φάγος και οινοπότης »( Ματ. ια’, 19). Τότε ο  Κριτής μπορεί να του πει,  « δούλε πονηρέ »( Ματ. ιη’,32), ποιος σου έδωσε το δικαίωμα να μου στερήσεις το φαγητό από την τράπεζα την οποία μου παραθέτει ο Πατέρας Μου, σύμφωνα με το ρηθέν, «ητοίμασας ενώπιόν μου τράπεζαν, εξεναντίας των θλιβόντων με»( Ψ. 22,5 ); Έτσι ο αντιρρησίας δούλος θα φιμωθεί, γιατί δε θα έχει τίποτα να πει.  Το πού θα πάει βέβαια, αυτό είναι θέμα του Κριτή. Πάντως θα γεμίσει από ντροπή.

Ο Χριστός στη γη δεν πρόλαβε να φάει γλυκό ψωμί. όπως λέει ο λαός.  Δεν είχε μόνο τις καθημερινές δυσκολίες  στο  έργου Του, αλλά είχε και τους αντιρρησίες με τις αντιλογίες τους, σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, «αναλογίσασθε γαρ τον τοιαύτην υπομεμενηκότα υπό των αμαρτωλών εις αυτόν αντιλογίαν »( Εβρ. ιβ’, 3). Πολλές φορές δε δεν ευκαιρούσε να φάει, όπως φαίνεται από τα εξής λόγια του Μάρκου, « Και έρχονται εις οίκον· και συνέρχεται πάλιν όχλος, ώστε μη δύνασθαι αυτούς μηδέ άρτον φαγείν » (Μάρ.γ’, 20).   Όμως μετά την Ανάστασή Του τρώει, και μάλιστα  με  πολλά στόματα. Τρώει   με τα στόματα εκείνων για τους οποίους είπε, «εφ᾿ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» ( Ματ. κε’,42 ). Στα λόγια αυτά εμπεριέχεται και το φαγητό, γιατί  πριν από αυτά λέει,  «επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με»( Ματ. κε’, 35). Ας μη εμποδίζει λοιπόν κανείς το Χριστό να τρώει, γιατί τότε  πειράζει το Χριστό, και  αυτό είναι  πολύ επικίνδυνο.   Αυτόν τον κίνδυνο τον επισημαίνει ο Απόστολος Παύλος με τα εξής λόγια,  «μηδέ εκπειράζωμεν τον Χριστόν, καθώς και τινες αυτών επείρασαν και υπό των όφεων απώλοντο » (Α’ Κορ. ι’, 9).

του Ιωάννη Δήμου

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com