από την εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος», 25/12/2009

Ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Νικοπόλεως κ. Μελετίου ἐλάβομεν τὴν ἀκόλουθον ἐπιστολήν:

"Τελευταῖα ἀπό πρόσωπα, πού ἔδιναν ἐντύπωση πνευματικῆς πορείας, καί ἀπό περιοδικά ἔγκριτα, ἀκούγονται καί γράφονται τάχα πληροφορίες καί χαρακτηρισμοί γιά τό πρόσωπο καί γιά τήν διακονία τοῦ αἰδεσιμολογιωτάτου πρωτοπρεσβυτέρου κ. Κωνσταντίνου Μπέη, ὁμότιμου καθηγητῆ τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἐπιστήμονος μέ διεθνές κῦρος καί μέ πλούσια ἐπιστημονική καί διοικητική δράση......

Τοῦ ἀποδίδουν ἐλλιπῆ τήρηση τῆς τάξης τῆς Ἐκκλησίας. Καί προβάλλεται τό ἐρώτημα: Τι λέγει γι᾿ αὐτό ὁ Μητροπολίτης, πού τόν ἐχειροτόνησε;

Ἔχω τήν γνώμη, ὅτι τό ἐρώτημά τους εἶναι “ρητορικό”. Ἄν ἦταν εἰλικρινές και πνευματικό, θά ἀκολουθοῦσαν τήν ὁδό τοῦ Χριστοῦ (βλ. Ματθ. 18, 15 – 17). Θά ἀπευθύνονταν πρῶτα σέ μένα προσωπικά. Αὐτό ὅμως δέν ἔγινε. Ἄρα οἱ “φίλοι μας” δέν θέλουν νά ἀκούσουν! Νά μιλήσουν θέλουν! Παρά ταῦτα ἐγώ μετά κάποιο δισταγμό, γιά τό τί νόημα ἔχει να ἀπαντάει κανείς σέ τέτοιες προκλήσεις, ἕτοιμος εἰς ἀπολογίαν, καταθέτω.

* * *

1. Ὁ π. Κωνσταντῖνος Μπέης ἐγεννήθη τό 1933. Εἶναι σήμερα 76 ἐτῶν.

2. Ἡ σύζυγός του Μαρία Ἴρμγκαρτ Μπέη, συμβολαιογράφος, ἦταν καθολική· καί ὄχι (ὅπως ἐπιπόλαια ἀναμηρυκάζουν, ἀπό τον πρῶτο προχειρολόγο πληροφοριοδότη, οἱ ἀσχολούμενοι μέ τό πρόσωπό του), “προτεστάντισσα – λουθηρανή”. Ἀλλά, ἀπό τόν γάμο της, ἀκολούθησε σέ ὅλα τόν σύζυγό της σάν μέλος τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἐξομολογεῖται και κοινωνεῖ τακτικά.

3. Τό ἔτος 2005, μετά τήν συνταξιοδότησή του, ὁ καθηγητής Κωνσταντῖνος Μπέης, ἐζήτησε νά γίνει κληρικός. Σέ μένα τόν ἐσύστησε ὁ ἀείμνηστος πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Τζούμας, ἀρεοπαγίτης. Καί διαπρεπεῖς νομικοί, ὅπως ὁ Ἀπόστολος Γεωργιάδης, μέ ἐβεβαίωσαν, ὅτι ἡ ἱερωσύνη ἦταν “για αὐτόν, ἄνθρωπο πού ζοῦσε πάντοτε συνειδητά τήν πίστη, ἡ ἀναμενόμενη φυσική ἐξέλιξη”. Στήν ἔγγραφη συγκατάθεσή της γιά τήν χειροτονία του, ἡ σύζυγός του γράφει:“Γιά μᾶς ἡ ἱερωσύνη εἶναι τό μέγιστο ἀξίωμα στήν ζωή του. Μέ συγκίνηση βλέπω, ὅτι ἡ ἐσωτερική φωνή του –ἔκφραση θείας ἔμπνευσης, εἶναι πιό ἰσχυρή ἀπό τά πολλά ἐμπόδια πού βρέθηκαν μπροστά του”. Ἐχειροτονήθη πρεσβύτερος στίς 30 Ὀκτωβρίου 2005.

* * *

Ἐναντίον τοῦ π. Κωνσταντίνου Μπέη ἐγράφησαν πολλά παράξενα. Ἀπό φιλόχριστη τάχα διάθεση; Ἄς ἰδοῦμε τί; γιά νά καταλάβουμε τό “γιατί”.

Ἐρωτοῦν:

• Γιατί δέν χρησιμοποιεῖ τόν τίτλο “ἱερέας” στά ἀρθρογραφήματά του στίς ἐφημερίδες;... Ἐρωτῶ και ἐγώ. Εἶναι ὁ πρῶτος; ἤ ὁ μόνος; Εἶναι καί αὐτό κρῖμα; Γιατί; Σχόλια περιττά.

• Ἀκολουθοῦν σχόλια γιά την προσευχή του, στήν θεία λειτουργία. Τούς φταίει καί αὐτό! Δεντούς συγκινεῖ, ὅτι τελώντας την θεία λειτουργία ὁ π. Κωνσταντῖνος Μπέης κλαίει συνεχῶς ἀπό κατάνυξη! Τούς φταίει, ὅτι ἀλλάζει κάποιες λέξεις! Τήν λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας μας κάνει. Στήν οὐσιαστική της τάξη ὁλόκληρη. Στά νοήματα ὁλόκληρη. Στήν φράση καί τό τυπικό προσαρμοσμένη στό ἦθος τῆς προσευχῆς του· μέ μιά κάποια τομή γιά περισσότερη προσέγγιση.

• Λειτουργεῖ μόνο στήν ἐνορία του. Κορυφούλα Ν. Πρεβέζης, ἕνα χωριουδάκι μέ περίπου 50 κατοίκους. Γιατί θέλει ἁπλᾶ νά προσεύχεται καί ὄχι νά προωθῆ ἰδέες. Δεν κάνει ἱεραποστολή. Δέν μετέχει σέ ἑορτές. Δέν πηγαίνει σε ἄλλους Ἱεροὺς Ναούς. Ἔγινε ἱερέας γιά τήν σωτηρία του· καί γιά ὠφέλεια τῶν δικῶν του.

• Τόν ἱερατικό του μισθό τόν παρεχώρησε ἀπό τήν ἡμέρα τῆς χειροτονίας του στό Φιλόπτωχο Ταμεῖο τῆς Μητροπόλεως Νικοπόλεως καί Πρεβέζης. Καί μέ δικά του χρήματα ἀνακαίνισε τόν Ναό Ἁγίου Γεωργίου στήν Κορυφούλα. Και πηγαίνει ὁδικῶς μέ τό αὐτοκίνητό του, συνήθως μαζί μέ τήν πρεσβυτέρα – σύζυγό του. Μιά διαδρομή 450+450=900 χλμ. Μήπως ξέρετε πολλούς, πού κάνουν τό ἴδιο;

* * *

Ὁ π. Κωνσταντῖνος ἔχει ἐκδώσει ἕνα σωρό βιβλία· κατά τό πλεῖστον νομικά· ἀλλά καί μέ φιλοσοφικό και θρησκευτικό προβληματισμό. Ἕνα εἶναι καί τό: “Ἰδίαν ὁδόν ἐβάδιζε διά τῆς πολιτείας”, “ἀφιέρωμα στό σοφό καί ἅγιο ἱεράρχη Σεβ. Ἀρχιεπίσκοπο Ἀμερικῆς κ. Δημήτριο Τρακατέλλη”, Ἀθήνα 1999. Ποιός διαφωνεῖ; Ποῖος δεν συγκινεῖται; Σ᾿ αὐτό ἐπαναδημοσιεύει πολλά ἄρθρα του, πού εἶχαν πρό πολλῶν ἐτῶν καταχωρισθεῖ στήν ἐφημερίδα “Ἐλευθεροτυπία”. Σέ ἕνα μέ τίτλο: “Οἰκουμενική Κοινή Λατρεία τοῦ Θεοῦ”, σελ. 47– 50, ὁ ἴδιος μᾶς πληροφορεῖ, ὅτι: α. Σέ μία ἀπό τίς ἐπισκέψεις του στήν Ἰαπωνία, (1990 – 1993) σέ ἐπιστημονικά ταξείδια συνεργασίας με τίς ἐκεῖ νομικές σχολές, ἐπισκέφθηκε καί ἕναν βουδιστικό ναό μαζί μέ φίλους του Ἰάπωνες καθηγητές, εἶχε ἀνάψει κερί, καί εἶχε ἐκεῖ προσευχηθεῖ “στόν Θεό τῆς ἀγάπης, πού μᾶς φανέρωσε ὁ Ἰησοῦς”.

β. Τό 1991 σέ ἐπίσκεψή του στο Καῖμπριτζ τῆς Ἀγγλίας εἶχε ἐκκλησιασθεῖ καί κοινωνήσει σέ ἀγγλικανικό ναό.

γ. Σέ Διεθνές Συνέδριο Δικονομολόγων Νομικῶν στήν Σύρο σαν συνδιοργανωτής μετεῖχε στίς λατρευτικές ἐκδηλώσεις καί ἐκοινώνησε στόν καθολικό ναό τῆς Σύρου. Τίς παρουσίες του αὐτές, κάποιοι θέλησαν νά τίς παρουσιάσουν σάν

ἐκδηλώσεις ὕποπτου φρονήματος!

* * *

Ὅμως τά λόγια τους αὐτά δείχνουν προχειρότητα, ἐπιπολαιότητα καί ζῆλο ἄκριτο. Δέν εἶναι ἄκριτος ὁ ζῆλος κάποιου, ὅταν στόχο του ἔχει νά ἀνακαλύπτει πνευματικά ἀρρωστήματα σέ ἄλλους; Και ὅταν ξεχνάει τά δικά του; ὅτι δηλαδή κάποιοι ἐγύριζαν στήν Ἀθήνα, μέ ράσο φράγκικο (σουτάνα); καί ὅτι ἄλλοι, λίγο παλιότερα, ἐγέμιζαν γιά χρόνια τήν Ἑλλάδα με ὅ,τι τό φράγκικο σέ ἰδέες καί σε πνευματικότητα; Ἄς ἰδοῦμε μέ προσοχή, τί μᾶς λέει:

• Στό Καῖμπριτζ πηγαίνοντας να κοινωνήσει ὁ π. Κωνσταντῖνος αὐτοπροσδιορίστηκε σάν ὀρθόδοξος, ἀφοῦ σταυροκοπήθηκε ὀρθόδοξα καί ἐπέσυρε τήν προσοχή τοῦ ἀγγλικανοῦ ἱερέα. Ὁ π. Κωνσταντῖνος Μπέης τό ἔδειξε: ὅτι εἶναι ὀρθόδοξος· ὅτι σάν ὀρθόδοξος ἐπῆγε νά κοινωνήσει. Ἔγινε τό 1991, δηλαδή 15 χρόνια πρίν τήν χειροτονία του.

• Στήν Σύρο ἦταν γνωστός και μή ἐξαιρετέος. Ὀρθόδοξος. Και συνδιοργανωτής τοῦ Διεθνοῦς ἐκείνου Συνεδρίου τῶν Νομικῶν. Οὔτε μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη ἔπαιξε, οὔτε μέ τήν ὀρθόδοξη συνείδηση. Λάθος ἔκαμε. Προδοσία τῆς πίστης ὄχι. Ἐξέφρασε τόν προσωπικό ἐνθουσιασμό του πού ἔβλεπε ἕνα ξεπέρασμα τοῦ φανατισμοῦ. Ἀλλά, παρά τά σχόλια, πού ἀσφαλῶς ἄκουσε, δέν διαφοροποιήθηκε ἀπό τούς αὐτονόητα δικούς του, ἀπό τούς Ὀρθοδόξους. Ἔτος 1991.

• Στήν Ἰαπωνία, ἔτος 1991 – 1993 στό Τόκιο, ἐπῆγε σέ βουδιστικό ναό, μαζί μέ συναδέλφους του νομικούς Ἰάπωνες. “Ἄναψε κεράκι· καί προσευχήθηκε στόν Θεό τῆς ἀγάπης, πού μᾶς φανέρωσε ὁ Ἰησοῦς”. Στό βιβλίο του “Καί μόνος καί μετά πολλῶν”, Ἀθήνα 1999, σελ. 59 ἐξ., σέ εἰδικό ἄρθρο, εὐτελίζει τόν βουδισμό, σάν φιλοσόφημα πολύ ἐγωκεντρικό. Καί οἱ τρεῖς αὐτές ἐκδηλώσεις ἔγιναν περίπου δεκαπέντε (15) χρόνια πρό τῆς χειροτονίας του. Τίς ἐκθέτει ὁ ἴδιος. Τότε πού ἔγιναν. Ὅπως ἔγιναν. Καί ὅπως τότε τίς εἶχε κατανοήσει. Μήπως δικαιοῦται, νά ζητεῖ ἀπό ἐμᾶς λίγη κατανόηση;

• Ὅταν χειροτονήθηκε δήλωσε: “Γίνομαι ἱερέας, γιά νά εὕρω την κλίμακα τήν ἀπάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν. Καί πιστεύω ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Θεός καί σωτήρας μας”. Ἐρωτάει κάποιος: —Γιατί τώρα δέν τά ἀφαιρεῖ ἀπό τήν ἱστοσελίδα του τά κείμενα αὐτά;

Ἀπαντάει ὁ π. Κωνσταντῖνος Μπέης:

—Ἔγιναν! Νά τά ἐξοστρακίσω; Γιατί; Θά πάψουν τάχα νά ὑπάρχουν, ἀφοῦ ἔχουν δημοσιευθῆ στήν ἐφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ; Ὠφέλεια εἶναι γιά μένα, νά βλέπω καί νά θυμᾶμαι, ὅτι οἱ κρίσεις τῶν ἀνθρώπων εἶναι αὐθαίρετες· κατά τόν λογισμό τους· καί να μη περιμένω ἔπαινο καί ἀποδοχή ἀπό ἀνθρώπους. Θέλουν καί με βρίζουν! Ἄς βρίζουν. Ζημία ἀπό τέτοια ἐγώ δέν ἔχω. Μήπως ἔχομε χρέος νά τόν βλέπωμε μέ λίγη κατανόηση; Ἄν ὄχι, ἄς βρίσωμε καί τόν ἀπόστολο Παῦλο, πού κάποτε ἐδίωκε την Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, καί μισοῦσε τόν Χριστό· κάτι πού ὁ π. Κωνσταντῖνος Μπέης δέν τό ἔκαμε ποτέ στήν ζωή του. Μήπως, “οἱ κρίνοντες”, σφάλλουν πιό πολύ ἀπό τόν “κρινόμενο”;

* * *

Προσωπικά μέ ἐξέπληξε ἡ ἐναντίον του καταφορά κάποιων ἑλληνομαθῶν (;) καί ἑλληνολατρῶν, γιατί ὁ π. Κωνσταντῖνος Μπέης λέει στήν προσευχή του “ἐλέαιρε, ἄναξ”, ἀντί γιά τό “ἱλάσθητί μοι, ὁ Θεός”! Εἴμαστε σοβαροί; Τάχα σφάλλει καί ὅλος ὁ λαός μας πού λέει “λυπήσου με, Κύριε”, καί ὄχι “ἱλάσθητί μοι”; Στραβά κάθονται οἱ κότες; Ὁ γιαλός εἶναι στραβός, ἤ στραβά ἀρμενίζουμε; Κάποιοι ἱερωμένοι, μεγαλόσχημοι μάλιστα, κυριολεκτικά κατακρεουργοῦν τήν θεία λειτουργία! Ἀφαιροῦν, ὅποτε θέλουν, ὅ,τι θέλουν. Καί ἄλλοι προσθέτουν “ἱπταμένων” καί “ἐξ οὐρανοῦ ἐπίβλεψον, Παράκλητε ἀγαθέ” καί ἄλλοι ἄλλα. Καί ἄλλοι ντρέπονται νά εἰποῦν “κλάσας” καί “γαμήσας” καί ἀντικαθιστοῦν τίς “κακόηχες” λέξεις μέ “εὐπρεπεῖς”!... Αὐτά τά καταπίνουμε! Καί τά ἐπαινοῦμε! Τό “ἐλέαιρε” μᾶς ἔφταιξε!... Μᾶλλον κάτι ἄλλο, ἤ κάποιος ἄλλος φταίει! Ὁ δέ Θεός “γινώσκει τάς καρδίας” (Λουκ. 16, 15). Καί μιά παρατήρηση: Δέκα-πέντε χρόνια πρίν τήν χειροτονία του, μιλώντας σάν ἁπλός χριστιανός χωρίς ἀξιώσεις, καί πρόπαντός σάν νομικός μέ ἀξιώσεις καί ὑπευθυνότητα γνώμης καί ἀπόψεως, τόνιζε ὅτι:

“Στίς ἡμέρες μας “ὁ καθένας” ἔχει τό δικαίωμα καί τήν δυνατότητα νά λατρεύει «μέ τίς δικές του ἐθνικές καί ἀτομικές πολιτισμικές καί θρησκευτικές καταβολές καί ἰδιαιτερότητές του τόν Θεό”. Τά λόγια αὐτά δέν εἶναι δόγματα, ἀλλά περιγραφή ἀπό ἕναν διεπρεπῆ νομικό τοῦ σκεπτικοῦ τῆς ἀνεξιθρησκείας, ὅπως τήν βλέπει ὁ σύγχρονος κόσμος. Πόσο θά τά ἐκτιμούσαμε, πόσο θά λαχταρούσαμε καί μεῖς γιά λίγη ἀνεξιθρησκεία, ἄν ζούσαμε στήν Σαουδική Ἀραβία!...

Μετά τήν χειροτονία του ἐδήλωσε: “Ὅλα αὐτά ἀποτελοῦν πιά παρελθόν. Τώρα εἶμαι ὀρθόδοξος ἱερέας καί τίποτε ἄλλο. Δέχομαι ἐπικρίσεις. Ὄχι γιά ἁμαρτίες μου μόνο, ἀλλά καί γιά ἁπλά λάθη μου. Καί εἶμαι πρόθυμος, νά ἀναλάβω τήν εὐθύνη, γιά νά τά διορθώσω· καί νά τό διακηρύξω. Ἀλλά λυποῦμαι βαθύτατα, ὅταν τά λάθη μου, τότε πού γιά ὅλους τους ἄλλους ἀνθρώπους εἶναι κατανοητά, σέ ἐμένα τά μεγιστοποιοῦν”. Ὀφείλομε λίγη κατανόηση στον ὁμολογοῦντα, μέ ταπείνωση τίς παλαιότερες τοποθετήσεις του, πού ἔγιναν πιά γι᾿ αὐτόν παρελθόν.

Καί τελειώνω μέ ἀπόσπασμα ἀπό ἐπιστολή του σ᾿ ἐμένα μετά τά ὡς ἄνω.

“Σᾶς εὐχαριστῶ γιά τήν εὐλογία Σας, ὅταν ἡ ἀγάπη Σας μέ ἔχρισε ἱερέα. Συνακόλουθα, ὅσα Σᾶς γράφω, ἐδῶ ἔχουν τό νόημα εἰλικρινοῦς ἐνημέρωσης δικῆς Σας και ὅσων, δίχως πάθη καί μίση, ἀσχολοῦνται μέ ἐμένα. Γιά τούς ἄλλους, πού ἀσφαλῶς ἔχουν τό δικαίωμα νά διακατέχονται ἀπό διαφορετικές ἀντιλήψεις, ἀνυπόκριτα ἐπαναλαμβάνω τήν ἱερή προσευχή: “τοῖς μισοῦσι καί ἀγαπῶσιν ἡμᾶς, ὁ Θεός συγχώρησον και εὐλόγησον” .

* * *

Τέλος, ἄς μέ ἀνεχθοῦν κάποιοι να προσθέσω. “Εὐφρανθῆναι καί χαρῆναι ἔδει” (Λουκ. 15, 32), διότι ὁ Κωνσταντῖνος Μπέης ἔγινε κληρικός. Καί θέλει να ζεῖ μέ τόν Οἰκτίρμονα καί Ἐλεήμονα· σάν δοῦλος Του· νά γεύεται την ἀγάπη Του· καί νά κηρύσσειμέ ἔργα καί λόγια τήν ἀγάπη Του. Αὐτά φρονοῦσα καί τόν ἐχειροτόνησα. Αὐτά φρονῶ καί τώρα, μετά ἀπό ὅσα ἄκουσα, γιά τά ὁποῖα λυποῦμαι τούς ἀδελφούς καί συλλειτουργούς μου. Ἄς μή ξεχνᾶμε τό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: “Ἡ ἀληθινή πίστη, καρδίᾳ πιστεύεται εἰς δικαιοσύνην· καί στόματι ὁμολογεῖται εἰς σωτηρίαν” (Ρωμ. 10, 10).

† ὁ Νικοπόλεως Μελέτιος

Ἐπισημάνσεις ὑπὸ τοῦ "Ο.Τ."

Δὲν θὰ ἀπαντήσωμεν, εἰς ὅσα παραθέτει ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Νικοπόλεως κ. Μελέτιος, διότι ἔχει προσωπικὴν γνῶσιν διὰ τὴν ζωὴν τοῦ π. Κωνσταντίνου Μπέη καὶ τῆς συζύγου του. Θέλομεν, ὅμως νὰ παρατηρήσωμεν τὰ ἑξῆς:

1ον) Εἶναι πολὺ ἀνώτερος πνευματικῶς καὶ ἐκκλησιαστικῶς ὁ π. Κωνσταντῖνος Μπέης ἀπὸ τὸν Ἅγιον Νεκτάριον, ὁ ὁποῖος εἶχε μέγα συγγραφικὸν ἔργον, ἀπήντησεν εἰς τὰς προκλήσεις τοῦ αἰῶνος του, ἀλλὰ δὲν ἀπετόλμησε νὰ γράψη Θείαν Λειτουργίαν; Τὸ αὐτὸ συνέβη μὲ τὸν Ἅγιον Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶ καὶ τὸν Ἅγιον Συμεὼν τῆς Θεσσαλονίκης, ἐνῶ ὁ π. Κωνσταντῖνος Μπέης προσήρμοσε τὴν Θείαν Λειτουργίαν εἰς τὰ πνευματικά του μέτρα; Ἐνέταξεν εἰς αὐτὴν στοιχεῖα ἀπὸ τὸν Ὅμηρον καὶ ἀποκαλεῖ τὴν Παναγίαν ὡς Μαρίαν, ὡσὰν νὰ ἦταν κάποια…ἐξαδέλφη του.

2ον) Ὅταν κάποιος, ὅσο φωτεινὸν μυαλὸν καὶ ἐὰν εἶναι, χειροτονεῖται ἱερεύς, δὲν πρέπει νὰ προσαγορεύεται μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ Κληρικοῦ; Εἶναι ἡ ἱερωσύνη τὸ μέγιστον τῶν ὑπουργημάτων, ναὶ ἢ ὄχι;

3ον) Ἡ Ἐκκλησία ἔχει νὰ ὠφεληθῆ ἀπὸ τὸν π. Κωνσταντῖνον Μπέη, ὑπὸ τὴν προϋπόθεσιν ὅτι δὲν θὰ σκανδαλίζῃ τοὺς πιστούς, μὲ τὰς ὅποιας καινοτομίας του κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν.

πηγή: http://thriskeftika.blogspot.com/2009/12/blog-post_961.html