Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα στην προσπάθεια κάποιων «κύκλων» να «εναρμονίσουν» την αρχαιοελληνική παράδοση με τη χριστιανική. Αυτό γίνεται κυρίως από «αρχαιολάτρες», οι οποίοι ενώ θέλουν κάποιοι από αυτούς να είναι χριστιανοί και μη μπορώντας να αποκολληθούν από μια ανεξήγητη λατρεία προς την αρχαία Ελλάδα, φτάνουν σε απίστευτες υπερβολές και αυθαίρετα συμπεράσματα, τα οποία συχνά έρχονται σε σύγκρουση με την επιστημονική έρευνα.
Στην ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ» (7-5-2014) δημοσιεύτηκε άρθρο του κ. Ησαΐα Κωνσταντινίδη με θέμα: «ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΕΝΟΣ [ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ] ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ Ο ΖΕΥΣ». Ο τίτλος του άρθρου είναι παρμένος από την «Θεογονία» του Ησιόδου και προσπαθεί να συνδέσει την αρχαιοελληνική θρησκευτική παράδοση με τη χριστιανική και μάλιστα να αποδείξει ότι ο «έλλην λόγος» τροφοδότησε την χριστιανική μονοθεϊστική πίστη, ακόμα και με προφητείες των αρχαίων σοφών προγόνων μας.
Αρχίζει το άρθρο του ο συγγραφέας με τη θέση ότι:«Η χριστιανική μας παράδοση, και μάλιστα η ελληνορθόδοξη, δέχεται τη συνέχεια του ελληνισμού: από τα βάθη της προϊστορίας έως και σήμερα έχουμε μια πορεία δοκιμασίας της ανθρωπότητας, που κορυφώνεται με την έλευση του θεανθρώπου στη Γη και αναμένεται το τέλος της ιστορίας με τη Δευτέρα Παρουσία Του … Αυτή η συνέχεια είναι αναμφίβολο γεγονός και δείχνει τη σύνδεση του σημερινού χριστιανικού μας πολιτισμού με τη δόξα των αρχαίων προγόνων μας». Στη συνέχεια αναφέρει τη χριστιανική θέση ότι υπάρχουν και στον «αρχαιοελληνικό Λόγο σε μορφή σπερματική όλες εκείνες οι αντιλήψεις που ενσωματώθηκαν στον μετέπειτα μονοθεϊσμό … Αλλά υπάρχουν επίσης στον Λόγο των σοφών Ελλήνων της αρχαιότητας προφητικές ρήσεις, όπως π.χ. στον Όμηρο, αλλά και στον Αισχύλο, όπου στο έργο του “Προμηθεύς Δεσμώτης” προφητεύεται ο ερχομός του Ιησού Χριστού στη Γη». Ακολούθως ανατρέχει στον Ησίοδο, όπου παραθέτει απόσπασμα από τη «Θεογονία» του,όπου ο αρχαίος ποιητής κάνει λόγο για «γένη» της ανθρώπινης ιστορίας. Στέκεται στο «πέμπτο γένος», το οποίο, κατά τον συγγραφέα, ταυτίζεται με τη δική μας γενιά. «Βλέπει» στη σύγχρονη πραγματικότητα της ανηθικότητας και της έκπτωσης των αξιών το παρεφθαρμένο ανθρώπινο γένος. Βλέπει επίσης ότι δεν υπάρχει περίπτωση βελτίωσης των ανθρώπων και της κοινωνίας:«Τότε μόνο το κακό θα υπάρχει ανάμεσα στους ανθρώπους. Και θα είναι πια αργά γιατί δεν θα υπάρχει γιατρειά. Και αυτό το γένος θα καταστρέψει ο Ζεύς… Τάδε έφη Ησίοδος πριν από τόσες χιλιάδες χρόνια! Περιγράφει επακριβώς την εποχή μας, μια εποχή αναμφίβολα απίστευτης παρακμής, στην οποία μοιραία επέρχεται ο κορεσμός και το τέλος».Και συμπεραίνει:«Είναι σαφές ότι ζούμε καιρούς ‘πονηρούς’ και ίσως ‘εσχατολογικούς’».
Ο κ. Η. Κωνσταντινίδης, γνωστός για τις «αρχαιολατρικές» του απόψεις, ανήκει στην κατηγορία εκείνων, που θέλουν να βλέπουν, ότι ο Χριστιανισμός είναι η συνέχεια της αρχαιοελληνικής θρησκευτικής παράδοσης. Δεν ανήκει βεβαίως σ’ εκείνους που υβρίζουν τον Χριστιανισμό και του καταλογίζουν «κλοπές» και «παραχαράξεις» της αρχαίας θρησκείας, ούτε σ’ εκείνους που κάνουν λόγο για «αγεφύρωτα χάσματα μεταξύ Ελληνισμού και Χριστιανισμού» και για «ανείπωτα εγκλήματα του Χριστιανισμού κατά του Ελληνισμού». Προσπαθεί με ήρεμο λόγο να εναρμονίσει τις δύο παραδόσεις και να αποδείξει τη διαχρονική πορεία του Ελληνισμού αδιάσπαστη. Μόνο που δε μπορεί να αποκολληθεί από την πίστη του στην δήθεν«ανωτερότητα του Ελληνισμού».Ότι δήθεν ο Χριστιανισμός θα ήταν αδύνατον να εμφανιστεί, να αναπτυχθεί και να εδραιωθεί χωρίς τον Ελληνισμό. Ότι τα δόγματά του είναι δόγματα της αρχαιοελληνικής θρησκευτικής παράδοσης. Ακόμα και στα βιβλικά ονόματα «βλέπει» ελληνικές επιρροές και γι’ αυτό πασχίζει να τα «αναλύσει» νοηματικά και γραμματικά.
Επ’ αυτών έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής: Ο Ίδιος ο Κύριος ομίλησε προφητικά για τον σημαντικότατο ρόλο, που επρόκειτο να παίξει ο Ελληνισμός στην διάδοση του ευαγγελίου και την εδραίωση του Χριστιανισμού, όταν κάποιοι έλληνες ζήτησαν να τον δούν: «ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υιός του Ανθρώπου» (Ιωάν.12,23). Πράγματι, η παγκόσμια εξάπλωση της ελληνικής γλώσσης και του ελληνικού πολιτισμού κατά τους ελληνιστικούς χρόνους δημιούργησε τις κατάλληλες εκείνες προϋποθέσεις, που ήταν απαραίτητες για την εν συνεχεία παγκόσμια εξάπλωση του Χριστιανισμού. Η ελληνική γλώσσα με τον λεκτικό της πλούτο και την λεπτότητα των νοημάτων της, που υπερέβαινε κατά πολύ τις άλλες αρχαίες γλώσσες της εποχής εκείνης, υπήρξε το καταλληλότερο γλωσσικό όργανο, που διέθετε τότε η ανθρωπότητα, για την συγγραφή των βιβλίων της Καινής Διαθήκης, αλλά και για την διατύπωση, στη συνέχεια, των δογμάτων της πίστεως από τους έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας. Πέραν αυτού, όπως γνωρίζουμε, οι έλληνες ήταν αυτοί, που περισσότερο από κάθε άλλο λαό της αρχαιότητος εγκολπώθηκαν τον Χριστιανισμό, τα δε μέλη της αρχαίας Εκκλησίας των αποστολικών χρόνων ήταν στη μεγάλη τους πλειοψηφία έλληνες εθνικοί (εξ’εθνών Χριστιανοί).
Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, με πρωτοπόρο τον άγιο Ιουστίνο το Φιλόσοφο και Μάρτυρα (+165) και τον σπουδαίο εκκλησιαστικό συγγραφέα της αρχαίας Εκκλησίας Κλήμη τον Αλεξανδρέα (+235) ομιλούν για τον λεγόμενο «Σπερματικό Λόγο». Πρόκειται για μια κραυγή φρικτού πόνου και βαθειάς οδύνης των λαών, για μια αγωνιώδη προσδοκία ενός Λυτρωτού και Σωτήρος της ανθρωπότητος, που βρήκε την προφητική έκφρασή του σε διάφορους αρχαίους συγγραφείς και ιδίως στον Αισχύλο και τον Πλάτωνα. Εκείνο όμως, το οποίο θολά και αόριστα έλεγαν οι χρησμοί και οι προρρήσεις των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων, το εκήρυτταν καθαρά και συγκεκριμένα οι προφητείες των Ιουδαίων. Ο προφήτης και Πατριάρχης Ιακώβ, περίπου 2000 χρόνια π. Χ. ομιλεί περί του Μεσσίου και περί της προσδοκίας του από τα έθνη: «Ουκ εκλείψει άρχων εξ’ Ιούδα και ηγούμενος εκ των μηρών αυτού, έως αν έλθη ώ απόκειται, και αυτός προσδοκία εθνών» (Γεν. 49,10).
Ωστόσο σχετικά με τις προρρήσεις των αρχαίων ελλήνων φιλοσόφων πρέπει να τονιστεί,ότι αυτές έγιναν ερήμην της αρχαιοελληνικής ειδωλολατρικής θρησκείας, διότι οι σκοταδιστές ιερείς της ασκούσαν απίστευτες μορφές διώξεων, όσων ζητούσαν να αποκολληθούν από τους δικούς της πρωτογονισμούς και τις δεισιδαίμονες πρακτικές της. Φρόντιζαν συν τοις άλλοις να καλλιεργούν στις αμαθείς μάζες το φόβο προς τους «θεούς». Έτσι οι αρχαίοι πρόγονοί μας ζούσαν σε ένα μόνιμο άγχος, μήπως οι «θεοί» «θυμώσουν» και δεχτούν την απάνθρωπη «θειική» τους μήνη! Τόσο η μυθολογία, όσο και η ιστορία είναι γεμάτη από «ιστορίες» καταστροφών από τους αεί θυμωμένους «θεούς». Αναφέρουμε ως παράδειγμα την απίστευτη κατάσταση πανικού που εδημιουργείτο στις πολυπληθείς μάζες από τις λεγόμενες «διοσημίες», δηλαδή τις φυσικές καταστροφές, τις οποίες, τα παράσιτα της αρχαιοελληνικής θρησκείας, (ιερείς, μάντεις, μητραγύρτες, ορφεοτελεστές, εξορκιστές, καθαρτές μιασμάτων, κλπ), παρουσίαζαν ως δήθεν μήνη των «θεών», (εξ’ και η λέξη θεομηνία), και ιδιαίτερα του πλέον μισάνθρωπου και μισέλληνα Δία! Εξαιτίας αυτού προέβαιναν οι άτυχοι λάτρεις τους σε απίστευτες μορφές πρωτογόνων μορφών λατρείας, με αποκορύφωμα τις χιλιάδες καταγεγραμμένες από τη μυθολογία και την ιστορία φρικτές περιπτώσεις ανθρωποθυσιών!
Ουδέποτε σκέφτηκαν οι αρχαίοι σοφοί πρόγονοί μας να προσαρμόσουν το ανθρώπινο δίκαιο με την «πολιτεία» των «θεών» της αρχαίας θρησκείας, διότι η ανθρώπινη κοινωνία θα γινόταν χειρότερη και από τη ζούγκλα, αφού οι «θεοί» «διέπρατταν» τις πλέον ασύλληπτες για το ανθρώπινο μυαλό κακουργίες (δολοφονίες, πατροκτονίες, μοιχείες, βιασμούς, παιδεραστίες, αρπαγές ανηλίκων, ομοφυλοφιλίες, αιμομιξίες, γενοκτονίες, κλπ), οι οποίοι αν δικάζονταν από ανθρώπινα δικαστήρια θα καταδικάζονταν με τις έσχατες των ποινών! Δεν είναι τυχαίο πως οι ιμπεριαλιστές «δημοκράτες» Αθηναίοι, όταν διέπραξαν την πρωτοφανή στον αρχαίο κόσμο γενοκτονία των Μηλίων, δικαιολόγησαν την πράξη τους, ότι και οι «θεοί» τα ίδια κάνουν! (βλ. Θουκυδίδου Ιστ. Βιβλίο 5ο). Γι’ αυτό το λόγο οι αρχαίοι σοφοί πρόγονοί μας προσπάθησαν και πέτυχαν εν πολλοίς να αποδεσμευτούν από την επιρροή της αρχαιοελληνικής θρησκείας και του ιερατείου. Έχοντας πια τους πνευματικούς τους ορίζοντες ανοιχτούς, μπόρεσαν να γίνουν οι αέναοι αναζητητές της αλήθειας και καλλιέργησαν τον προαιώνιο ανθρώπινο πόθο για λύτρωση και σωτηρία. Αυτή υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες προσφορές του Ελληνισμού στην ανθρωπότητα, συμβάλλοντας στην προετοιμασία της για την εν Χριστώ απολύτρωση.
Όσο και αν προσπαθούν οι «αρχαιολάτρες» να υπερασπίσουν την αρχαία θρησκεία και να την παρουσιάσουν ως δήθεν «γενεσιουργό παράγοντα του αρχαιοελληνικού πολιτισμού», σκοντάφτουν στο αυταπόδεικτο γεγονός, ότι αυτή συμπαρέσυρε τον Ελληνισμό στον τάφο της στους ύστερους της αρχαιότητας χρόνους! Δε μπορούν να δικαιολογήσουν τον φρικτό ρόλο των παγανιστών ιερέων, οι οποίοι κρατούσαν τους αρχαίους προγόνους μας σε απίστευτη κατάσταση δεισιδαιμονίας, σκοταδισμού και ανελευθερίας, με σκοπό να τους εκμεταλλεύονται ποικιλότροπα. Φτάνει να αναφέρουμε τις φρικτές δίκες και καταδίκες «για αθεΐα» στην αρχαία Αθήνα, όπου ο διαβόητος αρχιερέας Διοπείθης, με το πολυπληθές αργόσχολο ιερατείο του, κατέδιδε τους επιστήμονες και σοφούς στις αρχές να δικαστούν με τους νόμους, που εκείνοι είχαν επιβάλλει στην Πολιτεία! Φτάνει επίσης να αναφέρουμε την πάντοτε ανθελληνική στάση του ιερατείου και ιδιαίτερα του δελφικού «ιερού», το οποίο είχε συνταχτεί με τους Πέρσες κατά τους περσικούς πολέμους και έδινε χαλκευμένους χρησμούς για την παράδοση της Ελλάδος στους ασιάτες βαρβάρους εισβολείς, ως δήθεν «θέλημα των θεών»! Αναφέρουμε τέλος την απίστευτη ανηθικότητα που καλλιεργούσαν τα ιερατεία στις μάζες, αφού είχαν αναγάγει την επαίσχυντη πορνεία σε «ιερή λατρεία» και θησαύριζαν εκπορνεύοντας τις γυναίκες και τις κόρες των Ελλήνων!
Ο κ. Η. Κωνσταντινίδης δυστυχώς,όπως φαίνεται από το άρθρο του, πιστεύει στην «αξία» της αρχαιοελληνικής θρησκείας και στην ύπαρξη των «θεών» της και γι’ αυτό προαναγγέλλει την καταστροφή του κόσμου από τον Δία, τον οποίο, πασχίζει να τον ταυτίσει με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό! Προφανώς του διαφεύγει η λεπτομέρεια, ότι ο Δίας και οι άλλες αρχαιοελληνικές «θεότητες», (στην ουσία τα δαιμόνια που λατρεύονταν μέσω της αρχαιοελληνικής θρησκείας), κατέστρεψαν τον προχριστιανικό Ελληνισμό, διότι τον οδήγησαν σε εσχάτη ηθική και πνευματική παρακμή. Αφ’ ότου όμως οι υπέροχοι φωτεινοί πρόγονοί μας συνάντησαν τον αληθινό Τριαδικό Θεό, διέγραψαν τον μισάνθρωπο και ανθέλληνα ολύμπιο «θεό» για να μη μπορεί πλέον να τους βλάψει και να τους καταστρέψει και τον έστειλαν στην αιώνια λήθη.
Εμείς οι Χριστιανοί δεν περιμένουμε καμιά θεϊκή καταστροφή από κάποιον καταστροφέα «θεό» τύπου Δία, αλλά βιώνουμε την εν Χριστώ απολύτρωση, χαιρόμαστε την αγάπη Του, πανηγυρίζουμε ακατάπαυστα το θάνατο του θανάτου μας και προσμένουμε την αναδημιουργία του κόσμου, την οποία θα συντελέσει ο φιλάνθρωπος αληθινός Θεός της αγάπης «εις οικονομίαν του πληρώματος των καιρών, ανακεφαλαιώσασθαι τα πάντα εν τω Χριστώ, τα επί τοις ουρανοίς και τα επί γης, εν αυτώ» (Εφ.1,10). Ζούμε το γεγονός της αισιοδοξίας σε κάθε στιγμή της ζωής μας, διότι λάβαμε την υιοθεσία του Θεού (Εφ.1,5) και αναμένουμε με αδημονία να γίνουμε «κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού» (Ρωμ.8,17). Αφήνουμε, λοιπόν, το «προνόμιο» της απελπισίας, την οσμή του θανάτου, τον αναμενόμενο όλεθρο και την φρικώδη προσμονή της καταστροφής του ανθρώπου και του κόσμου, στους οπαδούς των θρησκειών του κόσμου και ιδιαιτέρως στους όψιμους λάτρεις των αρχαίων ανύπαρκτων παγανιστικών «θεών»!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών
Ο υπεύθυνος
Αρχιμ. Παύλος Δημητρακόπουλος
Ο Γραμματέας
Λάμπρος Σκόντζος Θεολόγος
