Η πολιτική ανυπακοή δεν είναι «αντίσταση στο πονηρό», κατά παράβαση της Εντολής του Χριστού, ούτε βία και αναρχία, η οποία είναι ακόμα χειρότερη κι απ’ το χειρότερο καθεστώς του κόσμου. Η πολιτική ανυπακοή είναι δικαίωμα του πολίτη με την προϋπόθεση ότι ο πολίτης είναι ελεύθερος, με την Χριστιανική έννοια της ελευθερίας από τα πάθη. Στην πολιτική ανυπακοή δεν χρησιμοποιούμε μεθόδους του πονηρού για να αντισταθούμε στο πονηρό.
Ο Αμερικανός φιλόσοφος της πολιτικής ανυπακοής Χένρυ Ντέϊβιντ Θορώ άσκησε το δικαίωμά του της πολιτικής ανυπακοής αρνούμενος να πληρώσει τους φόρους στην πολιτεία, η οποία ασκώντας καταχρηστικά την δημοκρατική εξουσία διατηρούσε το καθεστώς της δουλείας. Ο Θορώ πίστευε πως ,όταν η πολιτεία κάνει κατάχρηση της δημοκρατικής εξουσίας, ο πολίτης μόνο μέσα στη φυλακή είναι ελεύθερος! Ο Θορώ προτίμησε να κλειστεί στη φυλακή και να έχει ελεύθερο το πνεύμα του και καθαρή τη συνείδησή του, παρά να δεχθεί τη συμπαιγνία με αυτούς που κάνουν κατάχρηση της δημοκρατικής εξουσίας!
Πολιτική ανυπακοή υπό τα σημερινά Ελληνικά δεδομένα είναι η άρνηση πληρωμής φόρων αν η Ελληνική πολιτεία δεν σταματήσει αμέσως το διωγμό της Ορθόδοξης Πίστης κόντρα στο Σύνταγμα, στις ρήτρες του πολιτισμού και στην εκπεφρασμένη βούληση του Ελληνικού λαού. Η συγκέντρωση των υπογραφών τριών εκατομμυρίων Ελλήνων για τις ταυτότητες ήταν μια μορφή πολιτικής ανυπακοής , η οποία όμως καταστραγήθηκε και δεν έφερε το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Μια νέα συγκέντρωση υπογραφών για την άρνηση καταβολής των φόρων θα έχει άμεσα θετικά αποτελέσματα. Κανείς δεν μπορεί να σταματήσει ένα λαό που είναι αποφασισμένος να υπερασπιστεί την πίστη του!
Στη δημοκρατία κανείς δεν είναι πάνω από το νόμο, ούτε οι άρχοντες. Αυτό σημαίνει, πως τόσο οι πολίτες όσο και τα όργανα του κράτους ασκούν τα δικαιώματα που τους παρέχουν οι νόμοι , χωρίς να κάνουν κατάχρηση. Αν τα όργανα του κράτους κάνουν κατάχρηση υποχρεώνονται να αποζημιώσουν τα θύματά τους το ίδιο όπως οι πολίτες είναι υπόχρεοι σε αποζημίωση σε περίπτωση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος.. Τα θύματα της κατάχρησης δικαιώματος ή της κατάχρησης εξουσίας δικαιούνται να προσφύγουν στη δικαιοσύνη και να ζητήσουν δικαστική προστασία. Οι πολίτες που υπέστησαν ζημία ή ηθική βλάβη δικαιούνται να ζητήσουν την επανόρθωση της ζημίας ή χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη.
«Η άσκηση του δικαιώματος απαγορεύεται εάν αύτη υπερβαίνει προφανώς τα όρια τα επιβαλλόμενα εκ της καλής πίστεως ή των χρηστών ηθών ή εκ του κοινωνικού ή οικονομικού σκοπού του δικαιώματος». Το άρθρο αυτό περιγράφει την κατάχρηση δικαιώματος (ή εξουσίας) με τους όρους του πολιτισμού. Τα δικαιώματα και η εξουσία ασκούνται χωρίς να αντιβαίνουν στον πολιτισμό. Η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη, ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός είναι μερικές από τις αρχές του πολιτισμού που καθορίζουν τα ηθικά όρια μέσα στα οποία ασκείται η εξουσία του κράτους και τα δικαιώματα των πολιτών.
Τα δικαστήρια υποχρεούνται να ερμηνεύουν τους νόμους σύμφωνα με το Σύνταγμα και με τον πολιτισμό. Σε περίπτωση καταχρηστικής άσκησης της εξουσίας η πολιτική ανυπακοή είναι νόμιμη. Οι αμβλώσεις π.χ. ή οι γάμοι ομοφυλοφίλων , η καύση των νεκρών, ο διωγμός της Εκκλησίας του Χριστού κ.α. προσκρούουν στις αρχές του πολιτισμού. Κάθε πολίτης μπορεί να ζητήσει δικαστική προστασία και να υποχρεώσει τους άρχοντες να του καταβάλουν αποζημίωση για την ζημία ή την ηθική βλάβη που υπέστη από την καταχρηστική άσκηση της εξουσίας τους .
Η δημοκρατία, όταν υπάρχει, φυλάει τον εαυτό της από την κατάχρηση της δημοκρατικής εξουσίας. Όταν δεν υπάρχει τα όργανα του κράτους είναι πάνω από τους νόμους. Στην περίπτωση αυτή η μόνη άμυνα του πολίτη είναι η πολιτική ανυπακοή. Όταν τα άμεσα όργανα του κράτους κάνουν κατάχρηση δημοκρατικής εξουσίας , αν και ορκίζονται να εφαρμόζουν το Σύνταγμα και τους νόμους, η ανυπακοή του πολίτη είναι νόμιμη.
Η δημοκρατία φυλάει η ίδια τον εαυτό της από τις καταχρήσεις της δημοκρατικής εξουσίας των οργάνων της πολιτείας και εγγυάται η ίδια την ειρήνη και τη δικαιοσύνη.
