Η Ευρώπη καυχάται για την ανακάλυψη και κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αιώνες μετά από το απαράμιλλο κήρυγμα του Χριστού περί της αξίας του ανθρωπίνου προσώπου ως πλασθέντος κατ’ εικόνα του Δημιουργού του.

Η χώρα μας βυθίζεται στην ύφεση, παρά τα διατυμπανιζόμενα για ξεπέρασμα δήθεν της κρίσης. Ο λαός έχει πλέον παραδοθεί στη «μοίρα» του και οι άγριοι αφέντες μας δια των εντολέων τους ρυθμίζουν ακόμη και τις λεπτομέρειες της ασκούμενης πολιτικής, ώστε να φανούν στη συνέχεια «γενναιόδωροι» προσφέροντάς μας την επόμενη δόση του εθισμού (δανείου) όχι βέβαια για να την αξιοποιήσουμε σε κατασκευή έργων ανάπτυξης αλλά για να ανταποκριθούμε στις υπέρογκες υποχρεώσεις μας εκ του προηγηθέντος υπέρμετρου δανεισμού μας.

Το 2002 η Ολλανδία πρώτη δια του κοινοβουλίου της νομιμοποίησε την ευθανασία. Σύμφωνα με το πρωτοποριακό, όπως χαρακτηρίστηκε, νομοσχέδιο οι ιατροί θα είχαν στο εξής τη δυνατότητα να πραγματοποιούν ευθανασία, χωρίς να διατρέχουν κίνδυνο νομικής προσφυγής, εάν ακολουθούσαν συγκεκριμένους αυστηρούς κανόνες.

Από τότε που βγήκε το συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο τονίζει ο θυμόσοφος λαός μας. Βέβαια σύμφωνα με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου η αίτηση συγγνώμης είναι ενέργεια δηλωτική μετάνοιας και η μετάνοια είναι το διαρκώς αιτούμενο από τους ανθρώπους, που ως αδύναμοι ολισθαίνουν διαρκώς προς το κακό. Ασφαλώς ο λαός μας δεν έχει κατά νουν την ευαγγελική συγγνώμη, αλλά την άλλη, τη διπλωματική.

Ένας ακόμη λαός, ο ουκρανικός, προσφέρεται θυσία στον βωμό των συμφερόντων των ισχυρών. Το ζήτημα προβάλλεται από τα ελληνικά ΜΜΕ καθ’ υπόδειξη των δυτικών εταίρων – αφεντικών μας κατά τρόπο αίσχιστα μεροληπτικό και συγκαλλυπτικό του τι ακριβώς συμβαίνει εκεί.

Βουλευτής της ελληνικής Βουλής και συγκεκριμένα του χώρου της μείζονος αντιπολίτευσης είχε την «φαεινή» έμπνευση να διακωμωδήσει το κεντρικό μυστήριό της Εκκλησίας, τη θεία Ευχαριστία!

Η γενιά των μεσηλίκων βαρύνεται με δύο πολύ βαρειές κακίες. Η πρώτη είναι η υποκρισία και η δεύτερη απεμπόληση της παράδοσης. Αυτοί που την απαρτίζουν ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για τη διαμόρφωση εικόνας, ίματζ επί το ελληνικότερο, στο κοινωνικό πλαίσιο, ενώ είχαν αποβάλει κάθε ιερό και κάθε όσιο.

Τρομερός ο θόρυβος που προκλήθηκε από τις αντιδράσεις κατά προσώπου, η υποψηφιότητα του οποίου για τη θέση του περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας προτάθηκε από τους τοπικούς ιθύνοντες της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρχικά και έγινε αποδεκτή στη συνέχεια από τα κεντρικά όργανα του κόμματος. Ως συνήθως οι αντιδράσεις μαρτυρούν παντελή έλλειψη συγκροτημένης σκέψης στις αναλύσεις και επιδίωξη φθηνού εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης, του ζαλισμένου κοπαδιού κατά τον διαπρεπή αναλυτή Τσόμσκυ.

Είναι πλέον πασιφανές ότι η χώρα μας έχει βυθιστεί σε ύφεση άνευ προηγουμένου κατά ειρηνική περίοδο. Οι δανειστές μας γίνονται ολοένα και πιο προκλητικοί και οι κυβερνώντες διαχέουν την αντίληψη ότι δίνουν αγώνες υπέρ του ελληνικού λαού. Δίνουν πράγματι ή ζητούν από τους εκπροσώπους των δημίων μας πίστωση χρόνου, ώστε να πεισθεί ο λαός πως πράγματι προασπίζονται τα δίκαια ή τα συμφέροντά του. Χρησιμοποίησα εναλλακτικά τους δύο όρους, καθώς δεν είναι πάντοτε ευδιάκριτο αν πρόκειται για το ένα ή το άλλο. Ας θυμηθούμε και την αντίδραση στη ρήση πολιτικού: «Ό, τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό»!

Ενώ ο ελληνικός λαός βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στο πέλαγος της ανέχειας, τα σκάνδαλα διαφθοράς των ασκησάντων εξουσία και των περί αυτούς βαρύνουν κατά πολύ περισσότερο το ήδη βεβαρυμένο κοινωνικοπολιτικό κλίμα. Άραγε το συμβάντα είναι ανεξήγητα ή δυσερμήνευτα; Ας επιχειρήσουμε κάποια ανάλυση της διαφθοράς.

Πόσο γρήγορα κυλούν οι αιώνες! Η νεωτερικότητα, δηλαδή η αμφισβήτηση αρχικά και απόρριψη της θείας αυθεντίας στον χριστιανικό λεγόμενο κόσμο δεν διήρκεσε ούτε δύο αιώνες. Ήδη έχουμε εισέλθει, κατά τους φιλοσόφους και φιλοσοφούντες, στην εποχή της μετανεωτερικότητας. Μακρύς ο όρος και αναρωτούμαι ποιόν θα χρησιμοποιήσουν προς υποκατάστασή του, καθώς δεν θεωρώ πως θα διαρκέσει πολύ αυτή η εποχή.

Το αίτημα της δικαιοσύνης είναι διαχρονικό και πανανθρώπινο. Ποτέ όμως μέχρι σήμερα δεν κατέστη δυνατόν να επικρατήσει αυτή στις ανθρώπινες κοινωνίες. Κατά καιρούς βίαιες και αιματηρές επαναστάσεις ξέσπασαν με αίτημα την ανατροπή της κοινωνικής αδικίας. Μάταιες οι θυσίες! Οι κοινωνίες απλώς άλλαξαν δυνάστες.

Ο τραγικός θάνατος δύο νεαρών και ο βαρύς τραυματισμός τρίτου προκάλεσαν έντονη την ανησυχία στην κοινή γνώμη. Σε αντίθεση προς την προηγούμενη περίπτωση με θύμα άλλον νεαρό, τόσο οι δημοσιογράφοι, όσο και οι πολιτικοί φάνηκαν πολύ πιο συγκρατημένοι, χωρίς όμως να λείψουν και οι μεγαλοστομίες.

Για μία ακόμη φορά αμαυρώσαμε τη μνήμη εκείνων που έχυσαν το αίμα τους για την πατρίδα!