Εκπαιδευτικού
Αθήνα, 2.1.2011
«Κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση, δεν έχουν πεδίο στρατηγικής λογικής, θέτουν σε κίνδυνο την ιστορική τους ύπαρξη, περιθωριοποιούνται στη διεθνή σκακιέρα»
Αχμέτ Νταβούτογλου
Ο μέντορας του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, στοχοποιεί με την ανωτέρω φράση του, κατευθείαν και χωρίς περιστροφές, την ελληνική κοινωνία, που έχει «ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση».
Βέβαια υπαίτιο για την παρακμιακή αυτή πορεία της ελληνικής κοινωνίας είναι το κυρίαρχο συγκρότημα εξουσίας, του οποίου τους πολιτικούς του εκφραστές συναποτελούν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, συνεπικουρούμενα από όλες τις αποεθνοποιητικές δυνάμεις εξ αριστερών και δεξιών. Στην Κύπρο αντίστοιχα είναι το ΑΚΕΛ και το ΔΥ.ΣΥ.
Θεωρώντας ο κ. Νταβούτογλου ότι, σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Τουρκία αντιπροσωπεύει ένα έθνος που αναδύεται με συγκροτημένη και σφριγηλή εθνική συνείδηση, εγείρει αξιώσεις προτύπου και παραδείγματος σε όλους τους τομείς, οικονομικό, κοινωνικό, στρατιωτικό, πολιτικό και πολιτισμικό.
Με την έννοια αυτή, προπαγανδίζει ότι είναι σε θέση και της ανήκει ο ρόλος να «επιβληθεί» «συμπατριωτικά», όπως λέει ο ίδιος, στα αποδυναμωμένα κράτη της περιοχής, λόγω της «εκ των έσω» φθαρμένης εθνικής τους συνείδησης και να τους υπαγάγει «απ’ έξω» στον αναδυόμενο Νέο – Οθωμανισμό, ως υποτελείς Νέο –Ραγιάδες.
Ο εχθρός λοιπόν δεν είναι απ’ έξω, αλλά εντός των τειχών, γιατί οι κυρίαρχες δυνάμεις της παρασιτικής αστικής τάξης της πατρίδας μας και οι «αριστεροδεξιοί» κολαούζοι τους, δημιουργούν στον ελληνικό λαό, στην Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και στον Ελληνισμό ολόκληρο, το σύνδρομο του τρόμου και την ψυχολογία της υποταγής στον Νέο –Οθωμανό δυνάστη, προσπαθώντας να συντρίψουν το φρόνημά του. Γιατί η προκοπή και η ύπαρξη ενός λαού, όπως απέδειξε η μακραίωνη ιστορία μας, βασίζεται πρωταρχικά στο φρόνημά του. Αυτό το φρόνημα υποσκάπτεται εκ των έσω.
Όμως ποιος είναι αυτός ο αντίπαλος, τον οποίο οι εθελόδουλοι αποεθνοποιητές θέλουν να μας παρουσιάσουν ως αήττητο μπαμπούλα, προτρέποντάς μας να σκύψουμε το κεφάλι κα να προσκυνήσουμε ως άλλοι Νέο – Ραγιάδες;
Γιατί στον τίτλο αποκαλώ την Τουρκία γίγαντα με πήλινα πόδια; Θέλω τάχα τεχνηέντως να τονώσω την ψυχολογία του Έλληνα, δημιουργώντας του μια ψευδή εικόνα της γείτονος, που τελικά, αν είναι αναληθής, θα δημιουργήσει μεγαλύτερη απογοήτευση και φόβο;
Ο αναγνώστης θα κρίνει από τα γεγονότα που θα του παραθέσω κι’ ας βγάλει ο ίδιος τα συμπεράσματά του, πέρα και μακριά από τον ψυχολογικό πόλεμο που του γίνεται από τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης, που ανήκουν στην ξενόδουλη, παρασιτική αστική τάξη της πατρίδας μας. Στην τάξη αυτή, που υπηρετώντας τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των «άσπονδων ατλαντικών και υπερατλαντικών φίλων μας», για να καρπούται κάτι από τη λεία, θέλει να μας υπαγάγει ως δορυφόρο στον Νέο – Οθωμανισμό του Νταβούτογλου.
Ο δημοσιογράφος Σάββας Ιακωβίδης στην εφημερίδα της Κύπρου «Σημερινή», 27/12/2010, δημοσίευσε ένα άρθρο, που στην Ελλάδα πέρασε απαρατήρητο. Στο άρθρο αυτό, με τίτλο: «Αρχίζει η διχοτόμηση της Τουρκίας;», τονίζει ανάμεσα στα άλλα και τα εξής αποκαλυπτικά: «Επαναστατικά γεγονότα ενδέχεται να συντελεσθούν σύντομα στην περιοχή μας, με δραματικές και σεισμικές εκτυλίξεις σε όλη την Ευρύτερη Μέση Ανατολή και την Ευρασία». Και συνεχίζει: «Το Συνέδριο για τη Δημοκρατική Κοινωνία στο Ντιγιάρμπαρκιρ υιοθέτησε σχέδιο για τη Δημοκρατική Αυτονομία εντός των συνόρων της Τουρκίας με δικαίωμα αυτοοργάνωσης των Κούρδων. Το σχέδιο εισηγείται ένα νέο συμβόλαιο μεταξύ Τούρκων και Κούρδων, με τη λειτουργία τοπικού Κουρδικού Κοινοβουλίου καθώς και ελεύθερα κουρδικά τοπικά συμβούλια.
Η Άγκυρα πανικοβλήθηκε και ο Τούρκος πρόεδρος Γκιουλ αποφάσισε να περάσει τις δύο τελευταίες ημέρες του χρόνου στο Ντιγιάρμπακιρ για να εκτονωθεί η κατάσταση, εξαιτίας της επίσημης χρήσης της κουρδικής γλώσσας από δήμους της ΝΑ Τουρκίας, της δημιουργίας δίγλωσσων επιγραφών και του αιτήματος για δημοκρατική αυτονομία…Ο βουλευτής του κόμματος, Μπενγκί Γιλντίζ, δήλωσε στην τουρκική «Χουριέτ» (22/12/2010) πως «αν η κυβέρνηση δεν λάβει σοβαρά υπόψη τις θέσεις μας, αν μας κλείσει, τότε κάποιοι μπορεί να πουν ότι "τα όπλα θα πάρουν τη θέση του διαλόγου", όπως έγινε πριν από λίγους μήνες…. Τι επιδιώκουν οι Κούρδοι; Αν ανακηρύξουν ανεξάρτητο κράτος στο Βόρειο Ιράκ, θα διεκδικήσουν εδάφη από την Τουρκία και διέξοδο στη θάλασσα. Αυτό θα σημαίνει δύο σεισμικές και καταλυτικές εξελίξεις για ολόκληρη την περιοχή: Πρώτον, την κατάρρευση του Ιράκ και την τριχοτόμησή του, με όλα τα συνεπακόλουθα για την περιοχή. Δεύτερον, τη διχοτόμηση της Τουρκίας, που είναι ο χειρότερος εφιάλτης της».
Το άρθρο αυτό επισημαίνει την πιθανή αντίδραση των ΗΠΑ: «Πώς θα αντιδράσουν σε ανακήρυξη κουρδικού κράτους και σε διχοτόμηση της Τουρκίας; Η απάντηση ίσως βρίσκεται σε ανάλυση Αμερικανού ειδικού, όπου επισημαίνεται ωμά:
« Ένα ελεύθερο Κουρδιστάν, εκτεινόμενο από το Ντιγιάρμπακιρ στην Ταυρική, θα αποτελεί το πλέον φιλοδυτικό κράτος στην περιοχή μεταξύ Βουλγαρίας και Ιαπωνίας’».
Στην περίπτωση των Κούρδων μιλάμε για έναν πληθυσμό 30 -35 εκατομμυρίων το λιγότερο. Και να ήθελε ή Άγκυρα, κατά τη γνωστή της μέθοδο, να τους εξολοθρεύσει, όπως του Έλληνες και τους Ασσύριους, να κάνει δηλαδή γενοκτονία, είναι αδύνατο να το πετύχει.
Το καθεστώς της Άγκυρας σε σχέση με τους Κούρδους, βρίσκεται σ’ ένα τρομερό δίλλημα. Ή θα εκδημοκρατιστεί και δώσει στους Κούρδους, πιθανόν και σε άλλες εθνότητες, τη δυνατότητα να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, που μπορούν να φθάσουν έως και την απαίτηση για αυτονομία, αυτοδιάθεση, που μπορεί να σημαίνει και απόσχιση, ή θα γυρίσει σε αυταρχικές και κατασταλτικές δράσεις απέναντί του, που θα δημιουργούν διαρκή ένταση και ανωμαλία. Τελικά μέσος δρόμος δεν υπάρχει.
Ένα δεύτερο σημαντικό γεγονός που δεν έχει εκτιμηθεί από τους διάφορους αναλυτές είναι η αυξανόμενη αντιπαλότητα ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ. Υπάρχουν διάφορες προβλέψεις για την μελλοντική εξέλιξη αυτής της αντιπαλότητας, που οδήγησε μάλιστα και στο γνωστό επεισόδιο με το υποτιθέμενο πλοίο της ειρήνης Μαβί Μαρμαρά. Άλλοι πιστεύουν ότι θα βρεθεί τρόπος να διευθετηθεί το θέμα με κάποιο εύσχημο τρόπο, γιατί τα συμφέροντα των ΗΠΑ επιβάλουν τη συνεργασία των δύο κρατών, άλλοι αντιθέτως, πως αυτή η αντιπαλότητα θα πάρει μόνιμο χαρακτήρα και θα δημιουργήσει μεγαλύτερες προστριβές στο μέλλον.
Η άποψή μου είναι ότι όσο η Άγκυρα θα παίζει το ρόλο του προστάτη των μωαμεθανικών κρατών και θα μένει συνεπής σ’ αυτή την πολιτική, το χάσμα ανάμεσα στην Τουρκία και το Ισραήλ θα βαθαίνει. Επιπλέον θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το Ισραήλ είναι σε θέση να ελέγξει και να δημιουργήσει, οποτεδήποτε θέλει, προβλήματα στην Τουρκία για διάφορους λόγους από τους οποίους ο σημαντικότεροι είναι οι ακόλουθοι:
1. Το Ισραήλ διαθέτει ένα πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι που συντάσσεται με τα συμφέροντα του ισραηλινού κράτους, εάν και εφόσον αυτά διακινδυνέψουν. Αυτό είναι δεδομένο, όσο κι’ αν στους κόλπους του τυχόν εξυφαίνονται κάποιες διαφορετικές αντιλήψεις και εκτιμήσεις. Όσο λοιπόν η Τουρκία θα προσπαθεί να αυξάνει την επιρροή της στα μουσουλμανικά κράτη, τόσο το Ισραήλ θα απομακρύνεται από την «σύμμαχο» Τουρκία.
2. Το Ισραήλ εκπαιδεύει, μαζί με τους Αμερικανούς, το στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες του ανεξάρτητου κράτους των Κούρδων στο Βόρειο Ιράκ, που δημιούργησαν βασικά οι Αμερικανοί με τη βοήθεια των Ισραηλινών. Ανά πάσα στιγμή είναι σε θέση να δημιουργήσουν εκρηκτικές καταστάσεις μέσα στην ίδια την Τουρκία, ενισχύοντας και καθοδηγώντας το εργατικό κόμμα του Κουρδιστάν PKK (τα όπλα θα πάρουν τη θέση του διαλόγου), που μπορούν να πάρουν και τη μορφή τρομοκρατικών δραστηριοτήτων, που είναι σε θέση να αποδιοργανώσουν τελείως το τουρκικό καθεστώς. (Εκατομμύρια Κούρδοι ζουν στις μεγαλύτερες πόλεις της Τουρκίας). Γι’ αυτό ο Ερντογάν περιορίζεται σε ανέξοδους λεονταρισμούς ενάντια στο Ισραήλ. Γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να πράξει απολύτως τίποτε εναντίον του.
Το Ισραήλ παραμένει η μεγαλύτερη και ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη στην περιοχή της Μέσης Ανατολής αδιαμφισβήτητα. Επιπλέον, αν απειληθεί η ύπαρξή του, διαθέτει και πυρηνικά όπλα, που δεν θα δίσταζε να τα χρησιμοποιήσει. Το Ισραήλ ενεργεί πάντοτε και αυτό δεν έχει αλλάξει στην ιστορία του: «Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος».
Το Ισραήλ είναι πραγματικά ένα ανεξάρτητο κράτος, όπου ο πολίτης σέβεται το κράτος και το κράτος σέβεται τον πολίτη. Και αυτό σχεδόν σε απόλυτη μορφή. Δεν έχει καμία σχέση με το κομματικό παρακράτος του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού. Επιπλέον είναι ένα κράτος με προχωρημένη τεχνολογία στα στρατιωτικά συστήματα και όχι μόνο. Μπορεί ανά πάσα στιγμή, σε μια κρίσιμη εμπόλεμη κατάσταση (έκτακτη), να κινητοποιήσει όλο της το λαό.
3. Το σχέδιο του αρχιτέκτονα της εξωτερικής πολιτικής Νταβούτογλου, να προσεταιριστεί τις μουσουλμανικές χώρες έχει τεράστια προβλήματα, γιατί αυτός ο χώρος είναι διασπασμένος, με φοβερές αντιθέσεις και αντιπαλότητες και σκοντάφτει κυρίως σε δύο αξεπέραστα εμπόδια.
Το πρώτο έχει να κάνει με αυτή την ίδια την ισλαμική θρησκεία. Υπάρχουν θανάσιμες αντιθέσεις μεταξύ των Σουνιτών και των Σιιτών. Σουνίτες είναι οι κάτοικοι του Ιράν, και στην πλειοψηφία τους, οι του Ιράκ. Υπάρχει αγεφύρωτο μίσος μεταξύ τους. Οι Ιρανοί ποτέ δεν θα επιτρέψουν στην σουνιτική Τουρκία να ασκήσει την επιρροή και την εξουσία της στον κόσμο των Σιιτών. Θα ήταν αδιανόητο να το επιτρέψει. Επιπλέον διαισθάνεται τον κίνδυνο που διατρέχει να περικυκλωθεί από καθεστώτα, που κυριαρχούν οι Σουνίτες, όπως είναι το Αφγανιστάν και Πακιστάν που ελέγχονται από τις ΗΠΑ. Ανάμεσα στο Ιράν και την Τουρκία υπάρχει μια κρυφή λυκοφιλία.
Το δεύτερο αφορά τη Σαουδαραβία και τα εμιράτα που ελέγχονται, ή εν πάση περιπτώσει, τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με αυτά των ΗΠΑ και συνεπώς υπόκεινται έμμεσα και στην επιρροή του εβραϊκού λόμπι, στο βαθμό που αυτό καθορίζει την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο για την Ιορδανία και την Αίγυπτο.
4. Επιπλέον και αυτό επίσης δεν είναι αμελητέο, όλα αυτά τα κράτη, που ήταν κάτω από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν μπορούν να συμβιβαστούν με μια έμμεση ή άμεση τουρκική επικυριαρχία, τη στιγμή που έκαναν αγώνες ενάντια στο καταπιεστικό αυτό καθεστώς, για να απελευθερωθούν.
5. Θα προσθέσουμε ότι η ανάμειξή της Άγκυράς στα μουσουλμανικά κράτη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης μπορούν να δημιουργήσουν προστριβές με την Ρωσία, ακόμη και με την Κίνα.
6. Ακόμη θα τόνιζα ότι ή Τουρκία με τους γείτονές της, Αρμενία, Ελλάδα, Βουλγαρία έχει ανοιχτά μέτωπα. Ακόμη και με την Συρία, παρ’ όλη την επιφανειακή φιλία, υπάρχουν προβλήματα, που έχουν να κάνουν την ιστορική τους διαδρομή (βλ. Αλεξανδρέττα) και με τα νερά των ποταμών Τίγρη και Ευφράτη.
7. Τέλος το εβραϊκό λόμπι στην Αμερική μπορεί να ανατρέψει τις ισορροπίες στην Βουλή των Αντιπροσώπων και σε σύμπραξη με το αρμενικό και ελληνικό λόμπι να καταδικάσει την Τουρκία για την γενοκτονία των Αρμενίων και αν ενεργήσουν οι Πόντιοι και το ελληνοαμερικανικό λόμπι να καταδικάσουν και τη γενοκτονία των Ποντίων. Αυτά τα θέματα είναι ανοιχτά και καθορίζονται, όπως φαίνεται, από τη συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στα γεωστρατηγικά συμφέροντας των ΗΠΑ και του Ισραήλ.
Η Τουρκία λοιπόν θα αναγκαστεί είτε να εγκαταλείψει την πολιτική Νταβούτογλου για τον εναγκαλισμό των μουσουλμανικών κρατών και να τα βρει με το Ισραήλ, είτε θα έχει πάντοτε την έχθρα του. Στην περίπτωση αυτή το Ισραήλ δεν συμπεριφέρεται σαν τους ψοφοδεείς και ριψάσπιδες Έλληνες πολιτικούς, Μπορεί να τους καταμαρτυρεί κανείς οτιδήποτε, αλλά δεν μπορεί να τους κατακρίνει, γιατί είναι πατριώτες. Στην πρώτη περίπτωση λοιπόν πάει στα σκουπίδια το στρατηγικό βάθος της πολιτικής Νταβούτογλου και στη δεύτερη θα έχει πάντοτε έναν ισχυρό αντίπαλο, που είναι αβέβαιο, τι προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει στην Τουρκία. Και στην περίπτωση αυτή δημιουργείται ένα σχεδόν άλυτο πρόβλημα.
Το πιθανότερο είναι, σε μια δεδομένη στιγμή στο μέλλον, να προκαλέσει το Ισραήλ με τη συμπαράσταση των ΗΠΑ τη δημιουργία ενός ενιαίου και ανεξάρτητου Κουρδικού Κράτους, με ενοποίηση, όπως λένε οι Κούρδοι, του Νότιου και Βόρειου Κουρδιστάν.
Τέλος και οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι ιδανικές. Η Ευρωπαϊκές χώρες έχουν ήδη καταλάβει ότι η πλήρης ένταξη της στην ευρωπαϊκή κοινότητα, θα προκαλέσει διαλυτικά φαινόμενα έως ακύρωση της συνοχής της, που ούτως ή άλλως είναι, όπως γνωρίζουμε και λόγω της οικονομικής κρίσης και όχι μόνο, είναι επισφαλής. Απλώς η εμμονή της Ελλάδας αρχίζει να γίνεται για τους ευρωπαϊκούς εταίρους ανεξήγητη. Πώς είναι δυνατό να καταλάβει ένας λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, ότι η Ελλάδα στηρίζει μετά πάθους ένα κράτος, που επιβουλεύεται παντοιοτρόπως την ύπαρξή του;
Συνεπώς η Τουρκία δεν είναι ο γίγαντας, όπως θέλει να την εμφανίσει ο Νταβούτογλου, ούτε ο ειρηνοποιός, αλλά ο υπερφίαλος επιβουλάτορας των γειτόνων του. Οι μελλοντικές εξελίξεις στην Τουρκία καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από την πολιτική των ΗΠΑ. Η Τουρκία δεν έχει πολλά περιθώρια να εναντιωθεί στους Αμερικανούς και να παίξει κάποιον ανεξάρτητο ρόλο. Όταν τους απαγόρευσε να περάσουν μέσα από τη χώρα τους για την εισβολή στο Ιράκ, το πλήρωσε με τη δημιουργία του ημιαυτόνομου κουρδικού κράτους στο Βόρειο Ιράκ. Η συμπεριφορά των ΗΠΑ εντάσσεται μέσα στα γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά σχέδιά τους στην περιοχή. Η κατεύθυνσή τους από τα πριν, δεν είναι δεδομένη. Εξαρτάται από παράγοντες που δεν είναι εμφανείς σήμερα. Οι εξελίξεις στο μέλλον θα δείξουν. Όμως ένα είναι γεγονός, ότι είναι ευάλωτη.
Η τρομοκρατία που θέλουν να μας επιβάλουν παντοιοτρόπως τα υποτακτικά της Άγκυρας στην Ελλάδα και οι αποδομητές της εθνικής συνείδησης, δεν έχουν συνεπώς αντικειμενική υπόσταση.
Είναι ψυχολογικός πόλεμος που διεξάγουν, επιδιώκοντας να λυγίσουν το φρόνημα των Ελλήνων με όλα τα μέσα που διαθέτει το ξενόδουλο κατεστημένο: Μέσα οικονομικά (ΔΝΤ), κοινωνικά, πολιτικά και κυρίως πολιτισμικά, με την ενοχοποίηση και κατεδάφιση των οραμάτων, αξιών και ιδανικών του ελληνικού πολιτισμού, τον οποίον απαξιούν με κάθε τρόπο, γιατί αποτελεί τον μόνο ανασχετικό παράγοντα των άνομων σχεδίων τους. Το πατριωτικό φρόνημα των Ελλήνων είναι ο στόχος τους.
Γι’ αυτό ένα σύνθημα πρέπει να ατσαλώνει τους Έλληνες πατριώτες: «Τρομοκρατήστε τους τρομοκράτες!»
Πηγή: http://kostasxan.blogspot.com/2011/01/blog-post_6034.html
