Από τη σειρά: Το πολιτιστικό μας όραμα του περιοδικού
«Ελεύθερη Πληροφόρηση», τεύχος 303, 16/6/2011
Τό ἐντυπωσιακό καί συναρπαστικό σχέδιο τῆς νεωτερικότητας: Ἡ προσέγγιση τῶν λαῶν. Ἡ ἑνοποίηση τῶν πολιτισμῶν. Ἡ σύμπτυξη τῆς παγκόσμιας κοινωνίας. Ἡ ἀνάδειξη-πραγματική ἤ σχηματική-κοινοῦ τοῦ ἐπιστημονικοῦ μόχθου, κοινῆς τῆς τεχνολογικῆς προόδου, κοινῶν τῶν ὠφελημάτων, κοινῆς τῆς εὐμάρειας. Ἀπό τή μιά ἄκρη τοῦ πλανήτη μας, ἴσαμε τήν ἄλλη. Ἀπό τά λίκνα τοῦ στοχασμοῦ καί τῆς σοφίας, ἴσαμε τά σπήλαια τῆς φυγῆς καί τῆς ἀπόκρυψης. Μέρα μέ τή μέρα ὁ ἐντυπωσιακός σχεδιασμός νά ἐπεκτείνεται καί νά ἐμπλουτίζεται. Νά ψάχνει τά μυστικά τῆς Δημιουργίας. Νά ἀνασύρει καί νά μετράει τούς θησαυρούς τοῦ πλανήτη μας καί τοῦ φωτισμένου ἤ σκοτεινοῦ σύμπαντος. Νά κατακτάει τήν πράσινη εὐτυχία. Τόν ἐνάλιο πλοῦτο. Τά ὀρυκτά ἀποθηκεύματα. Τά πάμπολλα δῶρα, πού μᾶς ἐξασφάλισε ἡ πρόνοια τοῦ Δημιουργοῦ, γιά νά τά διαχειριστοῦμε ἔντιμα, νά τά ἀξιοποιήσουμε ἰσόρροπα καί νά τά ἀπολαύσουμε "περισσεύοντες ἐν εὐχαριστίᾳ" (Κολασ. β΄7).
Καθώς ἡ παγκόσμια προβολή αὐτοῦ τοῦ σχεδίου περνάει ἀπό μηχανισμό χαμηλῆς προβολῆς σέ μηχανισμό μαγευτικῆς διαφήμισης καί ἀπό τά παλιά, κουρασμένα σχήματα διεθνοῦς συνεργασίας στά καινούργια, διευρυμένα καί ἀναμορφωμένα, οἱ ἀπορίες, τά ἐρωτήματα, καί οἱ καυτοί προβληματισμοί τοῦ ἁπλοῦ ὁδίτη τῆς ἱστορικῆς στράτας, πού σηκώνει τό θαμπό πανώ τῆς ἀχνῆς ἐλπίδας καί πνίγεται στό σκοτάδι τῆς ἀγνωσίας, συνεχῶς αὐξάνονται καί σκοτεινιάζουν τόν ὁρίζοντα τῶν προσδοκιῶν.
Ἆραγε, ἄν ἁπλώσει κανείς τόν παγκόσμιο χάρτη τῶν πλούσιων, τῶν ἀναπτυγμένων καί σέ ἡγετική πρωτοπορία διακινούμενων δυνάμεων καί, παράλληλα, ἀνοίξει καί τά κατάστιχα τῶν σχεδιαστῶν καί οἰκοδόμων τοῦ ἀνακτόρου τῆς παγκοσμιοποιημένης ἀνθρωπότητας, ποιές χῶρες θά βρεῖ μπροστά του, σημαιοφόρες, κυριολεκτικά ξετρελλαμένες, τῆς ἀλλαγῆς; Καί ποιούς ἐγκεφάλους θά προσμετρήσει στό θάλαμο πλοήγησης τοῦ ἰδιόμορφου σκάφους; Θά συναντηθεῖ μέ χῶρες φτωχές, πού λαχταροῦν τήν ἀνάπτυξη; Ἤ θά δεῖ μπροστά του, στημένη, τήν ἔπαρση καί τή βουλημία τοῦ πλούτου; Τίς χῶρες μέ τήν ἐπιστημονική, τήν τεχνολογική καί τήν οἰκονομική ὑπερανάπτυξη καί τίς ἡγετικές στελεχώσεις τους, πού στόχο τους μοναδικό ἔχουν τήν περαιτέρω αὔξηση τῆς πολιτικῆς τους ἐπιρροῆς στίς ἠπείρους καί στίς θάλασσες τοῦ πλανήτη γῆ καί τῶν πλανητῶν τῆς ἀστρικῆς γειτονιᾶς μας καί τήν ἄγρια ἐκμετάλλευση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν καί-κατά προέκταση-τῆς ὑποτιμημένης καί ἀπροστάτευτης ἀνθρώπινης μάζας;
Τό πρῶτο καυτό ἐρώτημα: Οἱ κυρίαρχες δυνάμεις, πού πρωτοστατοῦν στή διαδικασία τῆς παγκοσμιοποίησης, διαχειρίζονται καί ἀνανεώνουν-ὁλοένα καί περισσότερο-τά πολυεπίπεδα συγκροτήματα τῆς πολεμικῆς βιομηχανίας τους. Βελτιώνουν καί ἐπαυξάνουν τά πυραυλικά τους συστήματα. Πολλαπλασιάζουν τά ἐντελῶς ἐκσυγχρονισμένα ἀεροπλάνα τους. Ἐνισχύουν τούς στόλους τῶν ἀεροπλανοφόρων τους καί τῶν ὑποβρυχίων τους. Γίνονται πανίσχυροι καί φοβεροί γιά κείνους, πού σέρνουν στή γῆ μας τήν ἀμάθειά τους καί τή φτώχεια τους. Πουλοῦν τά ὁπλικά τους συστήματα στούς συμμάχους καί φίλους. Καί τά στήνουν, φόβητρα καί παγίδες, γιά κείνους, πού λαχταροῦν μιά ἀναπνοή ἐλευθερίας καί δέ σκύβουν τό κεφάλι στήν ὑποδούλωση.
Τό δεύτερο καυτό ἐρώτημα: Μέ τά ἀεροπλανοφόρα στίς ἀνοιχτές θάλασσες, μέ τούς πυραύλους στημένους καί πυροδοτημένους, μέ τή φτώχεια καί τήν ἐκμετάλλευση σέ τραγική ἔξαρση καί σέ πλήρη ἐπαλήθευση τοῦ Ἁγιογραφικοῦ "ὅς μέν πεινᾷ, ὅς δέ μεθύει"(Α΄ Κορινθ. ια΄21), πῶς νά βλαστήσει ἡ ἀνθρωπιά, πῶς νά πλησιάσει ὁ φτωχός τόν πλούσιο καί ὁ πλούσιος τό φτωχό, πῶς νά ἀναπτυχτεῖ ἡ κοινωνία τῆς ἀγάπης καί τῆς συνεργασίας, πῶς ἡ παγκοσμιοποίηση νά μεταβάλει τή σύγχρονη κόλαση σέ ἀνθόκηπο τῶν ἀνθρωπίνων χαρισμάτων;
Μέ τά σκοτεινά σχήματα τῆς σύγχρονης ἀνάπτυξης καί μέ τόν ἐπιλεκτικό διαχωρισμό τῶν ἀνθρώπων σέ προνομιούχους καί σέ σκλάβους, ἡ ἅμαξα τοῦ πολιτισμοῦ δέν ἀνηφορίζει στήν πρόοδο καί τά ροζιασμένα χέρια τῶν κουρασμένων καί ἀπογοητευμένων μαχητῶν δέν γίνονται δεκτά, σέ χειραψία φιλίας καί ἀγάπης, σύμπνοιας καί ἰσότιμης ἀναγνώρισης ἀπό τούς Κροίσους τοῦ πλανήτη μας. Ἔτσι, σέ τούτη τήν τραγική ἐποχή μας, οἱ πύραυλοι θά συνεχίζουν νά σχίζουν τούς αἰθέρες. Τά ἀεροπλάνα νά ἁπλώνουν τόν τρόμο. Τά οἰκονομικά συστήματα νά αὐξάνουν τά στρατόπεδα τῶν πεινασμένων καί τά ἀνάκτορα τῶν πλουσίων νά ἐξελίσσονται σέ μεγάλη, τραγική πρόκληση καί σέ καταλύτες τοῦ ὀνείρου τῆς παγκοσμιοποίησης.
