***

ΕΝΑ ΖΩΝΤΑΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΙΕΡΕΥΣ  ΕΥΕΛΘΩΝ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ (+)

του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου

_______Στην Ιερά Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, στο Βερίνο, που ανήκει στην ποιμαντική μας αρμοδιότητα προχθές συνέβη ένα συγκλονιστικό γεγονός. Ξημερώματα της Δευτέρας 27ης Ιουνίου αιφνιδίως  και χωρίς καμμιά ενόχληση εκλήθη στα ουράνια Δώματα ο Πρεσβύτερος Ευέλθων Χαραλάμπους, ο οποίος -μαζί  με την Πρεσβυτέρα του Ανδρούλα-   είχε έλθει σαν προσκυνητής τό προηγούμενο βράδυ (26/06) στο Μοναστήρι.  Γύρω στις πέντε η ώρα, στο ξημέρωμα, η Πρεσβυτέρα προσπαθώντας να τον ξυπνήσει, ανακάλυπτε ότι ήταν νεκρός!

________ Αντιλαμβάνεσθε τήν αναστάτωση στο Μοναστήρι. Η καλή Γερόντισσα Επιστήμη, η ιατρός 'Αδελφή Αικατερίνα, Δρ της ιατρικής, η ιατρός Αδελφή Αγάθη καί όλη η Αδελφότης είχαν ενώπιόν τους δύο μεγάλα προβλήματα: 1) να φροντίσουν καινα ετοιμάσουν τό νεκρό ιερέα καί όσα αυτή η φροντίδα συνεπάγεται καί 2) να ενισχύσουν τήν απαρηγόρητη Πρεσβυτέρα.

_________Στην αγωνιώδη αυτή προσπάθεια, ειδοποιηθείσα εγκαίρως, έλαβε μέρος καί η Ιερά Μητρόπολις. Οι Αιδεσιμολογιώτατοι Πρωτοπρεσβύτεροι π. Χρήστος Τσάκαλος, Αρχιερατικός Επίτροπος Αιγίου, καί π. Γεώργιος Λυμπέρης, Αρχιερατικός Επίτροπος Διακοπτού, έσπευσαν  πάραυτα στη Μονή καί  ανέλαβαν πρωτοβουλίες για την φροντίδα (δηλ. μεταφορά του σκηνώματος στην Πάτρα για νεκροψία κλπ),  την ετοιμασία του νεκρού  και τις πολύπλοκες διατυπώσεις μεταφοράς της σορού στην Κύπρο. Εν τω μεταξύ αφίχθησαν εσπευεμένως ο υιός του αποθανόντος Δημήτριος καί ο επί θυγατρί γαμβρός  του Γεώργιος.

________Απονέμω λοιπόν τόν δίκαιο έπαινο στους προαναφερθέντες ιερείς μου π. Χρήστο καί π. Γεώργιο για την επιμέλεια, που έδειξαν μέχρις αυτοθυσίας, όπως επίσης στην Γερόντισσα της Μονής και την Αδελφότητα για τήν μεγάλη αγάπη με την οποία περιέβαλαν την βαρυπενθούσα καί πονεμένη Πρεσβυτέρα.  Από τη θέση αυτή θέλω να ευχαριστήσω και τον κ. Κώστα Παπασταύρου, που διατηρεί Γραφείο Τελετών στο Αίγιο, για την πολύτιμη συμβολή του στη διεκπεραίωση πολλών καί τόσο λεπτών χειρισμών,  που απαιτούνται στις περιπτώσεις αυτές.

_________Δεν θα μπορούσα να κλείσω τό σημείωμα αυτό  αν δεν απηύθυνα τα θερμά συλλυπητήριά μου στην καλή Πρσβυτέρα κα Ανδρούλα καί στα Παιδιά του αειμνήστου εν Χριστώ αδελφού μας ιερέως π. Ευέλθωνος.

_________Το σημείωμα αυτό δεν γράφεται για ιστορικούς μόνο λόγους. Σκοπός μας είναι να δώσουμε στη δημοσιότητα μια επιστολή, που έγινε γνωστή, μέσα απο το διαδίκτυο και τιτλοφορείται "Αποχαιρετιστήριος Επιστολή"  του κοιμηθέντος ιερέως. Μέσα από τις γραμμές της μπορείτε να διαβάσετε πως σκέπτεται ένας άγιος άνθρωπος!  Ο π. Ευέλθων με το κείμενο αυτό μας έδωσε ένα ζωντανό παράδειγμα αγιότητος. Να τι γράφει:

    «Τά χρόνια πού επέτρεψε ο Θεός νά ζήσω στή γή ήταν αρκετά, ώστε νά πέσω σέ πολλά αμαρτήματα. Όσα θυμόμουνα καί όσα μπόρεσα τά έχω εξομολογηθεί σέ πνευματικούς Πατέρες. Γιά όσα λησμόνησα ή δέ μπόρεσα νά εξομολογηθώ, παρακαλώ τό Θεό νά γίνει ίλεως καί γιά μένα καί νά δείξει τό έλεός του σέ μένα τόν αμαρτωλό».

Αυτό, αγαπητοί μου, είναι το γνήσιον φρόνημα της Ορθοδοξίας.   Μας υπενθυμίζει τους λόγους της Εκκλησίας, που ακούονται κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, στη δεύτερη γονυκλισία: 

Ας είναι η ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΥΤΟΥ

    Κύριε, «Σοί μόνω αμαρτάνομεν, αλλά και Σοί μόνω λατρεύομεν. Ουκ οίδαμεν προσκυνείν Θεώ αλλοτρίω, ουδέ διαπετάζειν πρός έτερον Θεόν τας εαυτών, Δέσποτα, χείρας».

Αίγιον, Τρίτη 5 Ιουνίου 2011

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΑΙΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Πηγή: http://mkka.blogspot.com/2011/07/blog-post_05.html

***

Η διαθήκη του π. Ευέλθωντα Χαραλάμπους

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

Ἐπειδή εἶναι ἄδηλος καί ἄγνωστος τοῦ καθενός ἡ ὥρα τοῦ θανάτου, σημειώνω ἐδῶ λίγα λόγια, σάν διαθήκη, καί ὄσα εἶναι δυνατόν, παρακαλῶ τά παιδιά μου νά τά ἐφαρμόσουν.

Τά χρόνια πού ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά ζήσω στή γῆ ἦταν ἀρκετά, ὥστε νά πέσω σέ πολλά ἁμαρτήματα. Ὅσα θυμόμουνα καί ὅσα μπόρεσα τά ἔχω ἐξομολογηθεῖ σέ πνευματικούς Πατέρες. Γιά ὅσα λησμόνησα ἤ δέ μπόρεσα νά ἐξομολογηθῶ, παρακαλῶ τό Θεό νά γίνει ἵλεως καί γιά μένα καί νά δείξει τό ἔλεός του σέ μένα τόν ἁμαρτωλό.

Ἀξιώθηκα, χωρίς νά τό ἀξίζω, νά εἰσέλθω στίς τάξεις τοῦ Κλήρου. Τό τιμητικό αὐτό γιά μένα γεγονός θά γίνει αἰτία γιά πιό αὐστηρή κρίση ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ. Γιατί τό ξέρω, δέν ἤμουνα σάν κληρικός αὐτός πού ἔπρεπε νά ἤμουν. Λυποῦμαι καί ζητῶ συγγνώμη ἀπό ὅσους σκανδάλισα ἤ ἐπίκρανα ἤ ἐπλήγωσα ἤ τούς φέρθηκα μέ τρόπο πού δέν ἔπρεπε. Ζητῶ ἀπό ὅλους συγγνώμη. Ταυτόχρονα ἔχω ἥσυχη τή συνείδηση ὅτι κανένα δέν ἔβλαψα ἐνσυνείδητα. Λάθη διέπραξα. Σέ ἁμαρτίες ὑπέπεσα. Ἐσκεμμένα, ὅμως, δέν ἀδίκησα καί δέν ἔβλαψα.

Ἐκείνους πού περισσότερο στενοχώρησα ἤ πίκρανα μέ τή συμπεριφορά μου, εἶναι ἡ σύζυγος καί τά παιδιά μου, τά πρόσωπα πού ἀγάπησα περισσότερο σ' αὐτό τόν κόσμο. Παρακαλῶ νά μήν μοῦ κρατοῦν κακία καί νά προσεύχονται γιά τή ψυχή μου.

Ἐκεῖνο πού ἔντονα θέλω εἶναι νά ἔχουν πάντα ἀγάπη μεταξύ τους. Ὁ Γιῶργος μέ τή Μαρία καί τά παιδιά τους. Ὁ Δημήτρης καί ἡ Χρύσω καί τά παιδιά τους. Ἡ Ἀνδρούλα μέ τά παιδιά μας.

Στό σημεῖο αὐτό θέλω νά εὐχαριστήσω ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου τό Θεό γιά τή γυναίκα πού μοῦ χάρισε. Ἄν σάν κληρικός, σάν πατέρας, σάν ἄνθρωπος μπόρεσα νά κάμω κάτι στή ζωή, αὐτό ὀφείλεται στήν Ἀνδρούλα. Στάθηκε δίπλα μου σάν ἡ πιό ἄξια σύζυγος, μητέρα καί κατ' ἐξοχήν πρεσβυτέρα. Ἡ γυναικεία διαίσθηση, ἡ ὀξυδέρκεια καί ἡ αὐστηρή κριτική της μέ προστάτευσαν σέ κρίσιμες ὧρες. Ἡ ἀφοσίωση καί συμπαράστασή της ἦταν διαρκής, ἔστω κι ἄν ἐγώ πολλές φορές τήν πλήγωσα μέ τόν ἐγωισμό καί τήν ἀπαράδεκτη συμπεριφορά μου. Τήν παρακαλῶ νά μέ συγχωρέσει γιά ὅλα.

Πέρα ἀπό τά κατά σάρκα παιδιά μου, τό Χριστόφορο, τή Μαρία, τό Γιῶργο, τή Χρύσω καί τό Δημήτρη, ἐξ ἴσου ἀγάπησα καί τά ἄλλα μου παιδιά, τόν κόσμο τοῦ Παραλιμνιοῦ. Ἔκαμα γι' αὐτούς ὅ,τι καλύτερο μπόρεσα. Ἔκλαψα στόν πόνο τους καί χάρηκα στίς χαρές τους. Βέβαια ἔκαμα καί πολλά λάθη στή μακροχρόνια διακονία μου, ἀφοῦ ἐπέτρεψε ὁ Θεός νά κρατήσω πολλές φορές σημαντικά πόστα καί καίριες θέσεις, τόσο σάν κληρικός, ὅσο καί σάν ἐκπαιδευτικός.

Παρηγοριέμαι μέ τή σκέψη ὅτι μόνο ἐκεῖνοι πού δέν κάνουν τίποτε δέν διατρέχουν τόν κίνδυνο νά ὑποπέσουν σέ λάθη. Ἐνῶ, ὅσοι ἐργάζονται, σίγουρα στήν πορεία τους θά διαπράξουν πολλά.

Τό πρῶτο πού θά ἤθελα νά πῶ εἶναι ὅτι καμμιά περιουσία ὑλική ἤ ὅποιο δήποτε ἄλλο περιουσιακό στοιχεῖο δέν ἔχω καί δέν ἀφήνω. Ἐάν εὑρεθοῦν στό ὄνομά μου κάποιες καταθέσεις ἤ ὁποιαδήποτε περιουσιακά στοιχεῖα, αὐτά δέν ἀνήκουν σέ μένα. Πρόκειται γιά χρήματα πού κατά καιρούς μοῦ δόθηκαν γιά πτωχούς καί δέν πρόλαβα νά τά δώσω. Νά διατεθοῦν σέ φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Τό μόνο πού ἀφήνω στά παιδιά μου εἶναι ἡ εὐχή καί ἡ ἀγάπη μου. Ἐάν μέ ἐλεήσει ὁ Θεός, οἱ προσευχές μου θά εἶναι μαζί τους καί στήν μετά τόν θάνατο ζωή. Δικό τους εἶναι καί ὅ,τι ἄλλο βρίσκεται στό σπίτι μας.

Ὅταν θά μέ ἑτοιμάζουν γιά τόν τάφο δέν θέλω νά μέ ντύσουν μέ πλήρη ἱερατική στολή. Τά ράσα μου κι ἕνα ἐπιτραχήλιο μοῦ φτάνουν.

Ἥ Ἀκολουθία στήν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ὅσο πιό ἁπλά καί λιτά. Δέν χρειάζονται ἐπικήδειοι. Οὔτε πολλοί παπάδες. Θά ἤθελα, ὅμως, νά εὑρίσκονται παρόντες ὅσοι μέ ἀγάπησαν. Θέλω τήν προσευχή τους, νά ἐλεήσει ὁ καλός Θεός τήν ψυχή μου.

Γιά τάφο θά ἤθελα ἐκεῖνο τό χῶρο πού εὑρίσκεται δεξιά τοῦ τάφου τοῦ Χριστόφορου (ὄχι πρός τόν διάδρομο). Πάνω στόν τάφο, στό ἐπίπεδο τοῦ ἐδάφους, σέ μιά λευκή πλάκα νά χαρακτοῦν τά ἀρχικά μου, ἡ ἡμερομηνία θανάτου μου καί τό πιό κάτω Κάθισμα ἀπό τήν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου τῆς Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου:

π. Ε. Χαραλ.

.. /.. /20 ..

Ἀγκάλας πατρικάς, διανοῖξαι μοι σπεῦσον·

ἀσώτως τόν ἐμόν, κατηνάλωσα βίον·

εἰς πλοῦτον ἀδαπάνητον, ἀφορῶν τοῦ ἐλέους Σου.

Νῦν πτωχεύουσαν, μή ὑπερίδῃς καρδίαν·

σοί γάρ, Κύριε, ἐν κατανύξει κραυγάζω·

Ἥμαρτον· σῶσον με.

Πηγή: http://o-tiron.blogspot.com/2011/06/blog-post_30.html

***

Τα ορφανά παιδιά της Αφρικής ευχαριστούν

τον μακαριστό Ιεραπόστολο κυρό Ευελθόντα

του Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε και Αγκόλας Σεραφείμ

Μιά σύγχρονη Ορθόδοξη Ιεραποστολική μορφή έφυγε σωματικά από ανάμεσα μας, και τα ορφανά παιδιά της Αφρικής έμειναν για δεύτερη φορά στη ζωή τους ορφανά. Ο μακαριστός Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευέλθων, με το Ιεραποστολικό του έργον κατέστη κορυφαίος σύγχρονος Ιεραπόστολος, που ξέφυγεν του μικρού χώρου της Κύπρου και του Ελληνισμού,  και μετέστη στον ευρύτερον χώρον της Οικουμενικής Ορθοδοξίας. Γι’ αυτό επαξίως, μια άλλη σύγχρονη κορυφαία Ιεραποστολική μορφή της Κύπρου, ο Αετός της Ορθοδοξίας στην Αφρικανική Ήπειρον, ο μακαριστός Πατριάρχης Πέτρος, το 2002, του απένειμεν το υψηλόν οφίκκιον του Πρωτοπρεσβυτέρου του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Το μυστικό της επιτυχίας του κορυφαίου Ιεραποστολικού έργου του μακαριστού πατρός Ευέλθωντος ήταν πρώτιστα η βαθειά του πίστη στο Θεό, δεύτερον, η ευσέβεια και η ευλάβεια της οικογένειας του με πρώτη την ηρωϊδα Πρεσβυτέρα του κ. Ανδρούλα, που του στάθηκε δίπλα του μαζί με τα παιδιά του, και τρίτον, ο σεβασμός του κόσμου στο άμωμον πρόσωπον του που συνέπερνε τους πάντες με την αρετή της φιλανθρωπίας να ζήσουν στη γη τις ουράνιες ηλιακτίδες της αγάπης της Βασιλείας του Θεού.

Η προσφυγιά στην ίδια του την πατρίδα κι η μεγάλη τραγωδία να θάψει το παιδί του, δεν τον λύγισαν, τον έφεραν πιο κοντά στο Θεό. Αντίθετα άνθρωποι που ζούν ήδη ερήμην της παρουσίας του Θεού, και με τα πιο ασήμαντα προβλήματα, απομακρύνονται περισσότερον εκ του Θεού.

Το μυστήριον του πόνου μετατρέπεται στη ζωή των ευσεβών και αγίων ανθρώπων σε δημιουργική  φιλανθρωπική παρουσία του Θεού που ωφελούνται οι χήρες και τα ορφανά, οι πονεμένοι συνάνθρωποί μας, γιατί στο πρόσωπόν τους συναντούμε τον Κύριον ημών Ιησού Χριστόν.

Ο μακαριστός Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευέλθων, με τα μεγάλα και θαυμαστά και θεάρεστα έργα του (Ιεροί Ναοί, Ιδρύματα στη Κύπρο και στην Αφρική κι όπου μπορούσε, υποτροφίες σε άπορα και ορφανά παιδιά της Αφρικής), επαλήθευσε τη μεγάλη ρήση του γνωστού φιλόσοφου Γουϊλλιαμ Τζέϊμς (+1940) ότι «η καλύτερη χρήση της ζωής είναι να την αφιερώσεις σε κάτι που θα διαρκέσει περισσότερο από τα χρόνια της ζωής σου».

Ευχαριστώ το Θεό που γνώρισα την άγια οικογένεια του και έστω και για λίγο μαθήτευσα κοντά του μέσα από την αφοσίωση του στο ποιμαντικό, το εκπαιδευτικό, το Ιεραποστολικό και το φιλανθρωπικό του έργο. Όταν διακονούσα ως Μητροπολίτης Κένυας στη δεκαετία του ενενήντα είχα τη τιμή να υποδεχθώ στη Ναϊρόμπι την πρεσβυτέρα του Ανδρούλα, τον Πίερο Μαρκουλή και τη γυναίκα του Σωτηρούλα, τη κ. Φωτίου, τον κ. Αναστάση και τη σύζυγό του για τα εκγαίνια του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου, που είχε την ευθύνη για το κτίσιμο του ο μακαριστός π. Ευέλθων με τη βοήθεια ευσεβών χριστιανών από το Παραλίμνι. Το κτίσιμο του Ιερού Ναού έγινε αφορμή πολλοί ιθαγενείς να δοξολογούν και να ευχαριστούν τον Θεό διά το θαύμα που ζούσαν, να έχουν μετά από πολλά χρόνια στη θέση μιας μισογκρεμμισμένης χωμάτινης καλύβας ένα πέτρινο ευλογημένο Ναό.

Το Ορθόδοξο Ιεραποστολικό πνέυμα που φύτεψε ο Εθνάρχης Μακάριος με τις βαπτίσεις χιλιάδων Αφρικανών με τη παρουσία του μετέπειτα διαδόχου του Κωνσταντίας Χρυσοστόμου Α’ ξαναζωντάνεψε. Κι ο π. Ευέλθων ήταν χειροτονία του μακαριστού Χρυσοστόμου. Το Άγιο Πνεύμα λειτουργεί συνέχεια μέσα από τη Θεία Πρόνοια του Θεού. Αυτό όμως που με συγκίνησε ιδιαίτερα από την Ιεραποστολική ομάδα της Κύπρου ήταν η παρουσία εκεί του κ. Αναστάση και της συζύγου του, γονείς αγνοουμένου, που ο π. Ευέλθων, στήριζε τόσο πολύ στο μεγάλο τους πόνον, που τους ανέβασε στους ουρανούς για να συναντήσουν τον γιό τους μέσα από την αγάπη τους στο Ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας μας. Ακόμη, το τεράστιον Ιεραποστολικό έργο του μακαριστού π. Ευέλθωντα στα πέρατα της Αφρικής, έγινε αφορμή οι Λαοί της Αφρικής να γνωρίσουν περισσότερα για τη μικρή Κύπρο και για την αδικία που έγινε σε βάρος της από τη βάρβαρη εισβολή της Τουρκίας. Αυτό τουλάχιστον διαπιστώνω προσωπικά και το καταθέτω ως μαρτυρία στις χώρες που ο Θεός με αξίωσε να διακονήσω είτε ως Μητροπολίτης είτε ως Τοποτηρητής σε περιόδους κενών, όπως στις Μητροπόλεις Κένυας, Ειρηνουπόλεως, Μουάντζας, Ιωαννουπόλεως, Ζιμπάμπουε και Αγκόλας, Ζάμβιας και Μαλάουι και των Επισκοπών Μοζαμβίκης και Μποτσουάνας.

Όπως πολλοί Ιεράρχες και κληρικοί, πέρασα από το Παραλίμνι, για εκδηλώσεις για την Ορθόδοξη Ιεραποστολή. Αν είναι δύσκολο, λόγω των πολλών ποιμαντικών υποχρεώσεων του οικείου Μητροπολίτη να το συναντήσεις, για το μακαριστό π. Ευέλθωντα πάντοτε υπήρχε χρόνος για όλους μας, να συλλειτουργήσουμε μαζί του, να ομιλήσουμε για την Ιεραποστολή και να μας φιλοξενήσει στο σπίτι του. Το μεγάλο ελάττωμα του πατρός Ευέλθωντα και ως οικογενειάρχη, κι ως ποιμένας κι ως εκπαιδευτικός, ήταν τα πολλά και ποικίλα του χαρίσματα. Δεν ήξερε να πει όχι σε κανένα, εκένωνεν εαυτόν διά το πλησίον του. Ήταν τοις πάσιν τα πάντα. Ο Θεός να τον αναπαύει και να ενδυναμώνει και να παρηγορεί τα μέλη της οικογένειας του να συνεχίσουν να κάνουν στη ζωή τους το καλύτερο. Αυτό είναι και το καλύτερο μνημόσυνον για την ανάπαυση της ψυχής του.

Με την συγκινητική και εντυπωσιακή, αλλά και απλή διαθήκη του, ο π. Ευέλθων μας υπενθυμίζει τους λόγους του Γκάντι ότι «πρέπει να ζούμε ως να πρόκειται να πεθάνουμε αύριο και να πράττουμε ως να πρόκειται να ζήσουμε για πάντα».

Πάτερ Ευέλθων τα ορφανά παιδιά της Αφρικής σε ευχαριστούν και προσεύχονται για την ανάπαυση της ψυχής σου. Μαζί με τον εκλεκτόν υιόν σου ιατρόν Χριστόφορον, αυξήθησαν οι Άγγελοι του Θεού στους Ουρανούς.

Για το πατέρα Ευέλθωντα ισχύει το γνωστόν αγιορείτικο ρητόν ότι «αν πεθάνεις πριν να πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις». Αιωνία αυτών η μνήμη.

Πηγή: http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=6187