***

Σχόλιο ιστοσελίδας: Εμείς πάντως εδώ στο Ελλάντα

προτιμάμε τα "Τήλιο και Φασκόμηλο Party"

***

Tα "Τea Party" του Εκκλησιαστικού χώρου

του Μ. Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσέτση

Όταν προ διετίας ο χαρισματικός Barack Obama, πήρε στα χέρια του τις τύχες των ΗΠΑ έπειτα από μια πρωτοφανή στα αμερικανικά χρονικά προεκλογική εκστρατεία, ένας άνεμος αισιοδοξίας άρχισε να πνέει όχι μόνο στην υπερατλαντική αυτή χώρα, αλλά και σε όλη την υφήλιο. Διότι με τον πειστικό (και όχι ξύλινο) λόγο του, την σαφή τοποθέτησή του σε θέματα που αφορούσαν πολλά χρονίζοντα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα της χώρας του, την άνευ περιστροφών εκφρασθείσα πρόθεσή του να συμβάλει στη δημιουργία ενός νέου πολιτικού ήθους στις διεθνείς σχέσεις, αλλά και την δηλωθείσα βούλησή του να βγάλει την Αμερική από τα αδιέξοδα που η ίδια είχε δημιουργήσει στην Μέση Ανατολή και την Ασία, ο Obama έδινε ελπίδες πως κάτι θα άλλαζε. Τόσο στην χώρα του, όσο και σ΄ολόκληρο τον κόσμο.

Δυσαρεστημένοι από την άνοδο του προοδευτικού Δημοκράτου Οbama στον Προεδρικό θώκο των ΗΠΑ, υπήρξαν οι Ρεπουμπλικάνοι. Mάλιστα δε η  ακροδεξιά πτέρυγα του Κόμματος αυτού, η οποία αμέσως τον έβαλε στο στόχαστρο, με σκοπό να απαξιώσει τόσο τον ίδιο προσωπικά, όσο και την καινοτόμο πολιτική του εντός και εκτός Αμερικής. Ως μέσο δε για την διάβρωσή του, επινοήθηκαν τα γνωστά «Tea party», στα οποία πρωτοστατεί, δίκην ηγερίας, η αποτυχούσα στις Προεδρικές εκλογές υποψήφια Αντιπρόεδρος, η αστοιχείωτη και λιποβαρής τον νουν Sarah Palin, (που μέχρις εσχάτων νόμιζε πως η Αφρική είναι χώρα και όχι ήπειρος)!

Βασικός στόχος του ιδιότυπου αυτού «φόρουμ» είναι  η διάσωση και προστασία, με κάθε τρόπο, των «παραδοσιακών αξιών» της αμερικανικής κοινωνίας, που, καθώς υποστηρίζεται, κινδυνεύουν να πληγούν ανεπανόρθωτα από τις πολιτικές επιλογές και τις κοινωνικές ρυθμίσεις τού «αφρικανικής προελεύσεως», «αριστεριζουσών τάσεων» και «μουσουλμανικών καταβολών» (και ας είναι βαπτισμένος Χριστιανός) νέου Αμερικανού Προέδρου και της Κυβερνήσεώς του.

Προσφιλής μέθοδος της Palin και των περί  αυτήν οπαδών στην προσπάθεια διαβρώσεως του Obama και του Κόμματός του, είναι η στοχοποίηση των «αντιπάλων». Έτσι,  από τη μια, με την κυκλοφορία ενός καταλόγου πολιτικών προσωπικοτήτων του Δημοκρατικού Κόμματος, και την δημοσίευση, από την άλλη, ενός γεωγραφικού χάρτου που εντόπιζε Αμερικανικές πόλεις και Πολιτείες στις οποίες υποτίθεται ότι πολιτεύονται «οι αντίπαλοι» που πρέπει να υπονομευθούν, στήθηκε ένα σενάριο προγραφών. Συνέπεια της επιθετικής αυτής πολιτικής επιλογής; Τα γνωστά αιματηρά επεισόδια πρό τριών εβδομάδων στην Αριζόνα, με εξι νεκρούς και μια βαρειά τραυματισμένη Δημοκρατική πολιτική αντίπαλο, την Gabrielle Giffords, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων, το όνομα της οποίας περιλαμβανόταν, φυσικά, στον προαναφερθέντα κατάλογο.

Με αφορμή όσα ελέχθησαν ανωτέρω, θα τεθεί ίσως τό ερώτημα περί του ποιά σχέση μπορεί να έχουν τα πολιτικής υφής Tea Party της Palin με τον δικό μας Εκκλησιαστικό χώρο; Απολύτως καμιά, ως πρός το «πολιτικώς ζητούμενο». Μεγάλη όμως, ως προς την μέθοδο καταρρακώσεως και εξαφανισμού του «άλλου». Μήπως αυτήν ακριβώς την μέθοδο δεν μετέρχονται, με πολλή μαεστρία μάλιστα, ημέτεροι κληρικοί και λαϊκοί, οι οποίοι  θεωρούντες εαυτούς μοναδικούς ταμιούχους και εκφραστές της Ορθοδόξου Πίστεως, στιγματίζουν και λοιδορούν όσους έχουν μια διαφορετική από αυτούς θεολογική αντίληψη; Που απαξιώνουν όσους έχουν  μιαν άλλη άποψη περί του πώς και «με ποιά γλώσσα» η Ορθοδοξία θα μπορούσε σήμερα να παράσχει μαρτυρίαν Χριστού, μέσα στην  ολονέν και περισσότερο εκκοσμικευόμενη σύγχρονη κοινωνία;

Διατρέχοντας κανείς άρθρα και μελέτες σε εφημερίδες και περιοδικά, ή σχόλια επώνυμων, ψευδώνυμων και ανώνυμων (άρα ψοφοδεών) «μπλογκομανιακών» στο διαδίκτυο, ακούοντας όμως και «φιλιππικούς» εναντίον Εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων, οι οποίοι εκτοξεύονται με περισσή έπαρση σε ραδιοφωνικές εκπομπές, σε  αίθουσες ή σε ενοριακά αρχονταρίκια, δεν έχει καμιά δυσκολία στο να διαπιστώσει ότι το σύνδρομο Palin λειτουργεί ως άριστα και στον δικό μας Εκκλησιαστικό χώρο! Είναι μήπως ψέμμα ότι, από καιρό ήδη, έχουν προγραφεί Πατριάρχαι, Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίται, καθηγηταί, κληρικοί ή λαϊκοί θεολόγοι; Ή δεν είναι αλήθεια ότι  ουκ ολίγες πόλεις και πολιτείες της καθ΄ημάς Ανατολής, μπήκαν στο στόχαστρο των αυτόκλητων αυτών «υπερμάχων» της πίστεώς μας (χωρίς καν να έχει δημοσιευθεί κάποιος γεωγραφικός χάρτης τύπου Palin!); Όπως π.χ. η Κωνσταντινούπολις, το Βελιγράδι, η Λευκωσία, τα Τίρανα,  ο Βόλος, η Καλαμάτα, το Κουόπιο, η Γενεύη, ενίοτε η Αθήνα, που θεωρούνται ως οι πόλεις εκείνες όπου κατεργάζεται η νόθευση της Ορθοδοξίας;

Τοιουτοτρόπως, βάλλονται ο Οικουμενικός Πατριάρχης επειδή χωρίς φόβο και πάθος ανοίγεται στον κόσμο και προωθεί τον διαχριστιανικό, διαθρησκειακό και διαπολιτισμικό διάλογο˙ ο Κύπρου επειδή δέχθηκε τον Πάπα και φιλοξένησε την Θεολογική Ἐπιτροπή Διαλόγου Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών˙ ο Αλβανίας επειδή συμμετέχει ενεργά σε διαχριστιανικά και διαθρησκειακά φόρα˙ οι Δημητριάδος και Μεσσηνίας επειδή καταβάλουν προσπάθειες για να βγεί η ορθόδοξη θεολογική σκέψη από την σημερινή της αποτελμάτωση˙ ο Περγάμου για όσα λέγει περί του Πρωτείου του Πάπα και της φύσεως του Ορθοδοξο-Ρωμαιοκαθολικού Διαλόγου˙ ο Σερβίας και η περί αυτόν Ιερά Σύνοδος λόγῳ του ότι καθήρεσαν, (διά λόγους που εκείνοι γνωρίζουν), ένα σέρβο Επίσκοπο, «επειδή είναι μπροστάρης στον αντι-οικουμενιστικό αγώνα»! [ Ο οποίος, σημειωτέον, δεν φαίνεται να ήταν και τόσο «αντι-οικουμενιστής», μιας και διαρκούσης της κρίσεως του Κοσσυφοπεδίου, ουδένα είχε συνειδησιακό πρόβλημα να δεχθεί την βοήθεια που του προσέφεραν φορείς της «Παναιρέσεως του Οικουμενισμού» για την συντήρηση Ναών, Μονών και Ιδρυμάτων της Επαρχίας του]!

Από την κριτική όμως των «αμιάντων» αυτών ορθοδόξων δεν έμειναν άθικτοι και άλλοι Αρχιερείς. Όπως ο Σύρου, λ.χ., επειδή, καλώς ποιών, επέλεξε την ειρηνική συμβίωση με το Ρωμαιοκαθολικό στοιχείο της Επαρχίας του ή ο Αλεξανδρουπόλεως, λόγῳ μιας ανθρώπινης ποιμαντικής του χειρονομίας κατά την έναρξη των πρόσφατων παρα-Ολυμπιακών αγώνων. Καθώς δεν απέφυγε τους μύδρους των «καθαρών» και ο αείμνηστος Αθηνών Χριστόδουλος, όταν προ ετών δέχθηκε τον Πάπα και απήγγειλε μαζί του την Κυριακή Προσευχή στον Άρειο Πάγο˙ ή ακόμη προσφάτως, ο Μέγας Αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επειδή είπε αλήθειες που δεν ήχησαν ευχάριστα σε κάποια ώτα.

Το πρόβλημα δεν έγκειται στο τι λέγουν οι διάφοροι εκφραστές του σημερινού ζηλωτικού Ορθόδοξου κινήματος. Εχουν κάθε δικαίωμα να εκφέρουν την γνώμη τους στα πλαίσια ενός ενδο-εκκλησιαστικού διαλόγου. Το πρόβλημα είναι πώς τα λένε και με ποιά πρόθεση τα λένε. Πρόβλημα είναι τα μέσα που μετέρχονται για να επιτύχουν τους στόχους τους. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι άνθρωποι αυτοί ότι με τον τρόπο που εκφράζοναι «ρίχνουν λάδι στη φωτιά». Αν κάμουν τον κόπο να ρίξουν μια ματιά στον ιστοχώρο, θα δουν τι είδους ανισόρροπους φανατικούς τροφοδοτούν  με τα γραφόμενα και λεγόμενά τους.  Θα πρέπει δε να είναι προσεκτικοί οσάκις αποστέλλουν οπαδούς, δίκην καταδρομέων, σε Ναούς, Πανεπιστήμια και Εκκλησιαστικές δικαιοδοσίες της αλλοδαπής, προκειμένου να «προστατεύσουν» την Ορθοδοξία από τους πλήττοντας αυτήν! Διότι στις «αποστολές» τους αυτές δεν αποκλείεται μια μέρα να παρεισφρήσει κανένας ανεγκέφαλος «κομάντο» και προβεί σε κάποια ειδεχθή πράξη, όπως έγινε πρόσφατα στην Αριζόνα. Τότε, όμως, τους σήμερον κρίνοντας και κατακρίνοντας θα κρίνει ο Δικαιοκρίτης Θεός.

Πηγή: http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=4745

***

Φαναριώτικη στήριξη και πειραϊκός έλεγχος

των διωκτών του επισκόπου Αρτεμίου

του Ιωάννη Τάτση

Θεολόγου

Με διαφορά μίας μόνο ημέρας είδαν το φως της δημοσιότητας δύο άκρως αντίθετα κείμενα. Το πρώτο είναι ένα άρθρο του Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου π. Γεωργίου Τσέτση, κείμενο στήριξης των ανά την Ελλάδα και την οικουμένη οικουμενιστών, νεωτεριστών και κατασυκοφάντησης του αγωνιστού Επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης Αρτεμίου. Το δεύτερο είναι η Επιστολή του Μητροπολίτου Πειραιώς προς τον Επίσκοπο Αρτέμιο, επιστολή στήριξης του δίκαιου αγώνα του, αναγνώρισης της κανονικότητάς του ως επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης και ελέγχου των αντικανονικών ενεργειών της Συνόδου της Εκκλησίας της Σερβίας εις βάρος του επισκόπου Αρτεμίου και του Πρωτοσυγκέλου του π. Συμεών Βιλόφσκι....

Η πρώτη φαναριώτικη οικουμενιστική παραφωνία χάθηκε κάτω από το βάρος και το κύρος της επιστολής του Μητροπολίτου Πειραιώς που τόλμησε με παρρησία να διακηρύξει την κανονικότητα ενός παραδοσιακού επισκόπου που διώχθηκε και καταδικάστηκε από τους καταπατητές των Ιερών Κανόνων και διασαλευτές της τάξεως της Εκκλησίας οικουμενιστές της Σερβίας.

Δεν θα σχολιάσω τον ατυχή παραλληλισμό από τον π. Γεώργιο Τσέτση των αμερικανικών πολιτικών "Τea Party" των αντιπάλων του χαρισματικού (κατά τον π. Γεώργιο) Obama με τον ανιτοικουμενιστικό αγώνα των παραδοσιακών κληρικών και πιστών. Θα σημειώσω μόνο, πως όπως με ενημέρωσε φίλος που γνωρίζει τα πολιτικά πράγματα στην Αμερική, τα “Τea Party”, στα οποία τόσο απαξιωτικά αναφέρεται ο π. Γεώργιος, έχουν προκαλέσει όχι μόνο τριγμούς στην καρέκλα του «χαρισματικού» Obama αλλά και ήττα του στις εκλογές για τη Γερουσία. Ας αναλογιστούν λοιπόν και οι Φαναριώτες ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα από «Tα "Τea Party" του Εκκλησιαστικού χώρου» (αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου του π. Γεωργίου Τσέτση).

Στο άρθρο του ο π. Γεώργιος αναφέρεται στον Επίσκοπο Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιο σημειώνοντας: «(ενν. βάλλεται από τους αντιοικουμενιστές) ο Σερβίας και η περί αυτόν Ιερά Σύνοδος λόγῳ του ότι καθήρεσαν, (διά λόγους που εκείνοι γνωρίζουν), ένα σέρβο Επίσκοπο, «επειδή είναι μπροστάρης στον αντι-οικουμενιστικό αγώνα»! [Ο οποίος, σημειωτέον, δεν φαίνεται να ήταν και τόσο «αντι-οικουμενιστής», μιας και διαρκούσης της κρίσεως του Κοσσυφοπεδίου, ουδένα είχε συνειδησιακό πρόβλημα να δεχθεί την βοήθεια που του προσέφεραν φορείς της «Παναιρέσεως του Οικουμενισμού» για την συντήρηση Ναών, Μονών και Ιδρυμάτων της Επαρχίας του]!»

Πέραν του συκοφαντικού ψεύδους ότι ο Επίσκοπος Αρτέμιος συντήρησε τους ναούς και τις μονές του Κοσσυφοπεδίου με χρήματα των φορέων του Οικουμενισμού, είναι αληθινά τραγελαφικός ο τρόπος με τον οποίο ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος αποφεύγει να αναλύσει τους λόγους και την διαδικασία με την οποία η Σύνοδος της Σερβίας καθήρεσε τον Επίσκοπο Αρτέμιο. «Δια λόγους που εκείνοι γνωρίζουν» έγινε η καθαίρεση. Εσείς στο Φανάρι δεν γνωρίζετε τους λόγους που ψευδώς επικαλέστηκε η Σύνοδος της Σερβικής Εκκλησίας για να καθαιρέσει τον επίσκοπο Αρτέμιο; Δεν αντιληφθήκατε καμία αντικανονική πράξη στην όλη διαδικασία και την επιβολή αυτής της ποινής; Ή δέχεστε εκ των προτέρων την σοφή απόφαση της Συνόδου της Σερβικής Εκκλησίας, επειδή είστε βέβαιοι ότι θα οδηγήσει στον κοινό σας στόχο της εξόντωσης των αντιοικουμενιστών που στέκονται εμπόδιο στα σχέδια προώθησης της διαχριστιανικής ενότητας υπό τον αιρετικό Πάπα;

Εάν όμως ο π. Γεώργιος Τσέτσης και οι ομόφρονές του δέχονται την καθαίρεση του επισκόπου Αρτεμίου από τους Συνοδικούς της Σερβικής Εκκλησίας «δια λόγους που εκείνοι γνωρίζουν», όμως ο Μητροπολίτης Πειραιώς με την Επιστολή του προς τον επίσκοπο Αρτέμιο τους αποδεικνύει ότι η καθαίρεση είναι άκυρη και ανυπόστατη αφού έγινε «δίχα Κανονικοῦ κατηγορητηρίου καί προσάψεως πραγματικῶν περιστατικῶν, Κανονικῶν ἀνακρίσεων καί διερευνήσεως τοῦ κατηγορητηρίου, Κανονικῆς δίκης καί Ἀπολογίας καί ἐνδίκων μέσων». Η Σύνοδος της Σερβίας παραβίασε στην περίπτωση του Επισκόπου Αρτεμίου «πᾶσαν ἔννοιαν Κανονικοῦ Δικαίου καί Κανονικῆς δικονομικῆς εὐταξίας».

Τέλος ας σημειωθεί και τούτο. Ο έκδηλος στο άρθρο του π. Γεωργίου Τσέτση φιλοαμερικανισμός, ως και η απόδοση στον πρόεδρο Obama του χαρακτηρισμού «χαρισματικός» είναι ίσως μία από τις αιτίες που φέρνουν τους Φαναριώτες τόσο κοντά στους Σέρβους οικουμενιστές οι οποίοι υπακούουν «εἰς τά κελεύσματα τοῦ δαιμονιώδους Ἀμερικανοσιωνιστικοῦ παράγοντος τοῦ ἐπιβουλευθέντος τήν κοιτίδα τοῦ Ὀρθοδόξου Σερβικοῦ Ἔθνους ἐν Κοσσιφοπεδίῳ καί Μετοχίοις καί μεθοδεύοντος τήν Ἰσλαμοποίησιν τῆς Εὐρώπης διά τήν ἀπομείωσιν τῶν Χριστιανικῶν καταβολῶν αὐτῆς καί τῆς ἰδιοπροσωπείας της», κατά τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ. Δεν θα ήταν λανθασμένη η εκτίμηση ότι οι οικουμενιστές διακρίνονται για τον φιλοαμερικανισμό τους αφού η προωθούμενη από τον οικουμενισμό πανθρησκεία δεν είναι παρά το θρησκευτικό κομμάτι της υποταγής όλων στη Νέα Εποχή.

Πηγή: http://thriskeftika.blogspot.com/2011/02/blog-post_9914.html

***

Ο χαρισματικός Obama, οι χαρισματικοί Φαναριώτες

και οι «μπλογκομανιακοί αμίαντοι Ορθόδοξοι»

Λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο - απάντηση σε άρθρο του Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Τσέτση που δημοσιεύτηκε στο amen.gr

Αγαπητό blog thriskeftika,

είμαι ένας ψοφοδεής (λόγω της ανωνυμίας μου) μπλογκομανιακός αλλά δεν έχω την τύχη να κατάγομαι από καμία από τις πόλεις που ο φαναριώτης μεγαλόσχημος κληρικός (ο π. Γεώργιος Τσέτσης) βλέπει στοχοποιημένες από τους «αυτόκλητους υπέρμαχους της πίστεως μας». Διάβασα το άρθρο του προαναφερθέντος κληρικού του Πατριαρχείου και θα ήθελα μερικές ερωτήσεις να κάνω κι αν θέλετε τις δημοσιεύετε στο blog σας.

1. Η υπεράσπιση της Συνόδου της Σερβίας και η σε βάρος του επισκόπου Αρτεμίου εκτοξευόμενη συκοφαντία του π. Γεωργίου είναι προσωπική δική του «γραμμή» ή κοινή πεποίθηση όλων των Φαναριωτών και του Πατριάρχη Βαρθολομαίου;...Πιστεύει και ο Πατριάρχης όσα λέει ο Πρωτοπρεσβύτερος του ότι «ο Σερβίας και η περί αυτόν Ιερά Σύνοδος (βάλλονται από τους «αυτόκλητους υπέρμαχους της πίστεως μας») λόγῳ του ότι καθήρεσαν, (διά λόγους που εκείνοι γνωρίζουν), ένα σέρβο Επίσκοπο, «επειδή είναι μπροστάρης στον αντι-οικουμενιστικό αγώνα»! [ Ο οποίος, σημειωτέον, δεν φαίνεται να ήταν και τόσο «αντι-οικουμενιστής», μιας και διαρκούσης της κρίσεως του Κοσσυφοπεδίου, ουδένα είχε συνειδησιακό πρόβλημα να δεχθεί την βοήθεια που του προσέφεραν φορείς της «Παναιρέσεως του Οικουμενισμού» για την συντήρηση Ναών, Μονών και Ιδρυμάτων της Επαρχίας του]!». Τόσος λοιπόν χρόνος χρειάστηκε για να αποκαλυφθεί η αγαλλίαση των Φαναριωτών από το διωγμό και την άδικη, αντικανονική και παράνομη καταδίκη του αγωνιστή επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης Αρτεμίου;

2. Ο π. Γεώργιος Τσέτσης ανέλαβε το έργο της υπεράσπισης όλων των οικουμενιστών, νεωτεριστών, νεοβαρλααμιτών και φιλοπαπικών «ορθοδόξων»; Συμφωνεί μαζί τους; Κι αν δεν μπορεί να βρει την πρόθεση με την οποία σχολιάζουν τους παραπάνω φίλους του οι «επικριτές τους», μήπως μπορεί να μας πει ποια είναι η δική του πρόθεση όταν γράφει ένα τέτοιο άρθρο;

3. Αν κάποιοι «ανισσόροποι φανατικοί» τροφοδοτούνται από τα λεγόμενα και τα γραπτά κάποιων παραδοσιακών πιστών και κληρικών, για τούτο δεν φταίνε ασφαλώς οι παραδοσιακοί πιστοί και κληρικοί. Ακραίοι ζηλωτές υπήρξαν πάντοτε αλλά αυτό δεν σταμάτησε τους αντιοικουμενιστές Πατέρες (τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς, τον π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, τον π. Φιλόθεο Ζερβάκο και τόσους άλλους) από το να ελέγχουν τους υπηρετούντες την παναίρεση του οικουμενισμού, ακόμη κι αν αυτοί ήταν Οικουμενικοί Πατριάρχες (ας μην λησμονούμε τον δριμύ έλεγχο των οικουμενιστικών βημάτων του Πατριάρχη Αθηναγόρα). Αλλά, ο π. Γεώργιος και οι ομόφρονές του αναλογίστηκε ποτέ πόσο κακό κάνουν οι ίδιοι με την οικουμενιστική, εκκοσμικευμένη τακτική τους τόσο στους Ορθοδόξους πιστούς όσο και στους ετεροδόξους αιρετικούς κλείνοντας τους την πόρτα της εν μετανοία επανόδου στην Ορθοδοξία με την οικουμενιστική σύγχυση και τον συγκρητισμό που διασπείρουν;

4. Ας αρκεστούν οι Φαναριώτες στο θαυμασμό του «χαρισματικού Obama» και ας συνεχίσουν το πλέξιμο του φιλοαμερικανικού εγκωμίου. Αντί αληθινού χαρισματικού λόγου τελευταίως από το Φανάρι ακούμε μόνο παραφωνίες υπεράσπισης των αποκλινόντων από την Παράδοση κληρικών. Ό,τι έχει όμως ο καθένας, αυτό και δίνει…

ΥΓ. Στον τίτλο παρακαλώ να διατηρήσετε τα εισαγωγικά στις λέξεις που τα έχω και να μην προσθέσετε εισαγωγικά στα χαρίσματα του Obama και των θαυμαστών του

Πηγή: http://thriskeftika.blogspot.com/2011/01/obama.html

***

Οι Οικουμενιστές αντεπιτίθενται

του Παναγιώτη Τελεβάντου

Η ενορχηστρωμένη επίθεση των Οικουμενιστών, των Νεοβαρλααμιτών και των κάθε λογής νεωτεριστών συνεχίζεται με αμείωτη σφοδρότητα.

Ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου - ο πολύς π. Γεώργιος Τσέτσης - επανήλθε δριμύτερος με εξαιρετικά άστοχο άρθρο στο οποίο απεκάλυψε την εισαγόμενη από τον προτεσταντισμό θεολογία του και την παντελή αδυναμία του να αντιληφθεί την ουσία των πραγμάτων που συμβαίνουν στην καθ’ ημάς Ανατολή.

ΤΟ “TEA PARTY”

Καταρχήν κάνει αναφορά στο λεγόμενο tea party των ΗΠΑ. Και τι σχέση έχει αυτό με την ελληνική και ορθόδοξη πραγματικότητα; Προφανώς καμία απολύτως. Το ένα είναι πολιτικό ρεύμα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος των ΗΠΑ που εκφράζει τις πιο ακραίες αρχές της ελεύθερης οικονομίας και της δαιμονοποίησης των πολιτικών του αντιπάλων επειδή τους θεωρεί αριστερούς, σοσιαλιστές κτλ, κτλ.

Ο π. Τσέτσης θα ήταν εκτός πραγματικότητας ακόμη και αν μετέφερε αυτό το ρεύμα στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας επειδή τέτοιο ρεύμα δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ εκτός από τις ΗΠΑ. Ούτε καν σε άλλη Αγγλοσαξωνική χώρα.

Και μόνον η παρομοίωση του αυτή δείχνει το βαθμό της αποξένωσής του από την Ελληνική πραγματικότητα. Πολλώ μάλλον την ορθόδοξη πραγματικότητα.

Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΔΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ

ΚΑΙ Ο ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΣ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ

Το δεύτερο θέμα που π. Τσέτσης δείχνει την θεολογική του ένδεια - μιλώ για θεολογική ένδεια επειδή δεν θέλω να πιστέψω ότι το κάνει από κακοήθεια - είναι ότι αναφέρει ότι οι παραδοσιακοί Ορθόδοξοι πιστοί έχουν δαιμονοποιήσει ορισμένους χώρους.

Μιλά για γεωγραφικό πρόβλημα που εντοπίζει στη Σερβία, στην Κύπρο, στο Φανάρι, στο Βόλο, στη Μεσσηνία, το Κουόπιο και φυσικά τη Γενεύη. Καταρχήν οι τόποι που θεωρεί προβληματικούς δεν είναι στην ολότητά τους οι χώροι από τους οποίους προέρχεται ο πραγματικός κίνδυνος για τον Οικουμενισμό, ενώ - από άγνοια ή σκοπιμότητα - αφήνει άλλους γεωγραφικούς χώρους που είναι όντως προβληματικοί.

Αλλά η ουσία του προβλήματος δεν είναι αυτό αλλά το ότι ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος δεν αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι ο τόπος αλλά ο “τρόπος” που μας απασχολεί ορισμένων προσώπων τα οποία μονίμως παράγουν αιρετικές δοξασίες.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Ας περιοριστώ στη Μητρόπολη Μεσσηνίας. Ποια διαφορά έχουμε ή θα ήταν ποτέ να έχουμε γεωγραφικά με τη Μητρόπολη Μεσσηνίας; Θα ήταν αστείο και να το πιστέψει κανείς. Η Μεσσηνία είναι καταγωγή μεγάλων εκκλησιαστικών ανδρών (Παναγουλάκης, Ιωήλ Γιαννακόπουλος, Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος και άλλων). Βάσει ποιας λογικής έχουμε γεωγραφική διαφορά με τη Μεσσηνία;

Ισα ίσα που έχουμε γεωγραφικά πολύ ψηλά τη Μεσσηνία στη συνείδησή μας επειδή ανέδειξε μεγάλους σύγχρονους εκκλησιαστικούς άνδρες.

Η διαφορά μας δεν είναι επομένως με τη Μεσσηνία ως γεωγραφικό χώρο αλλά με τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο για το οικουμενιστικό του φρόνημα και τις αιρετικές δοξασίες που διατυπώνει.

Άλλωστε πόσο από το χρόνο του ο Μεσσηνίας καταναλώνει στη Μητρόπολή του ώστε να χρειαστεί να μας απασχολεί γεωγραφικά η Μεσσηνία; Ως καθηγητής πανεπιστημίου και ως εκπρόσωπος της Εκκλησίας σε διαλόγους βρίσκεται το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα εκτός των ορίων της Μητροπόλεως του άρα από πού ως πού μας απασχολεί γεωγραφικά η Μεσσηνία και όχι το πρόσωπο του Σεβασμιότατου Μεσσηνίας;

Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι χώροι στους οποίους αναφέρθηκε ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος για τους οποίους “ποιεί την νήσσαν” ότι αγνοεί ότι είναι πηγή κακοδαιμονίας και νεωτερισμών.

ΟΙ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Η Μητρόπολη Δημητριάδος με την διαβόητη Ακαδημία της η οποία ανανέωσε προτεσταντικά, νεοβαρλααμικά, μεταπατερικά και συναφειακά τη θεολογία με τακτικούς θαμώνες της Καλαιτζίδη, Θερμό, Παπαθανασίου και τους ομόφρονές τους αλλά και τις Νοεβαρλααμικές πρακτικές της που σκανδαλίζουν αφόρητα τους πιστούς.

Με άλλα λόγια αν ο Σεβασμιότατος Δημητριάδος δεν ενεργούσε με το Νεοβαρλααμικό ήθος που τον διακρίνει και αν δεν άφηνε ελεύθερο το σχοινί στους μεταπατερικούς θεολόγους ουδείς απολύτως θα ασχολείτο γεωγραφικά με το Βόλο ως κέντρο προβλήματος.

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΣΧΟΙΝΙ

Η αναφορά όμως του Μεγάλου Πρωτοπρεσβύτερου στη Γενεύη συνιστά πραγματική πρόκληση. Ο π. Γεώργιος οφείλει να γνωρίζει ότι το Διόρθοδοξο Κέντρο της Γενεύης εν προτεσταντικές ανομίαις συνελήφθη και εν Βατικάνειες αμαρτίαις εκίσσησεν αυτό η μήτηρ του.

Είναι όντως κέντρο οικουμενισμού και κάθε νεωτερισμού. Και ο π. Τσέτσης ευόρκως υπηρέτησε για δεκαετίες τους σκοπούς του. Αλλά και πάλιν το κέντρο αυτό στο Σαμπεζύ δεν μας απασχολεί γεωγραφικά αλλά “τροπικά”. Αν δεν τον “εκλέιζε” για δεκαετίες ο γνωστός Ελβετίας Δαμασκηνός, ο π. Τσέτσης και οι διάδοχοί τους και λειτουργούσε όντως ως κέντρο διορθόδοξο και όχι ως κέντρο προτεσταντικών και άλλων δυτικών επιδράσεων ποιος θα είχε γεωγραφική διαφορά με την πανέμορφη Ελβετία;

Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στο θέμα της Γενεύης επειδή στο σπίτι του κρεμασμένου, π. Γεώργιε, Μέγα πρωτοπρεσβύτερε του Οικουμενικού Θρόνου, δεν μιλούν για σχοινί. Ο π. Γεώργιος γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλο τι οικουμενιστικό ντελίριο πηγάζει από το Σαμπεζύ.

ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

Σε κάθε περίπτωση π. Γεώργιε το πρόβλημα που είχαμε ΚΑΙ έχουμε εξακολουθεί να έχουμε είναι θέμα προσώπων. Αυτό δεν το λέγω τώρα! Το είπα από την πρώτη παρέμβαση που έκανα από τις στήλες του “Ορθοδόξου Τύπου” μετά την έκδοση της Ομολογίας Πίστεως για τον Οικουμενισμό.

Οι αιρέσεις είχα πει τότε - και επαναλαμβάνω και τώρα - δεν πέφτουν από τον ουρανό σαν τη βροχή, αλλά ταλαιπωρούν την Εκκλησία επειδή κάποιος τις εισάγει.

Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Αν επί παραδείγματι ο Μητροπολίτης Περγάμου δεν εισήγαγε την Αγγλικανικής και Β΄Βατικάνειας Συνόδου έμπνευσης “βαπτισματική θεολογία” και αν δεν προωθούσε τα αιρετικά κοινά κείμενα του διαλόγου στη Ραβέννα και στην Ελούντα και στο Πόρτο Αλέγκρε για το πρωτείο του Πάπα, ουδείς θα ασχολείτο αρνητικά μαζί του και ουδείς θα ενοχλείτο για τη γεωγραφική τοποθεσία των γεωγραφικών χώρων που εκπορεύτηκαν οι αιρέσεις και υπογράφτηκαν κακόδοξα κοινά κείμενα και προδοτικές για την Ορθοδοξία Συμφωνίες.

Η λέξη Ραβέννα λ.χ. ποτέ δεν είχε στη συνείδηση μας γεωγραφική αρνητική αναφορά. Ισα ίσα που ήταν πολύ ψηλά ως κέντρο σπουδαίας βυζαντινής τέχνης. Απέκτησε όμως αρνητικό “τροπικό” - και όχι γεωγραφικό - συνειρμό εξαιτίας της παπικής εκκλησιολογίας που διαπύπωσε υπό την καθοδήγηση του Μητροπολίτη Περγάμου.

Το ίδιο συνέβηκε και με το Μπαλαμάντ. Ουδείς θα διενοείτο γεωγραφικά να το δει αρνητικά αν δεν υπογραφόταν η συμφωνία θεολογικού αίσχους περί των δύο “αδελφών Εκκλησιών”.

Το πρόβλημα, άγιε Μέγα Πρωτοπρεβύτερε του Οικουμενικού Θρόνου, είναι καθαρά πρόβλημα ΠΡΟΣΩΠΩΝ! Οχι γεωγραφίας. Και αν τα πρόσωπα αυτά επισημαίνονταν ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΑ και απαιτείτο από αυτά να δώσουν ορθόδοξη ομολογία και να αλλάξουν τακτική και σε περίπτωση που αρνούντο να πράξουν τούτο καθαιρούνταν ορισμένοι από αυτούς, ο Οικουμενισμός θα έπλεε τα λοίσθια και θα εξαφανιζόταν επειδή ΔΕΝ είναι αίτημα της Εκκλησίας αλλά της αυθαιρεσίας. Είναι καρπός του ετσιθελισμού ορισμένων ταγών της Εκκλησίας οι οποίοι είναι βαθύτατα επηρεασμένοι από τον Προτεσταντισμό και τον Παπισμό και οι οποίοι διέπονται από Οικουμενιστικό φρόνημα και επιζητούν ετσιθελικά και αυθαίρετα να επιβάλουν τις θέσεις τους στην Εκκλησία καταχρώμενοι την εξουσία που ασκούν επειδή υπηρετούν σε επιτελικές θέσεις της Εκκλησίας.

ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΔΕΚΑΔΕΣ ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΤΕΣ

Εβραγχίασεν ο λάρυγξ μου, άγιε Μέγα πρωτοπρεσβύτερε του Οικουμενικού Θρόνου, να επαναμβάνω σε όλους τους τόνους και σε όλα τα επίπεδα, ότι οι Οικουμενιστές, οι Νεοβαρλααμίτες και οι νεωτεριστές είναι μετρημένοι. Είναι ελάχιστοι και δεν εφράζουν κανένα εκτός από τον εαυτό τους και την εκπροτεστανισμένη τους συνείδηση.

Γι’ αυτό με κάθε τρόπο πρέπει να στοχοποιηθούν ως πρόσωπα τα οποία εκφράζουν αιρέσεις και να ανακληθούν στην τάξη επειδή επιδιώκουν συνειδητά να αλλοιώσουν την πίστη των πατέρων μας.

Πηγή: http://panayiotistelevantos.blogspot.com/2011/01/blog-post_5506.html

ΑΛΛΟ ΦΑΝΑΤΙΚΗ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΣΗ ΚΙ ΑΛΛΟ ΕΥΛΑΒΙΚΗ ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ

Μιὰ νηφάλια καὶ καλοτοποθετημένη ἐπιφυλλίδα γιὰ τὶς μεταφραστικὲς πρωτοβουλίες τοῦ Μητρ. Δημητριάδος καὶ τὴν πρόθυμη (!) «κάλυψη» ποὺ τοῦ πρόσφερε ἡ Θεολογικὴ Σχολὴ Θεσσαλονίκης.

Η «ΣΥΓΧΡΟΝΙΑΡΧΙΚΗ» ΑΗΘΕΙΑ

 Ἔχει πλέον ὁλοφάνερα διαμορφωθεῖ ἕνα περιβάλλον βαρύ, ἕνα κλίμα ἐπικίνδυνο μέσα στοὺς κόλπους τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας. Ἕνας κύκλος κληρικῶν, διανοητῶν, καθηγητῶν κ. ἄ. ἐκφέρουν μειωτικοὺς χαρακτηρισμοὺς ἐναντίον ὅσων δὲν εἶναι διατεθειμένοι νὰ τοὺς ἀκολουθήσουν στὶς καινοτομίες, τὶς ὁποῖες θέλουν νὰ ἐπιβάλουν ΕΤΣΙΘΕΛΙΚΑ στὴν Ἐκκλησία χρησιμοποιώντας ἀφ᾽ ἑνὸς λογικοφανῆ ἐπιχειρήματα, ποὺ ἀκουμπᾶνε στὸ ἐκκοσμικευμένο φρόνημα τῶν συγχρόνων ἀνθρώπων καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου κοσμικὰ μέσα: τὴν ἐξουσία καὶ τὴν αὐθαιρεσία. Αὐτοὶ λοιπὸν μὲ τὸν ἀέρα τῆς διανοητικῆς κατανοήσεως τῶν περὶ προσκολλήσεως στὸ γράμμα τοῦ νόμου εὐαγγελικῶν λόγων πρῶτα τεμάχισαν καὶ ἀποχαρακτήρισαν ὅ,τι παραδοσιακό. Ὕστερα ἔντυσαν μὲ γυαλιστερὸ περιτύλιγμα τὴν αὐτόνομη καὶ ἀχαλίνωτη προοδευτικότητα. Ἀνακάτεψαν λίγη ἐκκοσμίκευση γιὰ νοστιμιά καὶ τέλος σερβίρισαν τὶς ἰδιόκτητες θεωρίες τους σὰν καθαρὴ «ὀρθοδοξία». Μὲ τὴν σειρά της αὐτὴ ἡ καμουφλαρισμένη ἰδεολογία δικαιοῦται ipso jure πέρα καὶ πάνω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ἀνυποστάτου ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ πανεπιστημιακοῦ δῆθεν κύρους νὰ καταφρονεῖ καὶ νὰ κακολογεῖ ὅσους νομίμως (ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, βλ. σχετ. Οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω [Α´ Κορ. η´ 13]) καὶ ἀπὸ φιλότιμη προσήλωση (καὶ ὄχι προσκόλληση) στὰ θέσμια τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀπὸ εὐλάβεια στὰ παραδεδομένα ἀντιμετωπίζουν τὰ διάφορα ποιμαντικὰ καὶ ἄλλα προβλήματα ἐκκινώντας ἀπὸ τὶς παραδοσιακὲς λύσεις.

Αὐτὴ ἡ «συγχρονιαρχικὴ» ἀντίληψη δὲν κάνει τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ παγιδεύεται στὴν ἴδια παγίδα ποὺ καταριέται. Ἔχοντας ἀναγάγει νευρωσικὰ σὲ ἀπόλυτη ὑπεραξία τὴν ἀντὶ πάσης θυσίας “προοδευτικότητα” καὶ τὸν ἀδιαπραγμάτευτο “συγχρονισμὸ” ἐγκλωβίζεται σὲ ἕνα νέο, ἀντίστροφο φαρισαϊσμό. Ἀλλὰ ἡ ἀλήθεια δὲν συμβαδίζει ποτὲ μὲ τὴν ἀήθεια καὶ ἡ Χάρη δὲν ἀναπαύεται οὔτε στὴν ἀλαζονεία τῆς προσκολλήσεως στὸ γράμμα οὔτε ὅμως καὶ στὴν οἴηση τῆς αὐθαίρετης ἀπαρνήσεως τῶν γεμάτων Πνεῦμα παραδοσιακῶν “πρακτικῶν”. Ἡ ὑπεροψία “τῶν νεοκαθαρῶν” ἀπέναντι στὸν μολυσμὸ τῆς «σχολαστικῆς προσκολλήσεως»καὶ τῶν «κωδικοποιημένων πρακτικῶν» δὲν θὰ βραδύνει νὰ καταπέσει. Μόνο ποὺ θὰ συμπαρασύρει πολλούς.

Ἕνα πάντως εἶναι σίγουρο: ὅ,τι ἀρέσει στὸ Ἅγιον Πνεῦμα αὐτὸ καὶ θὰ γίνει. Καὶ συνεπῶς ἡ πόλωση μόνο τὴν Ἐκκλησία δὲν διακονεῖ.

Πηγή: Κλίσιον,

http://christianvivliografia.wordpress.com/2011/01/30/