ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ εἶναι δύσκολοι. Οἱ ἄνθρωποι δέν ἀποδέχονται το μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου. Εἶναι συμβιβασμένοι μέ τόν ἁμαρτωλό κόσμο, γεγονός πού ἀπογοητεύει τούς κληρικούς και μειώνει τό ζῆλο τους. Ἡ κατάσταση αὐτή ἐπιδεινώνεται καθημερινά, γιατί ἡ Ἐκκλησία δέν διαθέτει ἐκεῖνα τά στελέχη, πού θα μποροῦσαν νά ἀνακόψουν αὐτό τό κοσμικό ρεῦμα καί νά στρέψουν τό ἐνδιαφέρον τῶν ἀνθρώπων πρός τόν Θεό. Λίγοι εἶναι, κληρικοί καί λαϊκοί, οἱ ἀσυμβίβαστοι καί οἱ ἀποφασισμένοι. Αὐτοι πού εἶναι σταθεροί στήν τήρηση τῶν θείων ἐντολῶν καί ἀρνοῦνται νά ἀκολουθήσουν δρόμους κοσμικούς καί ἁμαρτωλούς.........
Ἐδῶ θέλω νά ἀναφερθῶ σέ μιά συγκεκριμένη κατηγορία θεολόγων, οἱ ὁποῖοι προσφέρουν ἀρνητικό ἔργο στήν Ἐκκλησία. Πρόκειται γιά τούς στοχαστές θεολόγους, μέ τήν ἀπεραντοσύνη τῆς θεωρίας τους καί τήν ἔλλειψη θεοφιλῶν πράξεων, μέ τούς σκληρούς κριτικούς τους λόγους γιά τά πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας και τή χαλαρή προσωπική τους ζωή. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι, πού δημιουργοῦν σύγχυση καί κλονίζουν τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ πρός τους κληρικούς.
Οἱ θεολόγοι αὐτοί –τοῦ γλυκοῦ νεροῦ– συνήθως εἶναι καθηγητές στά πανεπιστήμια, σύμβουλοι στα ἰνστιτοῦτα, σχολικοί σύμβουλοι, ὑπέρμαχοι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἄνθρωποι τῆς ἐφήμερης ἐξουσίας. Τή θεολογική τους ἰδιότητα εὔκολα τήν ἀποβάλλουν, ὅπως βγάζουν τά πουκάμισά τους. Ἡ θεολογία τους, πού γλαφυρά καί πληθωρικά διατυπώνεται, δέν εἶναι καρπός τῆς ζωῆς. Εἶναι ἁπλῶς μιά ἔμμισθη ἀπασχόληση γιά καλύτερη κοσμική ζωή καί ὄχι γιά πνευματικό καί ἱεραποστολικό ἔργο στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας.
Μερικές φορές αὐτά τά πρόσωπα τά ἐμπιστεύεται ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας καί ἐπιπόλαια τούς ἀναθέτει καθήκοντα, στά ὁποῖα δέν εἶναι δυνατόν νά ἀνταποκριθοῦν. Δέν φτάνει νά στοχάζεται μόνο ὁ ἄνθρωπος. Χρειάζεται καί ἡ καρδιά καί ἡ πίστη στήν ἱερότητα τοῦ ἔργου, πού ἐπιτελεῖ. Προφανῶς αὐτό σημαίνει ἀκρίβεια, συνέπεια καί ποικίλες θυσίες. Εἶναι λάθος νά τοποθετοῦνται σε σημαντικές θέσεις τῆς Ἐκκλησίας πρόσωπα μέ κοσμικό φρόνημα, ἐπειδή τυχαίνει νά ἔχουν μερικούς τίτλους σπουδῶν. Ἔχει ἀποδειχτεῖ ὅτι αὐτοί οἱ προσοντοῦχοι καί πεπαιδευμένοι θεολόγοι δεν ἀποδίδουν καί μοιάζουν μέ τήν ἄκαρπη συκιά. Δέν πρέπει νά ἀποκτοῦν καί δεύτερη ἔμμισθη θέση στήν Ἐκκλησία ἤ νά ἀποσπῶνται ἀπό τό δημόσιο γιά νά ἀναπαύονται μακαρίως στά συνοδικά ἤ μητροπολιτικά μέγαρα καί νά ἐπηρεάζουν τούς μητροπολίτες, γιά νά ἀκολουθοῦν δρόμους ἀντιπαραδοσιακούς καί νεωτερικούς.
πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 30/10/2009
αναδημοσίευση από: http://thriskeftika.blogspot.com
