Ζωηφόρος

Με δυο λόγια(2)

2.

Σκέψεις γύρω από την Ευτυχία

Όρος «ευτυχία» δεν υπάρχει στην αγία Γραφή! Στην Κ.Δ. δεν άπαντα ούτε μία φορά. Γιατί «τύχη» δεν υπάρχει. Ούτε αγαθή, ούτε κακή. Επομένως οι χριστιανοί δεν είναι σωστό να μιλάνε για «ευτυχία» και «δυστυχία».

Η ευτυχία, όπως την βλέπουν οι άνθρωποι, είναι μια ψεύτικη, λάθος αντίληψη. Θεωρούμε συνήθως ευτυχία την υγεία, την μακροβιότητα, την οικονομική άνεση, την γαλήνη, την καλή οικογενειακή κατάσταση, την ειρήνη στον κόσμο. Όλα αυτά, όμως, δεν είναι πάντοτε αντικειμενικά καλά για τον άνθρωπο. Δεν του είναι ωφέλιμα και συμφέροντα.

Μερικές φορές, τον συμφέρει τον άνθρωπο, να μην έχει υγεία, να έχει οικονομικά προβλήματα, να μην τον αποδέχεται και να τον απορρίπτει η κοινωνία, να έχει πόνο και πένθος...

Ή τάχα ευτυχία είναι στην πραγματικότητα μια ουτοπία. Ή ζωή μας στην γη είναι σύνθεση αντιθέσεων.

Ζούμε την εξορία, από τον Παράδεισο, στην γη.

Ή μακαριότητα, η ευτυχία, είναι κάτι, πού θα το απολαύσομε μόνο στην αιώνια ζωή.

Εδώ χαρά και λύπη, πόνος και αγαλλίαση, πάνε ανάκατα, συνυπάρχουν συμπορεύονται.

Ευτυχία χωρίς Χριστό ΔΕΝ γίνεται.

Η μόνη αληθινή ευτυχία είναι

η εν ΧΡΙΣΤΩ ΖΩΗ.

Πατριάρχου Βαρθολομαίου

***

Ποιος είναι ο βλάκας

Ένας άθεος πήρε την απόφαση να διαφωτίσει, να αναδιαπαιδαγωγήσει, εκείνους πού πιστεύουν στον Θεό, και ιδίως τους φοιτητές. Να τον λοιπόν, ανάμεσα σε φοιτητές. Και ρωτάει έναν σαρκαστικά:

— Ρε συ, πιστεύεις;

— Ναι, πιστεύω!

  Χμ! Και τον είδες ποτέ σου τον Θεό;

Του απάντησε ο νεαρός.

  Και σαν τι τον πέρασες τον Θεό, ρε! Να κάθεται να δείχνει τον εαυτό Του στον κάθε βλάκα;

Αλήθεια, συ σαν τι τον περνάς τον Θεό, αδελφέ!

Δημητρίου Ντούτκο, Ιερέως 

***

 «Ο  Χριστός  είναι  το  παν»

«Λοιπόν, ζωή χωρίς Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει, τελείωσε. Αν δε βλέπεις το Χριστό σε όλα σου τα έργα και τις σκέψεις, είσαι χωρίς Χριστό. Πώς το κατάλαβες; Θυμάμαι κι ένα τραγούδι. «Σύν Χριστώ πανταχού, φόβος ουδαμού». Το ’χετε ακούσει; Έ; Το λένε τα παιδιά.

Λοιπόν, έτσι πράγματι πρέπει να βλέπομαι το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το Παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει:

«Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. βρε εγώ δεν είμαι… δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες;

Λόγοι Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου

***

“Τον τελευταίο λόγο για τον κάθε άνθρωπο

θα τον πεί ο Θεός και κανένας άλλος!”

“Τα λόγια των ανθρώπων σήμερα είναι και αύριο δεν είναι! [..] Δεν έχει σημασία τι θα πουν οι άνθρωποι, σημασία έχει τι θα πει ο Θεός! [...] Αυτός ο οποίος αγαπά τον Θεό και πιστεύει στον Θεό και ελπίζει στον Θεό, αυτός τελικά μένει στον αιώνα! Πού είναι όλοι αυτοί που κατηγόρησαν τον Άγιο Νεκτάριο; Όλοι χάθηκαν, αλλά ο άνθρωπος του Θεού έμεινε! Ο συκοφαντημένος, ο αδικημένος, ο διαβεβλημένος, αυτός ο οποίος δεν είχαν λόγο κακό που δεν είπαν γι’ αυτόν, αυτός μένει και προσκυνούμεν σήμερα την εικόνα του!”

“Ο Άγιος Νεκτάριος με την παρουσία του μας έδειξε τα χαρακτηριστικά του αιώνα μας! [...] Εάν ήμασταν στην εποχή του Αγίου Νεκταρίου, κάθε βράδυ θα τον έδειχνε η τηλεόραση και θα τον κατέκριναν οι πάντες ως ανήθικο, ως άνθρωπο ο οποίος πλανούσε τις κοπέλες!”

“Ο Άγιος Νεκτάριος είναι κρίση για την εποχή μας! Είναι κρίση για τα έργα μας! Είναι κρίση για τα λόγια μας!”

“Ας είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί αδελφοί μου, ιδιαίτερα στις ημέρες μας που ακούμε και βλέπουμε με τόση ευκολία να λέγονται τόσα πολλά πράγματα, που τόσο εύκολα κανείς σήμερα μπορεί να πει για τον άλλον οτιδήποτε! [...] Ας προσέξουμε! Στο τέλος εμείς που λέμε πολλά και τα γνωρίζουμε όλα, δεν θα υπάρχουμε! Όμως, οι αδικημένοι άνθρωποι, που γνωρίζει ο Θεός, θα υπάρχουν εις τον αιώνα!”

Από την ομιλία του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Λεμεσού κ.κ. Αθανασίου στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου Λεμεσού, στις 9 Νοεμβρίου 2008, στην εορτή του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως του Θαυματουργού

***

Ο Άγιος Μάξιμος ο ομολογητής, περιγράφοντας μία κατάσταση πού ζούσε στην εποχή του λέει:

"Οι άνθρωποι έπαψαν να κλαίνε τις αμαρτίες τους, πήραν την κρίση από τον Υιόν του Θεού και σαν αναμάρτητοι διατυπώνουν κρίσεις ο ένας για τον άλλον και αλληλοκαταδικάζονται.

Ο ουρανός εκπλήσσεται γι' αυτό και η γη φρίττει. Αυτοί όμως, όντας αναίσθητοι, ούτε καν ντρέπονται".

Έναν αιώνα σχεδόν πριν, το ίδιο σχεδόν διαπιστώνει ο Άγιος Δωρόθεος "εμείς οι άθλιοι οτιδήποτε κι αν δούμε,

(αν ζούσε στην εποχή μας με την τηλεόραση θα συμπλήρωνε οτιδήποτε αν δούμε στην τηλεόραση) ή ακούσουμε

ή υποθέσουμε, αρχίζουμε να το κατακρίνουμε, να το σιχαινόμαστε ή να το εξευτελίζουμε δίχως καμιά διάκριση".

***

Σταχυολογήματα από τις διδαχές του Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου:

Ø  Να βρείτε έμπειρο πνευματικό για να σας δώσει κατεύθυνση. Μετά να κάνετε υπακοή και να βάλετε ένα πρόγραμμα.

Ø  Να μελετάτε, αλλά να μην ερμηνεύετε μόνοι σας αυτά που διαβάζετε. Να ρωτάτε τον πνευματικό σας.

Ø  Η μεγαλύτερη χαρά προέρχεται από τη θυσία. Όσοι ζουν την κοσμική ζωή, αποταμιεύουν άγχος. Όταν ο άνθρωπος ζει πνευματικά, χαίρεται.

Ø  Οι κοσμικοί άνθρωποι ισοπέδωσαν τη ζωή κι έχουν ισοπεδωθεί.

Ø  Η αμαρτία έχει γίνει μόδα.

Ø  Όσο γίνεται ο καθένας μας να γίνεται καλύτερος  για ν' απλωθεί το καλό.

Ø  Όταν κανείς φοβάται το θάνατο, τον κυνηγάει ο θάνατος.

Ø  Δεν πρέπει ν' αγωνιούμε για το κακό.

Ø  Αν δεν κατορθώνουμε να μεταστρέψουμε τους άλλους στο καλό, να μη χαλάμε τις καρδιές μας.

Ø  Ό,τι δε γίνεται ανθρωπίνως να το αναθέτουμε στο Θεό. Είναι εγωιστικό να επιμένουμε.

Ø  Στις κρίσεις σας πάντα να βάζετε ένα ερωτηματικό. Δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβαίνει.

Ø  Όταν σας αδικούνε, αυτό να το δέχεσθε σαν μια μεγάλη ευλογία.

Ø  Όταν διορθώσω εγώ τον εαυτό μου, διορθώνεται να κομμάτι της Εκκλησίας.

Ø  Όταν κάτι δεν πάει καλά στα παιδιά, πάντα κάτι φταίει. Μήπως φταίει το παράδειγμα μας; Μήπως φταίνε τίποτε κακά θεάματα, τίποτα άσχημες πράξεις, άσχημα λόγια μέσα στο σπίτι; Πάντως την ευσέβεια στα παιδιά τη  δίνουμε με το γάλα και όχι με την ξηρά τροφή. Ποτέ με πίεση και προσταγή. Και προπαντός με το παράδειγμα μας.

Ø  Ν' αγιάζετε τη ζωή σας. Όταν η νοικοκυρά λέει την ευχή κάνοντας τις δουλειές του σπιτιού, όλα αγιάζονται και το φαγητό της αλλά και αυτοί που τρώνε το φαγητό της αγιάζονται.

***

Στν ρημο τς λληνικς κοινωνίας κενο πο συζητμε εναι μ ποι τρόπο θ κατορθώσουμε, στηριζόμενοι ποκριτικ πάνω στ  δικαιώματα το νθρώπου κα στς δθεν παιτήσεις τς σύγχρονης πολυπολιτισμικς κοινωνίας μας, πινοώντας τεχνάσματα διάφορα, παρακάμπτοντας πιταγς συνταγματικές, στορία κα κοιν λογική, ν πετύχουμε στε τ παιδι τς χώρας μας ν μν σχολονται μ τν σταυρωμένο κι ναστημένο Χριστο κα κόμα καλύτερα, ν εναι δυνατόν, ν μν κονε καθόλου τ νομα Χριστός.

***

 ρθοδοξία εναι πράγματι πηγ οκουμενικο πνεύματος, νοιχτοσύνης κα σεβασμο τν δικαιωμάτων το νθρώπου κα τς πολιτισμικς ταυτότητας τν λαν, δν νέχεται μως, τν ποκρισία, τν ψευτιά, τς νομολόγητες σκέψεις τς πίσω πλευρς το νθρώπινου γκεφάλου κα κυρίως δν μπορε ν σιωπήσει στν προσπάθεια θανάτωσης το Θεο στν καρδι τν παιδιν μας πο ποτελον τν ναδυόμενη νέα νθρωπότητα.

***

«… τι χωρς ρετ κα θρησκεία δν σκηματίζεται κοινωνία οτε βασίλειον. Κα πράγμα τζιβαϊρκν [  ρετ κα  θρησκεία μας δηλαδή] πολυτίμητο, που τ βάστηξαμεν ες τν τυραγνία το Τούρκου, δν τ δίνομεν τώρα οτε τ καταφρονομεν ο λληνες … »                

Ατ τν  πάντηση δωσε προφητικς κα πάντα πίκαιρος Μακρυγιάννης σ να ξένο περιηγητ τ 1843 ταν το επε τι : «…να θ σς βλάψει σς τ κεφάλαιον τς θρησκείας που εναι ατείνη  δέα σ’ σς πολ τυπωμένη …» (Μακρυγιάννη, πομνημονεύματα, βιβλίο Γ ΄, κέφ. κτον).Πο εσαι καημένε Μακρυγιάννη ν δες τί «δίνομεν» κα τί «καταφρονομεν» σήμερα…….στν λεύθερη (δαφικ τουλάχιστον) λλάδα μας …

 Θλίβομαι γι τν κατάντια το θνους μου. Παραμένω θαυμαστς το Μακρυγιάννη, τν γωνιστν κα ρώων της πατρίδας μου. Ατ τν λλάδα μου δίδαξαν μένα στ σχολεο, κι  ατν γάπησα.

 Πιστεύω τι σύγχρονη λλάδα  διάλεξε χι μόνο ν πεθάνει, π πείνα κα δίψα πνευματική, ξεπουλώντας τι ερ κα σιό της πέμεινε κόμη, λλ ν ατοκτονήσει τιμωτικά….

Πάντως μένα, πως κα πολλν  χιλιάδων λλων λλήνων κόμα, «… ταν μου πειράζουν τν πατρίδα μου κα τν θρησκεία μου θ μιλήσω θ ’νεργήσω κα τι θέλουν ς μου κάμουν» (Μακρυγιάννης, πομνημονεύματα, βιβλίο Δ΄ ,κέφ. Τρίτον).

Επίλογος από άρθρο του Νεκτάριου Μεντζάκη

***

πως εστοχα παρατήρησε Ντοστογιέφσκι «τ μυστικό της νθρώπινης παρξης δν εναι ν ζε μονάχα, λλ ν ξέρει ποις εναι σκοπς τς ζως». Διαφορετικά, συνεχίζει, «θ’ ρνηθε ν ζε κα θ προτιμήσει καλύτερα ν ατοκαταστραφε κι ς βρίσκονται λόγυρά του λο ψωμιά».

***

«Τ νόημα μως τς ζως δ μπορε ν βρε πάντηση κατ τ Γερμαν θεολόγο κα φιλόσοφο Ρ. Tillich «σο δν μπορομε ν διακρίνουμε τν παρουσία το αωνίου ... μόνο τ αώνιο μπορε ν μς δώσει τ βεβαιότητα τι  νθρωπος κα  γ δν εναι μάταια, κόμη κα ν αριο  στορία θ φθανε στ τέλος της. Γιατί τ σχατο τέλος βρίσκεται κε, που βρίσκεται πρώτη ρχή. Σ’ ατν γι τν ποο χίλια τη εναι ς  μέρα χθές».

***

Τονίζει καθηγητς τς Γλωσσολογίας κα τέως πρύτανης το Πανεπιστημίου θηνν Γεώργιος Μπαμπινιώτης « σατανισμς κα τ παντοειδ ποπροσανατολιστικ κα σκοταδιστικ παρακλάδια το ρχισαν ν νθον στν λλάδα... τ τελευταα μόνο χρόνια, ταν ποχώρησε κοινωνικ κα παιδευτικ  καλλιέργεια ρχν κα ξιν κα ταν τ σχολεο πεκδύθηκε βαθμηδν κα σ μεγάλο βαθμ τν νθρωποπλαστικ κα καθαρς παιδαγωγικ σκοπό του, γι ν περάσει π σχολεο ρχν σ σχολεο γνώσεων κα σ προπαρασκευαστικ – φροντιστηριακ ρόλο...».

 Γι’ ατ πως παρατηρε  καθηγητς Γ. Μπαμπινιώτης «Σήμερα, ντ ν μιλμε, πως κάνουν μερικοί, γι μείωση τν ρν διδασκαλίας τν Θρησκευτικν στ σχολεο, πρέπει ν ξασφαλίσουμε τρόπους δραστικς νίσχυσής του τόσο π πλευρς διδασκαλίας, σο κα κατάλληλης ποστήριξής» του. Γιατί, σο τ μάθημα τν θρησκευτικν θ ποβαθμίζεται, «παρ τ πλθος τν γνώσεών μας, θ μς κατέχει πνευματικ κα ψυχικ παιδευσία».

***

Η  Κρίση

Και κράτη, και λαούς,

και μεγιστάνες!

Και κάτι, αν τυχαίνει

και πίσω από μας

για  λίγο μένει.

θα 'ρθη στιγμή,

ευλογημένη,

πού η σάλπιγγα θα ηχήσει,

κι ο ποταμός ο πύρινος

θα το καταβροχθίσει.

Και απ' του Θεού

την δίκαιη κρίση

κανείς ποτέ δεν θα μπορέσει,

ό,τι κι αν κάνει,

να ξεφύγει.

Το ποτάμι του χρόνου

πού κυλάει με ορμή,

και πίσω δεν γυρίζει,

όλα τα παίρνει και τα πάει

στο πέλαγο της λησμονιάς.

***

Τι Βγάζεις; Τι Κερδίζεις;

Ένας βασιλιάς πέρασε επίσημα από ένα έρημο λόγγο. Εκεί είδε ένα φτωχό άνθρωπο πού έβοσκε λίγες γίδες. Και απόρησε. Γιατί τον είδε ήρεμο και ειρηνικό.

Ρωτάει λοιπόν ό βασιλιάς:

-Πώς είσαι ήρεμος και ειρηνικός, ζώντας και δουλεύοντας σε τέτοια άγρια μέρη ; Τι κερδίζεις από την δουλειά σου;

Ό βασιλιάς τα έβλεπε όλα με κριτήριο ένα υλικό κέρδος!

Απάντησε ο τσοπάνης:

Ότι και συ με την δική σου, βασιλιά μου!

Απόρησε πάλι ο βασιλιάς και ζήτησε εξηγήσεις:

-Μα ξέρεις τι λες, καλέ μου άνθρωπε ; Ξέρεις τι κερδίζω εγώ;

Απάντησε ο τσοπάνης:

-Το μεγαλύτερο πού μπορείς και συ, να κερδίσεις, βασιλιά μου, είναι να πας στον παράδεισο, αν κάνεις έργα καλά. Γιατί, αν δεν φροντίζεις να κάνεις καλά έργα, θα πας και συ στην κόλαση! Το ίδιο και εγώ με την δική μου δουλειά! Μπορείς να μου ειπείς τι περισσότερο μπορείς να κερδίσεις συ στην ζωή σου από έμενα;

Τα λόγια του φτωχού τσοπάνη ξύπνησαν τον βασιλιά. Και τον έκαμαν να σκέπτεται πιο καλά.

Θα κάμουν τάχα το ίδιο και σε μας;

Αγιολογιο

Αγιον Ορος

Αγιοι της Λεσβου

©2005-2016 Zoiforos.gr || Σχεδίαση - Ανάπτυξη Lweb.GR

Login or Register

Register

User Registration
or Cancel