Θεολόγου - Φιλολόγου
από την ιστοσελίδα του: www.sostikalogia.com
Η ταπείνωση είναι άγνωστη σε πολλούς. Σε άλλους αποκρουστική που ούτε και το όνομά της δεν θέλουν να ακούσουν. Τι κρίμα. Δεν ξέρουν τί θησαυρό χάνουν μακριά της. Άλλοι, στην προσπάθειά τους να τη βρουν, πλανώνται και αντί να αγκαλιάσουν την ταπείνωση αγκαλιάζουν τον εγωισμό τους τον ίδιον. Όπου υπάρχει εγωισμός η ταπείνωση κρύβει το πρόσωπό της ενώ όπου υπάρχει αυτή ο εγωισμός εξαφανίζεται, γιατί απλούστατα αυτή είναι με το φως και εκείνος με το σκοτάδι. Αλλά όπως το φως διώχνει το σκοτάδι έτσι και η ταπείνωση διώχνει τον εγωισμό. Ο εγωισμός σκοτίζει το μάτι της ψυχής, και έτσι ο άνθρωπος διεκδικεί πράγματα που δεν ανήκουν στη φύση του, και νομίζει ότι είναι κάτι εκτός από αυτό που είναι.
Πόσο δύσκολο είναι να περιορισθεί ο άνθρωπος στη φύση του και να ταυτίσει το εγώ του με την υπαρκτή ύπαρξή του, συμμαζεύοντάς το από την ανύπαρκτη ύπαρξή του! Η κακή και εσφαλμένη αυτή τοποθέτηση του εγώ δημιουργεί στον άνθρωπο χίλιες δυο φαντασιώσεις και η αγάπη στον εαυτό του γίνεται αγάπη στον εγωισμό του. Παύει να αγαπά τον πραγματικό εαυτό του, και έτσι δεν θυσιάζει τον εγωισμό του για τον εαυτό του, αλλά τον εαυτό του για τον εγωισμό του. Όποιος όμως έχει την ταπείνωση αγαπά τον αληθινό εαυτό του με γνήσια αγάπη, και μισεί τον εγωισμό που είναι απάτη. Οι άνθρωποι όμως όλοι είναι ομοούσιοι, έχουν την ίδια φύση και συνεπώς όποιος αγαπά αληθινά τον αληθινό εαυτό του αγαπά και τους άλλους ανθρώπους και πρέπει να τους αγαπά όπως τον εαυτό του.
Πρώτιστα όμως αγαπά τον καινούργιο άνθρωπο, τον υιό του ανθρώπου, δηλαδή το Χριστό, και έτσι η ταπείνωση οδηγεί τον άνθρωπο στα ύψη. Γι' αυτό άλλωστε την είπαν υψοποιό. Όποιος μαζί της περπατά τα ύψη κατακτάει. Και πώς όχι αφού το υψηλότερο ύψος είναι η αγάπη; Όπου υπάρχει η ταπείνωση έρχεται η χάρη του Θεού και μαζί της όλες οι αρετές με κέντρο την αγάπη που αποτελεί το ολοκλήρωμα του θείου νόμου, και που διώχνει το φόβο, γιατί αυτή είναι πιο δυνατή και από τη φλόγα της κόλασης. "Ο Θεός αγάπη εστίν" (Α΄ Ιωάν. 4,8).
Βλέπουμε λοιπόν ότι η ταπείνωση διώχνει τον εγωισμό και φέρνει την αγάπη, η δε αγάπη το Θεό. Όπου όμως υπάρχει ο Θεός εκεί και η ταπείνωση, αφού "ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν" (Ιακ. 4,6). Ο Ίδιος δε στο Πρόσωπο του Υιού Του έλαβε μορφή δούλου και ταπεινώθηκε τόσο διδάσκοντας και με τον τρόπο αυτό την αξία και σημασία της ταπείνωσης.
Ταπείνωση λοιπόν και αγάπη είναι απαραίτητα στοιχεία της χριστιανικής ζωής, και αποτελούν θησαυρό ανεκτίμητο για κάθε άνθρωπο. Όσοι επιδιώκουν να τον αποκτήσουν έχουν ασφαλώς σοφία και εξυπνάδα ενώ για όσους τον περιφρονούν δεν μπορεί κανείς να πει κάτι τέτοιο.
