Η΄ Κυριακή: της Πεντηκοστής - Απόστολος: Πραξ. Β' 1 -11

«Ήσαν άπαντες ομοθυμαδόν επί το αυτό...

και επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου»

Προοίμιον: Πενήντα μέρες, μετά την ένδοξη ανάσταση του Χριστού με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους μαθητάς του Χριστού, καθιερώθηκε επίσημα η Εκκλησία, ένας θεσμός πού πρόκειται να επηρεάσει όλες τις ανθρώπινες γενεές, μέχρι το τέρμα της ιστορίας και μετά από αυτό. Τί είναι όμως ο θεσμός αυτός της Εκκλησίας;

α. Σύναξη στο όνομα του Χριστού: Η σημερινή περικοπή των Πράξεων μιλάει για το πρώτο χαρακτηριστικό της Εκκλησίας, λέγοντας ότι «όλοι όσοι πίστευαν στον Χριστό συγκεντρώνονταν στο ίδιο μέρος και ήσαν ενωμένοι, με μια ψυχή και μια καρδιά. Κοινή πίστη, κοινός τόπος συγκέντρωσης και ομοψυχία, να τα πρώτα βασικά στοιχεία της χριστιανικής Εκκλησίας, από την πρώτη στιγμή της ιδρύσεως της μέχρι σήμερα. Και ένα από τα τρία αυτά στοιχεία αν λείπει, Εκκλησία δεν υπάρχει. Μια σύναξη π.χ. πού γίνεται σε μια αίθουσα (κοινός τόπος) και αυτοί πού συγκεντρώθηκαν δεν πιστεύουν στον Χριστό, δεν μπορεί να ονομασθεί «Εκκλησία». Μπορεί να είναι ένας Σύλλογος, μια Εταιρία, ένας όμιλος, όχι όμως Εκκλησία. Επίσης, όταν υπάρχουν πιστεύοντες στον Χριστό, αλλά δεν συγκεντρώνονται σε κοινό τόπο, δεν υπάρχει Εκκλησία, αλλά μεμονωμένοι πιστοί. Άλλα και όταν λείπει η ομοψυχία από μια σύναξη πιστών, η σύναξη αύτη δεν είναι «χριστιανική», διότι λείπει το ουσιαστικότερο στοιχείο: η αγάπη!

β. Ενότητα εν Αγίω Πνεύματι: Τα μέλη της Εκκλησίας δεν είναι βέβαια, όμοια. Διαφέρουν στο φύλο, την ηλικία, το μορφωτικό και κοινωνικό επίπεδο. Ωστόσο, οι διαφορές αυτές υπερνικώνται μέσα στην εκκλησιαστική σύναξη, χάρη στην παρουσία και ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Η πύρινη παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα στην Εκκλησία απεργάζεται την άρρηκτη ενότητα των μελών της. Μέσα στις φλόγες του Αγίου Πνεύματος κατακαίγονται όλες οι μικρότητες και όλες οι ανθρώπινες αδυναμίες των πιστών. Και μέσα στη φωτιά του Αγίου Πνεύματος σφυρηλατείται η χρυσή εκείνη αλυσίδα, πού ενώνει πνευματικά όλους τους πιστούς, «εκ πάσης φυλής και γλώσσης». Γι΄ αυτό και μέσα στην Εκκλησία δεν γίνεται καμιά διάκριση ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, σε άνδρες και γυναίκες, σε ισχυρούς και αδύνατους, σε μαύρους ή λευκούς. Διότι όλοι οι άνθρωποι, δια της πίστεως στον Χριστό και δια της κοινωνίας του Αγίου Πνεύματος γίνονται ισότιμα μέλη της Εκκλησίας και συνιστούν έτσι το ένα και αδιαίρετο σώμα του Χριστού.

Επίλογος: Ο Θεός εμπόδισε παλαιά την οικοδόμηση του πύργου της Βαβέλ, με τη σύγχυση των γλωσσών, διότι στο έργο εκείνο οι άνθρωποι ενώθηκαν από αλαζονεία και ματαιοδοξία. Κατά την Πεντηκοστή, όμως, ο Θεός, με τις πύρινες γλώσσες του Άγιου Πνεύματος, κάλεσε τους ανθρώπους σε μια καινούργια ενότητα. Στην ενότητα της Εκκλησίας, πού βασίζεται όχι σε ανθρώπινα ιδιώματα, αλλά στο Άγιον Πνεύμα.

(1979)