Από το ευαγγελικό ανάγνωσμα

της εορτής του Αγίου Χαραλάμπους (Ιωαν. ιε΄17-ιστ΄2)

Από το περιοδικό «Προς τη Νίκη», τεύχος 732 Φεβρουάριος 2011

«Λοιπόν. Ας το πάρουμε απόφαση.

Δεν μπορούμε να λέμε ότι αγαπάμε το Χριστό,

αν δε δεχθούμε κάτι να υποστούμε γι' Αυτόν.»

Ο Κύριος Ιησούς την ώρα του Μυστικού Δείπνου άφησε να ξεπηδήσει από την αγία καρδιά Του όλη η αγάπη πού έτρεφε για τους δικούς Του. Αφού δηλαδή έπλυνε τα πόδια του καθενός ξεχωριστά, μετά κάθισε ανάμεσα τους και άρχισε να τους μιλάει με λόγια στοργικά, αποκαλύπτοντας όλα όσα επρόκειτο να συναντήσουν στο μετέπειτα διάστημα της ζωής τους, μετά τον αποχωρισμό τους από Εκείνον. Τότε λοιπόν τους έδωσε και τις τελευταίες Του συμβουλές:

«Ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους», τους είπε. Αυτό σας δίνω ως εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον. Και συνέχισε: Αν ο κόσμος πού βρίσκεται μακριά από τον Θεό σας μισεί, μην ξεχνάτε ότι έμενα πριν από σας μίσησε. Αν ήσασταν κι εσείς απ' τον κόσμο και είχατε τα ίδια φρονήματα και διαθέσεις μ' αυτά του κόσμου, τότε όλοι θα σας αγαπούσαν. Επειδή όμως δεν είστε απ' τον κόσμο, αλλά δικοί μου, γι' αυτό σας μισεί ο κόσμος.

Να θυμάστε πάντα τα λόγια πού σας είπα: Δεν υπάρχει δούλος ανώτερος από τον κύριο του. Αν εμένα καταδίωξαν, πού είμαι ο Κύριος, κι εσάς θα καταδιώξουν. Αν το λόγο μου τον τήρησαν, και το δικό σας θα τον τηρήσουν. Και να ξέρετε ότι όλα αυτά θα σας τα κάνουν όχι επειδή τους φταίξατε σε τίποτε, αλλά εξαιτίας της πίστης πού δείχνετε σε μένα και πού την ομολογείτε και γύρω σας...

Εσείς όμως να 'χετε θάρρος. Εγώ θα σας στείλω το Άγιο Πνεύμα, το Όποιο θα αποκαλύπτει μες στις καρδιές σας εμένα και την αγάπη πού σας έχω. Κι όλα τα προηγούμενα σας τα είπα για να μη σκανδαλισθείτε, όταν θα βλέπετε να πραγματοποιούνται επάνω σας. Σάς το λέω καθαρά ότι θα σας καταδιώξουν οι άνθρωποι και θα σας απομακρύνουν από ανάμεσα τους. Και στο μαρτύριο ακόμα θα σας οδηγήσουν για την αγάπη

* * *

«ει ο κόσμος υμάς μισεί, γινώσκετε ότι εμέ πρώτον υμών μεμίσηκεν»

Κάποτε ρώτησαν μια ομάδα παιδιών πού πήγαιναν στο Κατηχητικό:                           

—Εσείς, παιδιά, στο σχολείο σας,  στο φροντιστήριο, στις παρέες, συναντάτε καμιά αντίδραση, καμιά πειφρόνηση, καμιά δυσκολία απ' τους συμμαθητές σας;

— Όχι, απάντησαν.

— Μα, πώς γίνεται αυτό;

—  Απλούστατα, δεν ξέρουν ότι έχουμε σχέση με τη ν Εκκλησία!...

Τι λέτε τώρα εσείς πού διαβάζετε τις γραμμές αυτές: Είναι αυτό απόδειξη γνήσιας αγάπης προς το Χριστό;

Νομίζω ότι κανείς δε θα δυσκολευθεί να απαντήσει. Αν για το Χριστό μας ξεστόμισαν χίλιες δυο βλαστήμιες, μέχρι και κακούργο Τον είπαν και Διάβολο - ναι, όπως το διαβάσατε· «Βεεζελβούλ» Τον αποκάλεσαν - και Τον καταδίωξαν, Τον χλεύασαν, Τον χαστούκισαν, Τον μαστίγωσαν, Τον σταύρωσαν, εμείς πώς θέλουμε να μας έρχονται όλα βολικά;

Άλλα και σ' όλους τους μάρτυρες καλύτερα συμπεριφέρθηκαν; 113 χρονών ήταν ο άγιος Χαράλαμπος, Ιερέας σεβάσμιος, όταν τον έγδερναν με σιδερένια νύχια για την αγάπη του στο Χριστό!

Λοιπόν. Ας το πάρουμε απόφαση. Δεν μπορούμε να λέμε ότι αγαπάμε το Χριστό, αν δε δεχθούμε κάτι να υποστούμε γι' Αυτόν: μια ειρωνεία, έναν αποκλεισμό από την παρέα, μια περιφρόνηση, κάποιο χλευασμό, μια υποτίμηση, κάτι τελοσπάντων. Αν είμαστε γνήσιοι ακόλουθοι Του, δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε αντιδράσεις. Τιμή μας είναι αυτό. Δόξα μας. Καύχημα μας. Την αγάπη μας γι' Αυτόν δείχνει. Την αγάπη Του για μας ελκύει. Μοναδική, ξεχωριστή, ιδιαίτερα στοργική μέσα μας.

Σαν αυτή πού απολάμβαναν μες στα στήθη τους όλοι οι δικοί Του μάρτυρες. Όπως και ο άγιος Χαράλαμπος, πού ο Χριστός τον δόξασε μετά θάνατον και στη γη με την επιτέλεση πολλών θαυμάτων· και στον ουρανό με δόξα άφθαστη, ανείπωτη, αιώνια!