Καθηγουμένου Ι. Μ. Αγίου Ιγνατίου - Λειμώνος Λέσβου

από το βιβλίο του «Εορτοδρόμιον»

***

Ο εχθρός του συμφέροντος

«Σήμερον έαρ νοητόν ανέτειλεν ημίν, περκάζον άνθη τα λογικά η παγκόσμιος μνήμη Γεωργίου του σοφού μεγαλομάρτυρος».

Σήμερα, ευσεβείς χριστιανοί, μέσα στην άνοιξι της φύσεως κάποια άλλη άνοιξι ξεπροβάλλει' άνοιξι νοητή και πνευματική, κατάφορτη από ευωδιαστά ουράνια λουλούδια, η μνήμη του σοφού και γενναίου μεγαλομάρτυρας Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.

Η μνήμη του δεν εκτείνεται στο χώρο μόνο μιας χώρας, ή ενός νησιού, αλλά απλώνεται σ' ολόκληρο το χριστιανικό ορθόδοξο κόσμο, σαν ολόλαμπρος ήλιος πού αντλεί το φως του εκ τάφου ανατείλαντος Ηλίου, του αναστάντος Χρίστου.

Εορτάζομε λοιπόν το σοφόν απολογητή, το θαρραλέο ομολογητή και τον ανίκητο υπερασπιστή της αμώμητης πίστεως μας.

Λαμπρή ήταν η καταγωγή του, ξακουστή η πατρίδα του, η Καππαδοκία ζηλευτή και εξαίρετη στο στράτευμα του Διοκλητιανού η θέσι του, και όμως, πάνω από όλα αυτά τα κοσμικά και πρόσκαιρα έβαζε ο πανεύμορφος νεαρός αξιωματικός το νυμφίο της ψυχής του, το νικητή του θανάτου και αρχηγό της ζωής του Κύριον Ιησού.

Γι' αυτό και όπως λέγει ο ιερός Συμεών, ο μεταφραστής του βίου Του, «χριστιανόν εαυτόν ανεκήρυξε, την των ειδώλων ματαιότητα διελέγχων και ασθένειαν και μυκτηρίζων τους πιστεύοντας επ' αυτά». Μάλιστα δε από το ναό των ειδώλων έδιωξε τα δαιμόνια και θαυματουργικά έρριξε τα αγάλματα των ψεύτικων θεών σε συντρίμμια, και παρέμεινεν αδούλωτος από τις πιέσεις του αυτοκράτορος και ανίκητος από τους εχθρούς της πίστεως.

Είχε θωρακισθη με φλογερή πίστι, έφερε σαν ασπίδα τη χάρι του αγίου Θεού και κρατούσε σαν δόρυ τον τίμιο Σταυρό, καθώς λέγει ο Ιερός υμνογράφος, «τω της πίστεως θώρακι, και ασπίδι της χάριτος και σταυρού τω δόρατι συμφραξάμενος, τοις εναντίοις ανάλωτος» παρέμεινεν ο γενναίος Γεώργιος.

Οι νικημένοι όμως από το πνεύμα του Γεωργίου και τη δύναμη της πίστεως του, επίστεψαν ότι θα αναδεικνυόταν νικητές εάν ωδηγούσαν το χριστιανό αξιωματικό στο μαρτύριο.

Του τρυπούν λοιπόν πρώτα - πρώτα την κοιλιά με κοντάρι, «πρώτον μεν κοντώ κατά της γαστρός ελαύνεται», αλλά η πανσθενής δεξιά του Υψίστου τον διαφυλάττει άτρωτο. Τον τοποθετούν υστέρα επάνω σε τροχό με ακονισμένες σιδερένιες λεπίδες και με το γύρισμα του τροχού του κατεξέσχιζαν τις σάρκες, αλλά και πάλιν αβλαβής παρέμεινε. Του φορούν κατόπιν υποδήματα με πρόκες μυτερές, τον υποχρεώνουν να τρέξη, και το αίμα άφθονο τρέχει, αλλά και τώρα ο Κύριος τον έσωσε.

Πλήθος βάσανα φρικτά και ανήκουστα δοκιμάζει ο άγιος και σε λάκκο με ασβέστη τον ρίχνουν πού θα έπρεπε να καταφαγωθούν όχι μόνον οι σάρκες του άλλα και τα κοκκαλά του και όμως αβλαβής διέμεινε, διότι, «ουκ ηλέησε το σκεύος το πήλινον το εαυτού, αλλά γυμνόν ανεχάλκευσεν, εν βασάνοις αυτό προσαμοιβόμενος», δεν εκοίταξε την άνεσι και την καλοπέρασί του, αλλά γυμνό το σώμα του και παραδομένα στο μαρτύριο το εγύμνασε και το εσκληραγώγησε.

Τελευταία πια δέχτηκε τον δι' αποκεφαλισμού θάνατο και ανέβηκε στα υπερκόσμια σκηνώματα, οπού προγεύεται και προαπολαυμβάνει τα αγαθά του Παραδείσου, και από όπου «ρείθρα θαυμάτων, υψόθεν ημίν ομβροβλητεί, ο Μάρτυς Γεώργιος». Δηλαδή από το ύψος του ουρανού όπου ζη ο μεγαλομάρτυς βρέχει σ' εμάς πλούσια θαύματα και σκορπίζει ουράνιες ευεργεσίες σ' όσους ζητούν τη ν ευλογία του.

Ποιο να πρωτοθαυμάση κανείς τώρα, ευσεβείς χριστιανοί, από τα κατορθώματα και τα θαύματα του αγίου μεγαλομάρτυρας Γεωργίου; Από όλα ένα περισσότερο πρέπει να θαυμάσωμε και να εγκωμιασωμε, την εγκατάλειψι του εαυτού του και το θάρρος του και την παρρησία του.

Σήμερα δυστυχώς οι πολλοί άνθρωποι πρώτα φροντίζουν για το συμφέρον τους, πρώτα ενδιαφέρονται για τον εαυτό τους και υστέρα για το Χριστό.

Που να βρεθεί άνθρωπος πού να ακόλουθη το Χριστό χάνοντας το συμφέρον του; Που να συναντήσουμε ανθρώπους πού να εκτελούν όλα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα κι' ας μείνουν και οι δουλειές πίσω και ας ζημιωθούν και αρκετά χρήματα;

Στα περισσότερα χωριά οι άνδρες δεν πατούν στην Εκκλησία.

Γιατί; για να μη χάσουν τη σοδειά, για να μην πάθουν βλάβη οι καρποί της ελιάς, ή τα άλλα προϊόντα της γης. Τρέχουν οι άνδρες την ώρα της κοινής λατρείας, την ήμερα που ανήκει στον Κύριο, την Κυριακή, να συνάξουν τους καρπούς της γης δείχνοντας ότι προτιμούν πιότερο το χρυσό ή το Χριστό περισσότερο την ύλη από το πνεύμα.

Η συμπεριφορά αυτή των πολλών δεν είναι παρά προδοσία του θείου Λυτρωτή όμοια με την προδοσία του Ιούδα, γιατί για ένα μεροκάματο χάνουν τον «πολύτιμο μαργαρίτη» τον ανεκτίμητο θησαυρό, τον Κύριον ημών Ιησού Χριστό.

Ω αδελφοί μου, και να ηθέλαμε πρώτα - πρώτα να ανήκωμε στο σωτήρα μας Χριστό και έπειτα στον εαυτό μας! πρώτα να εκτελούσαμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα και υστέρα να φροντίζωμε για τη ζωή μας!

Ακούσατε τι έκανε ο άγιος Γεώργιος; Περιφρόνησε και απαρνήθηκε όλα τα γήινα υλικά αγαθά, και αξιώματα και νεότητα και ευμορφία και ακολούθησε το δρόμο της ομολογίας και του μαρτυρίου «ίνα Χριστόν κερδίση» και γίνη μέτοχος της κληρονομιάς του Πατρός.