***

Εκοιμήθη ο «δια Χριστόν σαλός» παπα Φώτης από την Μυτιλήνη

Σήμερα 6-3-2010 τελέστηκε με την πάνδημη σύναξη λαού και κλήρου η εξόδιος ακολουθία του παπά Φώτη που σωστά ένας χωρικός τον ονόμασε το αλητάκι του Θεού.....

Σήμερα ένοιωσα τι θα πει εκκλησία.....καθόμουν ως μοναδικός κοσμικός συγγενής του (μιας και ο ίδιος ποτέ δεν ήθελε να έχει ιδιαίτερες σχέσεις με συγγενείς εξ΄ αίματος γιατί ανήκει σ΄ όλο το κόσμο) στο στασίδι απέναντι από τη σορό του και καθώς οι ιερείς που τόσο ευεργέτησε του διάβαζαν συνεχώς και εναλλάξ το ευαγγέλιο ως ορίζει η εκκλησιαστική τάξη....έβλεπα τους ανθρώπους κάθε λογής που πέρναγαν για χαιρετίσουν τον φίλο τους που ως παρηγοριά έτρεχε μέρα και νύχτα να σταθεί στο πόνο του κάθε "αδελφού" του είτε πνευματικά είτε οικονομικά!!!

Πέρασαν τσιγγάνες που του χάιδευαν το κεφάλι και μια χαμογελούσαν καθώς θυμόταν τα χωρατά που έκανε και μια έκλαιγαν για το χαμό του ευεργέτη τους που τους έλυνε πολλές φορές τα προβλήματα που είχαν μεταξύ τους ή με το κράτος, που τους έκανε παρέα μέσα στα τσαντίρια παίζοντας με τα μικρά τους και γελώντας και κείνος σαν μικρό παιδί.....και που μετά από καιρό χωρίς ο ίδιος να το επιδιώκει βαφτιζόντουσαν χριστιανοί βλέποντας έμπρακτα την εν ΧΩ Αγάπη...

Είδα να περνάνε ένστολοι κάθε τέτοιας υπηρεσίας που στη μοναξιά της μετάθεσης ήταν παρηγοριά…. όπως δήλωσαν...

Πέρασαν οι προύχοντες και ένα δάκρυ έτρεξε στο πρόσωπο του Δήμαρχου παρόλο που πολλές φορές τον έλεγχε για κάποια θέματα ....αλλά πάντα με αγάπη!!!

Πέρασε ο περιούσιος λαός του Θεού για να αποχαιρετήσει το Αλητάκι του Θεού που δεν ήξερε τι θα πει "καθώς πρέπει", τι θα πει "εγώ" αλλά πάντα στην υπηρεσία του συνανθρώπου του δεν έβλεπε τον εαυτό του.

Η μέρα ξημέρωσε μένα ανοιξιάτικο ήλιο, αλλά την ώρα της ακολουθίας μέσα σε ελάχιστο χρόνο συννέφιασε και άρχισε να ρίχνει καταρρακτώδη βροχή σε σημείο που δεν ήταν δυνατόν να βγούμε έξω προς το νεκροταφείο....

Αλλά μόλις ο Δεσπότης από το Καμερούν που έτυχε να είναι εδώ και έτρεξε κι αυτός στο εξόδιο πανηγύρι… είπε το δι΄ ευχών και ο κόσμος άρχισε να χειροκροτεί αυθόρμητα και κάποιοι να λένε δυνατά Άγιος…. μια πολύ δυνατή βροντή ακούστηκε και όλοι κοιταχτήκαμε παρακολουθώντας τη βροχή να σταματά μαχαίρι ......

Καμιά σαρανταριά ιερείς και δυο Μητροπολίτες πολύς κόσμος χριστιανοί ή μη...ακολούθησαν το Αλητάκι στην τελευταία κατοικία του… όχι όμως θλιμμένοι όπως τόνισε ο ομιλητής πριν,…. γιατί όλοι είχαν βεβαία την εσωτερική πληροφορία για την χαρά που είχε ο Παππούλης τώρα αφού ήταν κοντά σ΄ Αυτόν που από μικρός ποθούσε .....θυμήθηκα το περιστατικό όταν πριν πολλά χρόνια, όταν για πρώτη φορά ήρθε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στη Μυτιλήνη και σύσσωμος κλήρος και λαός, είχε πάει στη Μητρόπολη για να τον χαιρετίσει ...είδα το Παππούλη να κάθεται στα σκαλοπάτια και να είναι πολύ στενοχωρημένος γιατί οι «καθωσπρέπει» τον είχαν βγάλει από την συνοδεία ως "μη ευπρεπώς ενδεδυμένο".

Το Παππούλη τον "γηροκόμησε" η κύρια Σοφία στην Αθήνα μιας και εμείς οι Μυτιληνιοί φημιζόμαστε .....δεν έχετε ακούσει ...μακριά από τον κακό Μυτιληνιό!!!

Αιωνία η μνήμη Παππούλη και καλή Αντάμωση δι΄ ευχών σου