από το βιβλίο «ΛΟΓΟΣ ΖΩΗΣ», Εκδόσεις «Άθως», 2001

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Πράξ. κστ' 1, 12-20

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ίωάν. ι' 1-9

ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΝΩΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΗ

«Εν τούτω νίκα»

Προοίμιον: Μία από τις μεγαλύτερες προσφορές του Μ. Κωνσταντίνου ήταν η ίδρυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

α. Το πολίτευμα του σταυρού: Η βυζαντινή αυτοκρατορία ήταν πολυεθνική, ένωση διαφόρων λαών. Το πολίτευμα όμως ήταν ένα: το πολίτευμα του Σταυρού. Ο Χριστιανισμός δηλαδή ήταν η επικρατούσα θρησκεία. Εκείνο πού ένωνε όλους τους λαούς της απέραντης αυτοκρατορίας ήταν η πίστη στον Χριστό. Ο Σταυρός του Χριστού ήταν το έμβλημα της αυτοκρατορίας.

β. Η διάσπαση της ενότητος: Μετά την πτώση της πρωτεύουσας, της Κωνσταντινουπόλεως, η ενότητα των λαών της αυτοκρατορίας διασπάσθηκε. Η Ευρώπη κατακερματίσθηκε σε ανεξάρτητα κράτη, τα όποια άρχισαν να αλληλοσυγκρούονται. Η παγκόσμια ειρήνη φυγαδεύθηκε. Ακολούθησαν διαδοχικοί πόλεμοι, μέχρι τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους του αιώνα μας πού σκόρπισαν παντού ερείπια και καταστροφές...

γ. Η επανάκτηση της ενότητος: Στο τέλος του αιώνα μας, άρχισε η Ευρώπη να ζητάει την ενότητα της. Πάνω όμως σε ποια βάση θα επιδιωχθεί η ενότητα της Ευρώπης; Μήπως στο υλικό συμφέρον, στην οικονομική μόνο ευημερία; Η ενότητα της Ευρώπης θα ξανακερδηθεί αν τεθεί και πάλι ως βάση ο σταυρός του Χριστού. Το «εν τούτω νίκα» έχει διαχρονική σημασία. Πρέπει να ισχύσει και σήμερα. Να τεθεί ως βάση της ενότητος των Χωρών της Ευρώπης και των λαών όλου του κόσμου.

Επίλογος: Η Ελλάδα έγινε μέλος της Ενωμένης Ευρώπης, με βάση το «τί θα πάρουμε» από αυτή την ένταξη. Σημασία, όμως, έχει το τί θα δώσουμε. Και θα δώσουμε, ασφαλώς, αυτό πού έχομε. Αυτό πού κρατήσαμε από τον καιρό του Μ. Κωνσταντίνου: την Ορθοδοξία! Καθαρή, ανανεωμένη, ζωντανή μπορεί να ενώσει και πάλι τους λαούς...

(1978)