Μεταξύ άλλων ο καθηγητής Λάμπρος Σιάσος τόνισε:

«Παρακαλουθούμε οι παλαιότεροι καθηγητέςεδώ και 15 χρόνια τουλάχιστον –ίσως και περισσότερα- κινήσεις ανεπαίσθητες μεν, πλην στοχευμένες. Δηλαδή, διεύρυνση γνωστικών αντικειμένων, προσθήκη νέων γνωστικών αντικειμένων που δεν κρίνονται, δεν ορίζονται ως κεντρικά θεολογικά γνωστικά αντικείμενα αλλά περιφερειακά. Και ενώ την εποχή που σπουδάζαμε εμείς τα περιφερειακά ήταν δύο-τρία, το πολύ τέσσερα και τα μείζονα και πλείονα ήσαν θεολογικά, φτάσαμε σήμερα τα περιφερειακά να είναι όχι απλώς συντριπτικώς πολυπληθέστερα κατά τον αριθμό, αλλά να δίνουν και τον τόνο στις σπουδές, τις κατ’ευφημισμόν θεολογικές σπουδές. Και φτάσαμε επίσης στο σημείο θεολογικά μαθήματα που ήσαν ο κορμός, το αδιαφιλονίκητο κέντρο των σπουδών μας, γιατί όχι και το καμάρι μας όσων δηλώνουμε θεολόγοι, σήμερα να επιβιώνουν οριακά, σήμερα να αγκομαχούν τα μαθήματα και οι δάσκαλοι και οι φοιτητές. Και σε πείσμα αυτών των δασκάλων τα άλλα μαθήματα να κυριαρχούν, τα άλλα μαθήματα να διεκδικούν τον μείζονα και χρόνο και τόπο μέσα στο πρόγραμμα σπουδών. Αυτό, κατά τη γνώμη μας, δεν έγινε τυχαία ούτε ήταν απαιτήσεις των καιρών. Επειδή ξέρουμε τους ανθρώπους που τα εκκίνησαν όλο αυτό το διάστημα, επειδή ξέρουμε τις ανεπαίσθητες κινήσεις, τις «χειρουργικές παρεμβάσεις» που εγένοντο κάθε φορά στο πρόγραμμα σπουδών  -ανεπαίσθητη προσθήκη ενός μαθήματος, μετά από έξι μήνες ανεπαίσθητη επιλογή προσωπικού που θα διακονήσει το αντίστοιχο μάθημα και φτάσαμε σήμερα στο απίστευτο για κάποιον που παρακολουθεί τα πράγματα με σχετική νηφαλιότητα, ένα μάθημα που πριν είκοσι χρόνια το διακονούσε ένας καθηγητής σε τρεις ώρες σήμερα να έχει τέσσερις διακόνους καθηγητές και δεκαέξι ώρες. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Ούτε μας ήρθαν επειδή άλλαξαν οι καιροί κατά πως λένε οι καλοί συνάδελφοι. Αυτό ήταν σχεδιασμένο από συγκεκριμένους κύκλους, τώρα, μέσα από τη σχολή; έξω από τη σχολή; είναι σε εκτέλεση προγράμματος και από πού προέρχεται; Θα είχαμε πολλά να πούμε αλλά αυτό θα χρειαστεί πολύς χρόνος.

Θα πρέπει να πάμε πολύ μακριά, ίσως θα πρέπει να φτάσουμε και στη μήτρα αυτών των ιδεολογημάτων που γεμίζουν αυτά τα μαθήματα. Kαι με άλλη αφορμή σε συνέδριο είχα υποστηρίξει ότι όποιος ψάξει την τύχη της προσθήκης του εμπλουτισμού αυτών των περιθωριακών ή  περιφερειακών μαθημάτων θα πρέπει να αναζητήσει υλικό επίσης, μεταξύ άλλων πηγών, να ερευνήσει και ένα συνέδριο που έγινε στην Αθήνα, στο οποίο ήταν μέγας πρύτανης Αμερικάνος μεγάλου πανεπιστημίου και το οποίο συνέδριο συνεκάλεσε η αμερικανική πρεσβεία και το επιχορήγησε τρανό ινστιτούτο εφοπλιστού της Ελλάδος. Και όπως διαβάσει εκεί τις σχετικές ανακοινώσεις, ιδίως την εισήγηση του Αμερικάνου πρυτάνεως, θα δει ότι εκεί σκιαγραφείται το μισό πρόγραμμα σπουδών του Τμήματός μας περίπου, μπορεί να είναι και περισσότερο, κατά θεματικές ενότητες ακριβείας. Δηλαδή να γίνω σαφέστερος, πολυπολιτισμό, διαθρησκειακοί διάλογοι, σεβασμός του διαφορετικού, ανύψωση του μειονεκτικού ή μειονοτικού σε ισότιμο εταίρο, ανύψωση επίσης του μη Ορθοδόξου σε ισότιμο εταίρο – μάλιστα καθηγητής Δογματικής υποστήριξε ότι ενδεχομένως μπορεί παραπάνω από ισοτιμία να διεκδικήσει ο αιρετικός τάδε. Αυτά για τις σπουδές μας είναι πρωτόπειρα, δεν είναι τυχαία. Αυτά έχουν μια διαδρομή και έχουν μια κατάληξη.

Και είδαμε πολύ πρόσφατα τη συνέλευση του Τμήματος, την τελευταία, με ένα θέμα, την ίδρυση Κατευθύνσεως εισαγωγικής ισλαμικών σπουδών, που στην ουσία σημαίνει: ένα μάθημα, ένα γνωστικό αντικείμενο, που υπηρετείται από δύο καθηγητές ανυψώνεται σε μισό Τμήμα ή σε ολόκληρο Τμήμα. Αυτό έχει την προϊστορία του, έχει τις αιτιολογήσεις του, έχει ήδη δουλευτεί σε επίπεδο συνεργατών μέσης συνειδήσεως ακαδημαϊκής και τώρα ήρθε με τόση καλή υποστήριξη ψήφων, με τόση καλή υποστήριξη πολιτικών, με τόση καλή υποστήριξη –το εκπληκτικότερο για ένα δάσκαλο- επισκόπων! Οι οποίοι επίσκοποι για να περάσουν σε άλλη Μητρόπολη πρέπει να πάρουν γραπτή άδεια από τον οικείο Μητροπολίτη και εδώ δεν παρεμβαίνουν, δεν υποδεικνύουν, σχεδιάζουν σε άλλη Μητρόπολη! Έχουμε μείνει έκπληκτοι οι δάσκαλοι για τους νέους τρόπους, τα νέα ήθη των νέων δασκάλων, των παλαιών επισκόπων και των μεσήλικων πολιτικών».

Πηγή: http://aktines.blogspot.gr/2014/03/blog-post_3510.html