Επί Βρετανικής κατοχής, στη διάρκεια του 19ου αιώνος, οι κάτοικοι της Κέρκυρας, των Παξών, της Λευκάδας, της Ιθάκης, της Κεφαλληνίας, της Ζακύνθου και των Κυθήρων είχαν ως μόνιμο αίτημα την Ένωση με την Ελλάδα. Η Μεγάλη Ιδέα ενθουσίαζε όλους τους Έλληνες, στο Βασίλειο της Ελλάδος και στον αλύτρωτο Ελληνισμό και της οφείλουμε πολλά. Αν δεν υπήρχε αυτό το όραμα , αυτή  η Ιδέα, θα είχαμε μείνει υπόδουλοι στους Τούρκους ή θα είχαμε αρκεσθεί στη μικράν και έντιμον Ελλάδα του 1830. Κακώς οι ψευδοπροοδευτικοί κατηγορούν τη Μεγάλη Ιδέα και τον υγιή εθνισμό της εποχής εκείνης. Μακάρι και σήμερα να βρούμε μία νέα Μεγάλη Ιδέα, αυτή τη φορά με περιεχόμενο πολιτιστικό και όχι εδαφικό.

Το Κόμμα που διαδραμάτισε τον κυριώτερο ρόλο υπέρ της Ενώσεως ήταν των Ριζοσπαστών. Συνδύαζαν την Ορθόδοξη Πίστη, τον πατριωτισμό και την ευαισθησία προς την κοινωνική δικαιοσύνη. Στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας το εθνικό με το κοινωνικό μπορούν να συνυπάρξουν. Αυτό δεν μπορούν να το κατανοήσουν οι οπαδοί των ξενόφερτων θεωριών, όπως είναι ο μαρξισμός και τα παρακλάδια του.

Η εμμονή των Επτανησίων στην Ορθόδοξη Πίστη είναι εντυπωσιακή δεδομένου ότι επί αιώνες Ενετοκρατίας, η οποία προηγήθηκε της  Βρετανικής Κατοχής, οι Βενετοί προσπάθησαν με ήπιο αλλά ύπουλο τρόπο να καταπιέσουν την Ορθόδοξη συνείδηση των κατοίκων. Ένα  κορυφαίο τέκνο των Επτανήσων, ο εκ Ζακύνθου Εθνικός μας Ποιητής Διονύσιος Σολωμός, στα μεγάλα έργα του τονίζει τη σύνδεση της Πίστης με την Πατρίδα. Ίσως γι’ αυτό τον λόγο δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε στα σχολικά μας βιβλία!

Μακάρι μετά τα Επτάνησα να είχε ενωθεί και η Κύπρος με την Ελλάδα. Δυστυχώς η Μεγαλόνησος ακόμη αιμορραγεί.