Ισχύει για όλους τους ανθρώπους, άσημους και διάσημους, και ιδιαίτερα για όσους έχουν ένα ένδοξο παρελθόν, όπως ο 92χρονος Μανόλης (ή Μανώλης) Γλέζος. Για όλους τους Έλληνες αποτελεί ένα ζωντανό σύμβολο της Εθνικής μας Αντίστασης εναντίον των Ναζιστών, με την ενέργεια του – μαζί με τον συνομήλικό του Απόστολο (Λάκη) Σάντα (1922-2011) – να κατεβάσει την ναζιστική σημαία από την Ακρόπολη, τον τόπο της Δημοκρατίας.

Οι Έλληνες θα  ήθελαν τον Μαν. Γλέζο υπεράνω Κομμάτων, για να παραμείνει μια προσωπικότητα που εκφράζει σε εθνικό επίπεδο τη φιλοπατρία, τη γενναιότητα, το ήθος και την Παράδοση του Έθνους. Εκείνος προτίμησε να αναμιχθεί στην πολιτική, με όχι πάντα πετυχημένες αποφάσεις και ενέργειες. Παρόλα αυτά οι Έλληνες του δείχνουν μιαν εκτίμηση και μιαν ανεκτικότητα. Σεβόμενοι την προσφορά του και τα βάσανα που υπέστη για την ιδεολογία του, ξεχνούν ότι έλαβε το Βραβείο Λένιν από την αλήστου μνήμης ΕΣΣΔ, χωρίς να αποκηρύξει τους εκεί διωγμούς σε βάρος των διαφωνούντων με τον ολοκληρωτισμό, και ότι εξελέγη με το ΠΑΣΟΚ το πρώτον βουλευτής (1981) και ευρωβουλευτής (1984) και στο μέτρο του συνετέλεσε στην εγκαθίδρυση του συστήματος εξουσίας που μας οδήγησε στο Μνημόνιο.

Τώρα, στα 92 του, υπετάγη στην κομματική πειθαρχία του ΣΥΡΙΖΑ και για να σώσει το Κόμμα από τις αρνητικές εντυπώσεις για τις επιλογές του στο ευρωψηφοδέλτιο, δέχθηκε να τεθεί επικεφαλής του. Δέχθηκε δηλαδή να παίξει ένα ρόλο, που ένας που τον σέβεται κουνάει θλιμμένος το κεφάλι του. Αντιλαμβάνεται ότι ουσιαστικά το Κόμμα του δεν τον σεβάστηκε και τον χρησιμοποιεί, εκθέτοντας τον. Αντιλαμβάνεται ότι η συμμετοχή του είναι   για μια συνεδρίαση, και πιθανόν για μια 3λεπτη παρέμβαση του στην Ολομέλεια. Αντιλαμβάνεται ότι ο άνθρωπος ούτε τις φυσικές δυνατότητες έχει, για να κάνει συχνά και επίπονα ταξίδια, ούτε τις απαραίτητες γνώσεις για να αντεπεξέλθει στα καθήκοντά του.

Είναι πολύ σημαντικό πως ο Μανώλης Γλέζος είναι ακόμη κοντά μας – και μακάρι να είναι για πολλά ακόμη χρόνια και να καμαρώνομε τη ζωντάνια και τον πατριωτισμό του, για τον οποίο τιμήθηκε από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Όμως καλόν είναι να παύσει πια να είναι τόσο ρομαντικός και να παρασύρεται σε άστοχους λόγους και σε άσκεφτες ενέργειες. Πριν, λόγου χάριν, μιλήσει πρόσφατα για «εσωτερικό αναγκαστικό δανεισμό» και για περαιτέρω φορολόγηση όσων έχουν ετήσιο εισόδημα πάνω από 100.000 Ευρώ ( Σημ. Αλήθεια πόσοι είναι οι Έλληνες που δηλώνουν τόσο εισόδημα;...) θάπρεπε να γνωρίζει τις συνέπειες του εγχειρήματος και ποιό είναι το ποσό που θα αποκομιστεί. Πάνω από όλα για τον Μαν. Γλέζο είναι η υστεροφημία του και δυστυχώς δεν την φροντίζει.-