Όλος αυτός ο απογοητευμένος κόσμος του αναζητεί κομματική και ιδεολογική στέγη σε ένα νεφελώδη χώρο, που αυτοαποκαλείται «κεντροαριστερά», ή σκέτο «αριστερά». Όμως οι περισσότεροι από τα στελέχη και τους φανατικούς υποστηρικτές των Α. και Γ. Παπανδρέου και του Κ. Σημίτη  έχουν ιστορία, έχουν παρελθόν και δεν είναι εύκολος ο ιδεολογικός αναβαπτισμός τους και η πολιτική τους επάνοδος. Όλοι τους πολιτικά έχουν ζυγιστεί, έχουν μετρηθεί κι έχουν αποδειχθεί λειψοί.

 Από την άλλη πλευρά η ονοματολογία στις νέες κινήσεις - στέγες της ιντελιγκέντσιας του Κολωνακίου δεν είναι καθόλου εύκολη. Ενδεικτικό  της φτώχειας που υπάρχει  είναι ότι κινήσεις που  λένε ότι κινούνται στον «προοδευτικό» χώρο  παίρνουν ονόματα από το περιβάλλον, λ.χ. «Ποτάμι», καικάποια είναι εισαγόμενα... Λ.χ. η «Ελιά» είναι αντιγραφή του ονόματος ανάλογης κίνησης στην Ιταλία...Προφανώς οι υπεύθυνοι των κινήσεων και της επικοινωνίας  τους  διαπίστωσων πως όροι όπως «προοδευτικός», «εκσυγχρονιστικός»,  «αριστερός», «δημοκρατικός», δεν έχουν πλέον πέραση, έχουν ξεπέσει, μαζί με τον Άκη Τσοχατζόπουλο.

Οι προσεχείς Ευρωεκλογές έχουν μιαν ακόμη πρωτοτυπία. Είναι η πρώτη φορά που από τα σπλάχνα των μίντια γεννήθηκε και προωθείται πολιτική κίνηση και ο επικεφαλής της. Μιλάμε για το «Ποτάμι» και τον κ. Στ. Θεοδωράκη, γνωστό από τις εκπομπές του στην τηλεόραση. Βεβαίως η πολιτική από το ρεπορτάζ έχει μια μεγάλη απόσταση. Ο ρεπόρτερ επισημαίνει, ο πολιτικός οφείλει να βρίσκει λύσεις. Ο ρεπόρτερ έχει ως όπλο τον καταγγελτικό λόγο, ο πολιτικός αξιολογείται από τις θετικές του ενέργειες.

Το εντυπωσιακό στην περίπτωση του «Ποταμιού» είναι πως κατεβαίνει στις εκλογές χωρίς ουσιαστικό πρόγραμμα, χωρίς να εξηγεί γιατί ζητάει οι εκλογείς να το ψηφίσουν. Εύκολο είναι να ακούει ο κ. Θεοδωράκης και να ρίχνει δίκιο σε όλα τα αιτήματα των εκλογέων, εύκολο είναι να καταγγέλλει πρόσωπα και πράγματα, εύκολο είναι η «λάϊτ» και η «σμουθ» συμπεριφορά, όμως έτσι δεν διοικείται ο τόπος...

Ο κ. Στ. Θεοδωράκη πήρε θέση σε τρία ζητήματα. Τάχθηκε υπέρ του διαχωρισμού Εκκλησίας – Κράτους, υπέρ του πολιτικού γάμου των ομοφυλοφίλων ( Σημ. προφανώς τονίζει το «πολιτικός γάμος», για να μην παρεξηγηθεί ότι ζητάει θρησκευτικό γάμο...) και υπέρ της κατάργησης των εισφορών κλάδου υγείας σε όλα τα ταμεία..., που έχει υπολογίσει (;;;) ότι θα βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό κατά 2-3 δισεκατομμύρια Ευρώ ( Σημ. Με τόση ακρίβεια τα έχει υπολογίσει...). Τα ζητήματα αυτά που θέτει τον τοποθετούν στο «προοδευτικό» και λαϊκιστικό  στρατόπεδο, και είναι ενδεικτικά της νοοτροπίας, της δικής του και όσων τον υποστηρίζουν. Καμία βαρύτητα, καμία νύξη στα κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά και εθνικά ζητήματα. Τα μόνα που τον απασχολούν είναι η περιθωριοποίηση της Εκκλησίας και η «αποκατάσταση» των ομοφυλοφίλων. Με άλλα λόγια μια κοινωνία αφημένη στο τίποτε του τώρα, χωρίς αναφορά στο παρελθόν και χωρίς να δίνει σημασία στο μέλλον.-