Ευρισκόμενος σε επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα ο σοσιαλιστής Πρόεδρος έδωσε την εντύπωση ότι απομακρύνεται κάπως από την αντιτουρκική στάση του συντηρητικού προκατόχου του. Ο  Σαρκοζί είχε καταστήσει σαφή την αντίθεσή του στην πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ευρ. Ένωση και μιλούσε για μία «ειδική σχέση». Ο Ολλάντ δείχνει να συζητά και το ενδεχόμενο πλήρους εντάξεως, αλλά με μία προϋπόθεση σκληρή. Να γίνει δημοψήφισμα και να αποφανθεί ο γαλλικός λαός. Όλα τα προγνωστικά λένε ότι οι Γάλλοι δεν θέλουν την Τουρκία  και το δημοψήφισμα θα είναι απορριπτικό.

Η Γαλλία αναγκάζεται να ρίχνει φραστικά νερό στο κρασί της διότι αισθάνεται ότι χάνει μία μεγάλη αγορά. Οι πυθιακοί χρησμοί του Ολλάντ, «σας θέλουμε, αλλά μπορεί και να μην σας θέλουμε», αποσκοπούν στη διάνοιξη της τουρκικής αγοράς για τις μεγάλες γαλλικές εταιρίες. Κατασκευαστικά έργα, εξοπλισμοί, φάρμακα και πολλοί άλλοι τομείς ενδιαφέρουν τους Γάλλους εξαγωγείς, η δε Τουρκία εκμεταλλεύεται τη δημογραφική της σφριγηλότητα. Πολυάριθμος  και νεανικός πληθυσμός σε αντίθεση με τη δική μας δημογραφική συρρίκνωση.

Γαλλία και Γερμανία εδώ και αρκετές δεκαετίες προσπαθούν να διεισδύσουν στη  τουρκική αγορά, αλλά κάνουν παν το δυνατόν για να αποφύγουν την εισδοχή της Τουρκίας ως πλήρους μέλους στην Ε.Ε. Οι δύο ισχυροί της Ευρώπης δεν θα ήθελαν μία χώρα πληθυσμιακά μεγαλύτερη από αυτούς να κατέχει δεσπόζουσα θέση στο Ευρωκοινοβούλιο και στα ευρωπαϊκά όργανα. Επί πλέον οι Γάλλοι και οι Γερμανοί πολιτικοί έχουν καταλάβει τα αρνητικά αποτελέσματα της πολυπολιτισμικότητας και δεν επιθυμούν την ελεύθερη διακίνηση Τούρκων μουσουλμάνων εργατών στην Ένωση. Άλλωστε η Τουρκία παρουσιάζει αστάθεια και διαφορετικά πρόσωπα και οι Ευρωπαίοι φοβούνται τη διείσδυση του ακραίου Ισλάμ στη Δυτική Ευρώπη μέσω Τουρκίας.

Πάντως θαυμάζω τον Ολλάντ, διότι ζήτησε από τους Τούρκους να αναγνωρίσουν την αρμενική γενοκτονία. Μήπως είναι καιρός και η Βουλή των Ελλήνων να αποστείλει στα ξένα Κοινοβούλια το έργο του καθηγητή Κ. Φωτιάδη για την Ποντιακή Γενοκτονία;