Ομιλία Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου κατά την υποδοχή
του Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας κ.κ. Κυρίλλου
Μακαριώτατε και Αγιώτατε Πατριάρχα Μόσχας και πάσης Ρωσίας, εν Αγίω Πνεύματι λίαν αγαπητέ Αδελφέ και Συλλειτουργέ κύριε Κύριλλε, καλώς ήλθετε εις την Κωνσταντινούπολιν, την Νέαν Ρώμην, από την οποίαν ήλθεν εις την μεγάλην Πατρίδα Σας το φως του Ευαγγελίου!
Καλώς ήλθετε εις την καθέδραν του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Σεις και η τιμία Πατριαρχική συνοδεία Σας!
Η πρώτη αύτη ως Πατριάρχου έλευσίς Σας εις τάς αυλάς τής Μητρός Εκκλησίας, Μακαριώτατε, τάς οποίας βεβαίως έχετε κατ’ επανάληψιν και εις το παρελθόν, υπό άλλην ιδιότητα, επισκεφθή, αποτελεί δι’ ημάς και την περί ημάς Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον του Οικουμενικού Θρόνου αιτίαν πολλής χαράς και βαθείας συγκινήσεως!
Μετά την προ ολίγων μηνών εν ώραις αισίαις και επ’ ελπίσι χρησταίς όλως επαξίαν εκλογήν και εγκαθίδρυσίν Σας εις τον άγιον Πατριαρχικόν Θρόνον Μόσχας και πάσης Ρωσίας, εις διαδοχήν του μακαρία τη λήξει γενομένου πολυκλαύστου προκατόχου Σας και πολυφιλήτου Αδελφού ημών κυρού Αλεξίου του Β , ιδού σήμερον Σας έχομεν και σωματικώς εν μέσω ημών, φιλάδελφον, χαριτέμφορον, ειρηνοφόρον, κομιστήν της αγάπης και ευλαβείας της αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρωσίας, της σεβασμίας αυτής Ιεραρχίας και του πιστού ρωσικού λαού.
«Ως ωραίοι οι πόδες» Σας, άγιε και πεφιλημένε Αδελφέ, «πόδες ευαγγελιζόμενοι ειρήνην, ευαγγελιζομένου αγαθά»! Ευλογημένη η άφιξίς Σας και ευλογημένη η παραμονή Σας! «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»!
Η γνωριμία ημών, Μακαριώτατε, μετά τής Υμετέρας αγάπης είναι παλαιά. Σάς εγνωρίσαμεν νεαρόν ακόμη και φέρελπιν Αρχιμανδρίτην, εκπρόσωπον τής Ρωσικής Εκκλησίας εις το Παγκόσμιον Συμβούλιον Εκκλησιών και εις άλλα διεκκλησιαστικά σώματα και συνέδρια, ως Επίσκοπον κατόπιν, και αργότερον Αρχιεπίσκοπον, Βύμποργκ, έτι μάλλον δε ως Μητροπολίτην Σμολένσκ και υπεύθυνον του Τμήματος Εξωτερικών εκκλησιαστικών σχέσεων του Πατριαρχείου Σας, υφ’ ην ιδιότητά Σας είχομεν την χαράν να συνεργασθώμεν εγγύτερον κατ’ επανάληψιν.
Εν τω προσώπω Σας διεκρίναμεν τον πολυτάλαντον εκκλησιαστικόν άνδρα, τον ικανόν διαχειριστήν των λεπτών της Εκκλησίας υποθέσεων, τον διακεκριμένον Θεολόγον και τίμιον εργάτην του Ευαγγελίου.
Τοιουτοτρόπως, το ότι το εκλεκτορικόν σώμα επέβλεψεν εφ’ Υμάς ίνα αναδεχθήτε την Πατριαρχικήν της αγιωτάτης Ρωσικής Εκκλησίας ευθύνην και τιμήν δεν μας εξέπληξεν, αλλά το είδομεν ως την φυσικήν εξέλιξιν των πραγμάτων, επί τη οποία και ειλικρινώς εχάρημεν και εδοξάσαμεν το πανάγιον όνομα του Θεού, ο Οποίος έθεσε τον λύχνον Αυτού τον φαεινόν επί την μεγάλην της αγίας Ρωσικής Καθέδρας λυχνίαν!
Σας υποδεχόμεθα, λοιπόν, Μακαριώτατε, τετρακόσια είκοσιν ακριβώς έτη μετά την υπό του αοιδίμου προκατόχου ημών Οικουμενικού Πατριάρχου κυρού Ιερεμίου Β , του Τρανού, ανύψωσιν του μακαριστού προκατόχου Σας Μητροπολίτου Ιώβ εις Πατριάρχην Μόσχας και πάσης Ρωσίας, με σκιρτήματα καρδίας αγαπώσης πολύ και μετά τιμής βαθυτάτης.
Υποδεχόμεθα τον διάδοχον του Ιώβ εκείνου, του Μάρτυρος Φιλίππου, του θεολογικωτάτου Φιλαρέτου, του σοφού διδασκάλου Πλάτωνος, του μεγάλου Ιεραποστόλου Ιννοκεντίου, του Αγίου της υπομονής Τύχωνος και πλειάδος άλλων διακεκριμένων Πρωθιεραρχών, οι οποίοι εκλέϊσαν με αρετήν, σοφίαν, αγιότητα, μαρτύριον και ομολογίαν Χριστού τον Θρόνον Σας. Είμεθα βέβαιοι ότι αι ψυχαί πάντων αυτών χαίρονται επί τη προαγωγή Σας και αι άγιαι ευχαί των μας συνοδεύουν πάντας και την ώραν ταύτην.
Εκλήθητε, Άγιε Αδελφέ, επί τους οίακας του Πατριαρχείου Μόσχας και πάσης Ρωσίας, ουχί βεβαίως υπό τας σκληράς συνθήκας υπό τας οποίας εκλήθησαν οι αοίδιμοι προκάτοχοί Σας από Τύχωνος του εν Αγίοις μέχρι και του αμέσου προκατόχου Σας Αλεξίου του Β , όμως ουχί και εις ημέρας εαρινάς δια την ανθρωπότητα και ανεφέλους.
Κρίσις πνευματική, κρίσις ηθική, κρίσις οικονομική, κρίσις πολυώνυμος, σοβεί απ’ άκρου εις άκρον της γης! Ναι μεν, η μαχητική αθεΐα υπεχώρησε πλέον σχεδόν πανταχόθεν, η πρακτική όμως αθεΐα της αυταρκείας, της ακηδίας και του ευδαιμονισμού ανθεί και γαυριά! Εις το όνομα δήθεν του Θεού αλαλάζουν και σήμερον τύμπανα πολεμικά και χύνονται αίματα και πληθυσμοί μεγάλοι εκριζούνται και καθίστανται πρόσφυγες!
Φανατισμοί θρησκευτικοί και εθνικιστικοί αναπτύσσονται, πατρίδες αλλάζουν χείρας, το ανθρώπινον πρόσωπον ταπεινούται και ευτελίζεται με το αποφώλιον «τράφικινγκ», την εκμετάλλευσιν παιδιών και γυναικών, την διακίνησιν ναρκωτικών ουσιών κ.ο.κ. Και οι Χριστιανοί, αντί να είμεθα σύμψυχοι και ηνωμένοι εν ενί πνεύματι και μια καρδία, προκειμένου ο λόγος της εν ημίν ελπίδος να είναι πειστικός, ταλανιζόμεθα υπό σχισμάτων και ερίδων και μικροφιλοτιμιών, τόσον εις παγχριστιανικόν επίπεδον, όσον, ως μη ώφελε, και εις ενδορθόδοξον, πολλήν υπέχοντες ευθύνην ενώπιον του Αρχιποίμενος Χριστού, του απαιτούντος να έχωμεν αγάπην, ειρήνην και ενότητα μεταξύ ημών, δια να λάμπη το φως ημών έμπροσθεν των ανθρώπων και να κατευθύνωνται δια των καλών ημών έργων και του παραδείγματος ημών οι λαοί προς τον Πατέρα των Φώτων! Όμως!
Ενώπιον ημών έχομεν, Αγιώτατε αδελφέ, τα κοινή αποφασισθέντα κατά την τελευταίαν εν Φαναρίω συνελθούσαν τον παρελθόντα Οκτώβριον ευλογημένην Σύναξιν των Προκαθημένων των Αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησιών, τη συμμετοχή και ομοφωνία και του αοιδίμου προκατόχου Σας μακαριστού Πατριάρχου Αλεξίου, τα οποία ενεργοποιούμενα μέχρι και της εν όψει Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας, θα μας δώσουν την καλήν ευκαιρίαν να δώσωμεν την πρέπουσαν μαρτυρίαν και ενδοοικογενειακώς, ούτως ειπείν, εις τον Χριστιανικόν κόσμον, αλλά και εις τους θύραθεν, οι οποίοι ευρίσκονται εν απορία, εν αγωνία και εν συγχύσει πολλή.
Η εν Γενεύη μόλις προ ολίγων ημερών πραγματοποιηθείσα κοινή Προσυνοδική Διάσκεψις, το εν αυτή επικρατήσαν πνεύμα ενότητος και αγάπης, και αι θεοφιλείς αυτής και ομόφωνοι αποφάσεις, όχι μόνον χαρίζουν πολλάς ελπίδας, αλλ’ αποτελούν εν ταυτώ και υπόδειγμα δια τα εν τοις εφ’ εξής!
Μακαριώτατε! Εγεννήθητε εντός λεϋιτικής οικογενείας και εγαλουχήθητε την ευσέβειαν υπό του ιερέως πατρός Σας, ώστε να ισχύη και δι’ Υμάς το παύλειον: «από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας, τα δυνάμενά σε σοφίσαι εις σωτηρίαν δια πίστεως της εν Χριστώ Ιησού» (Β Τιμ. 3: 15). Εγεννήθητε δε διαρκούσης της «μεγάλης νυκτός» και μειράκιον ακόμη ελάβετε πείραν του προ πεντηκονταετίας ακριβώς εκσπάσαντος φοβερού διωγμού κατά της Εκκλησίας.
Ηνδρώθητε εις ημέρας σκληράς και εσφυρηλατήθητε ως ο σίδηρος επί του άκμονος. Ταύτα πάντα ήσαν οικονομία Θεού, δια να ευρεθήτε έτοιμος, καλώς κατηρτισμένος τα εκκλησιαστικά και λαμπρώς προγεγυμνασμένος και πείραν αγωνιστικήν έχων ου την τυχούσαν, τώρα που ανελάβετε εις τους ώμους σας τα μεγάλα βάρη της Πατριαρχικής ευθύνης και έχετε ενώπιόν Σας μεγαλυτέρους και κρισιμωτέρους αγώνας!
Αυτά τα προσόντα, μαζί με την ευρείαν μόρφωσίν Σας, την πνευματικήν καλλιέργειάν Σας, τους ανοικτούς ορίζοντας της σκέψεώς Σας, την πολύμορφον αρετήν Σας, το πλήθος των ανά τον κόσμον γνωριμιών Σας και την εμπιστοσύνην και αγάπην της Ιεραρχίας, του κλήρου και του λαού Σας, προμνηστεύονται λαμπράν και καρποφόρον Πατριαρχίαν! Σας βεβαιούμεν ότι ευρισκόμεθα δίπλα Σας!
Σας τείνομεν δεξιάν ειλικρινούς αγάπης και ανυποκρίτου φιλαδελφίας! Είμεθα έτοιμοι να συνεργασθώμεν μαζί Σας, εις τα πλαίσια της κανονικής τάξεως και των απ’ αιώνος ιερών εκκλησιαστικών θεσμίων και σεβασμίων παραδόσεων, εν ευθύτητι καρδίας κατενώπιον Θεού, δια το καλόν όχι μόνον των δύο Εκκλησιών ημών, αλλά και της καθόλου Ορθοδοξίας και όλου του Χριστιανικού κόσμου!
Ως ευ παρέστητε, Μακαριώτατε και Αγιώτατε αδελφέ! Παρακαλούμεν η επίσκεψίς Σας αύτη να είναι η πρώτη μιας σειράς πολλών ευλογημένων επισκέψεών Σας ενταύθα!
Η αδελφική ημών αγκάλη θα είναι πάντοτε ανοικτή δι’ Υμάς και τους τιμίους συνεργάτας Σας εν Κυρίω! Πολλά και σωτήρια τα έτη Σας! Ομιλία Πατριάρχη Μόσχας στην Αίθουσα του Θρόνου
Ομιλία του Πατριάρχη Μόσχας και πάσης Ρωσίας κ.κ. Κυρίλλου
κατά την υποδοχή του από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο
Ἁγιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης καὶ Οἰκουμενικὲ Πατριάρχα, ἀγαπητὲ ἐν Κυρίῳ Ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ κύριε Βαρθολομαῖε,
Σεβασμιώτατοι ἀδελφοὶ Ἀρχιερεῖς,
Μὲ αἰσθήματα ἰδιαιτέρας συγκινήσεως ἀφιχθήκαμε σήμερα στὴν Κωνσταντινούπολη, στὴν πόλη, ἡ εἰκόνα τῆς ὁποίας ζεῖ βαθιὰ στὴν καρδιὰ κάθε Ρώσου ὀρθοδόξου.
Σὲ αὐτὴ τὴν περιβεβλημένη μὲ δόξα γῆ ἐνθυμούμεθα τὰ μακρινὰ γεγονότα τῆς κοινῆς μας ἱστορίας, τὰ ὁποία ζωντανεύουν ἐκ νέου θεωρῶντας τὸ μεγαλοπρεπὴ Ναὸ τῆς Ἁγίας τοῦ Θεοῦ Σοφίας καθὼς καὶ τὰ ἄλλα μνημεῖα τῆς βυζαντινῆς ἐποχῆς.
Πολύτιμες γιὰ κάθε ἕνα ἀπὸ ἐμᾶς εἰκόνες ἀναστένονται στὶς σκέψεις μας: τὀ βάπτισμα τῆς Ἁγίας ἰσαποστόλου πριγκίπισας Ὄλγας ἀπὸ τὸν Ἁγιώτατο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Θεοφύλακτο καὶ ἡ ἐπίσκεψη τῆς Βασιλεύουσας ἀπὸ τοὺς πρέσβεις τοῦ ἐγγονοῦ της, τοῦ Ἁγίου ἰσαποστόλου πρίγκιπα Βλαδίμηρου.
Ἐντυπωσιασμένοι ἀπὸ τὴ μεγαλοπρέπεια τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ φανερῶς αἰσθανόμενοι τὸ ἄγγιγμα τῆς Θείας Χάριτος, αὐτοί, ὅπως ὁμολόγησαν καὶ οἱ ἴδιοι, δὲν γνώριζαν ποὺ εὑρίσκονταν: στὴν οὐρανὸ ἢ στὴ γῆ.
Τὰ μακρινὰ ἐκεῖνα γεγονότα προσδιόρισαν τὴν ἐπιλογὴ τῶν προγόνων μας ὑπὲρ τῆς ἀληθινῆς πίστεως. Σὲ αὐτοὺς εὑρίσκονται καὶ οἱ ρίζες τῆς εὐλαβικῆς μας σχέσεως πρὸς τὴν πόλη τοῦ Αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου καὶ πρὸς τὸν Πατριαρχικὸ Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τὸν ὁποῖο ἐστόλισαν τὰ ὀνόμα τῶν ἐνδοξωτέρων Ἱεραρχῶν Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ πολλῶν ἄλλων.
Στὴν ἔναρξη τῆς συναντήσεώς μας θὰ ἤθελα νὰ καταθέσω τὴ μαρτυρία ὅτι αὐτὰ τὰ συναισθήματα εἶναι ζωντανὰ στὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας μέχρι σήμερα. Μὲ αὐτὴ τὴ συγκίνηση καὶ τὴν εἰλικρινὴ ἐν Χριστιῳ ἀγάπη ἀνοίγουμε ένώπιον Ἡμῶν τὴν ἀδελφικὴ μας ἀγκάλη, χαιρετίζοντας τὴν Ἡμετἐρα Ἁγιότητα καὶ τοὺς περιβάλλοντες Αὐτὴν ὑψηλοὺς Ἱεράρχες τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως.
Ἡ εἰρηνικὴ αὐτὴ ἐπίσκεψη εἶναι ἡ πρώτη μιᾶς σειρᾶς ἐπισκέψεων πρὸς τὶς ἀδελφὲς κατὰ τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἀφότου, μὲ τὴ βούληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὴν ἐκλογὴ τῆς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας ἐναποτέθηκε στοὺς ὤμους μου ὁ δύσκολος σταυρὸς πρωθιεραρχικῆς διακονίας.
Τὸ βάρος αὐτῆς τῆς διακονίας, ἀβάστακτο γιὰ τὸν ἀδύναμο ἄνθρωπο, μπορεῖ νὰ βασταχθεῖ μόνο μὲ τὴ συνεργεία τῆς Θείας Χάριτος διὰ τῶν προσευχῶν ὅλων τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἰδιαίτερα σημαντικὸ γιὰ ἐμένα εἶναι νὰ αἰσθάνομαι τὴν προσευχητικὴ στήριξη τῶν Ἀδελφῶν μου, Προκαθημένων τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἡ ὁποία ἐνισχύει τὶς πνευματικὲς μου δυνάμεις καὶ στηρίζει ἐμπράκτως τὴν πολύτιμη γιὰ ἐμᾶς πανορθόδοξη ἑνότητα.
Πράγματι, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εὑρισκόμεθα ὅλοι ἐμεῖς, οἱ ὁποῖοι καταξιωθήκαμε τοῦ Πνεύματος τῆς υἱοθεσίας, ἱεράρχες καὶ λαϊκοί, Ἕλληνες καὶ Σλάβοι καὶ ἄλλοι ὀρθόδοξοι λαοί, ἄρσενικοῦ γένους καὶ θηλυκοῦ… ὅλοι εἶναι ἑνωμένοι ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλο μὲ τὴν κοινὴ υἱικὴ μας ἀναφορὰ πρὸς τὸν Θεό, πρὸς τὸν ὁποῖο ὁμοψύχως ἀνακράζουμε: Ἀββᾶ ὁ Πατήρ! (Ρωμ. 8, 15).
Ἡ ἑνότητα τῆς Οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας φανερώνεται στὴν κοινωνία τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν. Ὅλες συνδέονται μεταξὺ τους μὲ τὸ δεσμὸ τῆς ἀγάπης. Ὅμως ταυτόχρονα δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε ὅτι τὴν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας τὴ συνδέουν ἰδιαίτερες σχέσεις μὲ τὸν πρῶτο κατὰ τὴν τάξη τῶν ἱερῶν Διπτύχων Πατριαρχικὸ Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἀπὸ αὐτὸν λάβαμε τὸ φώτισμα τοῦ φωτὸς τῆς πίστεως καὶ τὶς ἀρχὲς τῆς λόγιας σοφίας, τὴ ναοδομία καὶ τὴν ἁγιογραφία, τὴ λειτουργία καὶ ὅλη τὴν ποικιλία τῆς ἐκκλησιαστικῆς διαρθρώσεως.
Ὅλος αὐτὸς ὁ πνευματικὸς πλοῦτος προσλήφθηκε ἀπὸ τοὺς προγόνους μας μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Ἅγιο ἰσαπόστολο πρίγκιπα Βλαδίμηρο, ὁ ὁποῖος ἐβάπτισε τὴ Ρωσία στὸ Κίεβο τὸ ἔτος 988. Ἀπὸ τὸ Κίεβο, τὴ μητέρα τῶν ρωσικῶν πόλεων, ἡ χάρη τῆς θεογνωσίας διαδόθηκε σὲ ὅλη τὴ Ρωσία. Ἔχοντας βαπτισθεῖ στὴν κοινὴ κολυμβήθρα τοῦ Κιέβου οἱ λαοὶ τῶν Ἀνατολικῶν Σλάβων συνέθεσαν ἐκείνη τὴν ἀδιάσπαστη πνευματικὴ ἑνότητα, ἡ ὁποία τέθηκε στὸ θεμέλιο τῆς ζωῆς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας.
Ἀρχικὰ ὑπὸ τὸ ὠμοφόριο τῶν Πατριαρχῶν τῆς Βασιλεύουσας, κατόπιν ἡ ἀνεξάρτητη στὴ διοίκησή της, αὐτὴ ἡ Ἐκκλησία ἐργάσθηκε πολὺ στὸν ἀμπελῶνα τοῦ Χριστοῦ στὴ Ρωσία, στὶς Βόρειες χῶρες, στὴ Σιβηρία, ἀκόμα καὶ μέχρι τὸ ἀνατολικὸ ἄκρο τῆς γῆς. Μὲ τὴν ἀποστολικὴ της διακονία τὸ φῶς τῆς Ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ διαδόθηκε ὄχι μόνο σὲ αὐτὲς τὶς περιοχές, ἀλλὰ καὶ πέρα τῶν ὁρίων αὐτῶν.
Ἡ Ὀρθοδοξία στὴ Ρωσία ἀνέδειξε μέγα νέφος ἁγίων: εὐλαβῶν πριγκίπων, φωτιστῶν, ὁσίων, διὰ τὸν Χριστό σαλῶν, ὁμολογητῶν. Στὸν 20ο αἰῶνα ἡ ὁδὸς τὴς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ἦταν πράγματι σταυρική: χιλιάδες κληρικοί, δεκάδες χιλιάδες μοναχοὶ καὶ λαϊκοὶ ἀνέβηκαν τὸ Γολγοθά καὶ στὸ μαρτύριό τους ἔλαμψαν μὲ τοὺς ἄθλους τῆς ὑπομονῆς, τῆς μεγαλοψυχίας, τῆς ἀκακίας καὶ τῆς ἀγάπης γιὰ τοὺς ἐχθρούς.
Μὲ τὶς προσευχὲς αὐτῶν τῶν ἀναρίθμητων ἁγίων τοῦ Θεοῦ ἡ Ρωσικὴ Ἐκκλησία σήμερα ἀναστήθηκε μὲ ὅλη τὴν ὡραιότητα καὶ τὴ δόξα της.
Τὰ 70 ἔτη διωγμῶν ἐναντίον τῆς πίστεως καὶ τῆς διακονίας τοῦ Θεοῦ σὲ λίαν στενάχωρες συνθῆκες δὲν πέρασαν ἄκαρπα. Περνῶντας μέσα ἀπὸ τὸ χωνευτήριο τῶν δοκιμασιῶν ἡ Ἐκκήσία τῆς Ρωσίας ἀπέκτησε τὴ δυνατότητα νὰ στοχάζεται ἐλεύθερα τὴν ἱστορικὴ της πορεία.
Το ἀποτέλεσμα αὐτῶν τῶν στοχασμῶν ἀποτέλεσαν σημαντικὰ θεωρητικὰ κείμενα, τὰ ὁποία συνοψίζουν τὴν ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας σὲ τέτοιους τομεῖς ὅπως οἱ σχέσεις Ἐκκλησίας καὶ Κράτους καὶ Ἐκκλησίας καὶ Κοινωνίας.
Ἐξ ἀποψέως θεολογικῆς ἐξετάσθηκε ἐπίσης καὶ τὸ θέμα τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῶν δικαιωμάτων του, πολλὰ ἄλλα ζητήματα, ἀπὸ τὶς ἀπαντήσες στὰ ὁποῖα ἐξαρτᾶται σήμερα ἡ τύχη ὅλου τοῦ χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ.
Οἱ κόποι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἐλπίζουμε ὅτι μποροῦν νὰ φανοῦν χρήσιμοι γιὰ ὅλο τὸ ὀρθόδοξο πλήρωμα, ἀποτελοῦν τὴ συμβολὴ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας στὴν πανορθόδοξη μαρτυρία ἐνώπιον τοῦ σύγχρονου κόσμου, ὁ ὁποῖος χάνει τοὺς πνευματικοὺς καὶ ἠθικοὺς του προσανατολισμούς.
Σήμερα, στρέφοντας τὰ βλέμματά μας στὸ δρόμο ποὺ πέρασε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας, μποροῦμε μὲ βεβαιότητα νὰ ὑπογραμμίσουμε ὅτι ὁ σπόρος τῆς σωτηρίας ποὺ ἔσπειραν οἱ ἱεραπόστολοι τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως στὴ ρωσικὴ γῆς, ἔδωσε πλούσιους καὶ εὐλογημένους καρπούς, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τὴν κοινὴ κληρονομία ὅλης τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ἁγιώτατε,
Ἀφιχθήκαμε σήμερα στὴν πόλη τῆς ὑμετέρας Καθέδρας μὲ τὴν ἐλπιδα ὅτι ἡ παροῦσα ἐπίσκεψη θὰ ἀποτελέσει μία καλὴ ἀρχὴ γιὰ τὴν ἀνανέωση τῶν ἐν Χριστῷ ἀδεφικῶν σχέσεων μεταξὺ δύο μεγάλων Ὀρθοδόξων Πατριαρχείων τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς μας στηρίζουμε τὸ κάλεσμα, τὸ ὁποῖο ἀπηύθυνε ἀπὸ ἐδῶ ἡ Ὑμετέρα Ἁγιότητα τὸ περασμένο ἔτος πρὸς τὶς κατὰ τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες νὰ συνειδητοποιοῦμε ἑαυτοὺς καὶ νὰ ἐνεργοῦμε ὡς μία Ἐκκλησία.
Ἡ θεώρησή Σας αὐτὴ ἀποτελεῖ καὶ τὴ δικὴ μας εἰλικρινὴ πεποίθηση. Σὲ αὐτὴ τὴν κοινὴ βάση μποροῦμε νὰ κάνουμε πολλὰ γιὰ τὴν ἐνδυνάμωση τῆς ἑνότητας.
Ἐξ ὅλης τῆς καρδίας μου Σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὴ θερμὴ Σας πρόσκληση καὶ ἐλπίζω ὅτι αὐτὲς τὶς ἡμέρες θὰ γευθῶ πλήρως τοῦ πνευματικοῦ συμποσίου τῆς συμπροσευχῆς καὶ τῆς ἀδελφικῆς ἐπικοινωνίας.
Πηγή: http://www.amen.gr/index.php?mod=news&op=article&aid=300
