Συμπληρώνονται φέτος 30 χρόνια από τα εγκαίνια του Μουσείου, παρ' όλα αυτά οι πόροι για τη λειτουργία του δεν είναι εξασφαλισμένοι. Ο πρόεδρος του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, Ιωάννης Χασιώτης, μιλά στη “Μακεδονία της Κυριακής” και μεταξύ άλλων αναφέρεται και στο πρόβλημα αυτό. Σελίδες για τον Μακεδονικό Αγώνα, τον Παύλο Μελά, την ιστορία και τις δραστηριότητες του Μουσείου. Κείμενο του καθηγητή Βασίλειου Λαούρδα (1912-1971) δημοσιευμένο στην εφημερίδα “Μακεδονία” του 1959 για την ίδρυση μουσείου μακεδονικού αγώνα.
Η εφημερίδα “Μακεδονία της Κυριακής” κυκλοφορεί και στην Αθήνα όπως και σε άλλες μεγάλες πόλεις. Σας παρακαλώ να στείλετε το δελτίο αυτό σε όποιον νομίζετε πως το θέμα αυτό τον ενδιαφέρει.
Επιμέλεια αφιερώματος, συνέντευξη, κείμενο: Στέλιος Κούκος
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
Συνέντευξη: Ιωάννης Χασιώτης, πρόεδρος του Ιδρύματος Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα, ιστορικός, ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ
Άρθρο: “Μια λαμπρά πρωτοβουλία”: Βασίλειος Λαούρδας (1912-1971) (καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ). Από τη εφημερίδα «Μακεδονία» της 3ης Μαΐου του 1959.
Κείμενα:
• Ο Μακεδονικός Αγώνας
• Μουσείο, ίδρυμα και συλλογή
• Εκπαιδευτικά προγράμματα και δράσεις
• Ο Παύλος Μελάς
Η εισαγωγή του αφιερώματος:
Το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα, με τη συλλογή, τις εκθέσεις, τα ποικίλα επιστημονικά και εκπαιδευτικά του προγράμματα, δεν στεγάζει απλώς τις μνήμες ενός αγώνα αλλά αποτελεί συγχρόνως και μια μαρτυρία. Μια συνεχή μαρτυρία για τον μακεδονικό κόσμο και τη μακεδονική ζωή, που πέρασε από τη βυζαντινή περίοδο στα ιδιαίτερα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας, των εξισλαμισμών και του παιδομαζώματος... Στη συνέχεια γνώρισε τη βουλγαρική προπαγάνδα και τρομοκρατία που επιβουλευόταν την ίδια του την υπόσταση και τα χώματά του. Και οι πρώτοι οι οποίοι πλήρωσαν το τίμημα με τη ζωή τους ήταν οι ιερείς και οι ελληνοδιδάσκαλοι της περιοχής, οι οποίοι, παρ’ όλη την αφόρητη πίεση, δεν έστερξαν να συμβιβαστούν και να εξωμόσουν πολιτισμικά, εκκλησιαστικά, εθνικά.
Οι οπαδοί της βουλγαρικής εξαρχίας γνώριζαν πως για να προχωρήσει η ιδιότυπη εθνικιστική-πολιτισμική τους γενοκτονία στην περιοχή θα έπρεπε να αποκόψουν τους ελληνικούς πληθυσμούς από τη μητέρα εκκλησία -δηλαδή το οικουμενικό πατριαρχείο- και από τα ελληνικά γράμματα. Και παρόλο που σε αρκετές περιπτώσεις οι ελληνικοί πληθυσμοί είχαν ξεχάσει τη γλώσσα των προγόνων τους, οι ίδιοι άνθρωποι αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. (Και μάλιστα σε μια περιοχή που η γη της ακόμη και σήμερα χαρίζει απλόχερα στους αρχαιολόγους μοναδικά ευρήματα από το αρχαιοελληνικό της παρελθόν, που μαρτυρούν με μοναδική ακρίβεια την εθνική περιπέτεια και συνέχεια του ελληνισμού και της ρωμιοσύνης στην περιοχή).
Το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα, για μας τους ανθρώπους της νεοτερικής και μετανεοτερικής εποχής, σήμερα που η χώρα μας αγωνίζεται να αποφύγει τη χρεοκοπία, αποτελεί έναν ενδιάμεσο με όλον αυτόν τον κόσμο, με όλους όσους αγωνίστηκαν για την αποφυγή της ευρύτερης πολιτισμικής μας κατάρρευσης, της εθνικής στη Μακεδονία και τη λοιπή Βόρεια Ελλάδα. Παράλληλα δεν έπαψε να προσφέρει σημαντικό επιστημονικό έργο απέναντι στην προσπάθεια αλυτρωτικής λαθροχειρίας του ονόματος της Μακεδονίας από τους βόρειους γείτονές μας, μια υπόθεση που βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη.
Όσο για την επαπειλούμενη διακοπή της λειτουργίας του Μουσείου, και μάλιστα ενώ ολόκληρη η Βόρεια Ελλάδα γιορτάζει τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της, αυτή θα είναι η κατ’ εξοχήν χρεοκοπία μας. Ας κάνουμε λοιπόν όλοι ό,τι περνά από το χέρι μας
