Ο Μητροπολίτης Πειραιώς εις την απάντησιν του:
• Υπερασπίζεται τον «Ο.Τ.» εις τας θέσεις, τας οποίας διατυπώνει έναντι των Παπικών και των Οικουμενιστών, υπογραμμίζων ότι ο Παπικός Επίσκοπος αδικεί καταφώρως την εφημερίδα μας. Και τονίζων ότι ο «Ο.Τ.» τηρεί όσα εδογμάτισεν η Ορθόδοξος Εκκλησία.
• Διακηρύσσει ότι ο Παπισμός είναι αίρεσις, δεν είναι Εκκλησία και ότι ο Παπικός Επίσκοπος ευρίσκεται εις πλάνην.
• Επισημαίνει ότι η αγάπη άνευ αληθείας στερείται ουσίας και τυγχάνει ακατανόητος.
• Θέτει σειράν ερωτημάτων, δια των οποίων, ο Παπισμός κατέστη αίρεσις.
• Υπενθυμίζει τας εκατόμβας των δρλοφονηθέντων υπό της «υμετέρας Αιρέσεως», τόσον την εποχήν της Ιεράς Εξετάσεως, των Σταυροφοριών και των πολέμων άλλα και εις την Κροατίαν, εις την οποίαν το Βατικανόν ευθύνεται δια το λουτρόν αίματος 800.000 Ορθοδόξων Σέρβων.
• Ενώ υπενθυμίζει και άλλας δολοφονικάς ενεργείας του Παπισμού, δια των οποίων εδολοφόνησε και τον Θεόν.
• Επισημαίνει δια παραδειγμάτων τας κακοδοξίας των Παπικών.
• Αποδεικνύει πώς ό Παπισμός αλλοιώνει το ήθος, διαστρεβλώνει την Καινήν Διαθήκην και διαστρέφει την σωτηρίαν, την οποίαν, «εισεκόμισεν ο τυθεις Υιός και Λόγος του Πατρός εξ αυτών των αθεολόγητων δοξασιών».
• Υπογραμμίζει τας «διαστροφάς» του Παπισμού, αι οποίαι τον καθιστούν αίρεσιν.
• Καλεί τον Παπικόν Επίσκοπον να επανέλθη ο ίδιος και ή δήθεν Εκκλησία του «εις το Εν και Μοναδικόν Σώμα του Χρίστου και εύρη έλεος και χάριν».
Η επιστολή του Παπικού
Παραθέτομεν ολόκληρον την ιστορικήν αλληλογραφίαν μεταξύ του Παπικού Επισκόπου και του Μητροπολίτου Πειραιώς. Η επιστολή του Παπικού Επισκόπου έχει ως ακολούθως:
«Καθολική Επισκοπή Σύρου Αρ. Πρωτ. 170/07
Άνω Σύρος,
Προς τον Σεβασμιώτατο κ. Σεραφείμ, Μητροπολίτη Πειραιώς. Πειραιά.
Σεβασμιώτατε Αδελφέ,
Με μεγάλη λύπη διάβασα στην εφημερίδα «"Ορθόδοξος Τύπος» της 6 Ιουλίου τ.έ. το δημοσίευμα της επιστολής σας περί οικουμενισμού" και περί "παπισμού", και επομένως περί Καθολικής Εκκλησίας. Η ως άνω εφημερίδα είναι γνωστή για τις ακραίες θέσεις της με την κριτική πού ασκεί κατά Ιεραρχών, και καμιά φορά και κατά της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, όταν δεν είναι αρεστές στους συντάκτες της Εφημερίδας οι αποφάσεις εκείνων, που "το Πνεύμα το άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν την εκκλησίαν του Θεού, ην περιεποιήσατο δια του αίματος του ιδίου" (Πρξ. 20,28). Πόσο μάλλον, η ως άνω εφημερίδα έχει ακραίες θέσεις όταν αναφέρεται στις άλλες χριστιανικές Εκκλησίες και ομολογίες, και ιδιαίτερα στην Καθολική Εκκλησία.
Για πρώτη φορά όμως —αν δεν με απατά η μνήμη μου (είμαι 20 χρόνια μεγαλύτερος σας σε ηλικία)— διάβασα γραπτό κείμενο Ορθοδόξου εχθρικά κατά της Καθολικής Εκκλησίας (π.χ. "ο παπισμός θεμελίωσε την αθεΐα" δεν πιστεύω να το έχει γράψει ποτέ άλλος).
Σεβασμιώτατε Αδελφέ μου, μακριά από εμένα κάθε ίχνος διάθεσης πολεμικής αντιπαλότητας. Επιτρέψτε μου, με πολύ αγάπη, να σας εκφράσω και εγώ με αδελφική παρρησία τη γνώμη μου.
1. Γνωρίζετε, Σεβασμιώτατε, ότι είναι εντολή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, οι μαθητές Του να είμαστε όλοι "ένα" όπως είναι "ένα" εκείνος με τον Πατέρα (Ίω. 17,1). Δυστυχώς οι μαθητές Του δεν είμαστε "ένα". Για ότι έγινε στο παρελθόν, εγώ προσωπικά δεν αισθάνομαι καμμία ευθύνη, και ούτε νομίζω να αισθάνεστε ευθύνη εσείς ή κάποιος άλλος της εποχής μας. Αλλά, ως χριστιανός, και περισσότερο ως Επίσκοπος της Εκκλησίας, αισθάνομαι την ευθύνη για το παρόν και το μέλλον, και επομένως κάνω ότι μπορώ, για να συμβάλλω στο έργο της ενώσεως των χριστιανών. Αυτό δεν είναι επιλογή δική μου αλλά εντολή, πού μου επιβάλλει ο Κύριος. Στο έργο προς την ενότητα, είναι απαραίτητη η αγάπη. Υπηρετώ την Εκκλησία ως Επίσκοπος 33 ολόκληρα χρόνια, δεν έπαψα να λέω στους πιστούς μου ότι ποτέ και τίποτε δεν δικαιολογεί την καταπάτηση της αγάπης, ακόμη και η υπεράσπιση της Αλήθειας.
Η έλλειψις γνωριμίας
2. Είμαι βαθύτατα πεπεισμένος ότι οι δυσκολίες στο έργο προς την ένωση των χριστιανών προέρχονται από έλλειψη αλληλογνωριμίας. Η επιστολή σας στερέωσε ακόμη περισσότερο αυτή την πεποίθηση μου. Σεβασμιώτατε, πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι χριστιανοί δεν αλληλογνωριζόμαστε. Η έλλειψη γνωριμίας δημιούργησε στο παρελθόν, και συντηρεί στο παρόν, πολλές προκαταλήψεις των μεν κατά των δε χωρίς στήριγμα. Συχνότατα αποδίδονται διδασκαλίες, στην "άλλη" Εκκλησία, πού είναι απλές ικασίες. Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι και αυτά πού εσείς γράφετε και παρουσιάζετε ως διδασκαλία της Καθολικής Εκκλησίας, η Καθολική Εκκλησία δεν τα διδάσκει, όπως δεν δίδασκε και δεν διδάσκει όσα, στο πρόσφατο παρελθόν, έγραψαν τα σχολικά βιβλία Θρησκευτικών και Ιστορίας, με τα όποια δηλητηρίαζαν τις αθώες ψυχές των μαθητών και καλλιεργούσαν μισαλλοδοξία.
Αι σχέσεις εις την Σύρον
3. Θα έχετε ακούσει για τις καλές σχέσεις, πού υπάρχουν μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών στη Σύρο. Αυτό δεν είναι επίτευγμα ούτε δικό μου, ούτε του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου, ούτε και των δύο μαζί, αλλά είναι καρπός της αλληλογνωριμίας, πού υπάρχει μεταξύ Ορθοδόξων και Καθολικών στη Σύρο. Εμείς, οι Επίσκοποι του νησιού, περιοριζόμαστε στο να δίνουμε στους πιστούς μας μαρτυρία αγάπης και αμοιβαίου σεβασμού. Το να ζούμε μαζί σε ένα μικρό χώρο συμβάλλει στην αμοιβαία γνωριμία όχι μόνο την κοινωνική αλλά και τη θρησκευτική. Το 50% των οικογενειών μας είναι μικτές οικογένειες, αλίμονο σ’ εμάς τους ποιμένες αν κηρύτταμε το μίσος και καλλιεργούσαμε τον φανατισμό! Οι οικογένειες του νησιού μας από εστίες αγάπης θα μετατρέποντο σε εστίες φανατισμού, πού θα τις διέλυε. Οι πιστοί μας, αμφοτέρων των δογμάτων, (είτε επειδή παρευρίσκονται στους ναούς μας, είτε μέσω της τοπικής Τηλεόρασης), ακούν παρακολουθούν τη δράση μας, έτσι γνωρίζουν, κρίνουν και ζουν αγαπημένοι. Πράγματι, η αμοιβαία γνωριμία, Σεβασμιώτατε, καταστρέφει προκαταλήψεις και δημιουργεί ενότητα.
Διάσπασις της Ιεραρχίας
4. Αλλά εκείνο, το οποίο με λύπησε περισσότερο στην επιστολή σας είναι το γεγονός ότι προδίδει μία διάσπαση μεταξύ των Ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος. Το περιεχόμενο της επιστολής σας βρίσκεται σε εντελώς αντίθετη θέση με τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κ. Χριστόδουλο με την επίθεση των χεριών του οποίου εσείς είστε επίσκοπος. Έχω στα χέρια μου όλες τις προσφωνήσεις και δηλώσεις, πού έκανε ο Μακαριότατος στη Ρώμη τον περασμένο Δεκέμβριο. Συγκρίνοντας το κείμενο του Μακαριωτάτου με την επιστολή σας, διερωτώμαι ποία είναι η Εκκλησιολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, διότι στο θέμα, αν η Καθολική Εκκλησία, είναι Εκκλησία ή μία αίρεση, δεν είναι διάσταση απόψεων (φαινόμενο φυσιολογικό μεταξύ ανθρώπων) αλλά διάσπαση πίστεως.
5. Και ένα τελευταίο. Η Επιστολή σας δημοσιεύτηκε ενώ ο Μακαριότατος βρισκόταν στο Νοσοκομείο με αρκετά βεβαρημένη την κατάσταση της υγείας του. Μία παρόμοια επιστολή, με τέτοιο σοβαρό περιεχόμενο, δεν πιστεύω να την γνώριζε πριν δημοσιευτεί σε εφημερίδα.
Σεβασμιώτατε αδελφέ, δεν ξέρω αν σας λύπησα, αλλά θέλω να είστε βέβαιος ότι σας έγραψα με πολύ αγάπη για την Εκκλησία.
Δεχθείτε τον αδελφικό μου χαιρετισμό καις τις ευχές μου για καρποφόρο ποιμαντορία στην Εκκλησιαστική σας Επαρχία του Πειραιά.
Φραγκίσκος
Καθολικός Επίσκοπος Σύρου, Θήρας και Κρήτης»
Η απάντησις του Πειραιώς
Η απάντησις του Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ έχει ως ακολούθως:
«Ό Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ
Εν Πειραιά 25η Οκτωβρίου 2007
Προς τον Εκλαμπρότατον Επίσκοπον κ. Φραγκίσκον Παπαμανώλην, Εις Σύρον.
Εκλαμπρότατε,
Ελαβον την Υμετέραν επιστολήν, καθ΄ ον χρόνον τα Γραφεία της ημετέρας Μητροπόλεως Πειραιώς ήργουν και λυπούμαι διότι καθυστέρησα να απαντήσω εις αυτήν. Παρακαλώ όθεν δια την Υμετέραν συγγνώμην.
Επειδή ειλικρινώς αγαπώ Υμάς, ως και έκαστον συνάνθρωπόν μου, γράφω τα κατωτέρω μετά πολλής ταπεινώσεως κατ' ενώπιον του Δομήτορος της Εκκλησίας Κυρίου Ιησού, ουχί ίνα αιτιολογήσω τας θέσεις δι' ας με ψέγετε, διότι δεν είναι ιδικές μου, άλλα της Αδιαιρέτου Εκκλησίας του Θεού, άτινας εγώ ο έσχατος πάντων απλώς τας μετέφερον επί του χάρτου, ερωτηθείς σχετικώς υπό του δημοσιογραφικού οργάνου των αγρυπνούντων Αδελφών της Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως, ους αδικείτε καταφώρως όταν χαρακτηρίζετε αυτούς ως δήθεν "ακραίους", ενώ οι ειρημένοι τηρούν όσα η Μία, αγία, Αδιαίρετος, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία εδογμάτισε και διασαλπίζει επί είκοσι (20) αιώνας τώρα, αλλά δια να είπω προς Υμάς τα αυτονόητα, ότι η Εκκλησία του Χριστού εις ην από Πνεύμα το Άγιον έθεσεν Επισκόπους ποιμαίνειν (Αυτήν). Ην περιεποιήσατο διά του ιδίου αίματος» (Πράξ. 20, 28), είναι η αδιαίρετος Εκκλησία των 1.000 πρώτων χρόνων. Ήστινος ακατάλυτος ιστορική συνέχεια τυγχάνει η καθ' ημάς Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία, και ότι εξ Αυτής αποκοπείσα η Υμετέρα θρησκευτική Κοινότης, δια του γνωστού σχίσματος, απώλεσε την χάριν του Ζώντος Θεού και εξέπεσεν από αιρέσεως εις αίρεσιν και από ακοσμίας εις ακοσμίαν, διαστρεβλώσασα το σωτηριώδες μήνυμα του ενσαρκωθέντος Υιού του Θεού και ανατρέπουσα λόγοις και έργοις την ανατροπήν των κατεστημένων δομών και εξουσιών του εκπεσόντος κόσμου ην εισέφερε δια της απερινοήτου Αυτού Σταυρικής θυσίας και του Πανάχραντου Αυτού Αίματος ο Υιός και Λόγος του Θεού.
Αγάπη άνευ αληθείας
Όθεν ευνόητον τυγχάνει ότι η θεωρία των αδελφών Εκκλησιών και η συνακόλουθος θεωρία των κλάδων, ας Υμείς ενστερνίζεσθε δια του κειμένου της Υμετέρας Επιστολής και η θεωρία του Πετρείου "δόγματος", ην διεκήρυξε προσφάτως η Υμετέρα Θρησκευτική Κοινότης δια της εγκυκλίου "Dominus Christus", ουδεμία σχέσιν κέκτηνται προς την Αδιαίρετον Εκκλησίαν των Αποστόλων, των Οικουμενικών Πατέρων και των Αγίων Επτά Οικουμενικών Συνόδων.
Συνεπώς ευχερώς αντιλαμβάνεσθε ότι επόμενος τοις θεσφάτοις της Αδιαιρέτου Εκκλησίας, εξ Ης απεκόπη η Υμετέρα εκπεσούσα εις αίρεσιν Θρησκευτική Κοινότης, δεν δύνομαι να συναινέσω εις την Υμετέραν πλάνην και να μη είπω φιλαδέλφως Υμίν ότι πλανάσθε θεωρών εαυτόν Επίσκοπον της Εκκλησίας του Θεού. Αυτοπροσδιορίζεσθε ούτως, ενώ εν τη αλήθεια είσθε πνευματικός_ υπεύθυνος των εν σχίσματι και αιρέσει τελούντων πιστών της Υμετέρας κοινότητος.
Η αγάπη, άνευ αληθείας, στερείται ουσίας, δι΄αυτό και τυγχάνει ειλικρινώς ακατανόητος η Υμετέρα θέσις "δεν έπαψα να λέω στους πιστούς μας ότι ποτέ και τίποτε δεν δικαιολογεί την καταπάτηση της αγάπης, ακόμη και η υπεράσπιση της αληθείας", διότι εάν ειλικρινώς τον αγαπώμενον εις την οικτράν του πλάνην, να συμπνίγεται εν αυτή και να πιστεύη ότι ευρίσκεται εν δικαίω.
Ερωτήματα
Επί μίαν ολόκληρον χιλιετίαν είχομεν κοινήν πίστιν, κοινόν πολίτευμα, κοινήν Εύχαριστίαν, κοινά Δόγματα, κοινήν Πνευματικότητα και κατά Θεόν άσκησιν, κοινήν Αρχήν τας Οικουμενικάς Συνόδους και την Πενταρχίαν.
Τι συνέβη, λοιπόν, και τα πάντα ανετράπησαν;
Διατί δεν απησχόλησεν Υμάς επί 33 χρόνια, πού είσθε Επίσκοπος της Θρησκευτικής Υμών παραδοχής;
Διατί επί 1.000 έτη δεν υφίσταντο αι Υμέτεραι θέσεις περί Πρωτείου δικαιοδοσίας του Επισκόπου Παλαιάς Ρώμης, περί Αλάθητου αυτού, περι Καθαρτηρίου, περί λυσιποίνων, περί αξιομισθιών, περί Αμόλυντου Συλλήψεως, περί, περί...;
Διατί εις την Αποστολικήν Σύνοδον των Ιεροσολύμων η Σύνοδος των Αποστόλων και των Πρεσβυτέρων απεφήνατο και ουχί ο καθ΄ Υμάς "Πρόεδρος του κολλεγίου" των Αποστόλων Θείος Απόστολος Πέτρος (Πράξ. 15,22);
Διατί αι Επτά Οικουμενικοί Σύνοδοι συνήλθαν εν τη Ανατολή τη κοινωνία και ενότητι του τότε Ορθοδόξου Επισκόπου της Παλαιάς Ρώμης;
Διατί ο ΚΗ' κανών της Δ' Οικουμενικής Συνόδου της Αδιαιρέτου Εκκλησίας απονέμει τα ίσα πρεσβεία εις τον Θρόνον της Παλαιάς Ρώμης και εις τον Θρόνον της Νέας Ρώμης;
Πότε και διατί αυτά ανετράπησαν; Δεν απησχόλησεν Υμάς αν όχι ως κληρικός τουλάχιστον ως σκεπτόμενον άνθρωπον, που προσδοκά την ογδόην ημέραν και γνωρίζει ότι εγγύς εστί το τέλος των ανθρωπίνων δι’ εν έκαστον εξ ημών;
Δολοφονίαι
Τι θα είπητε άραγε εις τον Δομήτορα της Εκκλησίας Κύριον διά τας εκατόμβας των δολοφονηθέντων υπό της Υμετέρας Αιρέσεως ("Ιερά Εξέτασις", "Ιεροί Πόλεμοι", "Σταυροφορίαι") εν ονόματι της δήθεν καθαρότητας της πίστεως, έφ' όσον συνευδοκείτε και δεν διαχωρίζετε την Υμετέραν θέσιν εξ όλων αυτών των κακουργιών αλλά και το σπουδαιότερον, των ανατροπών του μηνύματος ελευθερίας, αγάπης, αποδοχής της ετερότητας του επί Σταυρού θυσιασθέντος Υιού του Θεού, ίνα μη αποθάνη ο βλάσφημος άνθρωπος;
Εσχάτως εμακαριοποιήσατε τον καρδινάλιον Αυγουστίνον Stepinac του Ζάγκρεμπ της Κροατίας, ηθικόν αυτουργόν των φασιστικών ορδών των Ουστάσι του Ante Pevelic, όν το Βατικανόν εφυγάδευσε εις Λατινικήν Αμερικήν, και του ' λουτρού αίματος των 800.000 Ορθοδόξων Σέρβων. Δεν είδον να διαμαρτύρεσθε, ούτε να διαχωρίζετε την Υμετέραν θέσιν, καίτοι επί 33 χρόνια γράφετε ότι διακονείτε την "Εκκλησίαν του Χριστού". Εάν αυτός ο ανάλγητος και ψυχρός δολοφόνος είναι "μακάριος", τότε αυτός ο "Θεός", πού τον αναγνωρίζει ως τοιούτον, είναι εις ημάς παντελώς άχρηστος, δεν μας είναι αναγκαίος, δεν μας αφορά. Να διατί έγραψα μετά λόγου γνώσεως, αυτό πού επίκρανε Υμάς. Την αλήθειαν δηλαδή ότι "ο Παπισμός ωδήγησε στην αθεΐα". Ωδήγησε εις την Διαμαρτύρηση πρώτον και εις τον αθεϊσμόν ύστερον, διότι ελάτρευσεν ένα Θεόν ηθικόν αυτουργόν εγκλημάτων, θρησκευτικών πολέμων, εκατομβών αίματος και οδύνης. Να υπομνήσω Υμίν τους 29.000 σφαγιασθέντας Ουγενότους της τραγικής νυκτός του Αγίου Βαρθολομαίου; Να υπομνήσω Υμίν τας εκατόμβας του λεγομένου εκατονταετούς θρησκευτικού πολέμου; τι να πρωτοείπω Υμίν; Ποίος έκαυσεν έπι της πύρας την Ιωάνναν της Λωρραίνης; Η Ιερά Εξέτασις, δηλαδή ο Παπικός Θρόνος, την έκαυσε ως δαιμονόπληκτη και εν συνεχεία την αγιοποιήσατε. Θα επαναλάβω, παραλλάσσων ολίγον, το ερώτημα του μακαριστού γέροντος μου Αρχιεπισκόπου κυρού Σεραφείμ, είναι ενέργειες αυτές μιας Εκκλησίας ταμιούχου της Θείας Αποκαλύψεως; Οι ειλικρινώς αγαπώντες Υμάς, χρεωστούν να ειπούν Υμίν την αλήθειαν της Εκκλησίας, άλλως καταλείπουν Υμάς εν τη πλάνη των δοξασιών Υμών, μη κηδόμενοι περί του αιωνίου μέλλοντος Υμών. Διό και ακραδάντως πιστεύω ότι η μετοχή της Εκκλησίας εν ταις Υμετέραις κινήσεσιν εν Ευρώπη και αλλαχού ως και εν τοις λεγομένοις "Θεολογικοίς Διαλόγοις", ζημιοί Υμάς πρωταρχικώς και τους Υμετέρους πιστούς διότι δίδει εις Υμάς την ψευδή γεύσιν της οιονεί αναγνωρίσεως και καλύψεως της Υμετέρας αστοχίας, και εγκαταλείπει Υμάς εν τη σκοτία των Υμετέρων και(ε)νοδόξων-δογμάτων.
Αι κακοδοξίαι
Με αιτιάσθε εν τη Υμετέρα Επιστολή ότι δήθεν αι αποδιδόμενοι δια της επιστολής μου τη Υμετέρα Θρησκευτική Κοινότητι δογματικοί θέσεις, τυγχάνουν δήθεν "εικασίαι", γράφων χαρακτηριστικούς: "Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι και αυτά πού εσείς γράφετε και παρουσιάζετε ως διδασκαλία της Καθολικής "Εκκλησίας, η Καθολική Εκκλησία δεν τα διδάσκει, όπως δεν δίδασκε και δεν διδάσκει όσα, στο πρόσφατο παρελθόν, έγραφαν τα σχολικά βιβλία Θρησκευτικών και Ιστορίας, με τα όποια δηλητηρίαζαν τις αθώες ψυχές των μαθητών και καλλιεργούσαν μισαλλοδοξία".
Αντί ετέρας απαντήσεως εις τας επιτραπήτω μοι να είπω, μη ακριβείς αναφοράς Υμών, και εν ταύτω μειωτικάς της ταπεινότητας μου, παραθέτω δύο μόνον παραγράφους εκ των ατελείωτων κακοδοξιών της Υμετέρας Θρησκευτικής Κοινότητος έκτου κυκλοφορηθέντος βιβλίου "Κατήχηση της Καθολικής "Εκκλησίας" Βατικανό - Κάκτος, Έκδοσις 1996 - Κάκτος – Liberia Editrica Vaticana (Αποστολική Διάταξη "Η Παρακαταθήκη της Πίστεως" Fidei Depositum). Εν σελίδι 332 παρατίθεται: "III. Ό τελικός εξαγνισμός ή το Καθαρτήριο. 1030 Όσοι πεθαίνουν στη χάρη και στη φιλία του Θεού, αλλά χωρίς να έχουν εξαγνισθεί ολότελα, αν και είναι βέβαιοι για την αιώνια σωτηρία τους, υποβάλλονται μετά το θάνατο τους σ' έναν εξαγνισμό, ώστε να κατορθώσουν την απαιτούμενη αγιοσύνη, για να εισέλθουν στη χαρά του ουρανού" και εν σελίδι 464 αναφέρεται" "Χ. Τα Λυσίποινα. 1471. Η διδασκαλία και η πράξη για τα λυσίποινα μέσα στην Εκκλησία συνδέονται στενά με τα αποτελέσματα του Ιερού μυστηρίου της Μετανοίας.
Λυσίποινα είναι η άφεση μπροστά στο Θεό της πρόσκαιρης ποινής των αμαρτιών, η ένοχη των οποίων έχει ήδη σβησθεί, μία άφεση, πού ο πιστός, με καλές διαθέσεις και με ορισμένες συγκεκριμένες προϋποθέσεις, κατορθώνει να αποκτήσει με τη δράση της Εκκλησίας, η οποία, ως οικονόμος της λυτρώσεως, διανέμει και εφαρμόζει με την αυθεντία της το θησαυρό των αξιομισθιών του Χριστού και των Αγίων. Τα λυσίποινα μπορούν να εφαρμοσθούν για τους ζωντανούς ή τους κεκοιμημένους".
Δια των δογματικών αυτών θέσεων εισάγεται ναι ή όχι ο δικανισμός εν τη Εκκλησία; Εμφανίζεται το σωτηριώδες έργον του Κυρίου της Δόξης ως δούναι και λαβείν του ανθρώπου με τον Δημιουργόν του; Καθυβρίζεται ο ανενδεής και απείραστος παθών και επέκεινα πάσης ενδοκοσμικότητος Κύριος των οικτιρμών ως άτεγκτος και στυγνός δικαστής;
Διαστρέβλωσις της Καινής Διαθήκης
Αλλοιούται όλον το ήθος, διαστρεβλώνεται η Καινή Διαθήκη, το Νέον Σύνταγμα Θεού - Κόσμου -Ανθρώπου, και διαστρέφεται η σωτηρία, πού είσεκόμισε ο τυθείς Υιός και Λόγος του Πατρός, εξ αυτών των αθεολογήτων δοξασιών.
Είναι, λοιπόν, εικασίαι αι αναφοραί μου εις τας κακοδοξίας Υμών;
Δύνασθε να είπατε εν αναφορά προς τας εκπτώσεις των ως άνω αιρετικών Υμετέρων τραγικών θέσεων διατί εδικαιώθη ο τελώνης και ο άσωτος και όχι ο Φαρισαίος και ο πρεσβύτερος υιός της παραβολής; Και ακόμη, πώς, άνευ ικανοποιήσεως τινός ή μεταμελείας εμπράκτου απηλλάγη του νομίμου λιθοβολισμού η συλληφθείσα έπ' αυτοφώρω μοιχαλίς γυνή; Και πώς πρώτος οικιστής του Παραδείσου εγένετο ο ληστής εν τω Σταυρώ; Και το σπουδαιότερον, χωρεί δικανικός απολογισμός έργου εν τω Αμπελώνι Του; Λησμονείτε τους ιδικούς Του λόγους "περί αχρείων δούλων";
Η επιστολή μου αυτή, δεν αποτελεί διατριβήν ή μελέτην των ατελεύτητων κακοδοξιών της Υμετέρας Θρησκευτικής Κοινότητος και κατά τούτο, απλάς επισημάνσεις μόνον κάμνω εν αυτή. Εκ του μεγίστου πλήθους των Υμετέρων πλανών επιλέγω και μίαν ακόμη, ην έχετε περιβάλει με δογματικήν ισχύν. Αναφέρομαι εις το νέον δόγμα περί δήθεν Αμόλυντου Συλλήψεως της Θεοτόκου, διεκήρυξεν ως δόγμα πίστεως ο Πάπας Πίος ο Θ' το έτος 1854 και δια να μη αμφισβητήσητε και αύθις την Υμετέραν διδασκαλίαν παραθέτω εκ του μνημονευθέντος Υμετέρου βιβλίου Κατηχήσεως την ανάλογον καταχώρησιν εν σελίδι 163. "491. Στο πέρασμα των αιώνων η εκκλησία συνειδητοποίησε ότι η Μαρία, η "Κεχαριτωμένη", από τον Θεό, είχε εξαγορασθεί από τη σύλληψη της. Αυτό ομολογεί το δόγμα της Αμόλυντης Συλλήψεως, το όποιο διεκήρυξε ο Πάπας Πίος Θ' το 1854: Η μακαριά Αειπάρθενος Μαρία από την πρώτη στιγμή της συλλήψεως Της με την χάρη μιας μοναδικής εύνοιας του Παντοδυνάμου Θεού, εν όψει των αξιομισθιών του Ιησού Χριστού Σωτήρα του ανθρωπίνου γένους, διατηρήθηκε άθικτη από κάθε "ίχνος της προπατορικής αμαρτίας".
Εάν ήτο αληθής ηή κακοδοξία αύτη "περί αμόλυντου συλλήψεως" της Αειπαρθένου Θεοτόκου, δύνασθε να πληροφορήσετε ημάς πώς μετέδωσεν ανθρωπίνην θνητότητα εις τον ενσαρκωθέντα τέλειον άνθρωπον εκτός αμαρτίας και τέλειον Θεόν Υιόν Της; Έχετε ποτέ σκεφθή, ότι εάν ήτο αληθής η Υμετέρα πλάνη ο θάνατος του Υιού του Θεού θα εγένετο "κατά δόκησιν", έφ' όσον η θνητότης δεν θα είχε μεταδοθή εις την ανθρωπίνην φύσιν Αυτού; Αντιλαμβάνεσθε την τραγικότητα των Υμετέρων δοξασιών;
Τα περί διχοστασίας
Δικαίως αισθάνεσθε ποιμαντικήν ευθύνην δια το παρόν και το μέλλον. Δεν ανεφέρθητε όμως, έπ' ουδενί εις τα λάθη του παρελθόντος, αναγνωρίζοντες ταύτα ως λάθη. Πλείστα εξ αυτών συνεχίζονται. Μήπως δια της αναγνωρίσεως λαθών του παρελθόντος διασαλεύεται το Παπικόν "άλάθητον"; Δυστυχώς είμεθα καταδικασμένοι, εάν δεν αναγνωρίσωμεν τα λάθη του παρελθόντος, να επαναλάβωμεν ταύτα εις το μέλλον, περί του οποίου ως αναφέρατε έχετε ποιμαντικήν εύθύνην και ευαισθησίαν. Περί των τοιούτων συνίσταται ταπείνωσις αγάπη και θείος Φωτισμός, ταύτα πάντα ασύμβατα προς το εωσφορικόν αλάθητον δι΄ ου ανατρέπεται η Εκκλησιολογία και το Πολίτευμα της Αδιαιρέτου Εκκλησίας.
Αιρεσιάρχης
Τέλος τυγχάνει όλως απαράδεκτος η παράγραφος της Υμετέρας επιστολής, δι’ ης επιχειρείται δι' ερμηνευτικών ακροβασιών, όπως σπαρή έρις και διχοστασία μετά του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρίου κυρίου Χριστοδούλου, ο όποιος είναι εγνωσμένος δια την ευγένειαν, καταλλαγήν και τα αγνά αισθήματα αγάπης Αυτού και χωρεί η Υμετέρα επιστολή "πέραν των πεδίλων", έφ' όσον επικαλείται το άκαιρον της ημετέρας επιστολής εν σχέσει προς την ασθένειαν του Μακαριωτάτου, όστις παρά τας Υμετέρας ερμηνείας παραμένει ακλόνητος, και εδραίος εις τα λόγια του Πατροκοσμά του Αιτωλού, Γενάρχου του Νέου Ελληνισμού, τον όποιον συχνάκις επικαλείται και ο όποιος ομιλεί πάντοτε μετά λόγου γνώσεως και σαφήνειας ως και πλείστοι Άγιοι Μάρτυρες και Πατέρες της Εκκλησίας, από του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού και του Ιερομάρτυρος Κυρίλλου Α' του Λουκάρεως, έως και των Σέρβων Νεομαρτύρων του Κ' (20ου) αιώνος, μεμφόμενοι τον εκπεσόντα Παπικόν Θρόνον και τον εξ αιτίας της πλάνης Αιρεσιάρχην Προκαθήμενον Αυτού.
Εγκαταλείψατε την πλάνην
Κατακλείω τον λόγον παρακαλών Υμάς ίνα αποστήτε της λατινικής κακοδοξίας και επιστρέψητε εις την Αδιαίρετον Καθολικήν Εκκλησίαν των 1.000 πρώτων χρόνων, την Πίστιν, Θεολογίαν, Άσκησιν, Πνευματικότητα, Πολίτευμα, Αλήθειαν και Παράδοσιν της οποίας ακαινοτομήτους παρατείνει εις τους αιώνας η ιστορική συνέχεια Αυτής Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία. Αποτινάξατε εκ των οφθαλμών Υμών την αχλύν των χιλίων χρόνων κακοδόξου ζωής και ενσωματωθήτε εις την Μίαν, Αγίαν, Αποστολικήν, Αδιαίρετον Καθολικήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν Ήστινος "πύλαι Άδου ου κατισχύσουσιν", ίνα επανέλθητε εις το Εν και Μοναδικόν Σώμα του Χριστού και εύρητε έλεος και χάριν. Αναμένοντες την Υμετέραν επιστροφήν διατελούμεν ειλικρινώς μετά πολλής αγάπης και ευχών.
Ο Μητροπολίτης
Ο Πειραιώς Σεραφείμ».
Αντιπαπικόν μέτωπον
Το περιεχόμενον της απαντήσεως του Σεβ. Μητροπολίτου είναι συγκλονιστικόν. Διότι υπερασπίζεται τους αγώνας των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων, οι όποιοι ηγωνίσθησαν, δια να πείσουν τον Παπισμόν, όπως εγκατάλειψη τας πλάνας του. Η επιστολή προς τον Παπικόν Επίσκοπον αποστέλλει ένα μεγάλο μήνυμα: Ότι υπάρχουν Μητροπολίται, οι όποιοι είναι έτοιμοι να δώσουν μάχην δια την Ορθοδοξίαν κατά τα πρότυπα των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας. Προσευχόμεθα, όπως το παράδειγμα του Πειραιώς μιμηθούν και άλλοι αντι-Παπικοί Μητροπολίται, οι οποίοι σιωπούν δια διαφόρους λόγους. Και να συγκροτήσουν «αντι-παπικόν μέτωπον» εντός των κόλπων της Εκκλησίας. Το χρειάζεται ό πιστός λαός, ό οποίος επροβληματίσθη και εκλονίσθη από τας συμπροσευχάς και τα υπόλοιπα ανοίγματα προς τον Παπισμόν.
Γ. Ζερβός
