Ακόμη και η Θεοτόκος είπε για τον Εαυτό Της στον άγγελο, «ιδού η δούλη Κυρίου »(Λουκ. α’,38 ). Δεν έγιναν όλοι οι άγγελοι δαίμονες, γιατί ήταν ξεχωριστές αυτόνομες και αυτεξούσιες πνευματικές υπάρξεις και έτσι είχαν δυνατότητα επιλογής. Οι άνθρωποι όμως έγιναν όλοι δούλοι εξ αιτίας της αμαρτίας του Αδάμ σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου, « Διά τούτο ώσπερ δι᾿ ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθε και διά της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ᾿ ω πάντες ήμαρτον »(Ρω. ε’, 12). Με άλλα λόγια έγιναν όλοι δούλοι της αμαρτίας, αφού « πας ο ποιών την αμαρτίαν δούλός εστι της αμαρτίας» (Ιω. η’,34). Και αυτοί ακόμη οι εκλεκτοί του Θεού, δούλοι του Θεού ήταν, όπως η Θεοτόκος που αναφέρθηκε παραπάνω.

Οι δαίμονες δεν έχουν σωτήρα, αφού ο Υιός του Θεού δεν έγινε άγγελος αλλά άνθρωπος, σύμφωνα με τα λόγια, « ου γαρ δήπου αγγέλων επιλαμβάνεται, αλλά σπέρματος Αβραάμ επιλαμβάνεται » (Εβρ. β’, 16). Αλλά και άνθρωπος που έγινε, οι δαίμονες, αν και αναγνώριζαν τη δύναμή Του, δεν ήθελαν να έχουν καμία σχέση μαζί Του, όπως φαίνεται από τα λόγια τους, «τι ημίν και σοι, Ιησού υιέ του Θεού; ήλθες ώδε προ καιρού βασανίσαι ημάς; » (Ματθ. η’, 29).

Οι άνθρωποι όμως έχουν Σωτήρα τον Υιόν του Θεού σύμφωνα και με τα λόγια του Ιωάννη, « Και ημείς τεθεάμεθα και μαρτυρούμεν ότι ο πατήρ απέσταλκε τον υιόν σωτήρα του κόσμου »(Α’ Ι ω, δ’, 14). Όσοι λοιπόν δέχονται τον Υιόν του Θεού, τους δίνει την εξουσία να γίνουν τέκνα του Θεού όπως λέει πάλι ο Ιωάννης, « Όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού» ( Ιω. α’, 12). Αυτοί είναι πλέον τέκνα του Θεού με όλη τη σημασία της λέξεως, γιατί, « ουκ εξ αιμάτων, ουδε εκ θελήματος σαρκός, ουδέ εκ θελήματος ανδρός, αλλ' εκ Θεού εγεννήθησαν »( Ιω. α’, 13). Ο Χριστός δε, « ουκ επαισχύνεται αδελφούς αυτούς καλείν, λέγων· απαγγελώ το όνομά σου τοις αδελφοίς μου, εν μέσω εκκλησίας υμνήσω σε » (Εβρ. β’, 11-12).

Τους Αποστόλους ο Ίδιος ο Κύριος τους ονόμασε αδελφούς Του λέγοντας, «απαγγείλατε τοις αδελφοίς μου» (Ματ. κη΄,10), όμως οι ίδιοι για τον εαυτό τους ουδέποτε είπαν, είμαστε αδελφοί του Χριστού και ο Χριστός είναι αδελφός μας. Τους είχε πει ο Κύριος τι να λένε για τον εαυτό τους, «όταν ποιήσετε πάντα τα διαταχθέντα υμίν, λέγετε ότι δούλοι αχρείοι εσμεν, ότι ο ωφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν» (Λουκ.ιζ΄,10).

Ο Απόστολος Πέτρος αναφερόμενος στον εαυτό του γράφει, «Συμεών Πέτρος, δούλος και απόστολος Ιησού Χριστού,» (Β΄ Πετρ.α΄,1). Δεν ονομάζει τον εαυτό του αδελφό του Χριστού ούτε το Χριστό αδελφό του.Ο Ιάκωβος, γνωστός ως Αδελφόθεος, αναφερόμενος στον εαυτό του γράφει, «Ιάκωβος Θεού και Κυρίου Ιησού δούλος». (Ιακ.α΄,1). Αδελφούς του ονομάζει τους χριστιανούς όπως φαίνεται από τα λόγια του, «Αδελφοί μου, μη εν προσωποληψίαις έχετε την πίστιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού της δόξης.» (Ιακ. β΄, 1).Ο Ιούδας, ο αδελφός του Ιακώβου, γράφει για τον εαυτό του, «Ιούδας Ιησού Χριστού δούλος, αδελφός δε Ιακώβου,» (Ιουδ.1). Το ότι είναι αδελφός του Ιακώβου το λέει, όμως δεν λέει ότι είναι αδελφός του Χριστού ή ότι ο Χριστός είναι αδελφός του.

Ο Απόστολος Παύλος δεν ονομάζει τον εαυτό του αδελφό του Χριστού, αλλά τον ονομάζει δούλο και Απόστολο, «Παύλος, δούλος Ιησού Χριστού, κλητός απόστολος, αφωρισμένος εις ευαγγέλιον Θεού.» (Ρωμ. α΄,1).Αλλά και στους μετέπειτα χρόνους κανένας, ούτε ως μέλος της Εκκλησίας, ούτε ως ομάδα μελών, ούτε ως κοινόβιο μοναχών, ούτε ως τοπική Εκκλησία, ούτε ως τοπική Σύνοδος, ούτε ως Οικουμενική Σύνοδος, ούτε το Σύμβολο της Πίστεως, κανένας δεν είπε ότι αυτός ή αυτοί είναι αδελφοί του Χριστού δίνοντας στη λέξη αδελφός ανθρώπινες διαστάσεις.Ο Κύριος είπε στους Αποστόλους, « υμείς φωνείτέ με, ο Διδάσκαλος και ο Κύριος, και καλώς λέγετε· ειμί γαρ »( Ιω. ιγ’, 13). Δεν τους είπε να λένε έτσι απερίσκεπτα, ο Ιησούς ο αδελφός μας ή ο φίλος μας σαν να είναι ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος. Καλά έκανε λοιπόν ο Θωμάς και είπε στον αναστημένο Χριστό, «ο Κύριός μου και ο Θεός μου»( Ιω. κ’, 28). Δεν είπε, ο Ιησούς ο φίλος μου ή ο αδελφός μου.

του Ιωάννη Δήμου

από την ιστοσελίδα του:  www.sostikalogia.com