Στα πλαίσια της εκδήλωσης που οργάνωσε η Περιφερειακή Δ/νση Εκπαίδευσης Βορείου Αιγαίου για την σχολική εορτή των Τριών Ιεραρχών, στις 30 Ιανουαρίου 2010, στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, ο θεολόγος κ. Παναγιώτης Τσαγκάρης, εκφώνησε τον πανηγυρικό προς τιμήν των τριών φωστήρων της τρισηλίου θεότητος(Σημ. Η ομιλία δημοσιεύεται ολόκληρη στην ιστοσελίδα www.zoiforos.gr ακριβή διεύθυνση http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2805&Itemid=49 ).

Ο λόγος του συναδέλφου δεν ήταν σχολαστικός, αντίθετα θα μπορούσα να ισχυρισθώ ότι ήταν πρωτότυπος και κινήθηκε μέσα σε πλαίσια ελεύθερης νέας και προσωπικής σύλληψης του όλου θέματος. Ο ομιλήτης μας παρουσίασε ένα μεστό κείμενο, που εστιάζει στην ουσία του χριστοκεντρικού μηνύματος των αγίων Πατέρων και στην προτεραιότητα της μαρτυρίας της Μιάς Αληθείας. Τώρα που το σκέφτομαι θεωρώ ότι αρκετά έχουν αναλυθεί μέσα από βαρύγδουπες εκφράσεις και βαριές επιστημονικές δήθεν αναλύσεις οι τρείς Ιεροί Πατέρες. Σωστά ο κ. Τσαγκάρης κινήθηκε σε διαχρονικά πλαίσια, αναμιγνύοντας τη θεωρία με την πράξη, χρησιμοποίησε παραδείγματα και τελικά κατέδειξε ότι οι Ιεροί Πατέρες ανανέωσαν – ως ιδανικό παιδείας – τη φράση του Σωκράτη που την δανείσθηκαν μετέπειτα και οι Στωϊκοί, δικαιοσύνη - και παιδεία θα λέγαμε – είναι «το τα εαυτού πράττειν». Ομιλούμε όμως για έναν εαυτό ο οποίος συνεχώς και συνεπώς διαχρονικά χαλυβδώνεται μέσα από το πάντα επίκαιρο μήνυμα θεόπνευστων ανθρώπων, όπως ήταν είναι και θα είναι οι Τρείς Ιεράρχες.

Σύμφωνα και με τον τίτλο της ομιλίας, ο ομιλητής σωστά επιμένει στο ότι δεν θα πρέπει να δούμε τους Τρείς Ιεράρχες εν στιγμή και συνεχώς να τους αναλύουμε θεωρητικά. Διαχρονικά μέσα από τη μίμηση της πράξης που αυτοί εφήρμοσαν μέσα από τη ζωή τους θα πρέπει να τους ατενίζουμε. Θεωρώ ότι ο ομιλητής απαντά με αυτή την ομιλία του σε ένα σημαντικό ερώτημα: «Πώς και γιατί υπάρχουν οι Ιεροί Πατέρες σήμερα;» Η απάντηση δίνεται με τον καλύτερο τρόπο. Μέσα από τη διαχρονική εφαρμογή της αγάπης προς τον πλησίον, προς την προσωπική ανάταση και παιδεία αλλά και μέσα βέβαια από την πίστη στο Θεό.

Δίνω τα πολλά συγχαρητήρια μου στον κ. Παναγιώτη Τσαγκάρη και εύχομαι πάντα να διακηρύσσει τον διαπρύσιο λόγο που πρεσβεύει.