1. Οι πολιτικοί που έφεραν τη χώρα σ΄ αυτήν την στασιμότητα και την παρακμή πρέπει να φύγουν. Η Ελλάδα για να βγει απ΄ την στασιμότητα πρέπει να πιστέψει σε πρόσωπα τα οποία να είναι άξια της εμπιστοσύνης της και να μην έχουν την παραμικρή σχέση με την πολιτική όλο αυτό χρονικό διάστημα από το 1975 και μετά.

     2. Οι πολιτικοί αυτής της χρονικής περιόδου μετέτρεψαν την κατάχρηση της εμπιστοσύνης των πολιτών σε άθλημα! Αφού εξασφάλισαν την ατιμωρησία τους συγκέντρωσαν γύρω τους σωρεία μικρών ανθρώπων οι οποίοι κατέλαβαν δημόσια αξιώματα με κομματικά κριτήρια.

     3. Η αναξιοπιστία των πολιτικών αποθάρρυνε κάθε δημιουργική συμμετοχή των πολιτών στη γενική προσπάθεια, με αποτέλεσμα η χώρα να περιέλθει σε κατάσταση στασιμότητας, παρακμής και μαρασμού. Στη στασιμότητα το μεγάλο απομακρύνεται και η μικρότητα πλησιάζει.

    4. Δεν θα βγει η χώρα μας από την στασιμότητα και την παρακμή, αν δεν φύγουν οι πολιτικοί, η παρουσία των οποίων αποτρέπει κάθε εποικοδομητική δραστηριότητα των πολιτών, γιατί τα θεμέλια είναι σάπια. Όταν την πολιτική κατάσταση επηρεάζουν οι φαύλοι επικρατεί η αμοιβαία δυσπιστία.

    5. Ο ανώτερος άνθρωπος δεν παίρνει μέρος στα κοινά αφού δεν μπορεί να επιδοκιμάσει την μικρότητα των άλλων.

    6. Η στασιμότητα ωστόσο δεν διαρκεί πάντοτε. Τα σημάδια ότι πλησιάζει η έξοδος από αυτήν είναι κυρίως τα εξής:

Πρώτον. Ο ανώτερος άνθρωπος υπομένει τις συνέπειες προσωπικά. Ελογίσθημεν ως πρόβατα επί σφαγήν. Κάθε μέρα θανατούμεθα. Είναι η απάντηση του πιστού στην κλήση του Κυρίου, όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακουλουθείτω μοι.

Δεύτερον. Το αίσθημα ντροπής και αναξιότητας των ανώριμων ανθρώπων οι οποίοι έχουν ανεβεί με κομματικά κριτήρια στην εξουσία.(Δεν θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας...). Και τρίτον. Η δημιουργική στάση που παίρνει κάθε άνθρωπος ο οποίος καλλιεργεί το χαρακτήρα του, όσο εμποδίζεται να προσφέρει στα κοινά. Αυτή είναι η προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο.

    7. Αυτοί είναι κυρίως οι λόγοι για τους οποίους διώκεται η πίστη στο Χριστό, γιατί η πίστη είναι η θεραπεία στην αμοιβαία δυσπιστία, στην στασιμότητα, και στο μαρασμό. Αυτός είναι ο λόγος που οι πολιτικοί της παρακμής πολεμούν την πίστη στο Χριστό.