Ξαναχτύπησαν πάλι καλοκαιριάτικα (τυχαία άραγε;) οι «σοφοί» και «προοδευτικοί» εγκέφαλοι του υπουργείου Παιδείας. Μας έχουν συνηθίσει άλλωστε στις δυσάρεστες εκπλήξεις. Τη μια με τη Γλώσσα την άλλη με την Ιστορία (π.χ. «συνωστισμός» η Μικρασιατική καταστροφή) κ.ά Εσχάτως βάλανε στο στόχαστρο τη θρησκεία και το μάθημα των Θρησκευτικών.
Πέρυσι (Ιούλιο πάλι) κατήργησαν την ούτως η άλλως προαιρετική εξομολόγηση στα σχολεία. Φέτος προχώρησαν όχι ένα, αλλά δέκα βήματα περισσότερο, για να πάρουν το χρυσό έπαθλο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα … βλακείας.
Τέλη Ιουλίου, (λόγω κλειστών σχολείων και μειωμένων αντανακλαστικών), αιφνιδιαστικά, χωρίς ούτε τα προσχήματα διαλόγου και δημοκρατικών διαδικασιών να κρατήσουν -έχουν κόστος αυτές και αβέβαιο αποτέλεσμα - αποφασίζουν και διατάσσουν την ουσιαστική κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση της Ελλάδος.
Η απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών (εκκλησιασμό κ.ά.) υπήρχε, σεβαστή καθ’ όλα και εφαρμοζόμενη χωρίς προβλήματα εδώ και χρόνια (Eγκύκλιος: Γ2/61723-13-6-2002). Σύμφωνα με αυτή, αρκούσε μια δήλωση των γονέων αν ο μαθητής ήταν ανήλικος ή του ιδίου του μαθητή (αν ήταν ενήλικος) ότι δεν είναι χριστιανός ορθόδοξος, χωρίς καμία περαιτέρω διευκρίνιση, για απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών.
Τώρα κάθε μαθητής έχει αυτό το δικαίωμα με μια απλή δήλωση και χωρίς καμιά αιτιολόγηση. Δηλαδή : « ζητώ απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών και κάθε άλλη εκδήλωση θρησκευτικών πεποιθήσεων.» Τελεία και παύλα. Το μάθημα παραμένει «υποχρεωτικό», εξεταζόμενο και βαθμολογούμενο ενδοσχολικά …αλλά «για όσους θέλουν», σύμφωνα με τις διευκρινίσεις του συμπαθούς κατά τα άλλα Υπουργού Παιδείας.
Που είναι λοιπόν η κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών ;;;;
Στο γεγονός ότι, σκόπιμα δεν φρόντισαν να αντικαταστήσουν το μάθημα με αντίστοιχο ή παραπλήσιο μάθημα ανθρωπιστικής Παιδείας ,υποχρεωτικό, εξεταζόμενο, και βαθμολογούμενο, όπως τα Θρησκευτικά. Εδώ είναι ο δόλος και η σκοπιμότητα των φωταδιστών του ΥΠΕΠΘ. Τι θα κάνουν λοιπόν οι μαθητές;
Μα υπακούοντας φυσικά στη λογική της «ήσσονος προσπάθειας» θα ζητούν όλο και περισσότεροι την απαλλαγή από τα Θρησκευτικά, «σουλατσάροντας» στο προαύλιο των σχολείων με ότι κινδύνους συνεπάγεται αυτό, την ώρα που οι «άλλοι» μέσα θα κάνουν
μάθημα.. Ποιος ήρωας μαθητής θα αντέξει για πολύ αυτή την κατάσταση; Πάει λοιπόν για κατάργηση το μάθημα ή όχι;
Θα ξεκινήσει άμεσα, πρώτα από το Λύκειο. Ποιος μαθητής π.χ. της Γ ΄Λυκείου, με τέτοιο φόρτο μαθημάτων και φροντιστηρίων (γιατί παρεμπιπτόντως έχουμε και δωρεάν παιδεία) δεν θα θελήσει να έχει ένα μάθημα λιγότερο χωρίς καμία επίπτωση ; Μετά θα επεκταθεί στο Γυμνάσιο και τέλος στο Δημοτικό. Βρήκαν δηλαδή ένα πολύ εύσχημο τρόπο να συρρικνώσουν αρχικά να απαξιώσουν και να καταργήσουν σταδιακά το μάθημα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Προτείνουμε κι εμείς ταπεινά μέσα στο «πνεύμα της σεμνότητας και ταπεινότητας» που διακηρύττει η κυβέρνηση, υπακούοντας και στη δημοκρατική αρχή της ισότητας που επικαλούνται: Κάθε μαθητής που ζητάει απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών να επιλέγει υποχρεωτικά ένα μάθημα ανθρωπιστικών σπουδών π.χ. Αρχαία Ελληνικά, Ιστορία, Ψυχολογία εξεταζόμενο και βαθμολογούμενο ενδοσχολικά όπως τα Θρησκευτικά ή κάποιας μορφής μάθημα Ηθικής όπως σε πολλές χώρες της Ε. Ένωσης, την οδηγία της οποίας επικαλούνται ότι εφαρμόζουν με τη συγκεκριμένη επιπόλαιη εγκύκλιο. Τότε θα δείτε πραγματικά πόσα παιδιά θα ζητήσουν απαλλαγή …
Και δεν είναι μόνο αυτό. Δημιουργείται σοβαρή κοινωνική, οικογενειακή και εκπαιδευτική αναστάτωση.
Υπακούοντας σε ποια επιστημονική και παιδαγωγική αρχή , βάζετε τα παιδιά να τσακώνονται με τους γονείς, ζητώντας τους να υπογράψουν δήλωση απαλλαγής από τα Θρησκευτικά, όχι πια για λόγους συνειδησιακούς, αλλά καθαρά για να «λουφάρουν μάθημα»;
Γιατί αναστατώνεται τους γονείς που προσπαθούν να σώσουν ότι μπορούν ακόμα από τις αρχές της Ελληνικής οικογένειας, φέρνοντας τους σε σύγκρουση με τα παιδιά ή ακόμα και μεταξύ τους (αφού χρειάζεται η υπογραφή και των δύο γονέων για τους ανήλικους μαθητές);
Εξωθείτε όμως και τους μαθητές σε ιδεολογική και ρατσιστική αντιπαράθεση ενισχύοντας το ρατσισμό και την ξενοφοβία, αφού η μειοψηφία (αλλόδοξων και αλλόθρησκων μαθητών) έχει πλέον περισσότερα προνόμια και καλύτερη μεταχείριση από την πλειοψηφία.
Αναστατώνεται έτσι η εκπαιδευτική διαδικασία και ευνοούνται οι διακρίσεις μέσα στην ίδια τη σχολική κοινότητα, ενώ υποτίθεται ότι αυτό ακριβώς θέλετε να απαλείψετε.
Διακρίσεις τέτοιες δεν υπήρχαν. Τώρα θα δημιουργηθούν στην πράξη.
Και κάτι άλλο. Τους φοιτητές και τους υποψηφίους που βάζετε κάθε χρόνο στα τέσσερα τμήματα των Θεολογικών Σχολών, τι θα τους κάνετε; Tους ήδη υπηρετούντες θεολόγους καθηγητές και τις οικογένειές τους, τους σκεφτήκατε;
Ποιόν κοροϊδεύετε κύριοι; Γιατί υποτιμάτε την νοημοσύνη μας; Τι πολίτες θέλετε να φτιάξετε; Τι κοινωνία ονειρεύεστε; Zoύγκλας; Μας περνατε για «ζαλισμένο κοπάδι»; Οι «φαεινές ιδέες» των ακριβοπληρωμένων συμβούλων σας δεν έφτασαν μέχρι εκεί κ.Υπουργέ; Ξέχασαν το άρθρο 16, παράγραφος 2 του Ελληνικού Συντάγματος που αναφέρει τους σκοπούς της Παιδείας και υπερίσχυσε μια οδηγιούλα της Ε. Ένωσης ; Πάρτε πίσω την ισοπεδωτική αυτή εγκύκλιο. Είναι επικίνδυνο να παίζετε με την πίστη του Ελληνικού λαού.
Τα παιδιά μας, στην πιο κρίσιμη ηλικία τους, βρήκατε να βάλετε σε αυτή τη νοσηρή κατάσταση φωτοσβεστών εγκεφάλων; Ότι αξίες,θεσμούς και ιδανικά είχαν διασώσει οι πρόγονοί μας με αίμα και αγώνες, βαλθήκατε όχι μόνο να τα ισοπεδώσετε αλλά να τα ξεθεμελιώσετε όλα εκ βάθρων ;
ΕΠΙΛΟΓΟΣ : «… ότι χωρίς αρετή και θρησκεία δεν σκηματίζεται κοινωνία ούτε βασίλειον. Και πράγμα τζιβαϊρκόν [ η αρετή και η θρησκεία μας δηλαδή] πολυτίμητο, όπου το βάστηξαμεν εις την τυραγνία του Τούρκου, δεν το δίνομεν τώρα ούτε το καταφρονούμεν οι Έλληνες … »
Aυτή την απάντηση έδωσε ο προφητικός και πάντα επίκαιρος Μακρυγιάννης σε ένα ξένο περιηγητή το 1843 όταν του είπε ότι : «…ένα θα σας βλάψει εσάς το κεφάλαιον της θρησκείας όπου είναι αυτείνη η ιδέα σ’ εσάς πολύ τυπωμένη …» (Μακρυγιάννη, Απομνημονεύματα, βιβλίο Γ ΄, κεφ. Έκτον).Πού είσαι καημένε Μακρυγιάννη να δεις τι «δίνομεν» και τι «καταφρονούμεν» σήμερα…….στην ελεύθερη (εδαφικά τουλάχιστον) Ελλάδα μας …
Θλίβομαι για την κατάντια του έθνους μου. Παραμένω θαυμαστής του Μακρυγιάννη, των αγωνιστών και ηρώων της πατρίδας μου. Αυτή την Ελλάδα μου δίδαξαν εμένα στο σχολείο, κι αυτήν αγάπησα.
Πιστεύω ότι η σύγχρονη Ελλάδα διάλεξε όχι μόνο να πεθάνει, από πείνα και δίψα πνευματική, ξεπουλώντας ότι ιερό και όσιο της απέμεινε ακόμη, αλλά να αυτοκτονήσει ατιμωτικά….
Πάντως εμένα, όπως και πολλών χιλιάδων άλλων Ελλήνων ακόμα, «… όταν μου πειράζουν την πατρίδα μου και την θρησκεία μου θα μιλήσω θα ’νεργήσω και ότι θέλουν ας μου κάμουν» (Μακρυγιάννης, Απομνημονεύματα, βιβλίο Δ΄ ,κεφ. Τρίτον).
