από την εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 26-09-08
Κύριε διευθυντά
Σας παρακαλώ να μου επιτρέψετε μερικές παρατηρήσεις επί του θέματος της διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία, που είναι και πάλι στην επικαιρότητα.
1. Κατά το άρθρο 16 παρ. 2 του Συντάγματος: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Για την επίτευξη του σκοπού αυτού, στα πρωτοβάθμια και στα δευτεροβάθμια σχολεία μας διδάσκονται τα βασικά στοιχεία των επιστημών ούτως ώστε ο μαθητής να αναπτύξει την προσωπικότητά του ως Ελληνος πολίτου, αλλά και να έχει μια πρώτη εικόνα του κόσμου στον οποίον ζει και τη δυνατότητα να επιλέξει την πορεία που θα ακολουθήσει στη ζωή του.
2. Το μάθημα της ελληνικής ιστορίας έχει ως σκοπό όχι μόνο τη μετάδοση στοιχείων της επιστήμης της ιστορίας, αλλά και την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης του μαθητή και τη διάπλασή του σε ελεύθερο και υπεύθυνο Έλληνα πολίτη, σύμφωνα με τη συνταγματική επιταγή.
Ένας μαθητής ξένης εθνικότητας, εφόσον φοιτά σε ελληνικό σχολείο, δεν μπορεί να αρνηθεί να παρακολουθήσει το μάθημα της ελληνικής ιστορίας, με τη δικαιολογία ότι το μάθημα αυτό αποβλέπει και στην ανάπτυξη της συνειδήσεως του μαθητή ως ελληνικής, ενώ ο ίδιος δεν επιθυμεί να διαμορφώσει ελληνική συνείδηση. Είναι και αυτός υποχρεωμένος να μάθει και το μάθημα αυτό όπως όλα τα άλλα μαθήματα που διδάσκονται στο ελληνικό σχολείο του οποίου είναι μαθητής, σύμφωνα με τα προγράμματα της ελληνικής Πολιτείας που διαμορφώνονται χωρίς διακρίσεις ή εξαιρέσεις για όλους τους μαθητές.
3. Το μάθημα των Θρησκευτικών που περιλαμβάνεται στα ανωτέρω προγράμματα, αποβλέπει μεν στη διαμόρφωση της θρησκευτικής συνειδήσεως των μαθητών, αλλά επειδή και η Θεολογία δεν παύει να είναι και επιστήμη, πρέπει να είναι υποχρεωτικό, χωρίς διακρίσεις από όλους τους μαθητές ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων. Όπως ένας αλλοεθνής μαθητής ελληνικού σχολείου δεν μπορεί να δηλώσει ότι δεν θέλει να μάθει την ελληνική ιστορία με τη δικαιολογία ότι το μάθημά της αποβλέπει και στην ανάπτυξη της ελληνικής εθνικής συνειδήσεως ενώ ο ίδιος δεν θέλει να αποκτήσει ελληνική συνείδηση, έτσι δεν πρέπει να μπορεί να αποκλείσει και το μάθημα των Θρησκευτικών, όπως αυτό περιλαμβάνεται στη διδακτέα ύλη που έχει ορίσει η ελληνική Πολιτεία, ένας που δηλώνει ότι είναι αλλόθρησκος ή άθεος, ή απλώς ότι δεν θέλει να το παρακολουθήσει με τη δικαιολογία ότι θίγεται η ελευθερία της συνείδησής του επειδή το μάθημα αυτό αποβλέπει και στην ανάπτυξη χριστιανικής συνειδήσεως την οποία ο ίδιος δεν θέλει να αποκτήσει.
4. Κανείς δεν τόλμησε να υποστηρίξει ότι θίγεται η εθνική συνείδηση των αλλοεθνών μαθητών των ελληνικών σχολείων επειδή είναι υποχρεωμένοι να μάθουν την ελληνική ιστορία, ούτε εζήτησε κανείς να επιτραπεί στους μαθητές αυτούς να μη μάθουν την ελληνική ιστορία για να προστατευθεί η ελευθερία της εθνικής τους συνείδησης. Ίσως γιατί κανείς δεν θέλει να χαρακτηρισθεί ως εθνικός μειοδότης. Προκειμένου όμως να απομακρυνθεί η νεολαία από τη θρησκεία και να πληγεί η χριστιανική πίστη, εφευρέθηκε η δικαιολογία της προστασίας της ελευθερίας της συνείδησης των μη χριστιανών για να περιορισθεί η διδασκαλία των Θρησκευτικών. Προφανώς, γιατί μερικοί υπερηφανεύονται για τις αντιχριστιανικές τους ιδέες.
5. Συνεπώς είναι, τουλάχιστον, ατυχής η απόφαση που επιτρέπει την αποχή από το μάθημα των Θρησκευτικών και για τον πρόσθετο λόγο ότι δημιουργεί διακρίσεις στα σχολεία, οι οποίες, επειδή αφορούν την τρυφερή παιδική και εφηβική ηλικία και επειδή εισάγονται επισήμως από την Πολιτεία, θα διατρέχουν μονίμως ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.
