Προέδρου του Συνδέσμου Θεολόγων Κύπρου
από την εφημερίδα «Ο ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ», Κυριακή, 22 Νοεμβρίου
ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ τα διάφορα άρθρα ορισμένων, εμείς οι Θεολόγοι πραγματικά απορούμε αν γνωρίζουν τις αξιόλογες προσπάθειες που γίνονται μέσα στο πλαίσιο της Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης για την αναβάθμιση του μαθήματος των Θρησκευτικών σε ένα μάθημα καλλιέργειας ανθρωπισμού, στάσεων ζωής, αλληλεγγύης, ήθους και πολιτισμού χωρίς μισαλλοδοξία και με βασική προϋπόθεση το σεβασμό και την ιδιαιτερότητα κάθε άλλης θρησκείας.
Το ερώτημα αν το εκπαιδευτικό μας σύστημα θέλει να παράγει “πιστούς ή πολίτες” είναι ψευτοδίλημμα, διότι ουδέποτε η Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση είχε ως στόχο τον κατηχητικό ρόλο του μαθήματος των Θρησκευτικών.
Όσο παράδοξο και αν φαίνεται, ένας από τους κύριους στόχους του μαθήματος δίνεται από μια Τουρκοκύπρια γυναίκα, τη Leyla, η οποία σε συνέντευξή της στο κρατικό κανάλι αφηγήθηκε τη συγκλονιστική ιστορία της με το “άσπρο μαντήλι”.
Μίλησε από το περίσσευμα της καρδιάς της, τονίζοντας ότι “το μίσος φέρνει μίσος, η βία φέρνει τη βία και η έχθρα φέρνει έχθρα”. Μίλησε επίσης για “συγχώρεση” και “ειρήνη”. Αν αυτές οι αξίες δεν είναι περιεχόμενο της χριστιανικής ηθικής, τότε τι είναι;
Μη σκανδαλίζεστε. Εμείς δε λέμε ότι μόνο ο Χριστιανισμός έχει ηθικές αξίες και γι’ αυτό δε ζητάμε την εκμηδένιση και τον αφανισμό των άλλων θρησκειών. Όμως, μέσα στο ωραίο ψηφιδωτό του ευρωπαϊκού πολιτισμού επιζητούμε, μέσα στα πλαίσια της ισότητας, τη διατήρηση και του δικού μας πολιτισμού.
Για να είναι όμορφο το ψηφιδωτό αυτό, κάθε ψηφίδα πρέπει να έχει το δικό της χρώμα, τη δική της ιδιαιτερότητα, τη δική της ιδιοπροσωπεία, που δείχνει τη μοναδικότητά της. Αν οι ψηφίδες αποχρωματιστούν τότε το ψηφιδωτό γίνεται άχρωμο και άχαρο.
Απευθύνουμε και δυο λόγια στους φίλους μας της “Πλατφόρμας”. Θέλουμε να γνωρίζουν ότι, με τη στάση τους διώχνουν φυσικούς συμμάχους από κοντά τους, οι οποίοι μπορούν, μέσα από το περιεχόμενο του μαθήματός τους, να προσφέρουν πολλά για την επαναπροσέγγιση. Θα ήταν προτιμότερο αρθρογραφώντας να στηλιτεύουν τα γεγονότα της ιστο ρικής πραγματικότητας στα οποία φαίνεται ξεκάθαρα ότι δε συμπεριφερθήκαμε ως πραγματικοί χριστιανοί και φτάσαμε ώς εδώ που φτάσαμε.
Όσο για το πώς το μάθημά μας θα πρέπει να καλλιεργεί την κριτική σκέψη και τα άλλα συναφή, ας μας αφήσουν μόνους να ασχοληθούμε με τα του “οίκου” μας. Ασφαλώς και είναι ευπρόσδεκτη η καλοπροαίρετη κριτική. Δεν έχουμε πεισθεί όμως ότι αυτή που μας ασκείται τελευταία από προκατειλημμένους - τουλάχιστον - κονδυλοφόρους είναι τέτοια. Γιατί κριτική σημαίνει αποδοκιμασία κάποιες φορές ορισμένων στάσεων και κοινωνικών αξιολογήσεων, πρέπει να συνοδεύεται όμως από θετική αντιπροσφορά. Αλλιώς είναι στείρα και άγονη.
πηγή: 2009http://aktines.blogspot.com/2009/11/blog-post_8670.html
