Προσκαλεσμένος από την Ιερά Μητρόπολη Μυτιλήνης βρέθηκε στη Λέσβο το τριήμερο από την Παρασκευή 14 έως την Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011 ο Κοσμήτορας της  Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και καθηγητής Ιστορίας και σύγχρονης κατάστασης των σλαβικών και λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών κ. Μιχαήλ Τρίτος.

Κατά την παραμονή του στο νησί μας μίλησε σε εκδηλώσεις που διοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Μυτιλήνης και η Ένωση Θεολόγων Νομού Λέσβου, την Παρασκευή 14/1/2011 στα ΠΕΚ Μυτιλήνης, με θέμα: «Ποια η θέση του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Νέο Σχολείο;», το Σάββατο 15/1/2011 στο Χριστιανικό Κέντρο Νεότητας της Ιεράς Μητροπόλεως, με θέμα: «Το πρόβλημα των Σκοπίων - Η πολιτική και εκκλησιαστική του διάσταση», και την Κυριακή 16/1/2011 στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Ιωάννου στην Καλλονή της Ιεράς Μητροπόλεως Μηθύμνης με θέμα: «Τι σημαίνει χρόνος και ποιο το βαθύτερο νόημά του για τη ζωή μας».

Το Σκοπιανό πρόβλημα

Στην ομιλία του για το πρόβλημα των Σκοπίων, ο Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ μεταξύ άλλων επεσήμανε ότι «παρακολουθούμε με εθνική αγανάκτηση μια ανεπίτρεπτη προσπάθεια πλαστογραφήσεως της ιστορίας μας με το σφετερισμό του ιστορικού ονόματος της Μακεδονίας από ένα αρτιπαγές κράτος δύο περίπου εκατομμυρίων, όταν ολόκληρη Μεγάλη Βρετανία κατεπείθετο κατά τις διαπραγματεύσεις εισόδου της στην ΕΟΚ για την αποδοχή ως επίσημης ονομασίας της εθνονυμίας Ηνωμένο Βασίλειο(και όχι Μεγάλη Βρετανία) επειδή η Γαλλία προέβαλλε ενστάσεις λόγω της Γαλλικής Βρετάνης».

Εμείς όμως, όπως έλεγε και ο καθηγητής Μανώλης Ανδρόνικος, «αντιμετωπίσαμε το θέμα των Σκοπίων με δειλία ως να ήμασταν εμείς οι ένοχοι και οι πλαστογράφοι της ιστορίας», ως να μην γνωρίζαμε ότι Σλάβοι εγκαταστάθηκαν χίλια χρόνια μετά το Μέγα Αλέξανδρο στην περιοχή των Σκοπίων, περιοχή που ονομαζόταν στα αρχαία χρόνια Δαρδανία(όνομα που θα έπρεπε να φέρει και το κρατικό αυτό μόρφωμα που δημιούργησε ο Στρατάρχης Τίτο).

Ο κ. Καθηγητής περιέγραψε εν συντομία το εθνικό μας θέμα όπως εξελίσσεται σήμερα τονίζοντας και μια άλλη διάστασή του την οποία πολλοί λίγοι γνωρίζουν ότι δηλαδή, στο κρατίδιο των Σκοπίων «καταπιέζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι θρησκευτικές ελευθερίες στις αρχές του 21^ο αιώνα».

***

Το μαρτύριο και το δράμα ενός Αρχιεπισκόπου

και η σχισματική εκκλησία των Σκοπίων

Το κύριο μέρος της ομιλίας του κ. Τρίτου περιεστράφηκε γύρω από την εκκλησιαστική διάσταση του Σκοπιανού ζητήματος που δυστυχώς δεν είναι ευρύτερα γνωστή.

Όπως ανέφερε ο κ. Καθηγητής, ο Στρατάρχης Τίτος για να φτιάξει, να ισχυροποιήσει και να ενοποιήσει το κράτος των Σκοπίων, απέσπασε και τρεις μητροπόλεις από την Εκκλησία της Σερβίας και δημιούργησε την «Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Μακεδονίας». Αυτή την «Εκκλησία»  όμως σύνολη η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν την αναγνώρισε και τη θεωρεί σχισματική. Αντίθετα θεωρεί κανονικό Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος(όπως παλαιότερα ονομαζόταν η Εκκλησία της περιοχής αυτής), τον Επίσκοπο Ιωάννη ο οποίος διαχώρισε τη θέση του από τους σχισματικούς,   «επειδή ακριβώς ήθελε να φύγει η Εκκλησία από τη δαμόκλειο σπάθη του εθνικισμού να μείνει στο έργο το εκκλησιαστικό που είναι η απάντηση στο ερώτημα της ζωής και του θανάτου και να μην γίνει μια κρατική υπηρεσία που να θεραπεύει αλλότριες ανάγκες από τις εκκλησιαστικές».

Όμως το κράτος των Σκοπίων δεν αναγνωρίζει εδώ και επτά χρόνια την Αρχιεπισκοπή Αχρίδος ως θρησκευτική οργάνωση. Έτσι τον Αρχιεπίσκοπο Ιωάννη από το 2003 μέχρι σήμερα, οι Σκοπιανές αρχές ασφαλείας, επανειλημμένα τον συλλαμβάνουν, τον οδηγούν σε δίκες και πολύμηνες φυλακίσεις(στις φοβερές φυλακές Ινζέροβο) με την κατηγορία της αναζωπυρώσεως εθνικού και θρησκευτικού μίσους και επιχειρούν ακόμη και την φυσική του εξόντωση με τρομοκρατικές ενέργειες όπως εκείνη του έτους 2005 όπου ένοπλοι μασκοφόροι απείλησαν τη ζωή του, πυρπόλησαν το μοναστήρι που διέμεινε, έκλεψαν ιερά αντικείμενα και βιαιοπράγησαν εναντίον μοναχών και μοναζουσών.

Με όσα ανάφερε ο κ. Καθηγητής, κατάδειξε την κυβερνητική παρέμβαση στη δικαιοσύνη για την σωματική και ηθική εξόντωση του Αρχιεπισκόπου Ιωάννου και τόνισε πως «μια χώρα που διακηρύσσει ότι σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και επιθυμεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση στο βάθος της στηρίζει ένα απολυταρχικό καθεστώς υπό τη σιωπηλή αδράνεια και αδιαφορία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και των ΗΠΑ».

Πρότεινε επίσης, για να λυθεί το πρόβλημα αυτής της σχισματικής  εκκλησίας:

1)    Να αρθεί οριστικά η ποινή φυλάκισης του Αρχιεπισκόπου Ιωάννου.

2)    Το επίσημο κράτος να αφήσει ελεύθερη την Εκκλησία να επιτελέσει το λυτρωτικό της έργο.

3)    Η σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων να αναγνωρίσει ως αντικανονικές τις ενέργειές της από το 1968 μέχρι σήμερα και να ζητήσει συγνώμη από της μητέρα εκκλησία τη Σερβική Εκκλησία για όσα άτοπα έπραξε μέχρι σήμερα σε βάρος της.

4)    Να δεχθεί την ονομασία της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Αρχιεπισκοπής Αχρίδος και όχι Μακεδονίας.

Τέλος είπε ο κ. Κοσμήτορας: «Κάνω έκκληση σε όλους σας να στηρίξουμε αυτούς τους ανθρώπους αυτούς τους μάρτυρες συνειδήσεως και παρ΄ ολίγον μάρτυρες αίματος διότι λιμό απόλλυνται. Μιλάμε για 60 μοναχούς και μοναχές, τον Αρχιεπίσκοπο, τους τρείς Επισκόπους  που κυριολεκτικά δεν έχουν να φάνε». Όσοι θέλουν να βοηθήσουν για να στηρίξουμε αυτούς τους μάρτυρες μπορούν να επικοινωνήσουν στο τηλέφωνο κιν.: 6937257655  για περισσότερες πληροφορίες.

***

Όχι στην προαιρετικοποίηση του  μαθήματος των Θρησκευτικών

Ο Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, μίλησε και στους Θεολόγους καθηγητές, την Παρασκευή το απόγευμα στην Αίθουσα Φιλολόγων του ΠΕΚ Μυτιλήνης. Στη συνάντηση αυτή τόνισε ότι παρατηρείται σήμερα, μια παγκόσμια στροφή υπέρ της θρησκευτικής αγωγής καθώς οι χώρες της Δύσης γεύτηκαν τους καρπούς  της πρόωρης και μονόπλευρης εξειδίκευσης και της  υπερτόνισης των τεχνολογικών μαθημάτων σε βάρος των ηθικών και ανθρωποπλαστικών.

Θεωρεί λοιπόν, ότι στις μέρες μας περισσότερο από ποτέ άλλοτε, είναι «αναγκαία η ενίσχυση της ανθρωπιστικής παιδείας, γιατί ενώ η πρακτική εκπαίδευση προετοιμάζει τον άνθρωπο να κάνει κάτι, η ανθρωπιστική του δίνει τη δυνατότητα να καταλάβει το νόημα αυτού που κάνει».

Την πολύ ενδιαφέρουσα και πολλαπλά ωφέλιμη εισήγησή του έκλεισε  λέγοντας ότι «γενικά το μάθημα των θρησκευτικών πρέπει να μείνει υποχρεωτικό αφού αποτελεί απαίτηση του Συντάγματος της χώρας και υπαγορεύεται όχι μόνο από τη θρησκευτική ομοιογένεια των Ελλήνων αλλά και από την αρραγή ενότητα Εκκλησίας και Έθνους.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι κανένας απολύτως λόγος δεν συνηγορεί  υπέρ της προαιρετικοποιήσεως και στην ουσία καταργήσεως του μαθήματος των Θρησκευτικών. Αντίθετα πολλοί λόγοι επιβάλλουν την ισχυροποίηση και την ποιοτική του βελτίωση. Όλοι είμαστε ανοικτοί σε ποιοτικές βελτιώσεις και της ύλης και των γνωστικών αντικειμένων.

Η νέα γενιά που ζει σε μια εποχή ολοκληρωτικού μηδενισμού και οριστικής ανατροπής των αξιών έχει απόλυτη ανάγκη από το ανθρωπιστικό και ηθικοπλαστικό μάθημα των Θρησκευτικών, το οποίο υπηρετεί την οικουμενική αντίληψη του ανθρώπου, την ελληνική αυτοσυνειδησία και την ηθική θωράκιση της προσωπικότητας.  Η οικουμενική αντίληψη του ανθρώπου, η ελληνική αυτοσυνειδησία και  η ηθική θωράκιση της προσωπικότητας, είναι το τρίπτυχο της σκοποθεσίας του μαθήματος μας».