Μία φράση του όρκου θυμήθηκε ο Πρωθυπουργός κατά την ομιλία του στο μνημόσυνο του Κυπρίου Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου στις 9 Δεκεμβρίου: «Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» (ελάττω ή ελάσσω όπως έλεγαν θάλασσα ή θάλαττα). Δηλαδή: Την πατρίδα δεν θα την παραδώσω μικρότερη από όση την παρέλαβα. Ήταν ένας φόρος τιμής στον Τάσσο που είπε ΟΧΙ στο ρατσιστικό σχέδιο Ανάν. Και μία επιβεβαίωση των δεσμών αίματος μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου.

Αυτούς τους δεσμούς εδραίωσε με τη θυσία του πριν από 100  χρόνια ο Δήμαρχος Λεμεσού Χριστόδουλος Σώζος. Ήλθε ως εθελοντής  και ζήτησε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο να αγωνισθεί στην πρώτη γραμμή. Σκοτώθηκε στις 6.12.1912 στη μάχη της Αετορράχης έξω από τα Ιωάννινα. Ήταν ένας από τους πολλούς Έλληνες της Κύπρου που μετείχαν στους Πανελληνίους εθνικούς αγώνες του 1821, του 1912, του 1940. Ο ενιαίος Ελληνισμός τιμά και ευγνωμονεί τον Σώζο και τον Τάσσο διότι μάς διδάσκουν πρότυπα αγωνιστικότητος σε περίοδο γενικευμένης κρίσης.

Βρέθηκα στην Κύπρο μία ημέρα μετά την ψήφιση των μνημονιακών μέτρων από την Βουλή των Αντιπροσώπων. Βρήκα περίσκεψη και αγωνία, αλλά και συγκρατημένη αισιοδοξία ότι και αυτή η καταιγίδα θα περάσει. Οι Έλληνες της Κύπρου κατόρθωσαν να ορθοποδήσουν οικονομικά και ψυχολογικά μετά την τουρκική εισβολή του 1974. Ξέρουν να επιβιώνουν.

Στην αίθουσα όπου παρουσίασα την ομιλία μου υπήρχε μία ζωγραφιά με τον Μάρκο Δράκο, ήρωα της ΕΟΚΑ, δίπλα στον Αθανάσιο Διάκο. Οι συνομιλητές μου, κυρίως εκπαιδευτικοί, ήσαν ενοχλημένοι από την προσπάθεια της αριστερής διακυβερνήσεως του Δημήτρη Χριστόφια να αφελληνίσει το εκπαιδευτικό σύστημα της Κύπρου. Δεν το επέτυχε, διότι αντέδρασε ο λαός, η Εκκλησία, οι εκπαιδευτικοί. Ευτυχώς στις Προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου 2013 ο εκλεκτός του Χριστόφια δεν έχει ελπίδες. Είτε εκλεγεί ο Κεντροδεξιός Νίκος Αναστασιάδης, είτε ο Κεντροαριστερός Γιώργος Λιλλήκας όλοι ελπίζουν ότι θα ανακοπεί η εθνική αποδόμηση που ξεκίνησαν το ΑΚΕΛ και ο Χριστόφιας.

Η ιστορική μνήμη του Ελληνισμού είναι ισχυρότερη από τα Μνημόνια.