Τα νέα Προγράμματα Σπουδών Δημοτικού και Γυμνασίου που αφορούν στο μάθημα των Θρησκευτικών αποτελούν μια αρνητική εξέλιξη γύρω από το χαρακτήρα του μαθήματος. Σχολικοί Σύμβουλοι σε συναντήσεις εκπαιδευτικών κάνουν λόγο για εφαρμογή τους σε όλα τα σχολεία ήδη από την επόμενη σχολική χρονιά (2012-2013).

Παρεμβαίνοντας στο δημόσιο διάλογο που ξεκίνησε μετά τη συνάντηση των Θεολόγων του Ν. Τρικάλων, μεταξύ του Συμβούλου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ. Σταύρου Γιαγκάζογλου και του Καθηγητή Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής Θεσσαλονίκης κ. Ηρακλή Ρεράκη, θεωρώ ότι πλέον με δεδομένη την σύνταξη και πιλοτική εφαρμογή του Προγράμματος Σπουδών, το βασικό ζήτημα είναι η νόθευση και η αλλαγή της θεματολογίας του μαθήματος.

Παρόλα αυτά στη συνάντηση των Τρικάλων όσοι ήμαστε παρόντες μείναμε με την εντύπωση ότι ο κ. Γιαγκάζογλου όταν αναφέρθηκε στον κ. Ρεράκη μιλούσε για τη συμμετοχή του στις τωρινές επιτροπές σύνταξης των νέων Προγραμμάτων Σπουδών.   Αν και το θέμα της συμμετοχής και του αποκλεισμού προσώπων από τις Επιτροπές Εμπειρογνωμόνων είναι πολύ σοβαρό, δεν είναι τώρα πλέον το πρωτεύον. Με τα νέα προγράμματα το μάθημα μετατρέπεται σε Θρησκειολογία και Κοινωνιολογία της Θρησκείας, εξετάζοντας τα εξωτερικά στοιχεία των Θρησκειών, αδιαφορώντας για την ουσία και το περιεχόμενο της χριστιανικής πίστης. Και αυτό είναι πράγματι μείζον πρόβλημα. Στην ουσία δηλαδή πρόκειται δια της πλαγίας οδού για το τέλος της ορθόδοξης χριστιανικής παιδείας των μαθητών της Ελλάδος.

Έτσι, για να αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα, οι μαθητές της Β΄ Γυμνασίου θα μελετούν ενότητες όπως “Εμείς και οι «άλλοι» (4 δίωρα)” ή “Διάσπαση και αντιπαλότητα στις θρησκείες (5 δίωρα)”κ.λ.π. αντί να μελετούν την Καινή Διαθήκη, όπως κάνουν μέχρι σήμερα.

Είναι καιρός να σταθούμε όλοι απέναντι στις ευθύνες μας για την ορθόδοξη χριστιανική παιδεία των παιδιών μας και να ξεκαθαρίσουμε τη στάση μας.

Στα νέα Προγράμματα Σπουδών δεν χρειάζεται η αλλαγή κατεύθυνσής της διδασκόμενης ύλης του μαθήματος των Θρησκευτικών σε μια θεματολογία που ούτε τους μαθητές αλλά ούτε τους καθηγητές ωφελεί περισσότερο από ότι η αναφορά στην Αγία Γραφή, δηλαδή στο μήνυμα του Θεανθρώπου Σωτήρα και Λυτρωτή Ιησού Χριστού. Η ενασχόληση με το ρατσισμό και τη βία – θέματα που άνετα μπορούν να διδαχθούν με προσέγγιση ουμανιστική, κοινωνιολογική και από πολλές άλλες ειδικότητες καθηγητών - θα έπρεπε να είναι το δευτερεύον στη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών και πρωτεύον το πρόσωπο του Χριστού.

Ο Πρόεδρος του Παραρτήματος Θεολόγων Νομού Τρικάλων

π.   Απόστολος Μανώλης

πηγή: http://aktines.blogspot.com/2012/04/blog-post_9310.html