***
Τολμήστε!
Κείμενο 32 Προσωπικοτήτων των Γραμμάτων, της Τέχνης και των Επιστημών*
Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου. Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά.
Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.
Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους Έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή.
Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας, μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή.
Όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας.
Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.
Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών.
*Ο Νίκος Αλιβιζάτος είναι συνταγματολόγος• ο Νάσος Βαγενάς είναι κριτικός λογοτεχνίας• ο Θανάσης Βαλτινός είναι συγγραφέας• ο Γιάννης Βούλγαρης είναι πολιτικός επιστήμονας• ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης είναι κλασικός φιλόλογος• ο 'Αγγελος Δεληβοριάς είναι αρχαιολόγος• ο Γιώργος Δερτιλής είναι πολιτικός επιστήμονας• η Κική Δημουλά είναι ποιήτρια• ο Απόστολος Δοξιάδης είναι μαθηματικός και συγγραφέας• ο Αρίστος Δοξιάδης είναι οικονομολόγος• ο Τάκης Θεοδωρόπουλος είναι συγγραφέας• η Αθηνά Κακούρη είναι συγγραφέας• ο Ορέστης Καλογήρου είναι φυσικός• ο Στάθης Καλύβας είναι πολιτικός επιστήμονας• η Βάσω Κιντή είναι φιλόσοφος• ο Μένης Κουμανταρέας είναι συγγραφέας• ο Γιάννης Κουνέλης είναι ζωγράφος• ο Ανδρέας Κούρκουλας είναι αρχιτέκτονας• ο Πέτρος Μάρκαρης είναι συγγραφέας• ο Νίκος Μουζέλης είναι κοινωνιολόγος• ο Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος είναι ιατρός• ο Τάσος Μπουλμέτης είναι σκηνοθέτης• ο Γιώργος Παγουλάτος είναι πολιτικός επιστήμονας• ο Βασίλης Παπαβασιλείου είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης• ο Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου είναι εικαστικός• ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι μουσικοσυνθέτης και στιχουργός• ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης είναι συγγραφέας• ο Παύλος Σούρλας είναι νομικός• ο Γιάννης Στουρνάρας είναι οικονομολόγος• ο Σταύρος Τσακυράκης είναι συνταγματολόγος• ο Χαρίδημος Τσούκας είναι καθηγητής οργανωσιακής θεωρίας • ο Αλέκος Φασιανός είναι εικαστικός.
Πηγή: http://g700.blogspot.com/2011/06/blog-post.html
***
Μηνύματα συμβιβασμού και μηνύματα αξιοπρέπειας
Κωνσταντίνος Χολέβας
Πολιτικός Επιστήμων
Την ώρα που ο Αντώνης Σαμαράς ζητά με λογική επιχειρηματολογία την επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου.
Την ώρα που ο διακεκριμένος Συνταγματολόγος καθηγητής Γεώργιος Κασιμάτης εξηγεί με πειστικό τρόπο ότι η δανειακή σύμβαση είναι αντισυνταγματική και άκυρη, διότι έπρεπε να εγκριθεί από τουλάχιστον 180 βουλευτές.
Την ώρα που ο διεθνούς φήμης Ακαδημαϊκός Βασίλειος Μαρκεζίνης δηλώνει ότι στα εθνικά και στα οικονομικά θέματα οι κυβερνώντες αντικατέστησαν το Μολών Λαβέ με το «Πωλών Λαβέ».
Την ώρα που ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης εκφράζει την ανησυχία του για πιθανό ξεπούλημα του εθνικού πλούτου.
Την ώρα που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία του λαού μας θεωρεί αποτυχημένη την εφαρμογή του Μνημονίου.
Και την ώρα που χιλιάδες άνεργοι, απολυμένοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, νέοι, γέροι, κομματικοποιημένοι ή ανένταχτοι κατακλύζουν τις πλατείες των μεγάλων πόλεων για να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά (πλην ελαχίστων που εκτρέπονται σε βιαιότητες και επικίνδυνο αντικοινοβουλευτισμό),
Την ώρα, λοιπόν, που συμβαίνουν όλα αυτά εμφανίζονται 32 διανοούμενοι και επιστήμονες και με ένα κείμενό τους (με τίτλο: Τολμήστε) δίνουν στήριγμα στο αποτυχημένο και αντισυνταγματικό μνημόνιο και στην άδικη κοινωνική πολιτική που αυτό συνεπάγεται. Το κείμενο αυτό προβλήθηκε από την κρατική τηλεόραση και τα φιλομνημονιακά Μ.Μ.Ε. και έρχεται να λειτουργήσει σαν δεκανίκι σε μία πολιτική που καταρρέει.
Προς Θεού δεν αμφισβητώ το ειλικρινές ενδιαφέρον αυτών των ανθρώπων για την τύχη της Ελλάδος, ούτε υποτιμώ την προσφορά τους στα Γράμματα και στην Επιστήμη. Ειδικά για μια ποιήτρια και Ακαδημαϊκό, όπως την Κική Δημουλά, που εκτιμώ ιδιαιτέρως. Πιστεύω, όμως, ότι το κείμενο αυτό απογοήτευσε όσους το διάβασαν, διότι από τους πνευματικούς ανθρώπους περιμένουμε αγωνιστικότητα και αντιστασιακό πνεύμα .Όχι τάσεις υποταγής και συμβιβασμού. Οι 32 κατηγορούν τις αντίθετες φωνές ως εκφράσεις «λαϊκισμού και ανευθυνότητας». Κάποιος θα μπορούσε να τους ερωτήσει: Και ποια είναι η υπευθυνότητα; Να εθελοτυφλείτε μπροστά στην αποτυχία του Μνημονίου και στην πρωτοφανή εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας χωρίς τη νομότυπη έγκριση της Βουλής;
Θα ήθελα επίσης να τους ερωτήσω: Αν πράγματι ως πνευματικοί άνθρωποι θέλετε να έχετε μία δημόσια παρέμβαση, γιατί δεν ακούσαμε τη φωνή σας για τη διαστρέβλωση της ελληνικής Ιστορίας από τα Σκόπια; Γιατί δεν μιλήσατε για τον εξοβελισμό των μεγάλων λογοτεχνών μας από τα σχολικά βιβλία; Γιατί δεν δηλώσατε την αλληλεγγύη σας στην Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων, η οποία διαφωνεί με τη σχεδιαζόμενη κατάργηση της Αντιγόνης του Σοφοκλέους και του Επιταφίου του Περικλέους από τα Λύκεια; Γιατί δεν μιλήσατε όταν από τηλεοπτικές εκπομπές λοιδορήθηκαν οι ήρωες του 1821 και αμφισβητήθηκε η διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού;
Το κείμενο των 32 δεν πείθει κανέναν. Πολλοί από αυτούς υπέγραψαν πριν από λίγα χρόνια αντίστοιχο κείμενο υπέρ του Σχεδίου Ανάν. Προσπάθησαν να φοβίσουν τους Ελληνοκυπρίους ότι θα συμβούν φοβερά και τρομερά αν υπερισχύσει το ΟΧΙ. Τελικά το σχέδιο καταψηφίσθηκε, η Κύπρος είναι πλήρες μέλος της Ευρ. Ένωσης, κορυφαίοι ξένοι συνταγματολόγοι έκρινα το σχέδιο ως αντιδημοκρατικό και αντιευρωπαϊκό, αλλά οι υποστηρικτές του Ανάν δεν βγήκαν να ζητήσουν συγγνώμην. Οι υπογραφές τους είναι νωπές και ο λαός μας δεν ξεχνά τόσο εύκολα όσο νομίζουν. Και τώρα έρχονται να μας πουν ότι όσοι διαφωνούν με το μνημόνιο είναι ανεύθυνοι και λαϊκιστές; Ήμαρτον!
Ευτυχώς που τις ίδιες ημέρες εμφανίσθηκε ένα άλλο κείμενο γεμάτο εθνική αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια και ιστορική τεκμηρίωση, αλλά αυτό το κείμενο δεν προβλήθηκε από τα τηλεοπτικά δίκτυά μας. Πρόκειται για την «Επιστολή των γηγενών Μακεδόνων στον ΟΗΕ», την οποία υπογράφουν οι Παμμακεδονικές Ενώσεις ΗΠΑ, Καναδά, Ευρώπης, Αυστραλίας και Αφρικής καθώς και δεκάδες σωματεία Μακεδόνων από τον ελλαδικό χώρο. Το κείμενο μεταξύ άλλων αναφέρει και τα εξής:
«... 5. Δεν δεχόμαστε να παραχωρήσουμε το προγονικό μας όνομα «Μακεδόνας» και την ιστορική και πολιτιστική ταυτότητά μας στον πολυεθνικό πληθυσμό της Π.Γ.Δ.Μ.. Η Π.Γ.Δ.Μ. αποτελείται επίσημα από είκοσι μία (21) εθνότητες με κυρίαρχες αυτές των Σλάβων και των Αλβανών.
6. Δεν δεχόμαστε να ονομαστεί Μακεδονία η περιοχή των Σκοπίων, για να εξυπηρετήσουμε τα επεκτατικά σχέδια των κυβερνήσεων της Π.Γ.Δ.Μ. εις βάρος της Ελλάδος. Η περιοχή των Σκοπίων ποτέ δεν περιλαμβανόταν μέσα στα όρια της ιστορικής Μακεδονίας, μέσα στα όρια της οποίας κατοικούμε ανέκαθεν εμείς οι Μακεδόνες.
7. Δεν νομιμοποιούμε κανέναν πολιτικό της Ελλάδος να παραχωρήσει το όνομά μας «Μακεδόνας» στον Σλαβικό πολιτισμό της Π.Γ.Δ.Μ. αποδεχόμενος σύνθετο όνομα ή γεωγραφικό προσδιορισμό που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγό του στην οριστική ονομασία της Π.Γ.Δ.Μ. Οι Έλληνες πολιτικοί δεσμεύονται από την απόφαση των πολιτικών αρχηγών την 13.4.1992 στην Αθήνα υπό την Προεδρία του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας...».
Το κείμενο των Μακεδόνων του απανταχού Ελληνισμού καταλήγει με την πρόσκληση προς τον Γ.Γ. του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν, τον μεσολαβητή Μάθιου Νίμιτζ και άλλους διεθνείς παράγοντες να επισκεφθούν τα μνημεία και τα μουσεία της αρχαίας ελληνικότατης Μακεδονίας στις Αιγές, στο Δίον, στην Πέλλα, στην Αιανή, στη Θεσσαλονίκη.
Από τη μία, λοιπόν, έχουμε ένα κείμενο που δείχνει άγνοια της πραγματικότητας και μάς καλεί σε συμβιβασμό και από την άλλη ένα τεκμηριωμένο με ντοκουμέντα κείμενο που αποπνέει αγωνιστικότητα και αισιοδοξία. Αυτή είναι η σημερινή Ελλάδα των αντιφάσεων.
***
Οι «32» ξέχασαν την Πλατεία και την Κάθαρση
της Σοφίας Βούλτεψη
Υποθέτω ότι κάποιοι απ’ αυτούς – η Κική Δημουλά, για παράδειγμα – θα το έχουν κιόλας μετανιώσει. Θα έχουν καταλάβει ότι χρησιμοποιήθηκαν για να υπογράψουν ένα κείμενο που τελικά αποσκοπεί στην διάσωση αυτών που ούτε διέσωσαν, ούτε διαθέτουν το αναγκαίο φιλότιμο να διασώσουν την πατρίδα – διαφορετικά δεν θα την είχαν καταστρέψει. Αναφέρομαι στις «32 προσωπικότητες» από τους χώρους των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών, που ξαφνικά «ανησύχησαν». «Αγανάκτησαν» κι’ αυτοί. Όλως τυχαίως, αποφάσισαν να παρέμβουν όταν οι πλατείες γέμισαν κόσμο και όταν τα φαινόμενα προπηλακισμού των υπευθύνων για την εθνική προδοσία του χρέους των 340 δις ευρώ, άρχισαν να πολλαπλασιάζονται.
Με ένα βερμπαλιστικό, ηθικολογικό κείμενο, εμφανίσθηκαν να νουθετούν, ένα είδος συμβούλων επιχειρήσεων κι’ αυτοί, ανθρώπους που δεν διαθέτουν νου – διαφορετικά θα τον είχαν χρησιμοποιήσει όταν σκόρπιζαν (με διαφόρους τρόπους) τους πακτωλούς των εθνικών και των κοινοτικών χρημάτων.
Είχαν μείνει άφωνοι επί χρόνια, παρακολουθώντας την καταστροφή.
Δεν είχαν αγανακτήσει όταν οι «προστατευόμενοί» τους έβαζαν τις υπογραφές τους κάτω από ένα κείμενο που καταργούσε την εθνική κυριαρχία, την κρατική ασυλία, την δυνατότητα να δανείζεται η χώρα από όποιον επιθυμεί να την δανείσει.
Δεν είχαν αγανακτήσει όταν είδαν (το έμαθαν, δεν μπορεί) να συρρικνώνονται οι συντάξεις των 700 ευρώ, να κόβονται επιδόματα, να πετιούνται οι άνθρωποι από τις δουλειές τους, να μεταναστεύει η νεολαία.
Τώρα, θυμήθηκαν ότι «η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο».
Τώρα θυμήθηκαν την ανάγκη να διαφυλαχθούν όσα οι Έλληνες με κόπους και θυσίες κέρδισαν.
Τώρα είδαν την ιδιοτέλεια – και όχι όταν διαπίστωσαν (δεν μπορεί, θα το διαπίστωσαν) πως ένα κόμμα κέρδισε την εξουσία γεμίζοντας τον κόσμο ψέματα.
Καλούν τους δειλούς να τολμήσουν. Αλλά δεν μας λένε τι ακριβώς να τολμήσουν να κάνουν.
Τους καλούν να αλλάξουν νοοτροπία, ενώ ξέρουν ότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι.
Τους καλούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους, αν και γνωρίζουν ότι ένας άνθρωπος ή διαθέτει αίσθημα ευθύνης ή δεν διαθέτει. Λοβοτομή δεν μπορούμε να του κάνουμε.
Ζητούν από τους αρχιτέκτονες του ψεύδους και της παραπλάνησης, τους μαέστρους της προπαγάνδας, αυτούς που επέμεναν ότι «λεφτά υπάρχουν», να μιλήσουν με ειλικρίνεια στον ελληνικό λαό.
Έγκλημα και Τιμωρία
Και το χειρότερο: Αυτοί, μέρος της πνευματικής ελίτ της χώρας, αυτοί που στα έργα τους αναζητούν την λύτρωση μέσω της Κάθαρσης, αυτοί που γνωρίζουν πως το έγκλημα ξεπλένεται μόνο με την τιμωρία, μας καλούν να τα κουκουλώσουμε όλα και να κάνουμε μια καινούργια αρχή, πάνω στα ερείπια της χώρας και με αρχηγούς τους ίδιους που οδήγησαν την πατρίδα στην ανυποληψία.
Λέξη δεν λένε για τους αυτουργούς του εγκλήματος. Θεωρούν μάλιστα πως είναι δίκαιο και ηθικό οι αυτουργοί να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να συνεχίσουν να κυβερνούν το καράβι που οι ίδιοι έριξαν στα βράχια.
Θεωρούν πως ξαφνικά, μόνο και μόνο επειδή τους το ζητούν, οι διεφθαρμένοι θα γίνουν αδιάφθοροι, οι ανίκανοι ικανοί και οι ασυνείδητοι πατριώτες.
Τους καλούν μάλιστα να πράξουν το καθήκον τους. Αλλά δεν μας λένε (οι «32») ποιο είναι αυτό το καθήκον. Να ενώσουν ελαττώματα, ιδιοτέλειες και ανικανότητες; Να βάλουν διάφορα μηδενικά στη σειρά και να τα προσθέσουν;
Γενικά και αόριστα παραθέτουν διάφορα ευχολόγια και κοινότοπες παραδοχές από την αλήστου μνήμης «Ισχυρή Ελλάδα», ενώ γνωρίζουν πως δεν υπάρχει Τραγωδία χωρίς Κάθαρση.
Διαφορετικά, δεν μπορεί, θα έλεγαν άλλα πράγματα. Θα καλούσαν αυτοί, οι αυτόκλητοι προστάτες ενός διεφθαρμένου και ασύδοτου συστήματος, την πολιτική τάξη της χώρας να καταργήσει τώρα το Άρθρο 86 του Συντάγματος, να πετάξει στη θάλασσα τη σαβούρα, να στείλει στο πυρ το εξώτερο τους ασυνείδητους, να αυτοκαθαρθεί.
Ούτε καν αυτό ζητούν. Δεν απαιτούν καν να επιστρέψουν τα κλεμμένα – και όσα χάθηκαν στην κακοδιαχείριση, κλεμμένα είναι κι’ αυτά. Τους καλούν απλώς να συμφωνήσουν. Αλλά σε τι πράγμα; Υπάρχει κάτι, υπάρχει κάποια άλλη καταστροφή επί της οποίας μπορούν να συμφωνήσουν;
Διάλεξαν στρατόπεδο
Υπάρχει και κάτι ακόμη χειρότερο: Από το γενικόλογο κείμενό τους δεν απουσιάζει μόνο η λέξη Κάθαρση. Απουσιάζει και η οποιαδήποτε αναφορά στο μεγάλο θέμα των ημερών, τις συγκεντρώσεις του κόσμου στις πλατείες.
Μπορεί να διαφωνούν, μπορεί να κάνουν δεύτερες σκέψεις, μπορεί να φαντάζονται και να πιστεύουν ό,τι θέλουν. Αλλά να αγνοούν επιδεικτικά κάτι που συμβαίνει;
Να περιφρονούν την πραγματικότητα; Να συμπεριφέρονται ως Αρειανοί; Να δίνουν την εντύπωση αυτοί, που υποτίθεται ότι διαθέτουν το ένστικτο να συλλαμβάνουν τα μηνύματα της εποχής και την ικανότητα να τα ερμηνεύουν, πως δεν ενδιαφέρονται ούτε καν για τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα – έστω και αν αμφισβητούν τα κίνητρά τους;
Οι χιλιάδες που βρίσκονται στους δρόμους είναι καλοί όταν αγοράζουν βιβλία και cd, όταν πηγαίνουν σε διαλέξεις και εκθέσεις, αλλά δεν αξίζει να ρίξει πάνω τους το στοργικό της βλέμμα η πνευματική μας ελίτ;
Κράτησε όλη της τη στοργή και όλο της το ενδιαφέρον για τους τζαμπατζήδες; Διάλεξε στρατόπεδο; Δυσανάλογο, πολύ δυσανάλογο αυτό το ενδιαφέρον.
Εκτός κι’ αν η φράση τους «η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο», αναφέρεται ακριβώς σ’ αυτό. Ή μήπως στον τραγέλαφο του «Εθνικού Κήπου» και στις σπαρταριστές διηγήσεις που ακολούθησαν;
Αλήθεια, δεν καταλαβαίνετε πως άνθρωποι που υποδύονται τους νομοθέτες και σπάνε τα πόδια τους νυχτιάτικα για να δραπετεύσουν από αυτούς που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν,δεν μπορούν να σκεφθούν τα στοιχειώδη – πόσο μάλλον να βγάλουν την χώρα από την κρίση;
Μα, αν δεν είχατε παρασυρθεί, είμαστε βέβαιοι ότι θα γράφατε κείμενα και τραγούδια και αναλύσεις και θα ζωγραφίζατε καρικατούρες, εμπνευσμένοι από αυτήν την απόλυτη γελοιότητα.
Και επιτέλους, το Έθνος κινδυνεύει, εσείς τι προτείνετε; Να επιλέξει ξανά για σωτήρες του αυτούς που το γκρεμοτσάκισαν;
Οι «αταίριαστοι»
Και πώς συγκεντρώθηκε αυτό το ετερόκλητο πλήθος των 32 «αγανακτισμένων» (από την ανάποδη);
Βρέθηκαν σε καμιά δεξίωση, σε κανένα πάνελ, σε καμιά παρουσίαση και σκέφθηκαν πως κάτι πρέπει να κάνουν;
Ένιωσαν ότι έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους, ότι κάτι τους συνδέει;
Θέλω να πω, πού κολλάνε οι συγγραφείς, οι συνθέτες, οι ζωγράφοι με τους καθηγητές και αναλυτές της οικονομικής και της πολιτικής καταστροφής;
Μπορεί να μας πουν οι κυρίες Δημουλά και Κακούρη τι σχέση έχουν με τον γενικό διευθυντή του ΙΟΒΕ;
Μπορεί να μας πει ο κ. Σαββόπουλος τι σχέση έχει με έναν «διαχειριστή επιχειρηματικών συμμετοχών»;
(Όσοι αισθάνονται ότι δεν έχουν καμιά σχέση, μπορούν αντιστοίχως να βάλουν τα δικά τους ονόματα).
Πώς δέχθηκαν αυτοί που στηρίζονται στον λαό και τον έχουν για πηγή έμπνευσής τους να συνυπογράψουν κείμενο με τους συμβούλους των καταστροφέων και των πρωινών καφέδων;
Και αυτό το αποστεωμένο και απαλλακτικό κείμενο ποιος το έγραψε; Ποιος είναι ο συγγραφέας;
Γιατί για να το έγραψαν συγγραφείς όπως αυτοί των οποίων τα ονόματα φιγουράρουν στη λίστα, το αποκλείω. Διότι τότε, είναι βέβαιο, πως άλλοι γράφουν τα βιβλία τους.
Επίσης: Το (εκτός θέματος και εκτός παλμού εποχής) κείμενο γράφτηκε και μετά κυκλοφόρησε δια περιφοράς ή συναντιούνται συχνά αυτοί οι αταίριαστοι και ξέρουν να διαβάζουν ο ένας τη σκέψη του άλλου;
Για να γράφτηκε λίγο-λίγο απ’ όλους (σαν το Μυθιστόρημα των Τεσσάρων, ένα πράμα) το βρίσκω κομμάτι δύσκολο.
Κάποιος κάθισε και το έγραψε. Και από κάτω δέχθηκαν να βάλουν τις υπογραφές τους άνθρωποι που μέχρι τώρα ξέραμε πως γράφουν για να εκφράζουν τον λαό.
Άνθρωποι που στον λαό αναζητούν τους ήρωές τους…
Αλλά πού στο καλό συναντήθηκαν; Πώς διανοήθηκαν ότι έχουν κάτι το κοινό; Πώς φαντάστηκαν ότι μπορούν να συμφωνήσουν επί ενός κειμένου που δεν ζητά Δικαιοσύνη; Πώς τους κατέβηκε να υπερασπιστούν τους θύτες και να εγκαταλείψουν τα θύματα;
Τώρα την θυμήθηκαν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας; Ή μήπως δεν πήραν είδηση ότι οι «προστατευόμενοί» τους ξεκοκάλισαν τέσσερα (πέντε μαζί με το πρώτο δώρο του 1 δις εκιού) κοινοτικά πλαίσια στήριξης;
Θέλω να πιστεύω ότι κάποιοι παγιδεύτηκαν. Και αυτοί οι «κάποιοι» καλούνται να αποσύρουν τις υπογραφές τους – αφού προηγουμένως μας πουν ποιος ήταν ο εμπνευστής του εγχειρήματος, αυτός που κατόρθωσε να ασκήσει τόσο μεγάλη επιρροή πάνω τους και να τους παραπλανήσει, να κάνει την σκέψη τους να ξεστρατίσει.
Οι εκ των 32 συγγραφείς και καλλιτέχνες οφείλουν να αποσύρουν τις υπογραφές τους. Διότι δεν δικαιούνται να διαλέγουν άλλο στρατόπεδο από αυτό του χειμαζόμενου και πλειστάκις εξαπατημένου λαού, στην υπηρεσία του οποίου υποτίθεται ότι έχουν θέσει το ταλέντο τους και στον οποίο οφείλουν να συμπαραστέκονται και να τον καθοδηγούν ως υπεύθυνοι πνευματικοί ταγοί.
Οι υπόλοιποι ας κάνουν ό,τι τους φωτίσει ο Θεός…
(Αφού προηγουμένως τους συγχωρήσουν τα παραπλανημένα – δεν βρίσκω επιεικέστερο χαρακτηρισμό – θύματά τους. Προσωπικά, μου αρκεί που οι αυτόκλητοι προστάτες των ανικάνων κατόρθωσαν να παραπλανήσουν λιγότερα από είκοσι μέλη της πολυπληθούς πνευματικής ελίτ της χώρας).
Και κάτι ακόμη: Τι κρίμα! Πολύ αργά, πολύ λίγο…
Πηγή: http://news-gr.gr/2011/06/%CE%BF%CE%B9-%C2%AB32%C2%BB-%CE%BE%CE%AD%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B1/
