Τί θα ψηφίσετε στις εκλογές; Είναι το ερώτημα που ακούω συχνά αυτές τις ημέρες. Από κάποιους μάλιστα ακούω και μία παραλλαγή του ερωτήματος: Να ψηφίσουμε ή να απόσχουμε για να δείξουμε τη διαμαρτυρία μας για την οικονομική κατάσταση; Θα σας πω ειλικρινά τις προσωπικές απόψεις μου για τα δύο ερωτήματα, αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες μαζί με τις εγκάρδιες αναστάσιμες ευχές μου.
Αρχικά δηλώνω ότι θεωρώ λάθος την αποχή. Στη κορυφαία ημέρα για τη δημοκρατία και για τη λαϊκή βούληση είναι σφάλμα να χάνει ο πολίτης τη δυνατότητα να εκφράσει την άποψή του για την κυβέρνηση που θέλει και για τα πρόσωπα που επιλέγει ως βουλευτές. Η αποχή, συγγνώμην που θα το πω έτσι , είναι μία λιποταξία. Καλείσαι να συμμετάσχεις υπεύθυνα στη διαμόρφωση του νέου πολιτικού σκηνικού και του νέου κυβερνητικού σχήματος. Μην απουσιάσεις, μην αδιαφορήσεις. Μετά θα γκρινιάζεις λέγοντας: Ποιοι είναι αυτοί που μας κυβερνούν. Αλλά θα σου απαντήσουν οι άλλοι: Αφού είχες την ευκαιρία να συνδιαμορφώσεις το αποτέλεσμα , και την απεμπόλησες, τώρα γιατί φωνάζεις. Δημοκρατία σημαίνει συμμετοχή, ευθύνη, προσωπική επιλογή, σκέψη ώριμη, ενδιαφέρον για τα κοινά. Στην αρχαία Αθήνα όποιος αδιαφορούσε για τα πολιτικά πράγματα είτε εθεωρείτο αχρείος-άχρηστος κατά τον Επιτάφιο Περικλέους είτε ετιμωρείτο όπως προέβλεπαν οι νόμοι του Σόλωνος. Αποχή σημαίνει αδιαφορία για το κοινό συμφέρον. Σημαίνει κλείσιμο στο καβούκι του ατομικισμού. Όλοι λοιπόν στις 6 Μαίου να είμαστε στις κάλπες. Και να ψηφίσουμε για να υπάρξουν άνθρωποι που θα μας κυβερνήσουν. Όχι απλώς για να διαμαρτυρηθούμε.
Ψήφος διαμαρτυρίας σημαίνει ότι δεν σε νοιάζει ποιος θα κυβερνήσει. Ότι αδιαφορείς για τους τιμονιέρηδες που θα έχουν στα χέρια τους το μέλλον της χώρας μας για τα επόμενα κρισιμότατα 4 χρόνια. Διαμαρτυρία μπορείς να εκφράσεις με μία επιστολή, μία διαδήλωση, με ένα πανώ, με μία απεργία, ίσως και με κάποιον άλλο τρόπο. Όταν όμως καλείσαι να κρίνεις πως θα βγούμε από το σημερινό πολιτικό και οικονομικό τέλμα τότε οφείλεις να δεις τα πράγματα πιο ψύχραιμα. Να κατανοήσεις ότι τα κόμματα και τα κομματίδια διαμαρτυρίας εκμεταλλεύονται την πικρία του κόσμου για τη μείωση μισθών και συντάξεων, δεν έχουν όμως συγκεκριμένο και συγκροτημένο πρόγραμμα. Να συνειδητοποιήσεις ότι με κραυγές κατά του ΕΥΡΩ δεν λύνονται τα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα. Όταν η χώρα μας είναι στην Ευρωζώνη και άλλοι προσπαθούν να μπουν αλλά δεν μπορούν ή δεν τους αφήνουν τότε είναι μέγα ολίσθημα να μιλούμε για έξοδο από το ΕΥΡΩ.
Κόμματα διαμαρτυρία είναι εύκολο να δημιουργηθούν, αλλά πρέπει να μας πουν με ποια πρόσωπα και με ποιες συγκεκριμένες και υλοποιήσιμες προτάσεις θα λύσουν τα προβλήματα. Όπως επίσης είναι εύκολο να δημιουργηθούν κόμματα και ομάδες μονοθεματικές, δηλαδή με έμφαση σε ένα και μόνο θέμα όπως π.χ. οι λαθρομετανάστες. Κατά καιρούς δημιουργήθηκαν στην πολιτική ιστορία μας μονοθεματικά κομματίδια, όπως π.χ. των οπαδών της δικατορίας Μεταξά μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ή των Κυνηγών προσφάτως. Γρήγορα ξεφούσκωσαν διότι ο λαός καταλαβαίνει ότι τα προβλήματα χρειάζονται σφαιρικότερη τοποθέτηση και εμπειρότερα πρόσωπα.
Το πιο προκλητικό φαινόμενο αυτών των εκλογών είναι να εμφανίζονται ως σωτήρες τα στελέχη εκείνου του κόμματος που μας οδήγησε σκοπίμως και άνευ λόγου στις δαγκάνες του ΔΝΤ. Οι πολιτικοί άνδρες και γυναίκες που συμμετείχαν στην ολέθρια διακυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου και στην εξίσου κακή περίοδο Κώστα Σημίτη. Οι άνθρωποι που συνυπήρχαν, συνυπέγραφαν και συναποφάσιζαν μαζί με εκείνους τους πολιτικούς που σήμερα σύρονται στη Δικαιοσύνη για προσωπική και αθέμιτη εκμετάλλευση των πολιτικών αξιωμάτων τους. Το ΠΑΣΟΚ που βαρύνεται με ΔΝΤ, Ίμια, Οτσαλάν, Μαδρίτη, εγκατάλειψη της ΑΟΖ και άλλα μοιραία λάθη δεν είναι δυνατόν να εμφανίζεται ως κυβερνητική εναλλακτική λύση.
Εξάλλου προκλητικό μου φαίνεται να διεκδικούν ρόλο τιμητού των πάντων νεόκοπα κόμματα που έχουν στη θέση της υπευθύνου Παιδείας μία κυρία, η οποία προκάλεσε το πανελλήνιο με την διαστρέβλωση της ελληνικής Ιστορίας, με τον συνωστισμό της Σμύρνης και με φιλοοθωμανικές απόψεις. Και ακόμη πιο προκλητικό μού φαίνεται αν κομπάζουν ότι θα μας βγάλουν από τα αδιέξοδα εκείνοι που ακόμη υμνούν τον δικτάτορα Στάλιν και τα γκουλάγκ των εκατομμυρίων φυλακισμένων και εκτελεσθέντων καθώς και εκείνοι που κάλυπταν μέχρι προσφάτως κάθε αυθαιρεσία των κουκουλοφόρων και των δήθεν αντιεξουσιαστών.
Θα ψηφίσω, λοιπόν, το μόνο κόμμα που μιλά για διέξοδο ευρωπαϊκή, αλλά με διάθεση και με εμπειρία να επαναδιαπραγματευτεί με τους Ευρωπαίους. Που προτείνει λύσεις ρεαλιστικές, αλλά έχει κατά νου τα άγχη του μισθοσυντήρητου και του συνταξιούχου. Που είπε ΟΧΙ στο πρώτο ολέθριο μνημόνιο, αλλά είπε ΝΑΙ με σοβαρές επιφυλάξεις στο δεύτερο, μόνο και μόνο γιατί έτσι θα επιτυγχάναμε το κούρεμα, δηλαδή την μείωση του χρέους μας. Που προτείνει εθνικά αξιοπρεπείς και πραγματοποιήσιμες λύσεις για την ΑΟΖ, την Κύπρο, το Μακεδονικό και τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών. Που ενδιαφέρεται για την προστασία της εθνικής ταυτότητας και της γλώσσας μας. Που μίλησε πρώτο με σοβαρά επιχειρήματα κατά της λαθρομετανάστευσης και της εγκληματικότητας. Που γνωρίζει να χειρίζεται τις διεθνείς και οικονομικές υποθέσεις μέσω των έμπειρων στελεχών του. Θα ψηφίσω Νέα Δημοκρατία.
