Ο διάσημος χορευτής «Νίκολσον»,

καλόγερος σήμερα στην Πάτμο ανοίγει την καρδιά του.

του Λευτέρη Σπινθουράκη

από την εφημερίδα «Espresso» 24 Ιανουαρίου 2009

Μετά από ένα όραμα εγκατέλειψε την κα­ριέρα του ως χο­ρευτής, αλλά και τα εγκόσμια. Ο Νίκος Καραδημητρίου, που έγινε γνωστός εκτός συνόρων με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Νίκολσον», αφού ταξί­δεψε χορεύοντας σε όλη την Ευρώπη και συνεργάστηκε, μεταξύ άλλων, με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ στη θρυλική ται­νία «Κλεοπάτρα», εδώ και δεκαέξι χρόνια ζει ασκητικά στην Πάτμο, σε ένα σπίτι όπου έχει το δικό του εκκλη­σάκι και πλέον δηλώνει ότι βρήκε τον Θεό... Ο χορευτής Νίκος Καραδημητρίου έζησε στη «χρυσή εποχή» της νυχτερινής Αθήνας. Στο παλμαρέ του έχει συνεργασίες με κολοσσούς του ελληνικού πενταγράμμου, όπως ο Δη­μήτρης Μητροπάνος, ο Τόλης Βοσκο­πούλας, η Ελένη Βιτάλη, η αείμνηστη Βίκυ Μοσχολιού, αλλά και με τους Δά­κη και Κατερίνα Στανίση. Παρουσίασε τα shows του σε πολλές πρωτεύουσες του εξωτερικού, κερδίζοντας χρήματα που του εξασφάλισαν μια άνετη ζωή. Όμως, αυτές οι μνήμες όχι μό­νο ξεθώριασαν, αλλά σβήστη­καν δια παντός από το μυαλό του. Όλα έγιναν μέσα σε μια στιγμή, όταν εί­δε ένα όραμα που τον «καλούσε» να μείνει στο Νησί της Αποκάλυψης ως μοναχός Αλέξανδρος. Δεν μπήκε καν σε δίλημμα. Χορτασμένος από δόξα και λεφτά, αποφάσισε να βγάλει τα καθημερινά -και μέχρι τότε φανταχτερά-του ρούχα και να φορέσει ράσα. Τα πά­ντα διαγράφηκαν από το μυαλό του σε χρόνο dt. «Ήταν λες και τα είχε ζήσει κάποιος άλλος» αποκαλύπτει τώρα στην «Espresso»...

Μπορεί να άφησε πίσω του ένα όνομα συνδεδεμένο με μια τρανή κα­ριέρα και μια ζωή γεμάτη φώτα, αλλά δεν το μετανιώνει. Πήγε στην Πάτμο και ζει ως μοναχός σε ένα σπίτι που έχτισε με προσωπική φροντίδα. Έχει γράψει ένα βιβλίο-αυτοβιογραφία με τον τίτλο «Από χορευτής μοναχός» προκειμένου να μπορέσει να κατα­σκευάσει δύο εκκλησάκια, αλλά και για να εξασφαλίσει τροφές για τις γάτες και τα άλλα του ζωάκια, που του κρατούν συντροφιά. Αμετανόητος γι' αυτή τη στροφή στην πορεία του, δη­λώνει στην «Espresso» από το Ιερό Κά­θισμα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος: «Η ζωή που κάνω τώρα είναι η ωραιότερη»!

«Ασχολήθηκα με το χορό από 18 χρόνων, όμως από τα 15 μου πήγαινα στην επαγγελματική σχολή εθνικού

μπαλέτου "Έλλη Ζουρούδη". Δούλεψα ως χορευτής για σαράντα χρόνια» λέει και προσθέτει: «Εργάστηκα στα πιο γνωστά και καλά μαγαζιά της Αθήνας και της Ευρώπης. Η χώρα που με γοή­τευσε ήταν η Ιταλία. Εκεί κέρδισα πολ­λά χρήματα γιατί εμφανίστηκα σε πολ­λά νυχτερινά κέντρα. Άλλωστε, στην Ιταλία μου δόθηκε η ευκαιρία να συμ­μετάσχω στην "Κλεοπάτρα", δίπλα στην Ελίζαμπεθ Τέιλορ (σ.σ.: η ταινία γυρίστηκε στηνΤσινετσιτά)».

- Στη συνέχεια, ανοίξατε καλλιτε­χνικό γραφείο. Κουραστήκατε από τη νύχτα και στραφήκατε σε αυτή την ενασχόληση;

Δεν κουράστηκα από τη νύχτα, αλ­λά επειδή επί σαράντα ολόκληρα χρό­νια γύριζα όλο τον κόσμο και χόρευα. Ήθελα να ηρεμήσω και να μείνω λίγο στην Ελλάδα. Άνοιξα τότε το γραφείο και μέσα σε ένα μήνα είχε γίνει το καλύτερο της Ελλάδας.

- Τι έγινε και αλλάξατε προορι­σμό;

Ήταν Μεγάλη Εβδομάδα και πήγα σε μια εκκλησία για να κοινωνήσω. Εί­χα είκοσι χρόνια να το κάνω και όταν γύρισα σπίτι, είδα ένα όραμα και άκουσα φωνές που μου έλεγαν: «Πή­γαινε στην Πά­τμο».       Αυτό ήταν!   Η   ζωή μου άλλαξε ριζικά  μέσα  σε μία εβδομάδα.

Στο βιβλίο του με τον τίτλο «Από χορευτής μοναχος» στο κεφάλαιο «Μεταστροφή του Νίκολσον», κάνει εκτενή ανάφορά στο όραμα που έγινε η αιτία να κάνει στροφή 180 μοιρών στη ζωή του. Εκεί, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Τη Μεγάλη Τρίτη του 1993, ο Νίκολσον μαζί με έναν φί­λο του επισκέφτηκαν το μοναστηράκι της Αγίας Σκέπης. Εκείνη τη μέρα γινόταν η προ­ετοιμασία για την ακολουθία της Αποκαθήλωσης και ο Νί­κολσον ζήτησε από τον ιερέα να του πάει το σεντόνι για να τελέσει το λειτουργικό εις μνή­μην της αδελφής του. Μετά από αυτή την επίσκεψη ο χορευτής ένιωθε μέσα του σαν να έχουν αλλάξει όλα, μπήκε στο δωμάτιο της αδελφής του κι έτρεμαν τα πόδια του. Τότε άρχισε να λέει το Πάτερ Ημών και τα μάτια του δάκρυ­σαν. Μπαίνοντας στο δωμάτιο της αδελφής του συνειδητοποίησε ότι οι τοίχοι από άσπροι ήταν σιελ και πάνω από το προσκεφάλι του κρεβατιού υπήρχαν σταυροί. Την άλλη μέρα κοι­νώνησε κι επέστρεψε σπίτι του αλλαγ­μένος και κάποια στιγμή άκουσε μια φωνή να του λέει: "Φύγε και πήγαινε στην Πάτμο", όπως κι έγινε».

ΠΟΣΟ εύκολο είναι για κάποι­ον να πουλά όλη την περιου­σία του για να ακολουθήσει το δρόμο του Χριστού; Ο πατέ­ρας Νίκος Καραδημητρίου δί­νει την απάντηση. «Ήταν πολύ εύκολη αυτή η διαδικασία για μένα. Νιώθω σαν να μη συνέ­βη ποτέ αυτό. Πούλησα ό,τι είχα και δεν είχα και πήγα κι έφτιαξα την εκκλησία μου, το σπιτάκι μου και ζω όπως δεν έζησα ποτέ ως τώρα». Η ζωή στην Πάτμο, και δη το χειμώ­να, δεν είναι εύκολη. Εκείνος όμως το απολαμβάνει. «Δεν βλέπω ούτε ψυχή, ούτε... μύ­γα. Έχω όμως τα γατάκια μου, τα σκυλάκια μου και ένα προβατάκι και ασχολούμαι με τη φροντίδα τους. Μέσα από αυ­τά ζω!» μας λέει.

- Προτού αποφασίσετε να πάτε στην Πάτμο, πιστεύ­ατε στον Θεό;

Από μικρό παιδί η μάνα μου με έμαθε να αγαπώ και να ακολουθώ το δρόμο του Θε­ού. Μπορεί στην πορεία να μην πήγαινα στην εκκλησία, αλλά είχα μέσα στην ψυχή μου τον Θεό. Δεν βλασφήμη­σα ποτέ τα Θεία. Εδώ ζω μια ευτυχισμένη κι ευλογημένη ζωή. Είμαι δεκαέξι χρόνια στην Πάτμο, δεν νοστάλγησα ποτέ καμιά στιγμή από το πα­ρελθόν. Ούτε με ενδιαφέρει τίποτα από αυτά που έκανα. Αυτή η ζωή που κάνω τώρα είναι η ωραιότερη. Ούτε προ­βλήματα έχω, ούτε τίποτα. Όταν είσαι δίπλα στον Θεό, δεν υπάρχει τίποτα από το παρελθόν...

Όσο για δυσκολίες, δεν τις έζησε. Όχι τουλάχιστον αυτά τα χρόνια που έχει εγκαταλείψει τα εγκόσμια. «Έως τώρα δεν έχω αντιμετωπίσει καμία δυσκολία. Στα δεκαέξι χρόνια πού είμαι στην Πάτμο, τα πάντα μου έρχονται στο πιά­το. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να σ' το εξηγήσω. Βιώνω καταστάσεις πρωτό­γνωρες και ζω μια ήρεμη ζωή. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν χρειάζεται να πιέσετε τον εαυτό σας για να γίνετε θρησκευόμενοι. Κάτι θα μεσολαβήσει στη ζωή σας και θα σας κά­νει να ανακαλύψετε το δρόμο του Θεού. Τέλος, προτρέπω τον κόσμο να με ακολουθήσει σε όλα αυτά που λέω μέσα στο βιβλίο μου».

«Δεν με ενδιαφέρει το παρελθόν,

όλα(χρήμα και δόξα) ήταν μηδέν»

Η ΑΤΖΕΝΤΑ του Νίκου Καραδημητρίου -μοναχός Αλέξανδρος σήμερα- είναι γεμά­τη από λαμπερά ονόματα. Άλλωστε, ήταν από, τα δυνατά ονόματα, ενώ συνεργάστη­κε και με σπουδαίους καλλιτέχνες. Εξακο­λουθεί μάλιστα να έχει σχέση με αρκετούς από αυτούς. «Μιλάω με τη Ρένα Κουμιώτη που ακόμη και τώρα είναι πάρα πολύ καλή φίλη μου. Επικοινωνώ και με τη Μαίρη Λί­ντα. Μάλιστα, την έχω φιλοξενήσει εδώ στην Πάτμο. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι με τον Κώστα Βουτσά τον οποίο επίσης έχω φιλοξενήσει στην Πάτμο, αλλά και με την τελευταία του γυναίκα, την Εύη Καραγιάννη. Μαζί τους, όταν είχαν έρθει στο σπίτι μου στο νησί, είχε έρθει και ο Άνθιμος Ανανιάδης. Συχνά επίσης με παίρνει τηλέ­φωνο ο Τόλης Βοσκόπουλος, αλλά επικοινωνώ και με τον Λάκη που τον έφερα εδώ στην Αθήνα από την Αλεξάνδρεια. Η Βίκυ

Μοσχολιού, που δυστυχώς δεν είναι πια εν ζωή, είναι μια καλλιτέχνιδα που θαύ­μαζα κι εξακολουθώ ακόμη να θαυμάζω».

- Έχετε βοηθήσει κάποιους καλλιτέ­χνες στα πρώτα χρόνια της καριέρας τους...

Έκλεισα το πρώτο μεροκάματο του Αντύπα στη «Φαντασία» και την πρώτη τηλεοπτική εμφάνιση του Λευτέρη Πανταζή. Συνεργάστηκα με τονΤόλη Βοσκόπουλο, τον Λημήτρη Μητροπάνο, την Ελένη Δήμου και την Κατερίνα Στανίση που την έφερα από τη Γερμανία.

Το παρελθόν πάντως δεν το νοσταλγεί. «Δεν με ενδιαφέρει» λέει και το πιστεύει. «Γνώρισα τα πάντα, κέρδισα χρήματα, είδα πώς είναι να έχεις δόξα. Όλα ήταν μηδέν και τίποτε άλλο. Τώρα διαπιστώνω ότι εί­μαι κάποιος, ότι έχω κάποιο προορισμό και καρδιά».