Θεολόγου
«Ἐθαυματούργησε Χριστέ τοῦ Σταυροῦ σου ἡ δύναμις»
«Ἡ πορνείαις πρότερον, μεμεστωμένη παντοίαις,
Χριστοῦ Νύμφη σήμερον,τῇ μετανοίᾳ εδείχθης.
Ἀγγέλων, τήν πολιτείαν ἐπιποθοῦσα,
δαίμονας, Σταυροῦ τῷ ὅπλῳ καταπατοῦσα
διά τοῦτο βασιλείας, ἐφάνης νύμφη Μαρία ἔνδοξε».
Την Ε’ Κυριακή των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αλλά και την 1η Απριλίου, η Ορθόδοξη Εκκλησία, τελεί τη μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, προς διέγερση των ραθύμων και αμαρτωλών εις μετάνοια.
Η Οσία Μαρία, καταγόταν από την Αίγυπτο, και σύμφωνα με την παράδοση έζησε κατά τον 4-5ον μ.Χ. αιώνα. Από νεαράς ηλικίας, ενώ ακόμη ήταν δώδεκα ετών, έλαθε της προσοχής των γονέων της, με αποτέλεσμα να καταλήξει στην Αλεξάνδρεια. Επειδή, όμως, αγνοούσε τα θεία εντάλματα, για δέκα επτά έτη είχε το νου της στραμμένο σε κάθε είδους γεώδεις απολαύσεις, όπου αναζητούσε τη χαρά και επιδίωκε απεγνωσμένα να βιώσει την ολοκλήρωση.
Ωστόσο, τα όσα έπραττε δεν της προσέφεραν πραγματική και χαρά και αγαλλίαση, αλλά, αντίθετα, αμαύρωνε καθημερινά το «κατ’εικόνα», ένα δώρο, που έδωσε ο Θεός μόνο στο ανθρώπινο γένος, για να μπορέσει να μοιάσει με Αυτόν. Η απογοήτευσή της, από τα όσα έζησε, την ώθησε να στραφεί, έστω από περιέργεια, προς τον Ιησού Χριστό.
Μαζί με άλλους προσκυνητές, λοιπόν, αναχώρησε για τα Ιεροσόλυμα, ώστε να παρευρεθεί στην Ύψωση του Τιμίου Σταυρού και να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους, όπου Έπαθε και Αναστήθηκε ο Ιησούς Χριστός, με την ελπίδα ότι θα έπαιρνε εφόδια αρετής και σωτηρίας.
Όμως, παρόλες τις καλές προθέσεις της, το βεβαρημένο της παρελθόν την κυνηγούσε και ο εθισμός την κυριαρχούσε, γι’ αυτό και δεν μπορούσε να αντισταθεί στο πειρασμό να συμπαρασέρνει στο βυθό της απωλείας πολλούς από τους άντρες που συναντούσε.
Όταν, λοιπόν, θέλησε να προσκυνήσει το Τίμιο Ξύλο, μία αόρατη δύναμη δεν της επέτρεπε να εισέλθει μέσα στο Ναό, παρόλο που προσπάθησε επανειλημμένως. Τότε, αντιλήφθηκε, ότι κάτι παράξενο συμβαίνει που αφορά την ίδια, αφού, εν τω μεταξύ, οι άλλοι προσκυνητές προχωρούσαν ανεμπόδιστα.
Το γεγονός αυτό την αναστάτωσε πολύ και της προξένησε ψυχική οδύνη. Από την άλλη, όμως, είχε και ως αποτέλεσμα, να προβληματισθεί σε μεγάλο βαθμό για τη διάπραξη των άλογων πράξεών της, γι’ αυτό και έλαβε την απόφαση να μετανοήσει, για όσα ψυχοφθόρα έπραξε ως τότε και να ακολουθήσει καλή πορεία. Έτσι, μετά απ’ αυτή την κίνηση μεταμέλειας, και αφού στράφηκε προς την Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, παρακαλώντας Την να μεσολαβήσει προς τον Υιό της, η αόρατη δύναμη υποχώρησε και γι’ αυτό μπόρεσε να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό.
Μετά την προσκύνηση του Σταυρού, την ίδια κιόλας ημέρα, η Οσία Μαρία, διαβλέποντας πέραν της προσωρινότητας του παρόντος κόσμου, προκειμένου να επιμεληθεί την αθάνατη ψυχή της και έτσι να ολοκληρώσει τη μετάνοιά της, κατασκήνωσε στο βάθος της ερήμου.
Εκεί, παρέμεινε μόνη για σαράντα επτά ολόκληρα έτη, όπου επιδόθηκε σε ασκητικό αγώνα και απερίσπαστη προσευχή προς το Θεό. Η Οσία, καθημερινά ερχόταν αντιμέτωπη με την αγριότητα και τις εικόνες των παθών, τις δύσκολες καιρικές συνθήκες της ερήμου, αλλά και τις ανελέητες επιδρομές των δαιμόνων. Ωστόσο, η Μαρία, υπέμενε το μαρτύριο αυτό με τη δύναμη του Τιμίου Σταυρού και χύνοντας δάκρυα μετανοίας, τα οποία γαληνεύουν τη ψυχή και ελκύουν τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Προς το τέλος τής ζωής της, η Πρόνοια του Θεού έφερε τον Γέροντα Ζωσιμά, ένα άγιο ασκητή, κοντά στην Οσία, ώστε αυτή να μπορέσει να εξομολογηθεί. Έτσι, η Μαρία, εξιστόρισε όλη τη βιωτή της και παρακάλεσε τον Γέροντα, όπως το επόμενο έτος, της προσκομίσει τα άχραντα Μυστήρια, για να κοινωνήσει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Πράγματι, ο Ζωσιμάς, επανήλθε μετά από ένα χρόνο, την Αγία και Μεγάλη Πέμπτη, για να μεταδώσει στην Οσία τα πανάχραντα Μυστήρια, όπως και έγινε. Ο Γέροντας, ένα έτος αργότερα, θέλησε να επισκεφθεί και πάλι την Οσία Μαρία, όμως, αυτή, είχε ήδη κοιμηθεί από την ημέρα που κοινώνησε της θείας Ευχαριστίας.
Πλησίον της Οσίας, ο Γέροντας βρήκε αναγραμμένη τη φράση: «Ἀββᾶ Ζωσιμά, θάψον ὧδε τὸ σῶμα τῆς ἀθλίας Μαρίας. Ἀπέθανον τὴν αὐτὴν ἡμέραν καθ’ ἢν ἐκοινώνησα τῶν ἀχράντων Μυστηρίων. Εὔχου ὑπὲρ ἐμοῦ».
Η Οσία Μαρία κοιμήθηκε σε ηλικία 100 ετών το έτος 378 ή το 437.
Ο Αββάς Ζωσιμάς επιχείρησε να ενταφιάσει τα τίμια λείψανα της Οσίας Μαρίας, αλλά αδυνατούσε, γιατί η γη ήταν σκληρή και δεν είχε τα απαραίτητα μέσα στη διαθεσή του. Τότε, ένας λέοντας προσέγγισε τον Γέροντα, ο οποίος εκείνη την ώρα προσευχόταν, προκειμένου να εξευρεθεί τρόπος να ενταφιάσει τα λείψανα της Οσίας. Ο λέοντας, λοιπόν, προσέφερε βοήθεια στον Ζωσιμά, σκάβοντας τη γη, ώστε ο Γέροντας να εναποθέσει τα εξαγιασμένα λείψανα της Οσίας.
Πηγή:http://aktines.blogspot.com/
