Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο Κεφ. 19.
«6 Ότε οὖν εἶδον αὐτὸν οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ ὑπηρέται, ἐκραύγασαν λέγοντες· σταύρωσον σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· λάβετε αὐτὸν ὑμεῖς καὶ σταυρώσατε· ἐγὼ γὰρ οὐχ εὑρίσκω ἐν αὐτῷ αἰτίαν. 7 ἀπεκρίθησαν αὐτῷ οἱ ᾿Ιουδαῖοι· ἡμεῖς νόμον ἔχομεν, καὶ κατὰ τὸν νόμον ἡμῶν ὀφείλει ἀποθανεῖν, ὅτι ἑαυτὸν Θεοῦ υἱὸν ἐποίησεν. 8 ῞Οτε οὖν ἤκουσεν ὁ Πιλᾶτος τοῦτον τὸν λόγον, μᾶλλον ἐφοβήθη, 9 καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸ πραιτώριον πάλιν καὶ λέγει τῷ ᾿Ιησοῦ· πόθεν εἶ σύ; ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπόκρισιν οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ.10 λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· ἐμοὶ οὐ λαλεῖς; οὐκ οἶδας ὅτι ἐξουσίαν ἔχω σταυρῶσαί σε καὶ ἐξουσίαν ἔχω ἀπολῦσαί σε; 11 ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς· οὐκ εἶχες ἐξουσίαν οὐδεμίαν κατ' ἐμοῦ, εἰ μὴ ἦν σοι δεδομένον ἄνωθεν· διὰ τοῦτο ὁ παραδιδούς μέ σοι μείζονα ἁμαρτίαν ἔχει. 13 ὁ οὖν Πιλᾶτος ἀκούσας τοῦτον τὸν λόγον ἤγαγεν ἔξω τὸν ᾿Ιησοῦν, καὶ ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ βήματος εἰς τόπον λεγόμενον Λιθόστρωτον, ἑβραϊστὶ δὲ Γαββαθᾶ· 14 ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν. 15 οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν. λέγει αὐτοῖς ὁ Πιλᾶτος· τὸν βασιλέα ὑμῶν σταυρώσω; ἀπεκρίθησαν οἱ ἀρχιερεῖς· οὐκ ἔχομεν βασιλέα εἰ μὴ Καίσαρα. 16 τότε οὖν παρέδωκεν αὐτὸν αὐτοῖς ἵνα σταυρωθῇ.
17 Παρέλαβον δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν καὶ ἤγαγον· καὶ βαστάζων τὸν σταυρὸν αὐτοῦ ἐξῆλθεν εἰς τὸν λεγόμενον κρανίου τόπον, ὃς λέγεται ἑβραϊστὶ Γολγοθᾶ, 18 ὅπου αὐτὸν ἐσταύρωσαν, καὶ μετ' αὐτοῦ ἄλλους δύο ἐντεῦθεν καὶ ἐντεῦθεν, μέσον δὲ τὸν ᾿Ιησοῦν. 19 ἔγραψε δὲ καὶ τίτλον ὁ Πιλᾶτος καὶ ἔθηκεν ἐπὶ τοῦ σταυροῦ· ἦν δὲ γεγραμμένον· ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος ὁ βασιλεὺς τῶν ᾿Ιουδαίων. 20 τοῦτον οὖν τὸν τίτλον πολλοὶ ἀνέγνωσαν τῶν ᾿Ιουδαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν τῆς πόλεως ὁ τόπος ὅπου ἐσταυρώθη ὁ ᾿Ιησοῦς· καὶ ἦν γεγραμμένον῾Εβραϊστί,῾Ελληνιστί, Ρωμαστί.
25 Οἱ μὲν οὖν στρατιῶται ταῦτα ἐποίησαν. εἱστήκεισαν δὲ παρὰ τῷ σταυρῷ τοῦ ᾿Ιησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ ἡ ἀδελφὴ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, Μαρία ἡ τοῦ Κλωπᾶ καὶ Μαρία ἡ Μαγδαληνή. 26 ᾿Ιησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρὶ αὐτοῦ· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου. 27 εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. καὶ ἀπ' ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια. 28 Μετὰ τοῦτο εἰδὼς ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι πάντα ἤδη τετέλεσται, ἵνα τελειωθῇ ἡ γραφή, λέγει· διψῶ. 30 ὅτε οὖν ἔλαβε τὸ ὄξος ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε, τετέλεσται, καὶ κλίνας τὴν κεφαλὴν παρέδωκε τὸ πνεῦμα.»
ΑΠΟΔΟΣΗ
Όταν τον είδαν οι αρχιερείς και οι υπηρέτες κραύγασαν: «σταυρώστε τον, σταυρώστε τον». Ό Πιλάτος τους λέγει: «Πάρτε τον εσείς και σταυρώστε τον, γιατί εγώ δεν του βρίσκω καμιά αιτία για κατηγορία». Οι Ιουδαίοι του απεκρίθησαν: «Εμείς έχουμε νόμο και με βάση το νόμο μας πρέπει να πεθάνει, γιατί έκανε τον εαυτό του Υιό του Θεού». Όταν ο Πιλάτος άκουσε αυτό τον λόγο φοβήθηκε περισσότερο και μπήκε πάλι στο κυβερνείο και λέγει στον Ιησού: «Από πού είσαι συ»; Άλλ' ο Ιησούς δεν του απάντησε. Ό Πιλάτος του λέγει: «Σ' έμενα δεν μιλάς; Δεν ξέρεις ότι έχω εξουσία να σε σταυρώσω και έχω εξουσία να σε αφήσω ελεύθερο;». Αποκρίθηκε ό Ιησούς: «Δεν θα είχες καμιάν εξουσία εναντίον μου, αν δεν σου είχε δοθεί άνωθεν. Γι' αυτό και εκείνος πού με παρέδωκε σ' εσένα έχει μεγαλύτερη αμαρτία».
Όταν άκουσε ο Πιλάτος τι έλεγαν, έβγαλε έξω τον Ιησού, αυτός δε κάθισε στη δικαστική έδρα, σε τόπο, πού λέγεται Λιθόστρωτο, στα εβραϊκά Γαββαθά. Ήταν ήμερα Παρασκευή του Πάσχα, ώρα δε περίπου έκτη. Και λέγει στους Ιουδαίους: «Να, ό βασιλεύς σας». Εκείνοι κραύγασαν: «Άρον, άρον σταύρωσε τον». Ό Πιλάτος τους λέγει: «Τον βασιλέα σας να σταυρώσω;» Απεκκρίθηκαν οι αρχιερείς: «Δεν έχουμε βασιλέα παρά μόνο τον Καίσαρα». Τότε τους παρέδωκε τον Ιησού για να σταυρωθεί. Εκείνοι πήραν τον Ίησουν και έφυγαν, αυτός δε βαστάζοντας τον σταυρό του βγήκε στον λεγόμενο Κρανίου τόπον, πού στα εβραϊκά λέγεται Γολγοθάς, όπου και τον σταύρωσαν μαζί με άλλους δύο, από το ένα μέρος και από το άλλο στο μέσο δε τον Ιησού.
Έγραψε δε ο Πιλάτος και επιγραφή και την έβαλε επάνω στο σταυρό-ή επιγραφή ήταν: Ιησούς ό Ναζωραίος ό βασιλεύς των Ιουδαίων.
Αυτή την επιγραφή την διάβασαν πολλοί από τους Ιουδαίους, γιατί βρίσκονταν κοντά στην πόλη, πού σταυρώθηκε ό Ιησούς και ήταν δε γραμμένη στην Εβραϊκή, την Ελληνική και την Λατινική γλώσσα.
Κοντά στο σταυρό του Ιησού στέκονταν η μητέρα του και η αδελφή της μητέρας του, η Μαρία η σύζυγος του Κλωπά και Μαρία η Μαγδαληνή. Όταν είδε ό Ιησούς τη μητέρα του και τον μαθητή πού αγαπούσε, να στέκεται κοντά της, είπε στη μητέρα του: «Γυναίκα, να ό γιος σου». Έπειτα είπε στο μαθητή: «Να ή μητέρα σου». Και άπ' εκείνη την ώρα την επήρε ο μαθητής στο σπίτι του.
Ύστερα, επειδή γνώριζε ο Ιησούς ότι όλα έχουν πια τελειώσει, για να εκπληρωθεί σε όλα η γραφή, λέγει Διψώ. Εκεί βρισκόταν δοχείο γεμάτο ξύδι.
Όταν λοιπόν πήρε ο Ιησούς το ξύδι, είπε «Τετέλεσται», και αφού έγειρε το κεφάλι, παρέδωσε το πνεύμα.
Από την Α΄ προς Κορινθίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου,
Κεφ. 1, χωρία 18 έως 24.
Η δύναμις τοῦ σταυροῦ
«18 ῾Ο λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι.
19 γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω. 20 ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου; 21 ἐπειδὴ γὰρ ἐν τῇ σοφίᾳ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔγνω ὁ κόσμος διὰ τῆς σοφίας τὸν Θεόν, εὐδόκησεν ὁ Θεὸς διὰ τῆς μωρίας τοῦ κηρύγματος σῶσαι τοὺς πιστεύοντας. 22 ἐπειδὴ καὶ ᾿Ιουδαῖοι σημεῖον αἰτοῦσι καὶ ῞Ελληνες σοφίαν ζητοῦσιν, 23 ἡμεῖς δὲ κηρύσσομεν Χριστὸν ἐσταυρωμένον, ᾿Ιουδαίοις μὲν σκάνδαλον, ῞Ελλησι δὲ μωρίαν, 24 αὐτοῖς δὲ τοῖς κλητοῖς, ᾿Ιουδαίοις τε καὶ ῞Ελλησι, Χριστὸν Θεοῦ δύναμιν καὶ Θεοῦ σοφίαν·»
ΑΠΟΔΟΣΗ
Το κήρυγμα για το Σταυρό του Χρίστου σ' εκείνους πού χάνονται είναι μωρία, άλλα σε μας που σωζόμαστε είναι δύναμη Θεού. Γιατί είναι γραμμένο: θα εξαφανίσω τη σοφία των σοφών και θα εκμηδενίσω τη σύνεση των συνετών.
Που είναι ό σοφός; Πού είναι ό γραμματεύς; Που είναι ό στοχαστής αυτού του αιώνος; Δεν μώρανε ο Θεός τη σοφία αυτού του κόσμου;
Γιατί, αφού με τη σοφία του Θεού ό κόσμος δεν γνώρισε με τη σοφία του τον Θεό, ευαρεστήθηκε ο Θεός με τη μωρία του κηρύγματος να σώσει εκείνους πού πιστεύουν.
Οι Ιουδαίοι θέλουν θαύματα, οι δε Έλληνες ζητούν σοφία, εμείς όμως κηρύσσουμε Χριστόν εσταυρωμένο, πού είναι για μεν τους Ιουδαίους σκάνδαλο, για δε τους Έλληνες μωρία, άλλα σε εκείνους πού είναι καλεσμένοι, Ιουδαίους και Έλληνες, ο Χριστός είναι Θεού δύναμη και Θεού σοφία.