Αρκετοί ενοχλούνται από τη σιωπή των πνευματικών ανθρώπων. Δεν υπάρχει θαρρετή ομολογία, υπεύθυνη αντίσταση, λόγος ζωηρός και βαθύς, που θα αναπαύσει όσους δακρύζουν, για το ξεθεμελίωμα της αγαπητής πατρίδος, τον ευτελισμό της Εκκλησίας, το ξερίζωμα της Παραδόσεως. Η λήθη του παρελθόντος νοσεί το παρόν.

Μοσχοθυμίαμα δεν οσφραίνεται, το ευαγγέλιο αργεί, η ευλάβεια ειρωνεύεται, οι γιαγιάδες δεν λένε παραμύθια και συναξάρια στα εγγονάκια τους, αλλά παρακολουθούν εναγώνια τουρκικά σίριαλ στην έγχρωμη τηλεόραση. Η Αγιά Σοφιά έφυγε από τους τοίχους, που γέμισαν από ημίγυμνους, αλυσοδεμένους τραγουδιστές. Οι Μικρασιάτες λησμόνησαν και λησμονήθηκαν. Οι Πόντιοι χορεύουν στα πανηγύρια και οι Κρητικοί με τους Κύπριους βαστούν μία λύρα. Η ευμάρεια, η εκκοσμίκευση, η καλοπέραση, ο ευδαιμονισμός επηρέασαν τους πάντες και έφεραν ολέθρια αποτελέσματα.

Βάλανε πολλοί τακούνια και νόμισαν ότι ψήλωσαν. Φόρεσαν μάσκες και θεώρησαν ότι ομόρφυναν. Ο πλούτος, η νεότητα, η ομορφιά πουλά σήμερα. Οι κουλτουριάρηδες υποστήριξαν την αριστερά, την ομοφυλοφιλία και την αντιεκκλησιαστικότητα.

Είναι καιρός για επιστροφή, για μετάνοια, για βάθεμα, για αυτοκριτική και ξαναζωντάνεμα της πίστης. Αναθέρμανση των ιερών παραδόσεων, της αγάπης στην πατρίδα, της τιμιότητας, της αλήθειας, της σοβαρότητας και του ήθους. Η παράδοση είναι ζωοδόχος πηγή, κολυμβήθρα Σιλωάμ, Ιορδάνης ποταμός. Φυλάει αξίες, αρχές, τα τίμια και τα ιερά. Θεοποιήθηκαν η οικονομία, η επιστήμη, η τεχνολογία, η τέχνη, ο πολιτισμός, η πολιτική.

Όποιος αντιστέκεται και δεν υποτάσσεται στην προσκύνηση αυτών των θεοτήτων κακοχαρακτηρίζεται και κυνηγιέται. Η ειδωλολατρία στο νεοελληνικό βίο έλαβε κυρίαρχη θέση και ιδού τα καθημερινά αποτελέσματα. Η αξιοπρέπεια του ελεύθερου ανθρώπου δεν πρέπει επ’ ουδενί να δέχεται κάθε καταπίεση. Η σιωπή και το βόλεμα δεν επιτρέπεται να επικρατήσουν. Ένα δυνατό κατεστημένο παρακινεί και προκαλεί σε συνεχείς εκπτώσεις. Τίποτε όμως δεν είναι αξεπέραστο.

Γνωρίζουμε καλά την αδυναμία του ανθρώπου και τον εύκολο παρασυρμό του. Όμως πρέπει να επαναλάβουμε τη διαπίστωση πως η αληθινή χαρά δεν κρύβεται στα πολλά κτήματα και τα χρήματα. Η χαρά πηγάζει από την αληθινή αγάπη και ταπείνωση, τη συγχώρηση και τη μετάνοια. Οι θεοποιήσεις του κόσμου δεν ελευθερώνουν, δεν αναπαύουν και δεν λυτρώνουν, δεν θερμαίνουν και δεν ανασταίνουν τον πεσμένο άνθρωπο.

 Δεν χρειάζεται συνεχώς να λέμε τα ίδια και τα ίδια και να κουράζουμε. Όμως κάποιες επαναλαμβανόμενες διαπιστώσεις χρειάζονται. Η πατρίδα μας από καιρό πάσχει. Ελπίζουμε και ευχόμαστε τη σύντομη θεραπεία και έγερσή της. Φαίνεται ότι πληρώνει τον κανόνα της αποστασίας της. Όταν ήμασταν καλά οικονομικά, δεν ήμασταν πνευματικά. Μάλλον δεν ήμασταν καλά και όταν ήμασταν καλά...

Από την εφημερίδα «Μακεδονία», 21/10/2012

Πηγή: http://www.makthes.gr/news/permanent/95091/