Η εισαγωγή αφορά στα ψέματα που λέγονται, εν όψει της κατάθεσης του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου.

Για την πρόταση - τροπολογία σ’ αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, να διευρυνθεί το σύμφωνο συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, πρέπει να επισημανθούν ορισμένες αλήθειες. H πρώτη και κύρια είναι πως στην Ευρώπη δεν είμαστε οι τελευταίοι, είμαστε από τους πρώτους που επιχειρείται να επιβληθεί η εξομοίωση των ομόφυλων ζευγαριών με τα φυσικά ζευγάρια.

Μόνο εννιά είναι οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ( από τις 28) και δύο εκτός αυτής που δέχονται τον «γάμο» των ομοφύλων (Σημ. Σε παρένθεση το έτος εφαρμογής του σχετικού Νόμου): Ολλανδία (2001), Βέλγιο (2003), Ισπανία (2005), Σουηδία (2009), Πορτογαλία (2010), Δανία (2012), Γαλλία (2013, από τους πρώτους Νόμους του κ. Ολάντ). Εκτός ΕΕ είναι η Νορβηγία (2009) και η Ισλανδία (2010). Μια κάποια μορφή αστικής σύμβασης έχουν 17 χώρες από τις 47 του Συμβουλίου της Ευρώπης – μεταξύ των οποίων και οι μικροσκοπικές Ανδόρα και Λιχτενστάϊν. Γιατί εμείς προτρέχουμε; Για να φανούμε «προοδευτικοί»; Σε ποιους;…

Το συμβόλαιο συμβίωσης δεν είναι κάτι απλό, όπως το παρουσιάζουν κάποιοι. Είναι το πρώτο βήμα στον «γάμο» και στην εξίσωση της φυσιολογικής και πραγματικής κατάστασης σύζευξης των δύο φύλων με την φαντασιακή κατάσταση. «Τρίτο φύλο» δεν υπάρχει παρά στα μυαλά ορισμένων. Ερμαφρόδιτα είναι στη φύση μόνο κατώτερα, ή ατελέστερα όντα.

Οι ακτιβιστικές ομάδες πίεσης των ομοφυλοφίλων προπαγανδίζουν συστηματικά και σε διεθνή κλίμακα, αλλά μόνο στις θεωρούμενες χριστιανικές χώρες. Αντίθετα, η ομοφυλοφιλία απαγορεύεται στο Ισραήλ, αφού ο Ιουδαϊκός Νόμος την απορρίπτει απολύτως, και στο Ισλάμ γιατί το Κοράνι την τιμωρεί. Αφύσικη θεωρείται η ομοφυλοφιλία στις χώρες της Ασίας με τις διάφορες ανατολικές θρησκείες. Οι ηγετικές ομάδες των ομοφυλοφίλων χρησιμοποιούν για την επίτευξη των σκοπών τους διακεκριμένους επιστήμονες, όπως ο καθηγητής Νικ. Αλιβιζάτος, νομικός σύμβουλος και του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου συναντούν συχνά δυσκολίες στην εκτελεστότητά τους και τα ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρώπης γενικά, δεν έχουν υποχρεωτικό χαρακτήρα για τις χώρες μέλη τους. Αν ήταν, κατά το ΕΔΔΑ, λάθος η δημιουργία στην Ελλάδα του συμφώνου συμβίωσης μόνο στα ετερόφυλα ζευγάρια, γιατί προκάλεσε την προσφυγή των ομοφυλοφίλων ότι παραβιάζεται η αρχή της ίσης μεταχείρισης, τότε να καταργηθεί το σύμφωνο συμβίωσης και για τους λίγους ετερόφυλους που το χρησιμοποιούν. Το λάθος δεν διορθώνεται με άλλο, σοβαρότερο λάθος.

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

*Το παρόν δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» την 26η Αυγούστου 2014