«Τα χρόνια που περνάμε είναι πολύ δύσκολα

και πολύ επικίνδυνα αλλά τελικά θα νικήσει ο Χριστός»,

Γέροντος Παισίου του Αγιορείτη

Έχουν γραφτεί πάρα πολλά και έχουν ακουστεί πολλές απόψεις για τους λόγους της πτώσης της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας στην ανθρώπινη ιστορία, της μοναδικής αυτοκρατορίας που κράτησε επί χίλια περίπου χρόνια τα φώτα του πολιτισμού, της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή του Βυζαντίου, όπως κακόδοξα το βάφτισαν οι δυτικοί πλαστογράφοι της ιστορίας μας. Το σίγουρο είναι πως η πτώση αυτή άρχισε με τις εγκληματικές σταυροφορίες των δυτικών που έδωσαν το καίριο χτύπημα, για να ακολουθήσει όμως μια τελευταία και πραγματικά ένδοξη πνευματική αναλαμπή με το κίνημα του Ησυχασμού, στην αρχή του τέλους της αυτοκρατορίας. Η αλήθεια είναι ότι η προδοσία μιας μεγάλης ομάδας που ήθελε την Κωνσταντινούπολη δορυφόρο της παπικής αιρέσεως, ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που παρέδωσε τα ηνία της αυτοκρατορίας στον Οθωμανό δυνάστη ο οποίος στη συνέχεια αυτοαποκλήθηκε ο διάδοχος των βυζαντινών αυτοκρατόρων.

Είναι χαρακτηριστικό πως ο «βυζαντινισμός», που τόσο πολύ συκοφαντήθηκε από την δύση, ήταν το μήλο της έριδος μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Οι σημαίες του Λουδοβίκου του δεύτερου, βασιλιά της Ουγγαρίας και εκπροσώπου της χριστιανικής δύσης, όταν αντιμετώπισε τον κορυφαίο σουλτάνο, τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή, στην ιστορική μάχη του Μόχατς, είχαν τον σταυρό αλλά και τον δικέφαλο αετό του Βυζαντίου. Ο δικέφαλος αετός ήταν το σύμβολο της ρωσικής αυτοκρατορίας. Αυτό το σύμβολο το διεκδίκησε ο αυτοκράτορας των Φράγκων, Κάρολος ο Μέγας. Ακόμα και σήμερα ο δικέφαλος αετός είναι το σύμβολο της Σερβίας, της Αλβανίας, της Ρώσικης Ομοσπονδίας, ακόμα και… του προπύργιου του τουρκικού Ισλάμ, της ισλαμικής πόλης του Ικονίου. Και γεννάτε το εύλογο ερώτημα πως υποτίθεται μια διεφθαρμένη αυτοκρατορία, όπως υποστήριξαν οι δυτικοί πλαστογράφοι της ιστορίας μας, είναι το αντικείμενο ιστορικής διεκδίκησης και διαδοχής από τόσες πολλές και διαφορετικές πλευρές ;

Άραγε σήμερα βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο ; Δηλαδή στις παραμονές της μεγάλης πτώσης του ελληνισμού ανάλογη με την ιστορική πτώση της   Κωνσταντινούπολης ; Η προδοσία μιας πολιτικής άθεης κλίκας, άνοιξε και πάλι τις κερκόπορτες και από την χώρα μας άρχισε η μεγάλη κρίση που φαίνετε να είναι καταλυτική σε μια «εκσυγχρονιστική» ελληνική κοινωνία, η οποία «οικοδομήθηκε» πάνω στον δυτικό ευδαιμονισμό και στην ωχαδερφική αποχαύνωση. Οι καρποί αυτής της προδοσίας είναι πικροί και γίνονται όλο και πιο οδυνηροί καθώς η διάλυση των πάντων έχει χτυπήσει τις πόρτες σχεδόν κάθε ελληνικής οικογένειας και την παρασέρνει στη δίνη της καταστροφής γκρεμίζοντας κάθε συνεκτικό κρίκο της κοινωνίας μας ενώ εξαπλώνετε σαν μικρόβιο σταδιακά και αλλού χτυπώντας τα χαμηλά και μεσαία στρώματα. Απώτερος στόχος, οι άνθρωποι – ανδρείκελα, άβουλα πρόβατα χωρίς κανένα αυτεξούσιο.

Αλλά κάθε πτώση είναι και η αρχή μιας ανόδου, κάθε κρίση είναι και μια μεγάλη πνευματική ευκαιρία. Σε ένα σημαντικό του βιβλίο, ο Σεραφείμ Ρόουζ, ο μεγάλος αυτός Αμερικανός ορθόδοξος άγιος, αναφέρει πως η ορθοδοξία είναι η θρησκεία του μέλλοντος. Βομβαρδισμένοι σήμερα από την μεγαλύτερη κρίση της σύγχρονης ιστορία μας, αλλά και από την επιβουλή όλων των καλοθελητών των διαφόρων αιρέσεων με κορυφή την παγκοσμιοποίηση, αντιμετωπίζουμε την μεγάλη πρόκληση της μονής αλήθειας και της μόνης εκκλησίας, της μιας αγίας και καθολικής Ορθοδοξίας.

Η Ορθοδοξία είναι σήμερα η μόνη ζωντανή χριστιανική εκκλησία. Στις χριστιανικές χώρες της Ενωμένης Ευρώπης, (;;;), οι ναοί κλείνουν ο ένας μετά τον άλλο, γίνονται σουπερ μάρκετ, παιδικοί σταθμοί και ακόμα χειρότερα, μουσουλμανικά τεμένη για του μουσουλμάνους που έχουν πλημμυρήσει την ευρωπαϊκή ήπειρο. Μόνο στην Ορθοδοξία συνεχίζονται να αναγείρονται ναοί, οι πιστοί να πυκνώνουν τις θειες λειτουργίες και τα προσκυνήματα και όλο και πιο πολλοί να αναζητάνε την καθοδήγηση κάποιου φωτισμένου πνευματικού σε όλο αυτό το χάος που προκάλεσε η προδοσία και η οικονομική κρίση. Για αυτό τον λόγο ο Σατανάς, όπως τονίζει στο βιβλίο του ο Σεραφείμ Ρόουζ, βλέπει την Ορθοδοξία σαν τον χειρότερο εχθρό του και προσπαθεί με λυσσαλέο τρόπο να την καταβάλλει. Η χώρα μας, που εξακολουθεί με θαυματουργικό τρόπο να αναδεικνύει αγίους και εξακολουθεί να έχει ακόμα πιστούς Ορθοδόξους, έπρεπε να χτυπηθεί με τον πιο αμείλικτο τρόπο. Μπροστά σε αυτόν τον τρομερό πόλεμο και ενώ καταρρέουν τα πάντα γύρω μας τότε, όπως μας διδάσκει ο Ρόουζ, «Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει τώρα να εξοπλιστούν με σοβαρότητα αποκτώντας πλήρη συνείδηση του τι είναι η Ορθοδοξία μας» και παρακάτω προσθέτει, «Μην μετράτε με ανθρώπινα κριτήρια και να θυμάστε πάντα πως», «Μη φοβάσαι μικρό ποίμνιο γιατί ο Πατέρας σας ευαρεστήθηκε να σας δώσει την βασιλεία», «Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον ότι ευδόκησεν ο Πατήρ υμών δούναι υμίν την βασιλείαν», (Λουκ 12-32) και ότι, «Εκείνος υποσχέθηκε ότι οι πύλες της κολάσεως, (δηλαδή όλαι οι κακαί δυνάμεις του πονηρού διαβόλου και των διεστραμμένων ανθρώπων), δεν θα υπερισχύσουν της εκκλησίας Του», «και πύλαι άδου ου κατησχύσουσιν αυτής» (Ματθ 16-18).

Βέβαια θα αναρωτηθεί κανείς πως όλα αυτά μπορεί να έχουν κάποια αξία όταν κάποιος χάνει τη δουλειά του, δεν έχει λεφτά για να ταΐσει τα παιδιά του, δεν έχει λεφτά να πληρώσει το ρεύμα, δεν έχει να πληρώσει το νοίκι και του κάνουν έξωση ; Εδώ όμως βρίσκεται όλη η αξία της Ορθοδοξίας μας. Εδώ θα θυμηθούμε αυτό που μόνο η Ορθοδοξία πιστεύει, δηλαδή την Θεια Οικονομία. Η Ρωμιοσύνη τιμωρήθηκε με την πολύχρονη σκλαβιά της Οθωμανικής κατοχής, αλλά αυτή η σκλαβιά ήταν η απόδοση της Θειας Οικονομίας καθώς μέσα από το σκοτάδι δεν έσβησε αλλά άνθησε ξανά και ανδρώθηκε για άλλη μια φορά. Σήμερα βέβαια τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά αλλά ο τροχός της ιστορίας ξαναγυρίζει σε ένα ανώτερο επίπεδο. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο πάτερ Παΐσιος, «Παλιά υπέφεραν οι άνθρωποι από τον πόλεμο σήμερα υποφέρουν από τον πολιτισμό». Αυτός ο άθεος και ευδαιμονικός πολιτισμός μας έφερε σε αυτή την άθλια σημερινή κατάσταση και τώρα οι ουρές για ένα πιάτο φαγητό καθημερινά μεγαλώνουν όλο και περισσότερο.

Όμως τώρα είναι η ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε τι χάνουμε αλλά και τι έχουμε και τώρα είναι η μεγάλη ευκαιρία, χτυπημένοι και απογοητευμένοι, να ξαναγυρίσουμε στην χαμένη μας Ρωμιοσύνη, γιατί αυτή είναι η μόνη ελπίδα να ξανακερδίσουμε την χώρα μας, τους εαυτούς μας και να ξαναδούμε στην πνευματική «Κωνσταντινούπολη» μας να κυματίζει ξανά ο δικέφαλος αετός. Και όπως τόνισε ο πάτερ Παΐσιος, «πολλοί άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούνε στην εποχή μας για να αγωνιστούν», γιατί στην δική μας εποχή οι ευκαιρίες της αγιοποίησης είναι αν όχι μεγαλύτερες, τουλάχιστον οι ίδιες, όπως και την εποχή της πτώσης. Γιατί όπως αναφέρει ο Σεραφείμ Ρόουζ, η Ορθοδοξία είναι η θρησκεία του μέλλοντος και της παγκόσμιας λύτρωσης και σωτηρίας γιατί, «τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι αλλά τον διάβολο. Γι αυτό θα έχουμε ουράνιο μισθό», του Πατρος Παϊσίου του αγιορείτη.