από την εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 27-6-2009
Ο Γάλλος πρόεδρος διεμήνυσε ότι δεν είναι «ευπρόσδεκτη»
και πλήττει τις ρεμπουμπλικανικές παραδόσεις της χώρας
Η αφγανική μπούργκα είναι ίσως η αυστηρότερη αμφίεση
που μπορεί να φορέσει μια μουσουλμάνα,
ενώ η πλήρης κάλυψη προσώπου και σώματος
προκαλεί διαφωνίες και συζήτηση περί γυναικείας αξιοπρέπειας στη Δύση.
«Δεν μπορούμε να δεχθούμε την ύπαρξη γυναικών φυλακισμένων
πίσω από τεχνητά κάγκελα».
Διερευνητική επιτροπή συνέστησε η γαλλική Εθνοσυνέλευση για να μελετήσει το ζήτημα της μπούργκας, της ισλαμικής γυναικείας φορεσιάς που καλύπτει όλο το σώμα και το κεφάλι, υστέρα από την ιδιαίτερη μνεία που έκανε στο συγκεκριμένο κομμάτι ύφασμα ο πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί.
Κατά τη διάρκεια ιστορικής του ομιλίας ενώπιον της ολομέλειας της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης στις Βερσαλλίες, ο Γάλλος πρόεδρος είπε: «Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το μέλλον, αν δεν είμαστε βέβαιοι για τις αρχές μας; Τι κάνουμε για να στηρίξουμε την αρχή της ισότητας των πολιτών; Ποιος δεν βλέπει ότι το γαλλικό πρότυπο ενσωμάτωσης δυσλειτουργεί; Αντί να παράγει ισότητα, ενισχύει την ανισότητα. Αντί να παράγει αλληλεγγύη, πυροδοτεί τη μισαλλοδοξία. Τι κάνουμε για την προάσπιση του διαχωρισμού Εκκλησίας - κράτους; Η αρχή αυτή δεν αποτελεί άρνηση όλων των θρησκειών και του θρησκευτικού αισθήματος, αλλά αρχή ουδετερότητας και σεβασμού.
«Πρόβλημα κοινωνικό»
Σήμερα, δεν απειλούμαστε από έναν ισχυρό κλήρο, αλλά από μια μορφή μισαλλοδοξίας που στιγματίζει κάθε θρησκευτική πίστη. Μιλάω για τους Γάλλους μουσουλμάνους, η θρησκεία των οποίων θα απολαύσει κάθε προστασία. Το πρόβλημα της μπούργκας, όμως, δεν είναι θρησκευτικό πρόβλημα, αλλά κοινωνικό φαινόμενο. Είναι πρόβλημα ελευθερίας και αξιοπρέπειας της γυναίκας. Δεν αποτελεί θρησκευτικό σύμβολο, αλλά προειδοποίηση και ένδειξη ταπείνωσης. Θέλω να το τονίσω: η μπούργκα δεν είναι ευπρόσδεκτη στη Γαλλία. Δεν μπορούμε να δεχθούμε στη χώρα μας την ύπαρξη γυναικών φυλακισμένων πίσω από κεντητά κάγκελα, αποκομμένων από κάθε κοινωνική δραστηριότητα».
Δεν είναι, ωστόσο, η πρώτη φορά που ο πρόεδρος Σαρκοζί επιδιώκει να προασπίσει το νόμο διαχωρισμού Εκκλησίας – κράτους του 1900, στρέφοντας τα πυρά του άλλοτε εναντίον της μαντίλας στα σχολεία και άλλοτε κατά της ολόσωμης ισλαμικής φορεσιάς. Η πρόσφατη επιλογή του δεν είναι τυχαία. Παρότι η Γαλλία διαθέτει τη μεγαλύτερη μουσουλμανική κοινότητα στην Ευρώπη (5 εκατομμύρια), ο πρόεδρος Σαρκοζί επιλέγει ως στόχο του την μπούργκα, που δεν φοριέται από περισσότερες από μερικές εκατοντάδες γυναίκες σε όλη τη χώρα. Παρά τους ισχυρισμούς της συντηρητικής «Figaro» πως οι ακραίοι ισλαμιστές στη Γαλλία φθάνουν τις 50.000, οι ίδιες οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας εκτιμούν ότι ο αριθμός τους δεν ξεπερνά τους 600 με χίλιους.
Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος αποφεύγει να επιτεθεί σε άλλα δυσεπίλυτα προβλήματα και δυσλειτουργίες του γαλλικού μοντέλου ενσωμάτωσης, όπως η αποτυχία της γαλλικής νομοθετικής και δικαστικής εξουσίας να αντιμετωπίσει τα αποτρόπαια φαινόμενα της κλειτοριδεκτομής και της πολυγαμίας, ή ακόμη η επιβολή πραγματικού και φρικτά αποτελεσματικού οικονομικού απαρτχάιντ στους μουσουλμάνους μετανάστες από τη Βόρεια Αφρική και τους απογόνους τους.
Κριτική και αντιδράσεις
Την πρόταση Σαρκοζί για απαγόρευση της μπούργκας καταδίκασε το γαλλικό γραφείο της οργάνωσης Human Rights Watch, που καταγγέλλει ότι ενδεχόμενη απαγόρευση θα οδηγήσει απλά στον περαιτέρω στιγματισμό όσων γυναικών επιθυμούν να φορούν μπούργκα. Οξεία κριτική στην προεδρική πρωτοβουλία άσκησε και το Μουσουλμανικό Συμβούλιο της Βρετανίας, ο εκπρόσωπος του οποίου χαρακτήρισε «διαιρετική» την πρόταση και «ικανή να καλλιεργήσει την ισλαμοφοβία στην Ευρώπη».
Ανάλογη στάση τήρησε και ο Βρετανός υφυπουργός αρμόδιος για θέματα κοινοτήτων Σαχίντ Μαλίκ, ο οποίος είπε: «Η ελευθερία επιλογής αποτελεί δεδομένη και σημαντική αξία του πολιτισμού μας και ένας από τους λόγους για τους οποίους χαίρουμε εκτίμησης σε όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχουν νόμοι που να διέπουν ποια ρούχα είναι πρέποντα και ποια όχι. Το αν κάποιος επιλέγει να φορέσει μπούργκα ή βέλο, μίνι φούστα ή μαύρα ρούχα, είναι αποκλειστικά και μόνο δική του υπόθεση».
